Don’t abandon me with the excuse th

Don’t abandon me with the excuse that you don’t want to upset me. You can’t catch my grief. My world is painful, and when you are too afraid to call me or visit or say anything, you isolate me at a time when I most need to be cared about. If you don’t know what to say, just come over, give me a hug or touch my arm, and gently say, “I’m sorry.” You can even say, “I just don’t know what to say, but I care, and want you to know that.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ไม่ละทิ้งฉันแก้ไม่ต้องอารมณ์เสียผม คุณไม่สามารถจับความเศร้าโศกของฉัน โลกของฉันคือความเจ็บปวด และเมื่อคุณจะกลัวเกินไปที่จะติดต่อ หรือเยี่ยมชม หรือพูดอะไร คุณแยกฉันทีเมื่อฉันสุดจำเป็นต้องดูแลเกี่ยวกับ ถ้าคุณไม่ทราบว่า การพูด เพียงมา ให้ฉันฮักสัมผัสแขน และเบา ๆ พูด ว่า "ขอโทษ" คุณสามารถแม้ว่า "ฉันก็ไม่รู้ว่าพูด แต่ฉันดูแล และต้องการให้รู้ว่าคุณ"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

อย่าทิ้งฉันด้วยข้ออ้างที่ว่าคุณไม่ต้องการที่จะไม่พอใจผม คุณไม่สามารถจับความเศร้าโศกของฉัน โลกของฉันเป็นความเจ็บปวดและเมื่อคุณมีความกลัวเกินไปที่จะโทรห​​าฉันหรือเยี่ยมชมหรือพูดอะไรที่คุณแยกฉันในเวลาที่ฉันต้องการมากที่สุดที่จะได้รับการดูแลเกี่ยวกับ หากคุณไม่ทราบว่าจะพูดเพียงแค่มาให้ฉันกอดหรือสัมผัสแขนของฉันและเบา ๆ พูดว่า "ฉันขอโทษ." คุณสามารถพูดว่า "ผมก็ไม่ทราบว่าจะพูดอย่างไร แต่ผมสนใจและต้องการให้คุณรู้ว่า. "

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

อย่าทิ้งผมกับข้ออ้างที่คุณไม่ต้องการที่จะอารมณ์เสีย คุณไม่สามารถจับความเศร้าโศกของฉัน โลกของผมมันเจ็บปวด และเมื่อคุณกลัวเกินไปที่จะโทรหาฉันหรือเยี่ยมชม หรือ ว่าอะไร คุณแยกฉัน ในเวลาที่ผมต้องสนใจ ถ้าคุณไม่รู้จะพูดอะไร แค่ออกมาให้ฉันกอดหรือจับแขนฉัน และค่อยๆพูด " ขอโทษ " คุณสามารถพูดว่า" ฉันก็แค่ไม่รู้จะพูดอะไร แต่ผมสนใจ และอยากให้คุณรู้ .