The objectifying logic of technolog

The objectifying logic of technology has emerged as a dominant force in our world during the past two hundred years. lt has enabled societies to control the external world in the
interests of efficiency and production, while at the same time it has displaced the movement of tradition (because of its progressivist position) and suppressed the poetries of art
(because of its ideology of objectivity and optimization), thereby devaluing an already impoverished life-world (at least spiritually). Many humanists have consequently attributed
much of society’s ills to the alienating effects of technology and capitalism, arguing for the
need to transcend the reductionism of techno—economic thinking prior to the realization
of a more humane built environment} Indeed it could be argued that the primary problem of survival for the developed cultures of today is less a techno-biological one than it
is an aesthetic and moral one.?
Landscape architecture has not remained untainted by these developments. As a discipline, it has become increasingly estranged from a sense of traditional and poetic value.
` In particular, this refers to what might be perceived as the current inability of landscape
architecture to simultaneously engage the recurrent and thematic workings of history with
the circumstances peculiar to our own time. Traditionally, cultural products (as found historically in literature, painting, music, building, or landscape architecture) represent an infinitely rich array of interpretative gestures and figurative embodiments that have attempted
in various ways to critically reconcile the historical with the contemporary, the eternal with
the moment, the universal with the specific Today, however, we find it increasingly difficult to manage this relationship. Many fail to even appreciate the role that landscape architecture plays in the constitution and embodiment of culture, forgetful of the designed
landscape’s symbolic and revelatory powers, especially with regard to collective memory;
Cultural orientation, and continuity It is not unfair to say that contemporary theory and
practice have all but lost their metaphysical and mythopoetic dimensions, promoting a landscape architecture of primarily prosaic and technical construction} After all, symbolic and

