1.1. Phonological decodingPhonologi

1.1. Phonological decoding
Phonological decoding refers to the process of sounding out words by making grapheme–phoneme (visual–sound)
correspondences. It is often used by readers when they encounter unfamiliar or novel words; consequently, nonword
reading tests are commonly used to measure decoding ability. The process of phonological decoding utilizes other
phonological skills, such as phonological awareness and phonological memory (see Wagner & Torgesen, 1987). In the
literature on TD children, there is an established link between such phonological skills and reading outcome skills such as
word recognition and reading comprehension (Kirby et al., 2003; Parrila et al., 2004; Wagner et al., 1997).
Not surprisingly, the literature on phonological decoding skills in those with ID is more sparse (Conners, 2003; Saunders,
2007). However, researchers have found that decoding ability as measured by nonword reading performance is correlated with
reading ability in children and adults with ID of mixed etiology (Saunders & DeFulio, 2007; Wise, Sevcik, Romski, & Morris, 2010)
as well as in those with Down and Williams syndromes (e.g., Cardoso-Martins, Peterson, Olson, & Pennington, 2009; Fowler,
Doherty, & Boynton, 1995; Laing, Hulme, Grant, & Karmiloff-Smith, 2001; Levy, Smith, & Tager-Flusberg, 2003).
Additional support for the important role of phonological decoding in reading for youth with ID comes from training
studies. Phonological decoding based intervention programs have been successful in improving reading-related skills in
samples with mixed-etiology ID (Bradford, Shippen, Alberto, Houchins, & Flores, 2006; Cohen, Heller, Alberto, & Fredrick,
2008; Conners, Rosenquist, Sligh, Atwell, & Kiser, 2006; Hoogeveen, Smeets, & Lancioni, 1989; Neville & Vandever, 1973;
Vandever & Neville, 1976) as well as syndrome-specific (e.g., Down syndrome) samples with ID (Baylis & Snowling, 2012;
Burgoyne et al., 2012; Lemons & Fuchs, 2010a).
Although the above-mentioned studies are promising because they showed that individuals with ID can develop reading
skills via phonological-based instruction of decoding and related skills, it is possible that poor phonological decoding skills
could be one of the primary reasons why those with ID struggle with reading. One study by Jenkinson (1992) found that
children with ID scored lower than mental age-matched TD children on a measure of nonword reading but not on word
recognition. Poor nonword reading skills relative to developmental level or word recognition level have also been reported in
groups with Down syndrome (see meta-analysis by Næss, Melby-Lerva˚ g, Hulme, & Lyster, 2012a, 2012b) and Williams
syndrome (e.g., Menghini, Verucci, & Vicari, 2004). If weakness in phonological decoding is general to ID and not syndromespecific,
similar results should appear in the present study, replicating Jenkinson’s (1992) findings.
To examine phonological decoding in more detail, we considered two of its subskills: phonological awareness and
phonological memory (see Lonigan et al., 2009). Phonological awareness encompasses a variety of skills that allow one to
differentiate among speech sounds, including the ability to both segment sounds within words and combine them
to produce words. It is primarily an oral language skill (Wagner & Torgesen, 1987). Phonological memory refers to the ability
to hold speech sounds in working memory (Baddeley, 1986) and in the context of reading, to remember them long enough to
sound out words (Wagner & Torgesen, 1987).
In samples of individuals with mixed-etiology ID, phonological awareness is related to both word recognition and nonword
reading measures (Saunders & DeFulio, 2007; Wise et al., 2010). Wise et al. (2010) studied children with mixed-etiology ID
who were identified as struggling to learn to read. They found that phonological awareness skills predicted both word and
nonword recognition, after accounting for age and vocabulary. Saunders and DeFulio (2007) obtained similar results for
adults with nonspecific etiologies of ID. They found significant partial correlations between phonological awareness and
measures of word and nonword reading, after accounting for verbal IQ. Findings from both of these studies fit with the
literature on TD readers, suggesting that phonological awareness is also core to reading development in individuals with ID
(see National Institute of Child Health and Human Development, 2000; Snow, Burns, & Griffin, 1998). However, neither study
included a TD comparison group. Although these studies have established an important link between phonological
awareness and word-level reading in individuals with ID, there is still a need for basic comparisons of such reading subskills
between mixed-etiology ID and TD samples.
Relatively more phonological awareness research has been conducted in etiology-specific ID samples than in mixedetiology
ID samples. Several studies have shown that individuals with Down syndrome (DS) have weak phonological
awareness skills compared to TD children of similar developmental level (Fletcher & Buckley, 2002; Kay-Raining Bird, Cleave,
& McConnell, 2000; Kennedy & Flynn, 2002; Roch & Jarrold, 2008; Verucci, Menghini, & Vicari, 2006; see Abbeduto, Warren,
& Conners, 2007; Lemons & Fuchs, 2010b), and it is thought that this is one reason why they are also poor decoders (Roch &
Jarrold, 2008). There is also evidence that at least some aspects of phonological awareness are especially weak in Williams
M.M. Channell et al. / Research in Developmental Disabilities 34 (2013) 776–787 777
syndrome (e.g., Menghini et al., 2004; see also Laing et al., 2001; Levy et al., 2003 for correlations with reading measures). It is
not known, however, whether these patterns are specific to these etiologies or are common to groups with ID regardless of
etiology.
