Introduction Ethnic Cleansing in History STEVEN BÉLA VÁRDY and T. HUNT TOOLEY
As pointed out by José Ortega y Gasset (1883-1955) in his epoch-making work The Revolt of the Masses (1929)1 , during the nineteenth and twentieth centuries the Western World had witnessed the emergence of the common populace to a position of economic and political influence in human society. Being essentially of republican sympathies, and sympathizing with the exploited underclasses of Western Civilization, Ortega readily recognized the positive implications of this mass phenomenon for the people in general. At the same time, however, he feared that this ascendance of the uncouth, boorish, and unwashed masses might lead to civilization's relapse into a new form of barbarism. He was convinced of the "essential inequality of human beings," and consequently he believed in the unique role of the "intellectual elites" in the shaping of history.2
As a disciple of the Geistesgeschichte view of human evolution, Ortega was convinced of the primacy of spiritual and intellectual factors over economic and material forces in historical evolution. Given these convictions, he feared that the emergence of a mass society—dominated, as it was, by economic and material considerations—would result in the reemergence of barbarism on a mass scale.
That Ortega's fears were partially justified can hardly be doubted in light of the mass exterminations witnessed by several twentieth-century generations of human beings. As we all know, in the second quarter of the past century six million Jews and many thousands of non-Jewish people were exterminated at the orders of a lowly corporal turned into the unquestioned leader of Germany (Hitler). At the same time, forty to fifty million innocent human beings fell victim to the twisted mind of a Caucasian brigand turned into the "infallible leader" of the homeland of socialism (Stalin). Moreover, since the end of World War II, the world has also stood witness to mass killings, expulsions, and genocides in such widely scattered regions of the world as Cambodia in Southeast Asia, Rwanda in Central Africa, and in Bosnia in former Yugoslavia.
In looking at these terror actions against an ethnic group, religious denomination, or nationality—be these mass expulsions, partial exterminations, or genocides—we are often confused how to categorize them. Scholars and publicists are particularly confounded at the distinctions or alleged distinctions between "genocide" and "ethnic cleansing." The first of these terms came into common use in conjunction with the Jewish Holocaust of the World War II period, while the second term gained currency in the inter-ethnic struggles of Bosnia during the early 1990s.
This obfuscation and bewilderment became even more pronounced recently, particularly in consequence of the belated application of one or another of these terms to such earlier events as the so-called "Armenian
Holocaust" of 1915,3 and the various "ethnic cleansings" that took place in wake of the two world wars and the simultaneous changes in political borders. We know that most ethnic cleansings involve some physical abuse and some number of intended or unintended deaths. We also know that none of these so-called Holocausts were able to exterminate all members of a particular group. Consequently, in actual practice or application, the meaning of these two terms often tend to merge. At times it is really difficult to differentiate between the two, particularly in light of the fact that the application of violence in some ethnic cleansings often reaches the point of mass killings, thus turning that event into a potential genocide.
While we recognized the difficulty of distinguishing between these two phenomena, in the conference upon which this book is based we tried to limit our attention to the historical events that could clearly be classified as „ethnic cleansing." We were able to do this, because we equated "genocide" with the Jewish Holocaust, which was definitely a case of ethnic cleansing on a mass scale, but which was also more. We tried to start with a definition of "genocide" as "the planned, directed, and systematic extermination of a national or ethnic group." At the same time our working definition of "ethnic cleansing" was more focused on the process of removing people from a given territory: "the mass removal of a targeted population from a given territory, including forced population exchanges of peoples from their original homelands as well as other means." We did this in part because had we included "genocide" as a topic of our conference, in the sense of the National Socialist war against the Jews, much of the attention of the participants would have been taken up by the Holocaust. There is, of course, hardly a more significant twentieth-century historical topic than Hitler's efforts to exterminate the Jews. But precisely for that reason, during the past half a century, it has been in the focus and awareness of hundreds of scholars, who have produced thousands of volumes on this topic. Not so the topic of "ethnic cleansing," which has largely been ignored until the Bosnian crisis of the 1990s.4 In any event, most of the presentations at the Conference on Ethnic Cleansing in Twentieth–Century Europe at Duquesne University, as will be seen, worked to examine and refine the definition of the phenomenon of ethnic cleansing. At the conference itself, the participants devoted much time and energy to discussions of definitions. The results will be seen in the expanded and refined conference papers which make up the chapters of this book.
