Scanned image of an eye with grid l

Scanned image of an eye with grid lines superimposed for iris and pupil recognition from US Patent 5,291,560 by John Daugman.

A camera scans the person's eye and produces a digital image.
Image processing software attempts to isolate the iris by drawing two circles, one at its inner boundary (between the pupil and the iris) and the other at its outer boundary (known as the limbus, between the iris and the white, outer sclera). The inner boundary is relatively easy to detect, because it's generally a circle with a sudden change in brightness where the pupil gives way to the iris. A broadly similar process is used to find the outer boundary, though it has to allow for the likelihood of the eyelids blocking part of the iris.
Polar coordinates (concentric circles and radial lines from their origin) are then added to the image to define separate "zones of analysis," so that key features of the iris can be accurately located and compared in two-dimensional space. This system cleverly allows for the way the iris changes as the pupil grows (dilates) and shrinks (constricts) in different light conditions.
The pattern of light and dark areas in the iris is then converted into digital form using bandpass filters (crudely speaking, if the brightness in a given area is more than a certain amount, the filters might register a 1, otherwise they would register a 0), and, with a bit of mathematical juggling, this generates the unique, digital IrisCode®. A particular eye will generate roughly the same code whether its pupil is dilated or not.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

รูปภาพที่สแกนตากับเส้นกริดซ้อนทับสำหรับการรู้จำม่านตาและนักเรียนจาก 5,291,560 สิทธิบัตรเรา โดยจอห์น Daugmanกล้องสแกนตาของบุคคล และสร้างภาพดิจิตอลซอฟต์แวร์ประมวลผลภาพพยายามแยกม่านตา โดยการวาดวงกลมสอง หนึ่งของขอบเขตภายใน (ระหว่างรูม่านตาและม่านตา) และอื่น ๆ ที่เป็นขอบ (เรียกว่า limbus ระหว่างม่านตาและสีขาว นัยน์ตาขาวด้านนอก) ขอบเขตด้านในเป็นค่อนข้างง่าย เพราะโดยทั่วไปวงกลมที่ มีการเปลี่ยนแปลงอย่างฉับพลันในความสว่างซึ่งนักเรียนที่ช่วยให้ม่านตา ใช้กระบวนการคล้ายคลึงกันอย่างกว้างขวางเพื่อหาขอบ แม้ว่าจะมีการอนุญาตสำหรับโอกาสของเปลือกตาที่ปิดกั้นส่วนของม่านตาพิกัดเชิงขั้ว (วงและเส้นรัศมีจากจุดกำเนิดของ) อยู่แล้วเพิ่มรูปภาพเพื่อกำหนดแยกพื้นที่วิเคราะห์ ดังนั้นคุณสมบัติที่สำคัญของม่านตาสามารถแม่นยำอยู่ และเปรียบเทียบในพื้นที่สองมิติ ระบบชาญฉลาดช่วยให้สำหรับวิธีการเปลี่ยนแปลงของไอริสเป็นนักเรียนที่เติบโต (dilates) และหดตัว (constricts) ในสภาพแสงที่แตกต่างกันรูปแบบของพื้นที่สว่าง และมืดในม่านตาจากนั้นจะถูกแปลงเป็นดิจิตอลแบบใช้ตัวกรองสัญญาณรบกวน (หยาบพูด ถ้าความสว่างในพื้นที่ที่กำหนดจะมากกว่าจำนวน ตัวกรองอาจลงทะเบียน 1 พวกเขาจะลงทะเบียนเป็น 0), และ มีบิตของการเล่นกลทางคณิตศาสตร์ สร้าง IrisCode® ไม่ซ้ำกัน ดิจิตอล ตาเฉพาะจะสร้างประมาณรหัสเดียวกันว่านักเรียนมันจะพอง หรือไม่

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ภาพสแกนของตากับเส้นตารางซ้อนทับสำหรับม่านตาและการรับรู้ของนักเรียนจากสหรัฐอเมริกาสิทธิบัตร 5,291,560 โดยจอห์น Daugman.

กล้องสแกนตาของบุคคลและผลิตภาพดิจิตอล.
ซอฟต์แวร์ประมวลผลภาพความพยายามที่จะแยกไอริสโดยการวาดวงกลมสองวงหนึ่งที่ดี ขอบเขตภายใน (ระหว่างนักเรียนและไอริส) และอื่น ๆ ที่เขตแดนด้านนอก (ที่รู้จักกัน limbus ระหว่างม่านตาและสีขาวตาขาวนอก) ภายในขอบเขตค่อนข้างง่ายในการตรวจสอบเพราะมันมักวงกลมที่มีการเปลี่ยนแปลงอย่างฉับพลันในความสว่างที่นักเรียนให้วิธีการม่านตา กระบวนการที่คล้ายกันในวงกว้างจะใช้ในการหาขอบเขตนอกแม้ว่ามันจะมีการอนุญาตให้มีความน่าจะเป็นของเปลือกตาปิดกั้นส่วนหนึ่งของม่านตา.
พิกัดเชิงขั้ว (วงกลมและเส้นรัศมีจากจุดกำเนิดของพวกเขา) มีการเพิ่มจากนั้นไปที่ภาพเพื่อกำหนดแยกต่างหาก "โซนของการวิเคราะห์" เพื่อให้คุณสมบัติที่สำคัญของม่านตาสามารถอยู่ได้อย่างถูกต้องและเมื่อเทียบกับในพื้นที่สองมิติ ระบบนี้อย่างชาญฉลาดช่วยให้วิธีการเปลี่ยนแปลงม่านตาเป็นนักเรียนเติบโต (dilates) และหดตัว (หด) ในสภาพแสงที่แตกต่างกัน.
รูปแบบของแสงและสีในพื้นที่ม่านตาเป็นแล้วแปลงเป็นรูปแบบดิจิตอลโดยใช้ตัวกรอง bandpass (หยาบพูด ถ้าความสว่างในพื้นที่ที่กำหนดเป็นมากกว่าจำนวนหนึ่งกรองอาจลงทะเบียน 1 มิฉะนั้นพวกเขาจะลงทะเบียน 0), และมีบิตของการเล่นกลทางคณิตศาสตร์นี้สร้างเอกลักษณ์IrisCode®ดิจิตอล ตาโดยเฉพาะอย่างยิ่งจะสร้างประมาณรหัสเดียวกันไม่ว่าจะเป็นนักเรียนของมันจะพองหรือไม่