Research by Neck and Houghton (2002

Research by Neck and Houghton (2002) assessed the early work of Manz and
Sims (1986), Cox (1993), and Anderson and Prussia (1997) as being preliminary. Neck
and Houghton stated, "Further development of a psychometrically acceptable selfleadership
scale is a pressing concern in the advancement of self-leadership research" (p.
276).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วิจัยโดยคอและฮัฟตั้น (2002) การประเมินผลงานในช่วงต้นของ manz และ
เดอะซิมส์ (1986), cox (1993) และเดอร์สันและปรัสเซีย (1997) ในฐานะที่เป็นเบื้องต้น คอ
และฮัฟตั้นกล่าว "การพัฒนาต่อไปของ selfleadership
ระดับที่ยอมรับได้ psychometrically เป็นกังวลการกดในความก้าวหน้าของการวิจัยตัวเองเป็นผู้นำ" (พี 276
)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วิจัยคอและ Houghton (2002) ประเมินการทำงานเริ่มต้นของ Manz และ
ซิมส์ (1986), ค็อกซ์ (1993), และแอนเดอร์สัน และปรัสเซีย (1997) เป็นเบื้องต้น คอ
Houghton และระบุ, "การพัฒนาของ selfleadership ที่เป็นที่ยอมรับ psychometrically
ขนาดจะกดความกังวลในความก้าวหน้าของงานวิจัย self-leadership " (p.
276)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การวิจัยโดยคอและสนามบิน Houghton ( 2002 )ประเมินผลงานช่วงต้นของ manz และ
SIM ( 1986 ) Cox ( 1993 )และแอนเดอร์สันและ of Prussia ( 1997 )เป็นการเบื้องต้น คอ
และสนามบิน Houghton กล่าวว่า"การพัฒนาที่ยอมรับได้ psychometrically selfleadership
ซึ่งจะช่วยขจัดตะกรันที่กดปุ่มที่มีปัญหาในการติดตามความก้าวหน้าของการวิจัยแบบบริการตัวเองเป็นผู้นำ"( p . N 276 )