Although the term "ethnic cleansing" has come into common usage only since the Bosnian conflict, the practice itself is almost as old as humanity itself. It reaches back to ancient times. An early example of such an ethnic cleansing was the "Babylonian Captivity" of the Jews in the sixth century B.C. (from 586 to 538 B.C.). After capturing Jerusalem in 586 B.C., King Nebuchadnezzar II (r. 605-561 B.C.) of Babylonia proceeded to deport the Judeans to his own kingdom, and in this way he "cleansed" the future Holy Land of most of its native inhabitants.
Similar ethnic cleansings took place in the period of the so-called "barbarian invasions" of the fourth through the sixth centuries, when large, nation-like tribes—Germans, Slavs, and various Turkic peoples—
3 The ex post facto application of the term “Holocaust” or “genocide” to the forced transfer of many of Ottoman Turkey’s Armenian population from Turkish Armenia in the north to Cilicia or Lesser Armenia in the south is a hotly debated issue. Many scholars view it as a population transfer that should be called “ethnic cleansing.” Others, emphasizing the large percentage of the transferees who died, prefer to classify it as a “Holocaust.” For the Armenian side of the story see Robert Melson, Revolution and Genocide: On the Origins of the Armenian Genocide and Holocaust (Chicago, London, 1992); Vahakn N. Dadrian, The History of the Armenian Genocide: Ethnic Conflict from the Balkans to Anatolia to the Caucasus (Providence, Oxford, 1995); and Vahakn N. Dadrian, “The Role of Turkish Physicians in the World War I Genocide of Ottoman Armenians,” Holocaust and Genocide Studies 1 (Autumn 1986): 169-192. For the Turkish and American side of that story see Mim Kemal Öke, The Armenian Question, 1914-1923 (Oxford, 1988) and Stanford J. Shaw and Ezel Kural Shaw, History of the Ottoman Empire and Modern Turkey (Cambridge, 1976-1977), 2: 314-317. See also Ronald Suny, “Rethinking the Unthinkable: Toward an Understanding of the Armenian Genocide,” in Ronald Grigor Suny, Looking Toward Ararat: Armenia in Modern History (Bloomington, Ind., 1993), 94-115. 4 On ethnic cleansing in general see Andrew Bell-Fialkoff, “A Brief History of Ethnic Cleansing,” Foreign Affairs 72 (Summer 1993):110-120; Andrew BellFialkoff, Ethnic Cleansing (New York, 1996); Dražen Petrović, “Ethnic Cleansing: An Attempt at Methodology,” European Journal of International Law 5 (1994): 342-359; Robert M. Hayden, “Schindler’s Fate: Genocide, Ethnic Cleansing, and Population Transfer,” Slavic Review 55 (Winter 1996): 727-748; Jennifer Jackson Preece, ”Ethnic Cleansing as an Instrument of Nation-State Creation: Changing State Practices and Evolving Legal Norms,” Human Rights Quarterly, 20 (1998): 817-842; Norman M. Naimark, Ethnic Cleansing in Twentieth Century Europe [The Donald W. Treadgold Papers, no. 19] (Seattle, 2000); and Norman Naimark, Fires of Hatred: Ethnic Cleansing in Twentieth–Century Europe (Cambridge, Mass., 2001). 11
moved back and forth between Western and Eastern Europe, and even Central Asia. They forcibly displaced one another, and in this way reshaped the ethnic map of the European continent. This so-called Völkerwanderung ("wandering of nations")—which, in some instances, stretched into the late Middle Ages—brought such peoples as the Huns, Avars, Bulgars, Magyars, Pechenegs, and Cumans into the very heart of Europe. Its aftereffects were felt as late as the thirteenth century, when the Mongols or Tatars invaded Europe, conquered the eastern half of the continent, and then settled down there to rule over the East Slavs for several centuries.