Phonological memory also plays an important role in decoding (see Gathercole & Baddeley, 1993). Several studies have
found deficits in aspects of phonological memory in children with ID compared to mental-age or skill-level matched TD
children (Conners, Carr, & Willis, 1998; Henry & Winfield, 2010; Rosenquist, Conners, & Roskos-Ewoldsen, 2003; Schuchardt,
Maehler, & Hasselhorn, 2011). Not surprisingly, some studies have linked phonological memory deficits with decoding
ability in those with ID (Conners, Atwell, Rosenquist, & Sligh, 2001; Henry & Winfield, 2010; Numminen et al., 2000). In one
study, after accounting for age, phonological memory was the only significant difference between groups of poor and good
decoders with ID (Conners et al., 2001). In another study, phonological memory was significantly lower among children with
ID than among younger TD children matched on mental age (Henry & Winfield, 2010), accounting for a significant amount of
variance in reading skills in the group with ID. A similar finding has also been reported in a sample of adults with ID
(Numminen et al., 2000). Thus, phonological memory is another important component of reading and may also explain
phonological decoding problems in individuals with ID.
Some findings from studies on etiology-specific causes of ID also support the idea that phonological memory may be an
area of weakness in this population (see Conners, Moore, Loveall, & Merrill, 2011). Studies have shown that individuals with
DS perform particularly poorly on measures of phonological memory (see Baddeley & Jarrold, 2007; Jarrold, Baddeley, &
Phillips, 1999; Næss, Halaas Lyster, Hulme, & Melby-Lerva˚ g, 2011). Longitudinal studies of DS have found that phonological
memory is a significant predictor of reading, up to 4 or 5 years later, even after accounting for developmental factors such as
chronological age and mental age (Kay-Raining Bird et al., 2000; Laws & Gunn, 2002). Additionally, there is a bit of evidence
for especially poor phonological memory in those with fragile X syndrome as well (Munir, Cornish, & Wilding, 2000). In the
present study, we proposed that, along with phonological awareness, phonological memory difficulties would account for
differences between ID and TD groups in phonological decoding.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

1.1. ถอดรหัสคำโครงสร้างประโยคถอดรหัสคำโครงสร้างประโยคหมายถึงกระบวนการในการอ่านออกเสียงคำ โดยทำตัวใด – หน่วยเสียง (visual – เสียง)โต้ตอบ คือมักใช้ โดยผู้อ่านเมื่อพวกเขาพบคำที่ไม่คุ้นเคย หรือนวนิยาย ดังนั้น nonwordทดสอบการอ่านโดยทั่วไปใช้วัดความสามารถในการถอดรหัส ใช้กระบวนการถอดรหัสคำโครงสร้างประโยคอื่น ๆคำโครงสร้างประโยคทักษะ ความรู้คำโครงสร้างประโยคและจำคำโครงสร้างประโยค (ดูแอนด์ Torgesen, 1987) ในวรรณกรรมกับเด็ก TD มีการเชื่อมโยงขึ้นระหว่างทักษะเช่นคำโครงสร้างประโยค และอ่านผลทักษะเช่นการรับรู้คำและการอ่านจับใจความ (เคอร์บี้และ al., 2003 Parrila et al., 2004 วากเนอร์และ al., 1997)ไม่น่าแปลกใจ วรรณกรรมเกี่ยวกับทักษะการถอดรหัสคำโครงสร้างประโยคในผู้ที่มี ID มีมากบ่อ (Conners, 2003 ซอนเดอร์ส2007) . อย่างไรก็ตาม นักวิจัยพบว่า ความสามารถในการวัดจาก nonword อ่านประสิทธิภาพการถอดรหัสเป็น correlated กับความสามารถในการอ่านในเด็กและผู้ใหญ่ ด้วย ID ของวิชาการผสม (ซอนเดอร์ส & DeFulio, 2007 Wise, Sevcik, Romski และ มอร์ริส 2010)เช่นกันกับในผู้ที่มีลง และแสงศตวรรษวิลเลียมส์ (เช่น Martins Cardoso, Peterson โอลสัน และ Pennington, 2009 ฟาวเลอร์โดเฮอร์ตี & Boynton, 1995 Laing, Hulme เงินช่วยเหลือ และ Karmiloff-สมิ ธ 2001 อัตรา สมิธ และ Tager-Flusberg, 2003)สนับสนุนเพิ่มเติมสำหรับบทบาทสำคัญของการถอดรหัสคำโครงสร้างประโยคในการอ่านสำหรับเยาวชนที่มีรหัสที่มาจากการฝึกอบรมการศึกษา โปรแกรมแทรกแซงตามคำโครงสร้างประโยคที่ถอดรหัสได้ประสบความสำเร็จในการพัฒนาทักษะการอ่านที่เกี่ยวข้องในตัวอย่าง มีรหัสวิชาการผสม (แบรดฟอร์ด Shippen, Alberto, Houchins และ ฟลอเรส 2006 โคเฮน Heller, Alberto และสเล2008 Conners, Rosenquist, Sligh, Atwell, & Kiser, 2006 Hoogeveen, Smeets, & Lancioni, 1989 เนวิล & Vandever, 1973Vandever และเนวิล 1976) และตัวอย่างเฉพาะกลุ่ม (เช่น ดาวน์ซินโดรม) ด้วยรหัส (Baylis & Snowling, 2012Al. ร้อยเอ็ด Burgoyne, 2012 มะนาวและ Fuchs, 2010a)แม้ว่าการศึกษาดังกล่าวเป็นสัญญาเนื่องจากพวกเขาพบว่า บุคคลที่ มี ID สามารถพัฒนาการอ่านทักษะผ่านคำโครงสร้างประโยคตามคำสั่งของการถอดรหัสและทักษะที่เกี่ยวข้อง มีทักษะการถอดรหัสคำโครงสร้างประโยคที่ไม่ดีอาจเป็นหนึ่งในเหตุผลหลักที่ทำไมผู้ที่ มี ID ต่อสู้อ่าน การศึกษาหนึ่ง โดยเจนคินสัน (1992) พบว่าเด็ก ID คะแนนมากกว่าตรงจิตอายุ TD เด็กวัด nonword อ่าน แต่ไม่ได้อยู่ ในคำการรับรู้ นอกจากนี้ยังมีการรายงานทักษะอ่านดี nonword สัมพันธ์กับระดับการพัฒนาหรือระดับการรู้จำคำในกลุ่มกับดาวน์ซินโดรม (ดู meta-วิเคราะห์ โดย Næss, Melby-Lerva˚ g, Hulme, & Lyster, 2012a, 2012b) และวิลเลียมส์กลุ่มอาการ (เช่น Menghini, Verucci, & Vicari, 2004) ถ้าอ่อนแอในการถอดรหัสคำโครงสร้างประโยคทั่วไปและไม่ syndromespecificผลคล้ายกันควรปรากฏในการศึกษาปัจจุบัน สถานการณ์ของเจนคินสัน (1992) พบการตรวจสอบการถอดรหัสคำโครงสร้างประโยคอย่างละเอียด เราถือสองของ subskills: จิตสำนึกคำโครงสร้างประโยค และหน่วยความจำคำโครงสร้างประโยค (ดู Lonigan et al., 2009) คำโครงสร้างประโยคความครอบคลุมความหลากหลายของทักษะที่ช่วยให้การความแตกต่างระหว่างเสียงเสียง รวมทั้งความสามารถในเสียงทั้งสองเซ็กเมนต์ภายในคำ และรวมการสร้างคำ หลักการพูดทักษะ (วากเนอร์ & Torgesen, 1987) ได้ หน่วยความจำคำโครงสร้างประโยคหมายถึงความสามารถในการเก็บเสียงเสียง ในหน่วยความจำทำงาน (Baddeley, 1986) และ ในบริบทของการอ่าน การจดจำได้นานพอเสียงออกคำ (วากเนอร์ & Torgesen, 1987)ในตัวอย่างของบุคคลที่มี ID วิชาการผสม คำโครงสร้างประโยคความเกี่ยวข้องกับการรับรู้คำและ nonwordอ่านมาตรการ (ซอนเดอร์ส & DeFulio, 2007 ฉลาด et al., 2010) เด็ก Wise et al. (2010) ศึกษาวิชาการผสม IDที่ระบุเป็นการดิ้นรนเพื่อเรียนรู้การอ่าน พวกเขาพบว่า ทักษะการรับรู้คำโครงสร้างประโยคคาดว่า ทั้งสองคำ และรู้ nonword หลังจากบัญชีอายุและคำศัพท์ ซอนเดอร์สและ DeFulio (2007) ได้ผลลัพธ์เหมือนกันผู้ใหญ่กับ etiologies เจาะจงรหัส พวกเขาพบความสัมพันธ์บางส่วนอย่างมีนัยสำคัญระหว่างจิตสำนึกคำโครงสร้างประโยค และวัดคำและ nonword อ่าน หลังจากที่ลงบัญชีสำหรับ IQ ด้วยวาจา