The goals of an effectively treatin

The goals of an effectively treating chronic periodontitis are to
arrest inflammatory processes via the removal of dental plaque,
and to establish a local environment and microflora that are
compatible with good periodontal health. Clinical outcomes to
determine the success of periodontal treatment include reduced
probing depth (PD), increased clinical attachment level (CAL),and reduced bleeding on probing (BOP). This treatment begins
with non-surgical therapy, which includes plaque control as well
as scaling and root planing (SRP). Surgical therapy may be
performed to gain an additional improvement after a successful
non-surgical therapy. Considerable evidence supports the plaque
control combined with SRP as an essential and effective
component of the therapeutic measures for arresting periodontal
disease (Badersten et al., 1990; Isidor and Karring, 1986;
Pihlstrom et al., 1981; Knowles et al., 1980; Hughes and Caffesse,
1978; Listgarten et al., 1978). Nevertheless, certain factors can
limit clinical and microbiological responses; these factors include
pocket depth, root morphology, tooth position, and bacterial
ability to invade periodontal tissues or dentinal tubules (Knowles
et al., 1980; Rabbani et al., 1981; Waerhaug, 1978; Caffesse et al.,
1986; Adriaens et al., 1988; Saglie et al., 1982).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เป้าหมายของการปริทันต์เรื้อรัง treating ได้อย่างมีประสิทธิภาพคือการจับกุมกระบวนการอักเสบผ่านการกำจัดหินปูนและ การสร้างสภาพแวดล้อมในท้องถิ่นและ microflora ที่เข้ากันได้กับโรคเหงือกสุขภาพดี ผลลัพธ์ทางคลินิกที่กำหนดความสำเร็จของการรักษาโรคเหงือกรวมลดลงอาศัยความลึก (PD), ระดับแนบทางคลินิก (CAL) เพิ่มขึ้น และลดเลือดในการตรวจสอบพื้น (bop ที่มีระดับ) เริ่มรักษานี้กับการรักษาด้วยการผ่า ซึ่งรวมถึงการควบคุมหินปูนด้วยมาตราส่วนและราก planing (SRP) รักษาด้วยการผ่าตัดอาจจะทำให้ได้รับการปรับปรุงเพิ่มเติมหลังจากที่ประสบความสำเร็จรักษาผ่า หินปูนสนับสนุนหลักฐานพอสมควรควบคุมรวมกับ SRP เป็นสำคัญและมีประสิทธิภาพส่วนประกอบของมาตรการบำบัดสำหรับโรคเหงือกจับกุมโรค (Badersten และ al., 1990 Isidor และ Karring, 1986Pihlstrom et al., 1981 โนวส์ et al., 1980 ฮิวจ์สและ Caffesse1978 Listgarten et al., 1978) อย่างไรก็ตาม บางปัจจัยสามารถจำกัดตอบสนองทางคลินิก และทางจุลชีววิทยา ปัจจัยเหล่านี้ได้แก่กระเป๋าลึก สัณฐานวิทยาของราก ฟันตำแหน่ง และแบคทีเรียความสามารถในการโจมตีเนื้อเยื่อโรคเหงือกหรือ dentinal tubules (โนวเลสร้อยเอ็ด al., 1980 แคสเซิล et al., 1981 Waerhaug, 1978 Caffesse et al.,1986 Adriaens et al., 1988 Saglie และ al., 1982)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เป้าหมายของการรักษาได้อย่างมีประสิทธิภาพปริทันต์อักเสบเรื้อรังคือการ
จับกุมกระบวนการอักเสบผ่านการกำจัดคราบฟัน,
และเพื่อสร้างสภาพแวดล้อมในท้องถิ่นและจุลินทรีย์ที่มีความ
เข้ากันได้กับสุขภาพที่ดีปริทันต์ ผลลัพธ์ทางคลินิกที่จะ
กำหนดความสำเร็จของการรักษาปริทันต์รวมถึงการลดลง
ละเอียดเชิงลึก (PD) เพิ่มระดับสิ่งที่แนบมาทางคลินิก (CAL) และลดลงมีเลือดออกในแหย่ (BOP) การรักษานี้จะเริ่มต้น
กับการรักษาที่ไม่ผ่าตัดซึ่งรวมถึงการควบคุมคราบจุลินทรีย์ได้เป็นอย่างดี
ในขณะที่การปรับและการไสราก (SRP) การรักษาด้วยการผ่าตัดอาจจะมี
การดำเนินการที่จะได้รับการปรับปรุงเพิ่มเติมหลังจากที่ประสบความสำเร็จ
การรักษาที่ไม่ผ่าตัด หลักฐานสนับสนุนคราบจุลินทรีย์
ควบคุมรวมกับ SRP เป็นสิ่งจำเป็นและมีประสิทธิภาพ
ส่วนหนึ่งของมาตรการการรักษาสำหรับการจับกุมปริทันต์
โรค (Badersten, et al, 1990;. Isidor และ Karring 1986;
Pihlstrom et al, 1981;.. โน et al, 1980 ; ฮิวจ์สและ Caffesse,
1978. Listgarten, et al, 1978) อย่างไรก็ตามปัจจัยบางอย่างสามารถ
จำกัด การตอบสนองทางคลินิกและจุลชีววิทยา ปัจจัยเหล่านี้รวมถึง
ความลึกของกระเป๋าสัณฐานรากตำแหน่งฟันแบคทีเรียและ
ความสามารถในการบุกเนื้อเยื่อปริทันต์หรือท่อเนื้อฟัน (โน
et al, 1980;. Rabbani et al, 1981;. Waerhaug 1978; Caffesse, et al.
1986; et Adriaens อัล, 1988.. Saglie, et al, 1982)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เป้าหมายของการรักษาโรคปริทันต์อักเสบเรื้อรังได้อย่างมีประสิทธิภาพเพื่อ
กระบวนการอักเสบจับผ่านการกำจัดคราบจุลินทรีย์
, และสร้างสภาพแวดล้อมและจุลินทรีย์ท้องถิ่นที่
เข้ากันได้กับสุขภาพปริทันต์ที่ดี ผลลัพธ์ทางคลินิกจะกำหนดความสำเร็จของการรักษาโรคปริทันต์