Although this process of forcible relocations has been practiced for millennia, ethnic cleansing as an official policy did not come into being until more recent times. In the Western world, large-scale forcible relocation of a specified "people' was introduced in the early nineteenth century United States, as the official policy of the United State government. Informally, scores of Indian tribes had "emigrated" from their lands as a result of European pressure, at times escaping from direct violence by European settlers, at times looking for food, at times being pushed by other native groups reacting to direct pressure from European settlers. The process of removal bec
แนะนำกลุ่มทำความสะอาดประวัติสตีเวน BÉLA VÁRDY และต.ล่า TOOLEY ขณะที่ชี้ให้เห็น โดย José Ortega y Gasset (1883-1955) ใน epoch-making เขา ทำงานขบวนการปฏิวัติของมวลชน (1929) 1 ในช่วงหลายร้อยปีของศตวรรษที่ 19 และ 20 ที่โลกตะวันตกได้เห็นการเกิดขึ้นของประชาชนทั่วไปไปยังตำแหน่งของอิทธิพลทางเศรษฐกิจ และการเมืองในสังคมมนุษย์ หลักการของพล sympathies และ sympathizing กับ underclasses exploited ของอารยธรรมตะวันตก Ortega พร้อมรู้จักผลบวกของปรากฏการณ์นี้โดยรวมสำหรับคนทั่วไป ในเวลาเดียวกัน อย่างไรก็ตาม เขากลัวว่า นี้ ascendance ฝูงซุ่มซ่าม boorish และ unwashed อาจทำการกลับไปเสพของอารยธรรมในรูปแบบใหม่ของการ barbarism กำลัง convinced ของ "จำเป็นความไม่เท่าเทียมกันของมนุษย์" และดังนั้น เขาเชื่อในบทบาทเฉพาะของ "ฝ่ายอนุรักษ์ทางปัญญา" ในการกำหนดทิศ history.2 เป็นสาวกของ Geistesgeschichte ของวิวัฒนาการของมนุษย์ Ortega ได้ convinced ของ primacy ของปัจจัยทางจิตวิญญาณ และปัญญาผ่านกองเศรษฐกิจ และวัสดุในวิวัฒนาการทางประวัติศาสตร์ เขาให้เรียนเหล่านี้ กลัวที่เกิดขึ้นของสังคมโดยรวมซึ่งครอบงำ เป็นมัน โดยพิจารณาเรื่องเศรษฐกิจ และวัสดุ — reemergence ของการ barbarism บนมาตราส่วนขนาดใหญ่จะทำ ที่ชิดขอบความกลัวของ Ortega บางส่วนสามารถแทบจะ doubted เมื่อ exterminations โดยรวมที่พยานหลายศตวรรษยี่สิบชั่วของมนุษย์ เรารู้ ในไตรมาสสองของศตวรรษผ่านมา ชาวยิว 6 ล้านและหลายพันคนที่ไม่ใช่ยิวถูก exterminated ที่สั่งของ corporal เล็กแต่ที่เป็นผู้นำของเยอรมนี (ฮิตเลอร์) รัชทายาท ในเวลาเดียวกัน สี่สิบห้าสิบล้านมนุษย์ผู้บริสุทธิ์ตกเป็นเหยื่อจิตใจบิดของ brigand คอเคซัสที่เป็น "ผิดพลาดผู้นำ" ของบ้านเกิดเมืองนอนของสังคมนิยม (สตาลิน) นอกจากนี้ นับตั้งแต่สิ้นสุดสงครามโลกครั้งที่สอง โลกยังมียืนพยานการฆาตกรรมโดยรวม