The tropical forest is one of the m

The tropical forest is one of the most luxuriant habitats on earth. The high rainfall and stable climate mean that there is a perpetual growing season and there are therefore no periods in which there is nothing to eat. The copious vegetation, thrusting upwards to reach the light, although continuous, is arranged very roughly in horizontal layers. Most photosynthesis takes place at the very top, in the canopy layer, where the tops of the trees branch out to form an almost continuous blanket of greenery and flowers. Beneath this the sunlight is more diffused and the habitat consists of the trunks of the taller trees and the crowns of those that do not quite reach the canopy. The forest floor is the gloomy domain of shrubs and herbs, which sprawl out to make the best use of the little light that filters down.
Although the tremendous variety of plant species supports an equal diversity of animal species, the number of individuals in each is comparatively small. This situation is exactly the opposite of that found in harsh environments such as the tundra, where, because few life forms can adapt to the conditions of the region, there are many fewer species of either plants or animals but correspondingly more individuals in each. As a result the animal population of the tropical forests remains stable and there are no cyclical plagues of either predator or prey species.
Birds of prey such as eagles and hawks are the important predators of the tree tops, as they are in any other habitat. The tree-living animals of these regions must be swift enough to elude them and also to escape from tree-climbing predators coming up from below. The mammals that accomplish this best are the primates - the monkeys, apes and lemurs. The long-armed ziddah, Araneapithecus manucaudata, of the African sub-continent has taken these specializations to the extreme, and has developed long arms and legs, fingers and toes, so that it can brachiate, or swing, its tiny globular body through the branches of the trees at high speed. It has also evolved a prehensile tail, just as its South American cousins did in the first half of the Age of Mammals. Its tail, however, is not used for locomotion but only for hanging from when resting or asleep.
The flunkey, Alesimia lapsus, a very small marmoset-like monkey, has become adapted to a gliding mode of locomotion. In this development it parallels the evolution of many other mammals that have evolved gliding wings, or patagia, from folds of skin between the limbs and tail. To support the patagia and deal with the stresses involved in flight the backbone and the limb bones have become remarkably strong for an animal of this size. Steered by its rudder-like tail the flunkey makes great gliding leaps between the crowns of the highest trees to feed on fruit and termites.
