Aggression is overt, often harmful,

Aggression is overt, often harmful, social interaction with the intention of inflicting damage or other unpleasantness upon another individual. It is a virtually universal behavior among animals. It may occur either in retaliation or without provocation. In humans, frustration due to blocked goals can cause aggression. Submissiveness may be viewed as the opposite of aggressiveness.

In definitions commonly employed in the social sciences and behavioral sciences, aggression is a response by an individual that delivers something unpleasant to another person.[1] Some definitions include that the individual must intend to harm another person.[2] Predatory or defensive behavior between members of different species may not be considered aggression in the same sense.

Aggression can take a variety of forms which may be expressed physically or communicated verbally or non-verbally: including anti-predator aggression, defensive aggression (fear-induced), predatory aggression, dominance aggression, inter-male aggression, resident-intruder aggression, maternal aggression, species-specific aggression, sex-related aggression, territorial aggression, isolation-induced aggression, irritable aggression, and brain-stimulation-induced aggression (hypothalamus). There are two subtypes of human aggression: (1) controlled-instrumental subtype (purposeful or goal-oriented); and (2) reactive-impulsive subtype (often elicits uncontrollable actions that are inappropriate or undesirable). Aggression differs from what is commonly called assertiveness, although the terms are often used interchangeably among laypeople (as in phrases such as "an aggressive salesperson").[3]

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

รุกรานโต้แจ่มแจ้ง มักจะเป็นอันตราย สังคมลาด inflicting ความเสียหายหรือ unpleasantness อื่น ๆ เมื่อบุคคลอื่นได้ พฤติกรรมสัตว์แทบสากลได้ มันอาจเกิดขึ้น ในต่าง หรือ ไม่ provocation ในมนุษย์ แห้วเนื่องจากถูกบล็อคเป้าหมายสามารถทำการรุกราน Submissiveness อาจดูเป็นตรงข้ามของ aggressivenessในคำนิยามที่ว่าจ้างโดยทั่วไปในสังคมศาสตร์และพฤติกรรมศาสตร์ รุกรานเป็นการตอบสนองแต่ละที่ส่งสิ่งไม่พึงประสงค์ไปยังบุคคลอื่น [1] บางข้อกำหนดไว้ว่า บุคคลจะต้องตั้งใจที่จะเป็นอันตรายต่อบุคคลอื่น Predatory [2] หรือป้องกันพฤติกรรมระหว่างสมาชิกต่างชนิดอาจไม่ถือว่ารุกรานในแง่เดียวกันรุกรานสามารถใช้หลากหลายรูปแบบซึ่งอาจแสดงจริง หรือสื่อสารไม่ใช่วาจา หรือวาจา: พรีเดเตอร์ป้องกันรุกราน ป้องกันรุกราน (เกิดจากความกลัว), รุกรานมหาศาล รุกรานครอบงำ รุกรานระหว่างชาย รุกรานผู้บุกรุกอาศัย รุกรานแม่ รุกราน species-specific เพศสัมพันธ์รุกราน รุกรานดินแดน รุกรานเกิดแยก รุกรานแปรปรวน และสมองกระตุ้นเกิดรุกราน (hypothalamus) มีสอง subtypes ของรุกรานมนุษย์: (1) ควบคุมบรรเลงชนิดย่อย (purposeful หรือเป้าหมาย); และ (2) ปฏิกิริยา impulsive ย่อย (มัก elicits uncontrollable การกระทำที่ไม่เหมาะสม หรือไม่พึงปรารถนา) รุกรานแตกต่างจากที่ทั่วไปเรียกว่ายืนกราน แม้ว่าเงื่อนไขมักใช้สลับกันระหว่าง laypeople (ในวลีเช่น "พนักงานการก้าวร้าว") [3]