expulsions และ genocides ในเช่นกระจายภูมิภาคของโลกอย่างกว้างขวางเป็นกัมพูชาในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ รวันดาแอฟริกากลาง และ ในบอสเนียในอดีตยูโกสลาเวีย ในการมองที่การกระทำเหล่านี้ก่อการร้ายกับกลุ่มชาติพันธุ์ ศาสนาหน่วย การสัญชาติ — มี หรือเหล่านี้โดยรวม expulsions, exterminations บางส่วน genocides — เรามักสับสนในวิธีการจัดประเภทการ นักวิชาการและ publicists มี confounded โดยเฉพาะอย่างยิ่งที่ความหมาย หรือถูกกล่าวหาความแตกต่างระหว่าง "พันธุฆาต" และ "ชนกลุ่มน้อยทำความสะอาด" ครั้งแรกของคำเหล่านี้มาเป็นใช้ทั่วไปร่วมกับฮอโลคอสต์ยิวของสงครามโลกครั้งที่สอง ในขณะสองได้รับสกุลเงินในการต่อสู้ระหว่างชาวบอสเนียระหว่างช่วงปี 1990 Obfuscation และ bewilderment นี้เป็นยิ่งออกเสียงเพิ่ง in consequence of ใช้สายหนึ่งหรืออีกเหตุการณ์ดังกล่าวก่อนหน้านี้ที่เรียกว่า "อาร์เมเนียเงื่อนไขเหล่านี้โดยเฉพาะ Holocaust" 1915,3 และต่าง ๆ "ชนเผ่า cleansings"ที่ในปลุกของสงครามโลกทั้งสองและพร้อมเปลี่ยนแปลงเส้นขอบทางการเมือง เรารู้ว่าที่ชาติพันธุ์มากที่สุด cleansings เกี่ยวข้องกับผิดบางอย่างทางกายภาพและจำนวนเสียชีวิตที่ตั้งใจ หรือไม่ตั้งใจ เรายังรู้ว่า ไม่มีของเหล่านี้เรียกว่า Holocausts ก็สามารถเพื่อกำจัดสมาชิกทั้งหมดของกลุ่มใดกลุ่มหนึ่ง ดังนั้น ในทางปฏิบัติจริงหรือประยุกต์ ความหมายของคำที่สองเหล่านี้มักจะมักจะ ผสาน บางครั้งจะเป็นเรื่องยากจริง ๆ แตก โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อข้อเท็จจริงที่ใช้ความรุนแรงในบาง cleansings ชนเผ่ามักจะถึงจุดของมวลฆาตกรรม เปลี่ยนเหตุการณ์ที่เป็นพันธุฆาตอาจเกิดขึ้นดังนั้น ในขณะที่เรารับรู้ปัญหาความแตกต่างระหว่างอุบัติการณ์ที่สอง ในการประชุมซึ่งหนังสือเล่มนี้อยู่ เราพยายามจำกัดความสนใจของเราเหตุการณ์ประวัติศาสตร์ที่สามารถจำแนกได้เป็น "ชนกลุ่มน้อยทำความสะอาด" อย่างชัดเจน เราไม่สามารถทำเช่นนี้ เนื่องจากเรา equated "พันธุฆาต" กับชาวยิวฮอโลคอสต์ ซึ่งแน่นอนกรณีทำในระดับมวลชนเผ่า แต่ซึ่งยังเพิ่มเติม เราพยายามที่จะเริ่มต้นกับคำจำกัดความของ "พันธุฆาต" เป็น "การวางแผน โดยตรง และระบบกำจัดกลุ่มชาติพันธุ์ หรือชาติ" ขณะเดียวกัน คำจำกัดความของเราทำงานของ "ชนกลุ่มน้อยทำความสะอาด" ถูกมากเน้นการเอาคนออกจากเขตที่กำหนด: "การรวมเอาประชากรเป้าหมายจากเขตที่กำหนดให้ รวมถึงแลกเปลี่ยนประชากรบังคับของคนจาก homelands เดิมของพวกเขาเป็นวิธีอื่น" เราทำอย่างนี้ส่วนหนึ่งเนื่องจากมีเรารวม "พันธุฆาต" เป็นหัวข้อของการประชุมของเรา ในแง่ของสงครามแห่งชาติสังคมนิยมต่อต้านชาวยิว