Among the tree-living reptiles of the African rain forest perhaps the most specialized is the anchorwhip, Flagellanguis viridis - an extremely long and thin tree snake. Its broad, grasping tail, the most muscular part of its body, is used to anchor it to a tree while it lies coiled and camouflaged among the leaves of the tallest crowns in wait for an unwary passing bird. The snake is capable of darting out three metres, equivalent to about four-fifths of its body length, and seizing its prey while still retaining a tight hold on the branch with its tail.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ป่าเขตร้อนเป็นหนึ่งในการอยู่อาศัยชัดเจนมากที่สุดในโลก ปริมาณน้ำฝนสูงและสภาพภูมิอากาศที่มีความมั่นคงหมายถึง ที่ มีตลอดฤดูกาลเจริญเติบโต และมีดังนั้นจึงไม่มีรอบที่มีสิ่งใดที่จะกิน พรรณนา copious, thrusting ขึ้นถึงแสง ต่อเนื่อง แม้ว่าถูกจัดเรียงในแนวนอนชั้นมากประมาณ การสังเคราะห์ด้วยแสงส่วนใหญ่เกิดที่ยอด ในชั้นฝาครอบ ที่บนสุดของต้นกิ่งเพื่อการครอบคลุมอย่างต่อเนื่องเกือบเขียวขจีและดอกไม้ขึ้น ใต้นี้ แสงแดดได้มากขึ้นแต่ แล้วอยู่อาศัยประกอบด้วยลำต้นไม้สูงและครอบฟันของที่ไม่ค่อนข้างเข้าฝาครอบ พื้นป่าเป็นโดเมนมืดมนพุ่มและสมุนไพร ที่นอนแผ่ออกให้ใช้ไฟน้อยที่กรองลงสุดแม้หลากหลายสปีชีส์พืชมากสนับสนุนมีความหลากหลายเท่าพันธุ์สัตว์ หมายเลขของแต่ละบุคคลแต่ละมีดีอย่างหนึ่งขนาดเล็ก สถานการณ์นี้เป็นตรงข้ามของที่พบในสภาพแวดล้อมรุนแรงเช่นทุนดรา ที่ รูปแบบของชีวิตไม่สามารถปรับใช้กับสภาพของภูมิภาค มีจำนวนหลายชนิดของพืช หรือสัตว์แต่บุคคลเพิ่มมากขึ้นตามลำดับในแต่ละ ดังนั้น ประชากรสัตว์ของป่าเขตร้อนยังคงมีเสถียรภาพ และมีโรคระไม่ห่วงพันธุ์พรีเดเตอร์หรือเหยื่อนกล่าเหยื่อเช่นอีเกิลแลนดิงและเหยี่ยวจะล่าสำคัญของทรีท็อปส์ พวกเขาเป็นในการอยู่อาศัยอื่น ๆ สัตว์ต้นไม้ชีวิตของภูมิภาคเหล่านี้ต้องรวดเร็วพอที่จะเลี่ยงพวกเขา และหนีล่าปีนต้นไม้ขึ้นมาจากด้านล่าง เลี้ยงลูกด้วยนมที่ทำส่วน primates - ลิง ลิง และ lemurs ได้ ที่อาวุธยาว ziddah, Araneapithecus manucaudata ของย่อยทวีปแอฟริกาได้นำสายอาชีพเหล่านี้ต้องการมาก และได้พัฒนาแขนยาว และขา นิ้วมือ และ เท้า เพื่อ ให้มันสามารถ brachiate สวิง ร่างกาย globular เล็ก ๆ ผ่านสาขาของต้นไม้ที่ความเร็วสูง มันได้พัฒนาหาง prehensile ยังเหมือนลูกพี่ลูกน้องของอเมริกาใต้ได้ในครึ่งแรกอายุของเลี้ยงลูกด้วยนม หาง อย่างไรก็ตาม ไม่ใช้ locomotion แต่ สำหรับแขวนจากเมื่อพักผ่อน หรือหลับFlunkey, Alesimia lapsus ลิงมาโมเสทเหมือนเล็กมาก ได้กลายเป็นปรับวิธี gliding locomotion ในการพัฒนานี้ ก็ parallels วิวัฒนาการของหลายอื่น ๆ เลี้ยงลูกด้วยนมที่มีพัฒนาปีก gliding หรือ patagia จากพับผิวแขนขาและหาง สนับสนุน patagia และจัดการกับ ความเครียดเกี่ยวข้องในการบินแกนหลัก และกระดูกขาเป็นไข้แต่แข็งแกร่งสำหรับสัตว์ขนาดนี้ Steered โดยหางคล้ายหางเสือทำ flunkey ดี gliding leaps ระหว่างครอบฟันต้นไม้สูงที่สุดจากการกินผลไม้และปลวกในหมู่สัตว์เลื้อยคลานนั่งเล่นต้นไม้ของป่าแอฟริกา บางทีที่พิเศษสุดได้ anchorwhip, Flagellanguis viridis - งูยาวมาก และบางต้นมี ความกว้าง เรียงหาง ส่วนกล้ามเนื้อมากที่สุดของร่างกาย ใช้เพื่อยึดกับต้นไม้ขณะอยู่ม้วน และอำพรางไประหว่างใบของครอบฟันสูงที่สุดในรอนก unwary ผ่านการ งูมีความสามารถในการ darting ออกสามเมตร เทียบเท่ากับประมาณ 4-fifths ความยาวของร่างกาย และปฏิบัติการยึดสถานเหยื่อในขณะที่ยังคง รักษาความแน่นเก็บสาขาด้วยหาง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ป่าเขตร้อนเป็นหนึ่งในแหล่งที่อยู่อาศัยที่อุดมสมบูรณ์มากที่สุดในโลก ปริมาณน้ำฝนสูงและสภาพภูมิอากาศที่มีเสถียรภาพหมายความว่ามีฤดูการเจริญเติบโตตลอดและมีจึงไม่มีระยะเวลาที่ไม่มีอะไรจะกิน พืชพันธุ์มากมายยื่นขึ้นไปถึงแสงแม้ว่าอย่างต่อเนื่องมีการจัดเรียงมากประมาณในชั้นแนวนอน การสังเคราะห์ส่วนใหญ่จะเกิดขึ้นที่ด้านบนมากในชั้นหลังคาที่ท็อปส์ซูของต้นไม้สาขาออกไปในรูปแบบผ้าห่มอย่างต่อเนื่องเกือบเขียวขจีและดอกไม้ ภายใต้แสงแดดนี้คือกระจายมากขึ้นและที่อยู่อาศัยประกอบด้วยลำต้นของต้นไม้สูงและครอบฟันของผู้ที่ค่อนข้างไม่ถึงหลังคา พื้นป่าเป็นโดเมนมืดมนของพุ่มไม้และสมุนไพรซึ่งอยู่กระจัดกระจายออกไปทำให้การใช้งานที่ดีที่สุดของแสงที่เล็ก ๆ น้อย ๆ ที่กรองลง.