ผลการวิจัยจากทั้งสองการศึกษานี้เหมาะกับการวรรณคดีบนผู้อ่าน TD แนะนำว่า รับรู้คำโครงสร้างประโยคก็หลักการอ่านพัฒนาบุคคลที่มี ID(ดูสถาบันแห่งชาติของเด็กสุขภาพและการพัฒนามนุษย์ 2000 หิมะ เบิร์น และกริ ฟฟอน 1998) อย่างไรก็ตาม ไม่ศึกษารวมกลุ่มเปรียบเทียบ TD แม้ว่าการศึกษานี้ได้สร้างการเชื่อมโยงที่สำคัญระหว่างคำโครงสร้างประโยครับรู้และอ่านระดับคำในบุคคลที่มี ID ยังมีต้องการเปรียบเทียบเช่น subskills อ่านพื้นฐานระหว่างวิชาการผสมรหัสและ TD ตัวอย่างมีการดำเนินการวิจัยรับรู้คำโครงสร้างประโยคเพิ่มเติมค่อนข้างในตัวอย่าง ID เฉพาะวิชาการกว่าใน mixedetiologyตัวอย่าง ID หลายการศึกษาแสดงให้เห็นว่า บุคคลกับดาวน์ซินโดรม (DS) มีคำโครงสร้างประโยคอ่อนแอทักษะความรู้เปรียบเทียบกับเด็กระดับพัฒนาคล้าย (เฟล็ทเชอร์และ Buckley, 2002; TD นก ฝนตกเคย์ Cleave& McConnell, 2000 เคนเนดี้และฟลินน์ 2002 Roch & Jarrold, 2008 Verucci, Menghini, & Vicari, 2006 ดู Abbeduto วอร์เรน& conners, 2007 มะนาวและ Fuchs, 2010b), และมันเป็นความคิดที่เป็นเหตุผลหนึ่งที่ทำไมเขายังมีตัวถอดรหัสดี (Roch &Jarrold, 2008) นอกจากนี้ยังมีหลักฐานว่า น้อยบางแง่มุมของการรับรู้คำโครงสร้างประโยคที่อ่อนแอโดยเฉพาะอย่างยิ่งในวิลเลียมส์ม.ม.กรรมการ et al. / วิจัยในพิการพัฒนาการ 34 (2013) 776-787 777กลุ่มอาการ (เช่น Menghini et al., 2004 ดู Laing et al., 2001 เกณฑ์และ al., 2003 สำหรับความสัมพันธ์กับการอ่านวัด) มันเป็นไม่รู้จักกัน อย่างไรก็ตาม ไม่ว่ารูปแบบเหล่านี้เฉพาะ etiologies เหล่านี้ หรือเหมือนกับกลุ่มที่มี ID ไม่ว่าวิชาการหน่วยความจำคำโครงสร้างประโยคยังมีบทบาทสำคัญในการถอดรหัส (ดู Gathercole & Baddeley, 1993) มีหลายการศึกษาพบขาดดุลในด้านความจำคำโครงสร้างประโยคในเด็ก ด้วยรหัสเปรียบเทียบจิตอายุ หรือระดับทักษะจับคู่ TDเด็ก (Conners คาร์ & Willis, 1998 เฮนรีและ Winfield, 2010 Rosenquist, Conners และ Roskos-Ewoldsen, 2003 SchuchardtMaehler, & Hasselhorn, 2011) ไม่น่าแปลกใจ ศึกษาบางลิงค์ขาดดุลจำคำโครงสร้างประโยค ด้วยการถอดรหัสความสามารถในผู้ที่มี ID (Conners, Atwell, Rosenquist, & Sligh, 2001 เฮนรีและ Winfield, 2010 Numminen และ al., 2000) ในหนึ่งศึกษา หลังบัญชีสำหรับอายุ จำคำโครงสร้างประโยคมีความแตกต่างเฉพาะสำคัญระหว่างกลุ่มที่ดี และไม่ดีถอดรหัส ด้วยรหัส (Conners et al., 2001) ในอีกการศึกษา หน่วยความจำคำโครงสร้างประโยคถูกต่ำระหว่างเด็กกับID มากกว่าระหว่างเด็ก TD ตรงกับอายุโรคจิต (เฮนรี่และ Winfield, 2010), การบัญชีสำหรับยอดเงินที่สำคัญของผลต่างในการอ่านทักษะในกลุ่มมี id ยังได้รายงานค้นหาเหมือนในตัวอย่างของผู้ใหญ่ด้วยรหัส(Numminen et al., 2000) ดังนั้น หน่วยความจำคำโครงสร้างประโยคเป็นส่วนประกอบสำคัญอื่นอ่าน และยังอาจอธิบายได้คำโครงสร้างประโยคถอดรหัสปัญหาในแต่ละรหัสค้นพบบางอย่างจากการศึกษาในวิชาการเฉพาะสาเหตุของรหัสยังสนับสนุนความคิดที่อาจจะจำคำโครงสร้างประโยคที่ตั้งของความอ่อนแอในประชากรนี้ (ดู Conners มัวร์ Loveall และเมอร์ริ ล 2011) การศึกษาได้แสดงที่บุคคลที่มีDS ทำงานโดยเฉพาะอย่างยิ่งวัดความจำคำโครงสร้างประโยค (ดู Baddeley & Jarrold, 2007 Jarrold, Baddeley, &ไขควง 1999 Næss, Halaas Lyster, Hulme และ Melby-Lerva˚ กรัม 2011) การศึกษาระยะยาวของ DS ได้พบว่าคำโครงสร้างประโยคหน่วยความจำมีจำนวนประตูสำคัญอ่าน ถึง 4 หรือ 5 ปีต่อมา แม้หลังจากที่บัญชีสำหรับพัฒนาปัจจัยเช่นchronological อายุและอายุจิต (เคย์ฝนตกนกร้อยเอ็ด al., 2000 กฎหมาย & Gunn, 2002) นอกจากนี้ มีบิตของหลักฐานสำหรับหน่วยความจำคำโครงสร้างประโยคไม่ดีโดยเฉพาะอย่างยิ่งในผู้ที่มีโครโมโซมเอกซ์เปราะบางอาการเช่น (บินมุนีร คอร์นิช และไวล์ ดิ้ง 2000) ในศึกษาอยู่ เราเสนอว่า พร้อมกับรับรู้คำโครงสร้างประโยค ความยากลำบากในการจำคำโครงสร้างประโยคจะบัญชีสำหรับความแตกต่างระหว่างกลุ่มรหัสและ TD ในการถอดรหัสคำโครงสร้างประโยค