มากของความสนใจของผู้เข้าร่วมจะได้ดำเนินการขึ้น โดยฮอโลคอสต์ ได้ แน่นอน ไม่สำคัญยิ่งกว่ายี่สิบศตวรรษประวัติศาสตร์หัวข้อกว่าความพยายามของฮิตเลอร์เพื่อกำจัดชาวยิว แต่แม่นยำ เหตุผลนั้น ในช่วงครึ่งศตวรรษ มันมีความสำคัญและสร้างจิตสำนึกของนักปราชญ์ ผู้มีผลิตพันของไดรฟ์ข้อมูลในหัวข้อนี้ ไม่ได้ หัวข้อของ "ชนกลุ่มน้อยทำความสะอาด ซึ่งส่วนใหญ่ถูกละเว้นจนวิกฤตบอสเนีย 1990s.4 อย่างไรก็ตาม ส่วนใหญ่ของงานนำเสนอที่ประชุมในการทำความสะอาดกลุ่มชาติพันธุ์ในยุโรป – ศตวรรษที่ยี่สิบที่ก๊อ แก๊ปจะเป็น ทำงานเพื่อตรวจสอบ และปรับปรุงนิยามของปรากฏการณ์ของชนกลุ่มน้อยที่ทำความสะอาด ที่ประชุมเอง คนที่ทุ่มเทเวลาและพลังงานมากการสนทนาของข้อกำหนด จะเห็นผลลัพธ์ในเอกสารประชุมขยาย และการกลั่นซึ่งแต่งบทของหนังสือเล่มนี้ แม้ว่าคำว่า "ชนกลุ่มน้อยทำความสะอาด" มาเป็นการใช้งานทั่วไปเท่านั้นเนื่องจากความขัดแย้งในบอสเนีย ฝึกเองได้เกือบเท่าเดิมเป็นมนุษย์เอง มันถึงกลับไปสมัยโบราณ ตัวอย่างแรก ๆ ของชาติพันธุ์ทำถูก "เชลย บาบิโลเนีย" ของชาวยิวในบีศตวรรษที่หก (จาก 586 กับบี 538) หลังจากการจับกรุงเยรูซาเล็มในบี 586 กษัตริย์ Nebuchadnezzar II (ค.ศ. 605-561 บี) ของบาบิโลเนียครอบครัวเนรเทศ Judeans ราชอาณาจักรของเขา และวิธีนี้เขา "ชำระ" ดินแดนศักดิ์สิทธิ์ในอนาคตส่วนใหญ่เป็นคนพื้นเมือง Cleansings คล้ายชนเผ่าเกิดขึ้นในรอบระยะเวลาเรียกว่า "อนารยชนรุกราน" ของสี่ผ่านศตวรรษที่หก เมื่อใหญ่ ชนเผ่าเหมือนประเทศ — ชาวเยอรมัน สลาฟ และกลุ่มชนเตอร์กิกต่าง ๆ — 3 The ex post facto application of the term “Holocaust” or “genocide” to the forced transfer of many of Ottoman Turkey’s Armenian population from Turkish Armenia in the north to Cilicia or Lesser Armenia in the south is a hotly debated issue. Many scholars view it as a population transfer that should be called “ethnic cleansing.” Others, emphasizing the large percentage of the transferees who died, prefer to classify it as a “Holocaust.” For the Armenian side of the story see Robert Melson, Revolution and Genocide: On the Origins of the Armenian Genocide and Holocaust (Chicago, London, 1992); Vahakn N. Dadrian, The History of the Armenian Genocide: Ethnic Conflict from the Balkans to Anatolia to the Caucasus (Providence, Oxford, 1995); and Vahakn N. Dadrian, “The Role of Turkish Physicians in the World War I Genocide of Ottoman Armenians,” Holocaust and Genocide Studies 1 (Autumn 1986): 169-192. For the Turkish and American side of