Back on the wide platform, the mast

Back on the wide platform, the mastiff instantly reappeared. It now exuded the powerful pressure of the late Foundation Establishment stage, which didn’t affect Meng Hao in the least bit. Meng Hao took a deep breath. Then his body flashed as he and the mastiff flew into the fourth matrix.

A vast, endless desert stretched out as far as the eye could see. Even though no scorching sun was visible in the sky, suffocating heat rippled throughout this world. It was as if the entire place were a giant steamer basket, intent on cooking everything inside until it withered up.

Meng Hao examined his surroundings, his heart filled with vigilance. After having passed through the second and third matrixes, he now understood a bit more how they worked. However, this desert was completely silent; not a shadow of a moving thing could be seen. No archaic voice echoed out to an explanation.

Meng Hao sat there contemplatively for a while, then lifted his foot and took a step forward. The mastiff walked quickly by his side. Man and dog, together they walked forward into the desolate and uninhabited desert. After he had taken a few steps, Meng Hao looked back at the path they had trod, and noticed that the footprints he had left behind had turned black.

Then, a black aura rose up from the footprints; the surrounding sand began to emanate a buzzing sound. From the speed with which the aura began to dissipate, it seemed as if it didn’t dare to even approach Meng Hao.

Suddenly, the black aura began to transform into a flower of three petals, which had the appearance of a demonic face. Then it disappeared.

Seeing this, Meng Hao eye’s narrowed. Suddenly, the mastiff began to howl. Looking off into the distance, Meng Hao saw a massive group of brown scorpions scurrying toward him. They seemed to be without number as they shot toward him from off in the horizon.

The mastiff flew up into the air, roaring. Above, the sky started to grow dark, as if evening were falling. But it was not evening, and if you looked closely at what above appeared to be dark storm clouds, you would see they were in fact clouds of winged scorpions, screaming through the air toward Meng Hao. In an instant, they had surrounded him, blotting out the sky completely.

“Poison….” thought Meng Hao. Looking back at his footprints he saw that the sand there was completely black. He turned and flicked his sleeve, comforting the mastiff, then walked toward the incoming scorpions.

The mastiff let out a threatening growl, following Meng Hao and eyeing the scorpions coldly.

But, as soon as Meng Hao neared them, they immediately fell back, emitting shrill, hissing shrieks. It seemed as if they didn’t dare to even come close to Meng Hao.

He didn’t slow down even the least bit. He walked forward, sending the scorpions into frenzied retreat. Sometimes a scorpion wasn’t fast enough. Immediately, a red tendril would emerge from the top of Meng Hao’s head and stab into its body, whereupon it would melt into a pool of black blood that sank into the sand.

It wasn’t just the land-based scorpions that acted in this way; the flying scorpions also gave him wide berth, not daring to get too close. Along with the mastiff, Meng Hao walked straight through all of them.

He walked across the land, surrounded by darkness. It seemed as if the poison in this place had no way to resist the power of the poison within Meng Hao’s body, and had no choice but to disperse in front of him.

Within Meng Hao’s two eyes appeared flickering flowers in the shape of laughing-crying demonic faces. Behind him gradually appeared… a three-colored Resurrection Lily!

The three-colors of the Resurrection Lily interlocked with each other and glimmered, making it impossible for any other poisons to exist nearby it.

Meng Hao’s face was expressionless. After he had walked for a day, an endless sea of vipers appeared in front of him. An acrid wind washed across his face. However, he just continued to walk forward, as if he hadn’t even noticed. When he approached, the vipers instantly began to twist and writhe, then let out anxious hissing noises as they slithered away. Some of them even allowed him to step directly onto their bodies. They would quiver, but offer no resistance. After he passed by they seemed to recover a bit.

It appeared as if within Meng Hao’s body existed the power of the sovereign of poisons. Facing this power, any other poison or poisonous creature had no choice but to lower its head in submission.

In contrast to Meng Hao, Wang Lihai proceeded through the desert with a frown, frequently consuming poison dispelling pills. In the seven previous Legacy tournaments of the past tens of thousands of years, this poison desert had appeared twice. The great Clans and Sects had taken special note of it. It didn’t appear every single time, because the spell matrixes often changed. But when it did, one needed to be completely prepared.