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

1.1 ถอดรหัสเสียง
ถอดรหัส Phonological หมายถึงกระบวนการของการทำให้เกิดเสียงออกคำโดยการทำอักษร-ฟอนิม (ภาพเสียง)
correspondences มันมักจะถูกนำมาใช้โดยผู้อ่านเมื่อพวกเขาพบคำที่ไม่คุ้นเคยหรือนวนิยาย; ดังนั้น nonword
การทดสอบการอ่านเป็นที่นิยมใช้ในการวัดความสามารถในการถอดรหัส กระบวนการของการถอดรหัสเสียงอื่น ๆ ใช้
ทักษะเสียงเช่นการรับรู้เสียงและหน่วยความจำเสียง (ดูแว็กเนอร์และ Torgesen, 1987) ใน
หนังสือที่เกี่ยวกับเด็กทีมีการเชื่อมโยงระหว่างทักษะเสียงดังกล่าวและทักษะการอ่านผลเช่น
การรับรู้คำพูดและเข้าใจในการอ่าน (เคอร์บี้ et al, 2003;. Parrila et al, 2004;. แว็กเนอร์, et al, 1997).
ไม่น่าแปลกใจหนังสือที่เกี่ยวกับทักษะการถอดรหัสเสียงในผู้ที่มี ID จะเบาบางมากขึ้น (คอนเนอร์ 2003; แซนเดอ
2007) อย่างไรก็ตามนักวิจัยได้พบว่าความสามารถในการถอดรหัสโดยวัดจากผลการดำเนินงานอ่าน nonword มีความสัมพันธ์กับ
ความสามารถในการอ่านในเด็กและผู้ใหญ่ที่มี ID ของสาเหตุผสม (แซนเดอ DeFulio & 2007; ฉลาด Sevcik, Romski และมอร์ริส, 2010)
เช่นเดียวกับใน ผู้ที่มีอาการดาวน์และวิลเลียมส์ (เช่น-โก้มาร์ตินปีเตอร์สัน, โอลสันและเพนนิงตัน 2009; ฟาวเลอร์
โดเฮอร์ตี้และบอยน์ตัน 1995; แลง Hulme, แกรนท์และ Karmiloff สมิ ธ 2001 ประกาศสมิ ธ และ Tager -Flusberg, 2003).
การสนับสนุนเพิ่มเติมสำหรับบทบาทที่สำคัญของการถอดรหัสเสียงในการอ่านสำหรับเด็กและเยาวชนที่มีรหัสมาจากการฝึกอบรม
การศึกษา ถอดรหัสเสียงโปรแกรมการแทรกแซงตามที่ได้รับการประสบความสำเร็จในการพัฒนาทักษะการอ่านที่เกี่ยวข้องกับ
กลุ่มตัวอย่างที่มี ID ผสมสาเหตุ (แบรดฟอ Shippen, อัลแบร์โต Houchins และฟลอเรส 2006 โคเฮนเฮลเลอร์, อัลแบร์โตและเฟรดริก,
2008; คอนเนอร์, Rosenquist, Sligh, Atwell และ Kiser 2006; Hoogeveen, Smeets & Lancioni 1989; เนวิลล์และ Vandever 1973;
Vandever และเนวิลล์, 1976) เช่นเดียวกับโรคเฉพาะ (เช่นดาวน์ซินโดร) ตัวอย่างที่มี ID (Baylis & Snowling, 2012;
Burgoyne et al, 2012;.. มะนาวและ Fuchs, 2010a)
ถึงแม้ว่าการศึกษาดังกล่าวข้างต้นมีแนวโน้มเพราะพวกเขาแสดงให้เห็นว่าบุคคลที่มี ID สามารถพัฒนาการอ่าน
ทักษะการเรียนการสอนผ่านทางเสียงที่ใช้ในการถอดรหัสและทักษะที่เกี่ยวข้องเป็นไปได้ว่า ทักษะการถอดรหัสเสียงที่ไม่ดี
อาจจะเป็นหนึ่งในเหตุผลหลักว่าทำไมผู้ที่มีการต่อสู้กับการอ่านรหัส หนึ่งการศึกษาโดยเจนกินสัน (1992) พบว่า
เด็กที่มี ID คะแนนต่ำกว่าอายุที่จับคู่จิตเด็ก TD ในตัวชี้วัดของการอ่าน nonword แต่ไม่ได้อยู่ในคำว่า
การรับรู้ ทักษะการอ่าน nonword แย่เมื่อเทียบกับระดับการพัฒนาหรือระดับการจดจำคำยังได้รับการรายงานใน
กลุ่มที่มีกลุ่มอาการดาวน์ (ดู meta-analysis โดยNæss, Melby-Lerva˚กรัม Hulme และ Lyster, 2012a, 2012b) และวิลเลียมส์
ซินโดรม (เช่น Menghini, Verucci และ Vicari, 2004) ถ้าอ่อนแอในการถอดรหัสเสียงทั่วไปกับ ID และไม่ syndromespecific,
ผลที่คล้ายกันควรจะปรากฏในการศึกษาปัจจุบันจำลองเจนกินสันของ (1992) ผลการวิจัย.