รวมถึงลดระดับการ ( PD ) , เพิ่มระดับความผูกพันทางคลินิก ( CAL )และลดเลือดการ ( ป็อบ ) การรักษานี้เริ่มต้น
สามารถบำบัดซึ่งรวมถึงการควบคุมจุลินทรีย์เช่นกัน
เป็นหินน้ำลายและเกลารากฟัน ( SRP ) การผ่าตัด การรักษาอาจจะกระทำได้รับการปรับปรุงเพิ่มเติม

หลังจากประสบความสำเร็จผ่าตัดรักษา หลักฐานมากสนับสนุนจุลินทรีย์
ควบคุมรวมกับ SRP เป็นสำคัญ และมีประสิทธิภาพ
ส่วนประกอบของมาตรการการบำบัดโรคปริทันต์
จับ ( badersten et al . , 1990 ; อิซิโดร์ และ karring , 1986 ;
pihlstrom et al . , 1981 ; Knowles et al . , 1980 ; Hughes และ caffesse
, 1978 ; listgarten et al . , 1978 ) อย่างไรก็ตาม ปัจจัยบางอย่างสามารถ
จำกัดการตอบสนองทางคลินิกและจุลชีววิทยา ปัจจัยเหล่านี้รวมถึง
ความลึกพ็อกเก็ต , สัณฐานวิทยา , รากตำแหน่งฟันและแบคทีเรีย
ความสามารถที่จะบุกเนื้อเยื่อปริทันต์ หรือ dentinal มณีปุระ ( โนวส์
et al . , 1980 ; Rabbani et al . , 1981 ; waerhaug , 1978 ;
caffesse et al . , 1986 ; adriaens et al . , 1988 ; Saglie et al . , 1982 )