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Aggression เป็นแจ่มแจ้งเป็นอันตรายมักจะมีปฏิสัมพันธ์ทางสังคมที่มีความตั้งใจที่จะก่อให้เกิดความเสียหายหรือความไม่ราบรื่นอื่น ๆ เมื่อบุคคลอื่น มันเป็นพฤติกรรมสากลจริงในหมู่สัตว์ มันอาจเกิดขึ้นอย่างใดอย่างหนึ่งในการตอบโต้หรือไม่มีการยั่วยุ ในมนุษย์แห้วเนื่องจากเป้าหมายบล็อกสามารถก่อให้เกิดการรุกราน ความอ่อนน้อมอาจจะมองว่าเป็นตรงข้ามของความก้าวร้าว. ในคำจำกัดความของการจ้างงานโดยทั่วไปในทางสังคมศาสตร์และพฤติกรรมศาสตร์รุกรานคือการตอบสนองโดยบุคคลที่ให้บางสิ่งบางอย่างที่ไม่พึงประสงค์ให้กับบุคคลอื่น. [1] คำจำกัดความบางอย่างรวมถึงว่าบุคคลที่จะต้องตั้งใจที่จะเป็นอันตรายต่อ . คนอื่น [2] พฤติกรรมล่าหรือการป้องกันระหว่างสมาชิกของสายพันธุ์ที่แตกต่างกันอาจจะไม่ได้รับการพิจารณาความก้าวร้าวในความรู้สึกเดียวกัน. รุกรานสามารถใช้ความหลากหลายของรูปแบบที่อาจจะแสดงออกทางร่างกายหรือสื่อสารด้วยวาจาหรือไม่ด้วยวาจา: รวมทั้งต่อต้านการรุกรานล่า รุกรานป้องกัน (กลัวที่เกิดขึ้น) การรุกรานล่ารุกรานปกครองรุกรานระหว่างชายรุกรานถิ่นที่อยู่ของผู้บุกรุกรุกรานมารดารุกรานสายพันธุ์เฉพาะการรุกรานทางเพศที่เกี่ยวข้องกับการรุกรานดินแดนรุกรานแยกที่เกิดก้าวร้าวหงุดหงิดและ การรุกรานสมองกระตุ้นที่เกิดขึ้น (มลรัฐ) มีสองชนิดย่อยของการรุกรานของมนุษย์คือ (1) ชนิดย่อยควบคุมเครื่องมือ (เด็ดเดี่ยวหรือเป้าหมายที่มุ่งเน้น); และ (2) ชนิดย่อยปฏิกิริยา-ห่าม (มักองค์ที่ไม่สามารถควบคุมการกระทำที่ไม่เหมาะสมหรือไม่พึงประสงค์) การรุกรานที่แตกต่างจากสิ่งที่เรียกกันว่าอหังการแม้ว่าคำที่มักจะใช้สลับกันในหมู่ laypeople (ในขณะที่วลีเช่น "พนักงานขายเชิงรุก"). [3]

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การรุกรานถูกเปิดเผย มักเป็นอันตราย การปฏิสัมพันธ์ทางสังคมกับความตั้งใจของความเสียหายหรือไม่น่าพอใจอื่น เมื่อบุคคลอื่น มันเป็นสากลจริง พฤติกรรมสัตว์ มันอาจจะเกิดขึ้นทั้งในการตอบโต้หรือโดยปราศจากการยั่วยุ ในมนุษย์ เสียงเนื่องจากเป้าหมายบล็อกสามารถทำให้เกิดความก้าวร้าว ความอ่อนน้อม อาจจะดูเป็นตรงข้ามของความก้าวร้าว . . .

ในความหมายโดยทั่วไปที่ใช้ในสังคมศาสตร์และพฤติกรรมศาสตร์ ความก้าวร้าวคือการตอบสนองโดยบุคคลที่ส่งมอบบางสิ่งบางอย่างที่ไม่พึงประสงค์ไปยังบุคคลอื่น [ 1 ] บางความหมายรวมถึง บุคคลที่ตั้งใจที่จะทำร้ายบุคคลอื่น . [ 2 ] นักล่าหรือป้องกันพฤติกรรมระหว่างสมาชิกของสายพันธุ์ที่แตกต่างกันอาจไม่ถือว่าก้าวร้าวในความรู้สึกเดียวกัน

ก้าวร้าวสามารถทำได้หลายรูปแบบ ซึ่งอาจจะแสดงออกทางร่างกาย หรือสื่อสารด้วยวาจา หรือวาจาก้าวร้าว ต่อต้านผู้ล่าไม่รวมถึงการป้องกันการรุกราน ( กลัวเกิด ) , predatory รุกราน dominance ความก้าวร้าวระหว่างชายรุกรานถิ่นที่อยู่ของผู้บุกรุกความก้าวร้าวรุกรานเผ่าพันธุ์ - เฉพาะการรุกรานเพศที่รุกรานดินแดน ก้าวร้าวการแยกการก้าวร้าว ขี้โมโห ก้าวร้าว และกระตุ้นสมองให้เกิดการรุกราน ( hypothalamus ) มีอยู่สองชนิดย่อยของความก้าวร้าวของมนุษย์ ( 1 ) ควบคุมการบรรเลงชนิดย่อย ( จุดประสงค์หรือเป้าหมายที่มุ่งเน้น ) ; และ ( 2 ) ปฏิกิริยา ( มักจะให้ฮึกเหิม ซึ่งการกระทำของแก่นที่ไม่เหมาะสมหรือที่ไม่พึงประสงค์ ) จะแตกต่างจากสิ่งที่เรียกว่า Assertivenessแม้ว่าข้อตกลงมักจะใช้สลับระหว่างโยม ( เช่นในวลีเช่น " พนักงานขาย " ก้าวร้าว ) [ 2 ]