Even still, poison repelling pills were never completely effec

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Back on the wide platform, the mastiff instantly reappeared. It now exuded the powerful pressure of the late Foundation Establishment stage, which didn’t affect Meng Hao in the least bit. Meng Hao took a deep breath. Then his body flashed as he and the mastiff flew into the fourth matrix.A vast, endless desert stretched out as far as the eye could see. Even though no scorching sun was visible in the sky, suffocating heat rippled throughout this world. It was as if the entire place were a giant steamer basket, intent on cooking everything inside until it withered up.Meng Hao examined his surroundings, his heart filled with vigilance. After having passed through the second and third matrixes, he now understood a bit more how they worked. However, this desert was completely silent; not a shadow of a moving thing could be seen. No archaic voice echoed out to an explanation.Meng Hao sat there contemplatively for a while, then lifted his foot and took a step forward. The mastiff walked quickly by his side. Man and dog, together they walked forward into the desolate and uninhabited desert. After he had taken a few steps, Meng Hao looked back at the path they had trod, and noticed that the footprints he had left behind had turned black.Then, a black aura rose up from the footprints; the surrounding sand began to emanate a buzzing sound. From the speed with which the aura began to dissipate, it seemed as if it didn’t dare to even approach Meng Hao.ทันใดนั้น ออร่าสีดำเริ่มเปลี่ยนเป็นดอกไม้สามกลีบ ซึ่งมีลักษณะของใบหน้าปีศาจ แล้ว มันหายไปเห็นนี้ ของ narrowed ตาเฮาเมง ทันใดนั้น กาแฟเริ่มหอน เฮา เมงมองออกเป็นระยะทาง เห็นแมงป่องสีน้ำตาลเผ่นหนีไปทางเขากลุ่มใหญ่ พวกเขาดูเหมือนจะไม่ มีหมายเลขพวกเขาถ่ายไปทางเขาจากปิดในขอบฟ้ากาแฟบินขึ้นไปในอากาศ roaring ข้างต้น ท้องฟ้าเริ่มที่จะเติบโตเข้ม เช่นถ้าตกลงมาตอนเย็น แต่มันก็ไม่เย็น และถ้าคุณมองอย่างใกล้ชิดในสิ่งข้างต้นดูเหมือนจะ เป็นพายุเมฆ คุณจะเห็นพวกเขาในความเป็นจริงมีเมฆของแมงป่องมีปีก กรีดร้องผ่านอากาศไปสู่เมงเฮา ในทันที พวกเขาก็ล้อมรอบ blotting วิธีท้องฟ้าอย่างสมบูรณ์"พิษ..." คิดว่า เฮาเมง เขากำลังกลับมาดูรอยเท้าของเขาเห็นว่า มีทรายเป็นสีดำสนิท เขาเปิด และ flicked แขนของเขา กาแฟการปลอบโยน แล้วเดินเข้าไปหาแมงป่องเข้ากาแฟที่ให้ออกกปลาคุกคาม ต่อไปนี้เฮาเมง และ eyeing แมงป่องจ้างงานแต่ เป็นเมงเฮา neared พวกเขา พวกเขาทันทีตกกลับ เปล่ง shrieks ร้อง เปล่งเสียงดังกล่าว ดูเหมือนว่า พวกเขาไม่กล้าแม้แต่เข้าใกล้เมงเฮาเขาไม่ได้ลดลงแม้แต่น้อยบิต เขาเดินไปข้างหน้า ส่งแมงป่องที่เป็นสถานที่พักผ่อนท่ามกลางความวุ่นวาย บางครั้งเป็นแมงป่องไม่เร็วพอ ทันที เลื้อยเป็นสีแดงจะออกมาจากด้านบนของเมงเฮาหัวและแทงเข้าไปในร่างกาย ครั้นมันจะละลายลงในสระว่ายน้ำของเลือดดำที่จมลงในทรายIt wasn’t just the land-based scorpions that acted in this way; the flying scorpions also gave him wide berth, not daring to get too close. Along with the mastiff, Meng Hao walked straight through all of them.He walked across the land, surrounded by darkness. It seemed as if the poison in this place had no way to resist the power of the poison within Meng Hao’s body, and had no choice but to disperse in front of him.Within Meng Hao’s two eyes appeared flickering flowers in the shape of laughing-crying demonic faces. Behind him gradually appeared… a three-colored Resurrection Lily!The three-colors of the Resurrection Lily interlocked with each other and glimmered, making it impossible for any other poisons to exist nearby it.Meng Hao’s face was expressionless. After he had walked for a day, an endless sea of vipers appeared in front of him. An acrid wind washed across his face. However, he just continued to walk forward, as if he hadn’t even noticed. When he approached, the vipers instantly began to twist and writhe, then let out anxious hissing noises as they slithered away. Some of them even allowed him to step directly onto their bodies. They would quiver, but offer no resistance. After he passed by they seemed to recover a bit.It appeared as if within Meng Hao’s body existed the power of the sovereign of poisons. Facing this power, any other poison or poisonous creature had no choice but to lower its head in submission.In contrast to Meng Hao, Wang Lihai proceeded through the desert with a frown, frequently consuming poison dispelling pills. In the seven previous Legacy tournaments of the past tens of thousands of years, this poison desert had appeared twice. The great Clans and Sects had taken special note of it. It didn’t appear every single time, because the spell matrixes often changed. But when it did, one needed to be completely prepared.Even still, poison repelling pills were never completely effec