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ตรรกะ objectifying เทคโนโลยีได้ผงาดขึ้นเป็นกองกำลังหลักในโลกของเราในช่วงสองร้อยปี lt ได้เปิดสังคมเพื่อควบคุมโลกภายนอกในการประโยชน์ของประสิทธิภาพและการผลิต ในขณะที่ในเวลาเดียวกัน การเคลื่อนที่ของประเพณีพลัดถิ่น (เนื่องจากตำแหน่ง progressivist) และระงับ poetries ศิลปะ(เนื่องจากของอุดมการณ์ปรวิสัยและปรับให้เหมาะสม), ทำ devaluing ที่ขัดสนแล้วชีวิตโลก (พบน้อย) ดังมีบันทึกหลาย humanistsมากของ ills สังคมของ alienating ผลกระทบของเทคโนโลยีและทุนนิยม การโต้เถียงในต้อง transcend reductionism ของเทคโน — คิดเศรษฐกิจก่อนกระทั่งการมีมนุษยธรรมสร้างสภาพแวดล้อม} แน่นอนมันอาจจะโต้เถียงว่า ปัญหาหลักของการอยู่รอดการพัฒนาวัฒนธรรมของวันนี้จะน้อยกว่าการเทคโนชีวภาพหนึ่งกว่าหนึ่งความงาม และคุณธรรมหรือไม่ภูมิสถาปัตยกรรมได้ไม่ยังคงเหล่า โดยการพัฒนาเหล่านี้ เป็นวินัย มันมีมากขึ้นหากจากค่าดั้งเดิม และบทความ' โดยเฉพาะ นี้หมายถึงสิ่งที่อาจมองเห็นเป็นไม่ปัจจุบันของภูมิทัศน์สถาปัตยกรรมพร้อมเข้าร่วมงานเกิดซ้ำ และเฉพาะเรื่องของประวัติศาสตร์สถานการณ์ที่แปลกประหลาดของเราเองระยะเวลา ประเพณี วัฒนธรรมผลิตภัณฑ์ (เป็นพบประวัติในวรรณคดี ภาพวาด เพลง อาคาร หรือภูมิสถาปัตยกรรม) แทนการเพียบหลากหลายรูปแบบลายเส้น interpretative และ embodiments อุปมาที่ได้พยายามหลายวิธีง้อถึงประวัติศาสตร์ที่ มีร่วมสมัย อีเทอร์นอลกับขณะนี้ สากล มีเฉพาะวันนี้ อย่างไรก็ตาม เราพบมันยากขึ้นที่จะจัดการความสัมพันธ์นี้ หลายคนล้มเหลวแม้จะชื่นชมบทบาทที่เล่นในสถาปัตยกรรมในรัฐธรรมนูญและศูนย์รวมแห่งวัฒนธรรม forgetful ของการออกแบบภูมิทัศน์ของภูมิทัศน์สัญลักษณ์ และ revelatory อำนาจ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเกี่ยวกับหน่วยความจำรวมวางแนวทางวัฒนธรรม และความต่อเนื่องที่ไม่เป็นธรรมว่าทฤษฎีที่ร่วมสมัย และปฏิบัติทั้งหมดแต่ได้สูญเสียความขัดแย้ง และ mythopoetic ขนาด ภูมิสถาปัตยกรรมของก่อสร้างที่ธรรมดา และทางเทคนิคเป็นหลักส่งเสริม} หลังจากที่ทุก สัญลักษณ์ และ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ตรรกะ objectifying ของเทคโนโลยีได้กลายเป็นกำลังโดดเด่นในโลกของเราในช่วงที่ผ่านมาสองร้อยปี lt ได้เปิดการใช้สังคมในการควบคุมโลกภายนอกใน
ผลประโยชน์ของประสิทธิภาพและการผลิตในขณะที่ในเวลาเดียวกันก็มีการย้ายการเคลื่อนไหวของประเพณี (เพราะตำแหน่ง progressivist) และปราบปราม poetries ของศิลปะ
(เพราะอุดมการณ์ของความเป็นกลางและ การเพิ่มประสิทธิภาพ) จึง devaluing ยากจนอยู่แล้วชีวิตโลก (อย่างน้อยจิตวิญญาณ) มานุษยวิทยาหลายคนได้แสดงผล
มากจากความเจ็บป่วยของสังคมที่จะมีผลกระทบคดีของเทคโนโลยีและระบบทุนนิยมเถียงสำหรับ
ความต้องการที่จะอยู่เหนือ reductionism คิดเทคโนเศรษฐกิจก่อนที่จะก่อให้เกิด
การสร้างสภาพแวดล้อมมีมนุษยธรรมมากขึ้น} อันที่จริงมันอาจจะแย้งว่าหลัก ปัญหาของการอยู่รอดสำหรับการพัฒนาวัฒนธรรมของวันนี้คือน้อยกว่าเทคโนชีวภาพหนึ่งกว่าที่มัน
เป็นหนึ่งในความงามและศีลธรรม.?
ภูมิสถาปัตยกรรมยังไม่ได้ยังคงบริสุทธิ์โดยการพัฒนาเหล่านี้ เป็นวินัยมันได้กลายเป็นเหินห่างมากขึ้นจากความรู้สึกของค่าแบบดั้งเดิมและบทกวี
`โดยเฉพาะอย่างยิ่งนี้หมายถึงสิ่งที่อาจถูกมองว่าเป็นความสามารถปัจจุบันของภูมิทัศน์
สถาปัตยกรรมไปพร้อม ๆ กันมีส่วนร่วมที่เกิดขึ้นและการทำงานเฉพาะเรื่องของประวัติศาสตร์ที่มี