that story see Mim Kemal Öke, The Armenian Question, 1914-1923 (Oxford, 1988) and Stanford J. Shaw and Ezel Kural Shaw, History of the Ottoman Empire and Modern Turkey (Cambridge, 1976-1977), 2: 314-317. See also Ronald Suny, “Rethinking the Unthinkable: Toward an Understanding of the Armenian Genocide,” in Ronald Grigor Suny, Looking Toward Ararat: Armenia in Modern History (Bloomington, Ind., 1993), 94-115. 4 On ethnic cleansing in general see Andrew Bell-Fialkoff, “A Brief History of Ethnic Cleansing,” Foreign Affairs 72 (Summer 1993):110-120; Andrew BellFialkoff, Ethnic Cleansing (New York, 1996); Dražen Petrović, “Ethnic Cleansing: An Attempt at Methodology,” European Journal of International Law 5 (1994): 342-359; Robert M. Hayden, “Schindler’s Fate: Genocide, Ethnic Cleansing, and Population Transfer,” Slavic Review 55 (Winter 1996): 727-748; Jennifer Jackson Preece, ”Ethnic Cleansing as an Instrument of Nation-State Creation: Changing State Practices and Evolving Legal Norms,” Human Rights Quarterly, 20 (1998): 817-842; Norman M. Naimark, Ethnic Cleansing in Twentieth Century Europe [The Donald W. Treadgold Papers, no. 19] (Seattle, 2000); and Norman Naimark, Fires of Hatred: Ethnic Cleansing in Twentieth–Century Europe (Cambridge, Mass., 2001). 11 ย้ายไปมา ระหว่างตะวันตก และยุโรปตะวันออก เอเชียกลางได้ พวกเขาบังคับให้พลัดถิ่นอื่น แล้ววิธีนี้ reshaped แผนที่กลุ่มชาติพันธุ์ของทวีปยุโรป Völkerwanderung นี้เรียกว่า ("หลงชาติ") — ซึ่ง ในบางกรณี ท้าทายในยุคกลางปลายซึ่งนำคนดังกล่าวเป็นชาวฮัน Avars ชนบัลการ์ Magyars, Pechenegs และ Cumans ในใจกลางของยุโรป Aftereffects ของถูกรู้สึกปลายศตวรรษสิบสาม เมื่อชาวมองโกลหรือ Tatars บุกยุโรป เอาชนะครึ่งตะวันออกของทวีป แล้ว ปักมีกฎมากกว่าสลาฟตะวันออกหลายศตวรรษ แม้ว่าขั้นตอนการย้าย forcible ได้รับการฝึกฝนในวัดวาอาราม คลีนซิ่งชาติพันธุ์เป็นนโยบายอย่างเป็นทางการไม่ได้เข้ามาอยู่จนถึงครั้งล่าสุด ในโลกตะวันตก ขนาดใหญ่ forcible ย้ายที่ระบุ "คน" ถูกนำมาใช้ในช่วงศตวรรษประเทศสหรัฐอเมริกา เป็นนโยบายอย่างเป็นทางการของรัฐบาลสหรัฐ บาง คะแนนชาวอินเดียได้ "ได้อพยพ" จากดินแดนของพวกเขาเนื่องจากยุโรปความดัน ที่หลบหนีจากความรุนแรงโดยตรง โดยตั้งถิ่นฐานยุโรป หาอาหาร บางครั้งถูกผลักดันโดยกลุ่มอื่น ๆ เป็นปฏิกิริยาโดยตรงกดดันจากการตั้งถิ่นฐานในยุโรปครั้งนั้น ทำเอาบีอีซี
การแปล กรุณารอสักครู่..