เพื่อตรวจสอบการถอดรหัสเสียงในรายละเอียดมากขึ้นเราถือว่าสองทักษะย่อยของ: การรับรู้เสียงและ
หน่วยความจำเสียง ( เห็น Lonigan et al., 2009) การรับรู้เสียงครอบคลุมความหลากหลายของทักษะที่ช่วยให้หนึ่งที่จะ
แยกความแตกต่างในหมู่เสียงคำพูดรวมทั้งความสามารถในการส่วนทั้งภายในเสียงคำและรวมพวกเขา
ในการผลิตคำ มันเป็นหลักทักษะภาษาปาก (แว็กเนอร์และ Torgesen, 1987) หน่วยความจำเสียงหมายถึงความสามารถ
ที่จะถือเสียงพูดในหน่วยความจำทำงาน (Baddeley, 1986) และในบริบทของการอ่านที่จะจำได้นานพอที่จะ
เสียงออกคำ (แว็กเนอร์และ Torgesen, 1987).
ในตัวอย่างของบุคคลที่มีผสมสาเหตุ ประชาชนรับรู้เสียงที่เกี่ยวข้องกับการรับรู้ทั้งคำพูดและการ nonword
มาตรการการอ่าน (แซนเดอและ DeFulio 2007. ฉลาด et al, 2010) ฉลาด et al, (2010) การศึกษาเด็กที่มี ID ผสมสาเหตุ
ที่ถูกระบุว่าเป็นดิ้นรนที่จะเรียนรู้ที่จะอ่าน พวกเขาพบว่าทักษะการรับรู้เสียงที่คาดการณ์ทั้งคำพูดและ
การรับรู้ nonword หลังจากการบัญชีสำหรับอายุและคำศัพท์ แซนเดอและ DeFulio (2007) ที่ได้รับผลที่คล้ายกันสำหรับ
ผู้ใหญ่ที่มีสาเหตุเชิญชมบัตรประจำตัวประชาชน พวกเขาพบว่าบางส่วนมีความสัมพันธ์อย่างมีนัยสำคัญระหว่างการรับรู้เสียงและ
มาตรการของคำและการอ่าน nonword หลังจากการบัญชีสำหรับวาจาไอคิว ผลการวิจัยจากทั้งการศึกษาเหล่านี้เหมาะกับ
ผู้อ่านหนังสือที่เกี่ยวกับ TD บอกว่าการรับรู้เสียงยังเป็นหลักในการอ่านการพัฒนาในบุคคลที่มี ID
(ดูสถาบันสุขภาพเด็กแห่งชาติและการพัฒนามนุษย์, 2000; หิมะ, เบิร์นส์แอนด์กริฟฟิ 1998) . อย่างไรก็ตามการศึกษาไม่
รวมกลุ่มเปรียบเทียบ TD ถึงแม้ว่าการศึกษาเหล่านี้ได้สร้างการเชื่อมโยงที่สำคัญระหว่างเสียง
การรับรู้และการอ่านคำในระดับบุคคลที่มีประชาชนยังคงมีความจำเป็นในการเปรียบเทียบพื้นฐานของทักษะย่อยเช่นการอ่าน
ระหว่าง ID ผสมสาเหตุและตัวอย่าง TD.