สถานการณ์พิเศษ เวลาของเราเอง ตามเนื้อผ้าสินค้าทางวัฒนธรรม (เท่าที่พบในประวัติศาสตร์วรรณกรรม, การวาดภาพ, เพลง, อาคารหรือภูมิสถาปัตยกรรม) เป็นตัวแทนของอาเรย์ที่อุดมไปด้วยเพียบท่าทางการแปลความหมายและน้าเป็นรูปเป็นร่างที่มีความพยายาม
ในรูปแบบต่างๆที่จะกระทบอย่างยิ่งในประวัติศาสตร์ร่วมสมัย, นิรันดร์
ขณะที่สากลที่มีเฉพาะวันนี้ แต่เราพบว่ามันยากมากขึ้นในการจัดการความสัมพันธ์นี้ จำนวนมากล้มเหลวที่จะได้ชื่นชมบทบาทที่ภูมิสถาปัตยกรรมเล่นในรัฐธรรมนูญและศูนย์รวมของวัฒนธรรมขี้ลืมของการออกแบบ
พลังสัญลักษณ์และเปิดหูเปิดตาภูมิทัศน์โดยเฉพาะอย่างยิ่งในเรื่องเกี่ยวกับหน่วยความจำร่วมกับ;
ปฐมนิเทศวัฒนธรรมและความต่อเนื่องมันไม่ยุติธรรมที่จะบอกว่าทฤษฎีร่วมสมัย และ
การปฏิบัติที่มี แต่สูญเสียขนาดเลื่อนลอยและ Mythopoetic ของพวกเขาส่งเสริมภูมิสถาปัตยกรรมของการก่อสร้างส่วนใหญ่น่าเบื่อและทางเทคนิค} หลังจากที่ทุกสัญลักษณ์และ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การเหล่ต่างหากตรรกะของเทคโนโลยีได้เกิดเป็นแรงเด่นในโลกของเราในช่วงที่ผ่านมาสองร้อยปี มันทำให้สังคมที่จะควบคุมโลกภายนอกใน
ผลประโยชน์ของประสิทธิภาพและการผลิต ขณะเดียวกันก็มีผู้เคลื่อนไหวของประเพณี ( เพราะมี progressivist ตำแหน่ง ) และเก็บกดบทกวีศิลปะ
( เพราะอุดมการณ์ของความเที่ยงธรรมและ Optimization ) จึง devaluing โลกชีวิตที่ยากจนอยู่แล้ว ( อย่างน้อยจิตวิญญาณ ) หลายมานุษยวิทยามีจากนั้นประกอบ
มากของ ills สังคมที่แปลกแยก ผลของเทคโนโลยีและทุนนิยม เถียง
ต้องอยู่เหนือ reductionism คิดทางเศรษฐกิจก่อนที่จะรับรู้
เทคโนของมนุษยธรรมมากกว่าสร้างสภาพแวดล้อม } จริงๆมันอาจจะแย้งว่า ปัญหาหลักของการอยู่รอดสำหรับการพัฒนาวัฒนธรรมของวันนี้ คือ น้อยกว่าเทคโนชีวภาพหนึ่งกว่า
เป็นสุนทรียภาพและจริยธรรมหนึ่ง ?
ภูมิสถาปัตยกรรมได้ไม่ ยังคงไร้เทียมทาน โดยการพัฒนาเหล่านี้ เป็นวินัย มันได้กลายเป็นมากขึ้นห่างเหินไปจากความรู้สึกของแบบดั้งเดิมและคุณค่าของกวี .
` โดยเฉพาะนี้หมายถึงว่าอาจจะมีการรับรู้ความสามารถปัจจุบันของภูมิสถาปัตยกรรม
พร้อมกันประกอบงาน ดำเนินการและใจของประวัติศาสตร์กับ
สถานการณ์เฉพาะเวลาของเราเอง ผ้า ผลิตภัณฑ์ทางวัฒนธรรม ( เท่าที่พบประวัติศาสตร์ในวรรณกรรม จิตรกรรม ดนตรี อาคารหรือภูมิสถาปัตยกรรม ) เป็นตัวแทนของอนันต์รวยเรย์ของตีความท่าทางและเป็นรูปเป็นร่าง embodiments ที่ได้พยายามหลายวิธีเพื่อความปรองดอง
ประวัติศาสตร์กับร่วมสมัย นิรันดร์กับ
ช่วงเวลาสากลที่มีเฉพาะในวันนี้ อย่างไรก็ตาม เราพบว่ามันมากขึ้นยากที่จะจัดการกับความสัมพันธ์นี้หลายคนล้มเหลวที่จะชื่นชมบทบาทที่ ภูมิสถาปัตย์ เล่น ใน รัฐธรรมนูญ และศูนย์รวมของวัฒนธรรม ขี้ลืมของออกแบบภูมิทัศน์สัญลักษณ์
และอำนาจซึ่งเผยให้เห็นสิ่งที่ไม่รู้มาก่อน โดยเฉพาะที่เกี่ยวกับกลุ่มหน่วยความจำ ;
การปรับตัวทางวัฒนธรรมและความต่อเนื่อง มันไม่ยุติธรรมเลยที่จะกล่าวว่าทฤษฎีร่วมสมัยและ
ซ้อมได้ทั้งหมด แต่สูญเสียของพวกเขาเลื่อนลอยและ mythopoetic ขนาดการส่งเสริมภูมิสถาปัตย์ของหลักเทคนิคการก่อสร้าง } น่าเบื่อและหลังจากทั้งหมด , สัญลักษณ์และ