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

กลับบนแพลตฟอร์มกว้าง , Mastiff ทันทีกลับมาอีกครั้ง ตอนนี้ exuded ความดันที่มีประสิทธิภาพของสายมูลนิธิจัดตั้งเวที ซึ่งไม่ได้ส่งผลกระทบต่อเมิ่งเฮ่าอยู่ซักหน่อย เมงเฮาเอาลมหายใจลึก แล้วร่างกายของเขาก็พุ่งตามเขาและ Mastiff บินเข้าไปในเมทริกซ์ 4ที่กว้างใหญ่ไม่มีที่สิ้นสุดยืดออกไปไกลเท่าที่สายตาจะมองเห็น แม้ว่าจะไม่มีแสงแดดร้อนระอุถูกมองเห็นได้ในท้องฟ้า หอบความร้อนระลอกคลื่นทั่วโลก มันเป็นถ้าที่ทั้งหมดเป็นตะกร้าหวดยักษ์เพื่อทำอาหารภายในทุกอย่างจนมันเหี่ยวไปหน่อยเมิ่งเฮ่าตรวจสอบสภาพแวดล้อมของเขา หัวใจของเขาเต็มไปด้วยความระมัดระวัง . หลังจากผ่าน matrixes ที่สอง และที่สาม ตอนนี้เขาเข้าใจมากขึ้นว่ามันทำงานยังไง อย่างไรก็ตาม ในทะเลทรายนี้มันเงียบ ไม่มีเงาของสิ่งที่เคลื่อนไหว อาจจะเห็น ไม่โบราณเสียงสะท้อนออกมาให้คำอธิบายเมิ่งฮ่าวนั่งอยู่ตรงนั้น contemplatively สักครู่ แล้วยกเท้าของเขาและก้าวไปข้างหน้า พระชื่อดังเดินได้อย่างรวดเร็วโดยด้านข้างของเขา มนุษย์และสุนัขด้วยกัน พวกเขาเดินเข้าไปเปลี่ยวร้างและทะเลทราย หลังจากที่เขาไปไม่กี่ก้าว เมิ่งฮ่าวมองกลับไปที่เส้นทางที่พวกเขามี คางคก และสังเกตเห็นว่า รอยเท้าที่เขาทิ้งไว้ก็กลายเป็นสีดำงั้น ออร่าสีดำลุกขึ้นจากรอยเท้า ; รอบๆทรายเริ่มไหลเป็นเสียงหึ่งๆ จากความเร็วที่ออร่าเริ่มกระจาย มันดูเหมือนเป็นถ้ามันไม่กล้าเข้าใกล้ เมิ่งฮ่าวทันใดนั้น ออร่าสีดำเริ่มเปลี่ยนเป็นดอกไม้สามกลีบ ซึ่งมีลักษณะของใบหน้าของปีศาจ แล้วมันก็หายไปที่เห็นนี้ เมิ่งฮ่าวสายตาแคบลง ทันใดนั้น , Mastiff เริ่มเห่าหอน มองไปไกล เมิ่งฮ่าวเห็นกลุ่มใหญ่ของ บราวน์ แมงป่องลนลานต่อเขา พวกเขาดูเหมือนจะไม่มีหมายเลขที่พวกเขายิงที่มีต่อเขาจากในขอบฟ้าจาก Mastiff บินขึ้นสู่อากาศ คำราม . เบื้องบน ท้องฟ้าเริ่มมืดครึ้ม เหมือนตอนเย็นกำลังร่วงหล่น แต่มันก็ไม่เย็น และถ้าคุณมองอย่างใกล้ชิดที่สิ่งที่เหนือปรากฏเป็นเมฆพายุมืด , คุณจะเห็นพวกเขาในความเป็นจริงเมฆแมงป่องติดปีกกรีดร้องผ่านอากาศไป เมิ่งฮ่าว ทันที , พวกเขาได้ล้อมเขา ขึ้นฟ้าออกไปอย่างสิ้นเชิง" . . . . " พิษคิดว่าเมิ่งเฮ่า กลับไปมองรอยเท้าของเขาเขาเห็นว่าทรายมันมืดไปหมด เขาหันมาสะบัดแขนของเขา