วิจัยการรับรู้เสียงค่อนข้างมากขึ้นได้รับการดำเนินการ ในตัวอย่าง ID สาเหตุที่เฉพาะเจาะจงกว่าใน mixedetiology
ตัวอย่าง ID งานวิจัยหลายชิ้นแสดงให้เห็นว่าบุคคลที่มีกลุ่มอาการดาวน์ (DS) เสียงที่อ่อนแอมี
ทักษะการรับรู้เมื่อเทียบกับเด็ก TD ของระดับการพัฒนาใกล้เคียงกัน (เฟลทเชอร์และบัคลี่ย์ 2002; เคย์-ฝนตกนกเชื่อมั่น
และ McConnell, 2000 เคนเนดี้และฟลินน์, 2002; โรชและ Jarrold 2008; Verucci, Menghini และ Vicari 2006 ดู Abbeduto, วอร์เรน
และคอนเนอร์ 2007; มะนาวและ Fuchs, 2010b) และมันเป็นความคิดที่ว่านี่เป็นเหตุผลหนึ่งที่พวกเขายังไม่ดีถอดรหัส (โรชและ
Jarrold 2008) นอกจากนี้ยังมีหลักฐานว่าอย่างน้อยบางแง่มุมของการรับรู้เสียงที่อ่อนแอโดยเฉพาะอย่างยิ่งในวิลเลียม
เอ็มเอ็ม Channell et al, / การวิจัยในการพัฒนาคนพิการ 34 (2013) 776-787 777
ซินโดรม (เช่น Menghini et al, 2004;. เห็นแลง et al, 2001;.. ประกาศ et al, 2003 สำหรับความสัมพันธ์กับมาตรการการอ่าน) มันเป็นเรื่องที่
ไม่เป็นที่รู้จัก แต่ไม่ว่าจะเป็นรูปแบบเหล่านี้มีเฉพาะในสาเหตุเหล่านี้หรือเป็นเรื่องปกติของกลุ่มที่มี ID โดยไม่คำนึงถึง
สาเหตุ.
หน่วยความจำ Phonological ยังมีบทบาทสำคัญในการถอดรหัส (ดู Gathercole และ Baddeley, 1993) งานวิจัยหลายชิ้น
พบว่าการขาดดุลในทุกด้านของหน่วยความจำเสียงในเด็กที่มี ID เมื่อเทียบกับอายุจิตหรือทักษะในระดับที่ตรงกับ TD
เด็ก (คอนเนอร์คาร์และวิลลิส, 1998; เฮนรี่และวิน 2010; Rosenquist, คอนเนอร์และ Roskos-Ewoldsen 2003; Schuchardt,
Maehler และ Hasselhorn 2011) ไม่น่าแปลกใจการศึกษาบางส่วนมีการเชื่อมโยงการขาดดุลเสียงหน่วยความจำที่มีการถอดรหัส
ความสามารถในผู้ที่มี ID (คอนเนอร์, Atwell, Rosenquist และ Sligh 2001; เฮนรี่และวิน 2010. Numminen, et al, 2000) หนึ่งใน
การศึกษาหลังจากการบัญชีสำหรับอายุของหน่วยความจำเสียงก็แตกต่างอย่างมีนัยสำคัญระหว่างกลุ่มของคนยากจนและดี
ถอดรหัสที่มี ID (คอนเนอร์ et al., 2001) ในการศึกษาอื่นหน่วยความจำเสียงที่ต่ำกว่าอย่างมีนัยสำคัญในหมู่เด็กที่มี
ID กว่าในเด็กที่อายุน้อยกว่า TD จับคู่กับอายุจิต (เฮนรี่และวิน 2010) คิดเป็นจำนวนเงินที่สำคัญของ
ความแปรปรวนในทักษะการอ่านในกลุ่มที่มี ID การค้นพบที่คล้ายกันยังได้รับการรายงานในตัวอย่างของผู้ใหญ่ที่มี ID
(Numminen et al., 2000) ดังนั้นหน่วยความจำเสียงเป็นอีกหนึ่งองค์ประกอบที่สำคัญของการอ่านและยังอาจอธิบาย
ปัญหาถอดรหัสเสียงในบุคคลที่มี ID.
ผลการวิจัยบางส่วนจากการศึกษาเกี่ยวกับสาเหตุสาเหตุเฉพาะบัตรประชาชนยังสนับสนุนความคิดที่ว่าหน่วยความจำเสียงอาจจะเป็น
พื้นที่ของความอ่อนแอในประชากรกลุ่มนี้ ( เห็นคอนเนอร์มัวร์, Loveall และเมอร์ 2011) มีการศึกษาแสดงให้เห็นว่าบุคคลที่มี
ดีเอสทำงานได้ไม่ดีโดยเฉพาะอย่างยิ่งเกี่ยวกับมาตรการของหน่วยความจำเสียง (ดู Baddeley และ Jarrold 2007; Jarrold, Baddeley และ
ฟิลลิป, 1999; Næss, Halaas Lyster, Hulme และ Melby-Lerva˚กรัม 2011) การศึกษาระยะยาวของดีเอสได้พบว่าเสียง
หน่วยความจำเป็นปัจจัยบ่งชี้ที่สำคัญของการอ่านได้ถึง 4 หรือ 5 ปีต่อมาแม้หลังจากการบัญชีสำหรับการพัฒนาปัจจัยเช่น