ปลอบโยนที่ชื่อดัง จากนั้นเดินทางแมงป่องที่เข้ามาสุนัขพันธุ์หนึ่งที่ปล่อยออกมาขู่คำรามตามเมิง Hao และจ้องแมงป่องอย่างเย็นชาแต่ทันทีที่เมงเฮาอยู่ใกล้พวกเขา พวกเขาก็กลับมาเปล่งร้องเสียงหลงดังกรีดร้อง . ดูเหมือนว่าพวกเขาไม่กล้าแม้แต่มาใกล้ เมิ่งฮ่าวเขาไม่ได้ช้าลงเลยแม้แต่น้อย เขาเดินไปส่งแมงป่องเป็นคลั่งถอย บางครั้ง แมงป่องไม่เร็วพอ ทันที เป็นทางสีแดงจะออกมาจากด้านบนของหัวและแทงเหม็ง เฮาในตัวของมัน ซึ่งมันจะละลายลงไปในบ่อเลือดสีดำที่จมลงไปในทรายไม่ใช่แค่ใช้แมงป่องที่ทำในวิธีนี้ ; บินแมงป่องยังให้กว้างท่าไม่กล้าเข้าใกล้ด้วย พร้อมกับ Mastiff เม็งเฮาเดินตรงผ่านทั้งหมดของพวกเขาเขาเดินข้ามแผ่นดินรายล้อมไปด้วยความมืด มันดูราวกับว่ายาพิษในสถานที่นี้ก็ไม่มีทางที่จะต้านพลังของพิษภายในร่างกายของเมิ่งฮ่าว และไม่มีทางเลือก แต่เพื่อสลายต่อหน้าเขาภายใน เหม็ง เฮาสองดวงตาปรากฏไฟดอกไม้ในรูปทรงของใบหน้า หัวเราะ ร้องไห้ เหมือนปีศาจ หลังเขาค่อยๆปรากฏ . . . . . . . 3 สีคืนชีพ ลิลลี่สีทั้งสามของเปราะหอมประสานกันกับแต่ละอื่น ๆและเรืองแสงน่ะ ทำให้มันเป็นไปไม่ได้สำหรับใด ๆอื่น ๆสารพิษมีอยู่ใกล้เคียงมันหน้าเมิงเฮาก็ไม่แสดงออก . หลังจากที่เขาได้เดินทั้งวัน มีทะเลไม่มีที่สิ้นสุดของ Vipers ปรากฏตัวต่อหน้าเขา ลมรุนแรง ล้างให้ทั่วใบหน้าของเขา อย่างไรก็ตาม เขายังต้องเดินไปข้างหน้า เหมือนกับว่าเขาไม่ได้สังเกตด้วยซ้ำ เมื่อเขาเข้าหา , งูทันทีเริ่มบิดและชักดิ้นชักงอแล้วมากังวล . เสียงตามที่พวกเขาถอยห่างออกไป บางส่วนของพวกเขาจะอนุญาตให้เขาเดินตรงเข้าสู่ร่างกายของพวกเขา พวกเขาจะสั่น แต่ให้มีความต้านทาน หลังจากที่เขาเดินผ่าน พวกเขาดูเหมือนจะฟื้นตัวเล็กน้อยมันจะปรากฏเป็นถ้าภายในร่างกายของเมิ่งฮ่าวมีอยู่อำนาจของกษัตริย์แห่งพิษ ซึ่งพลังนี้ พิษ หรือพิษใด ๆอื่น ๆสิ่งมีชีวิตที่ไม่มีทางเลือก แต่เพื่อลดหัวของมันในการส่งในทางตรงกันข้าม เมิ่งฮ่าว วัง lihai เดินผ่านทะเลทรายกับขมวดคิ้ว บ่อยมากปัดเป่าพิษยา ในเจ็ดก่อนหน้าทัวร์นาเมนต์ของอดีตของมรดกนับพันปี ซึ่งพิษทะเลทรายมาสองครั้ง ตระกูลที่ยิ่งใหญ่และนิกายมีข้อความพิเศษของมัน มันไม่ได้ขึ้นทุก ๆครั้ง เพราะคาถา matrixes เปลี่ยนแปลงบ่อยๆ แต่เมื่อมันทำ หนึ่งต้องการที่จะสมบูรณ์พร้อมยัง พิษ repelli