อายุตามลำดับเหตุการณ์และอายุจิต (เคย์-ฝนตกนก et al, 2000;. กฎหมายและ กันน์, 2002) นอกจากนี้ยังมีหลักฐานบิตของ
หน่วยความจำที่ไม่ดีโดยเฉพาะอย่างยิ่งเสียงในผู้ที่มีโรค X เปราะบางเช่นกัน (มูนีร์คอร์นิชและไวล์ดิ้ง, 2000) ใน
การศึกษาปัจจุบันเราเสนอว่าพร้อมกับการรับรู้เสียงปัญหาหน่วยความจำเสียงจะบัญชีสำหรับ
ความแตกต่างระหว่างประชาชนและกลุ่มทีดีในการถอดรหัสเสียง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

1.1 . ระบบเสียงระบบเสียงถอดรหัสถอดรหัส
หมายถึงกระบวนการในการออกเสียงคำได้โดยการทำให้หน่วยอักขระ ( หน่วยเสียง ( เสียง - ภาพ )
จดหมาย . มันมักถูกใช้โดยผู้อ่านเมื่อพวกเขาพบคำที่ไม่คุ้นเคย หรือนวนิยาย ดังนั้นการทดสอบการอ่าน nonword
มักใช้เพื่อวัดความสามารถในการถอดรหัส . กระบวนการในการถอดรหัสระบบเสียงระบบเสียงใช้ทักษะอื่น ๆ
,เช่น การใช้ระบบเสียงและหน่วยความจำ ( ดูแวกเนอร์& torgesen , 1987 ) ใน
วรรณกรรมใน TD เด็กมีการเชื่อมโยงสร้างขึ้นระหว่างทักษะและระบบเสียงเช่นทักษะการอ่านผลเช่น
การรู้คำและการอ่านเพื่อความเข้าใจ ( Kirby et al . , 2003 ; parrila et al . , 2004 ; วากเนอร์ et al . , 1997 ) .
ไม่จู่ ๆวรรณกรรมเรื่องทักษะในการถอดรหัสระบบเสียงที่มี ID จะเบาบางมาก ( คอนเนอร์ส , 2003 ; Saunders ,
2007 ) อย่างไรก็ตาม นักวิจัยได้พบว่า ความสามารถในการถอดรหัสเป็นวัดโดยการอ่านมีความสัมพันธ์กับการปฏิบัติงาน nonword
ความสามารถในการอ่านของเด็กและผู้ใหญ่ ด้วย ID ของสาเหตุผสม ( Saunders & defulio , 2007 ; ปัญญา sevcik romski & , , มอร์ริส , 2010 )
รวมทั้งในผู้ที่มีอาการ ( เช่น ลง และ วิลเลี่ยม คาร์โดโซ มาร์ติน โอลเซ่น ก็&เพนนิงตัน , 2009 ; ฟาวเลอร์ มือที่&
, บอยน์ตัน , 1995 ; เอเชีย ฮูล์ม แกรนท์ & karmiloff สมิธ , 2001 ; เลวี่ สมิธ &สละ flusberg , 2003 ) .
สนับสนุนเพิ่มเติมสำหรับบทบาท ที่สำคัญของระบบเสียงถอดรหัสในการอ่านสำหรับเยาวชนนักศึกษาที่มาจากการศึกษาอบรม

ระบบเสียงถอดรหัสจากการแทรกแซงของโปรแกรมที่ประสบความสำเร็จในการปรับปรุงทักษะในการอ่านที่เกี่ยวข้องกับ ID
ตัวอย่างสาเหตุผสม ( แบรดฟอร์ด ชิปเปิ้น , อัลแบร์โต houchins & , , ฟลอเรส , 2006 ; โคเฮน เฮลเลอร์ อัลแบร์โต้ &เฟรเดอริค
, 2008 ; คอนเนอร์ส โรเซนควิสท์ , สไล& แอทเวลล์ , , , ไคเซอร์ , 2006 ; smeets & Hoogeveen , , lancioni , 1989 ; เนวิลล์& vandever 1973 ;
vandever & เนวิลล์1976 ) รวมทั้งโรคที่เฉพาะเจาะจง ( เช่น ดาวน์ ซินโดรม ) ตัวอย่างกับ ID ( เบลิส& snowling , 2012 ;
เบอร์กอยน์ et al . , 2012 ; มะนาว&ฟุชส์ 2010a , ) .
ถึงแม้ว่าการศึกษาดังกล่าวเป็นสัญญาเพราะพวกเขาพบว่าบุคคลที่มี ID สามารถพัฒนาทักษะการอ่าน
ผ่านระบบเสียงและการเรียนการสอนของการถอดรหัส ทักษะที่เกี่ยวข้อง เป็นไปได้ว่าระบบเสียงถอดรหัสทักษะ
น่าสงสารอาจเป็นหนึ่งในเหตุผลหลักว่าทำไมผู้ที่มี ID ที่ต่อสู้กับการอ่าน หนึ่งการศึกษาโดย เจนกินสัน ( 1992 ) พบว่า เด็กที่มีคะแนนต่ำกว่า
ID จิต age-matched TD เด็กในวัด nonword อ่านแต่ในการรู้คำ

จน nonword ทักษะการอ่านเทียบกับระดับพัฒนาการ หรือระดับการรู้คำยังได้รับรายงานใน