แม้ว่าความหลากหลายอย่างมากของสายพันธุ์พืชที่สนับสนุนความหลากหลายที่เท่ากันของสัตว์น้ำนานาชนิดจำนวนของบุคคลในแต่ละคือ ที่มีขนาดเล็กเมื่อเทียบกับ สถานการณ์นี้เป็นตรงข้ามของที่พบในสภาพแวดล้อมที่รุนแรงเช่นทุนดราที่เพราะรูปแบบของชีวิตไม่กี่สามารถปรับให้เข้ากับสภาพของพื้นที่มีหลายสายพันธุ์ที่น้อยลงของทั้งพืชหรือสัตว์ แต่บุคคลที่สอดคล้องกันมากขึ้นในแต่ละ เป็นผลให้ประชากรของสัตว์ป่าเขตร้อนยังคงมีเสถียรภาพและไม่มีโรคระบาดวงจรทั้งนักล่าเหยื่อหรือสายพันธุ์.
นกล่าเหยื่อเช่นนกอินทรีและเหยี่ยวเป็นสัตว์นักล่าที่สำคัญของท็อปส์ซูต้นไม้ที่พวกเขาอยู่ในที่อยู่อาศัยอื่น ๆ สัตว์ต้นไม้ที่อาศัยอยู่ในภูมิภาคเหล่านี้จะต้องรวดเร็วพอที่จะหลบหนีพวกเขาและยังที่จะหลบหนีจากการไล่ล่าที่ปีนต้นไม้ขึ้นมาจากด้านล่าง เลี้ยงลูกด้วยนมที่ประสบความสำเร็จที่ดีที่สุดนี้มีลิง - ลิง, ลิงและค่าง ziddah ยาวอาวุธ, Araneapithecus manucaudata ของอนุทวีปแอฟริกาได้ดำเนินการเฉพาะด้านเหล่านี้ไปมากและได้มีการพัฒนาแขนยาวและขานิ้วมือนิ้วเท้าเพื่อที่จะสามารถ brachiate หรือแกว่ง, ร่างกายของทรงกลมขนาดเล็กผ่าน กิ่งก้านของต้นไม้ที่มีความเร็วสูง นอกจากนี้ยังมีการพัฒนาหางซึ่งใช้จับได้เช่นเดียวกับญาติของอเมริกาใต้ได้ในช่วงครึ่งแรกของยุคแห่งการเลี้ยงลูกด้วยนม หางของมัน แต่ไม่ได้ใช้สำหรับการเคลื่อนไหว แต่สำหรับห้อยลงมาจากเมื่อพักผ่อนหรือนอนหลับ.
ขี้ครอก, Alesimia Lapsus ลิงลิงเล็กเหมือนขนาดเล็กมากได้กลายเป็นปรับตัวให้เข้าโหมดร่อนของการเคลื่อนไหว ในการพัฒนานี้มันแนววิวัฒนาการของการเลี้ยงลูกด้วยนมอื่น ๆ อีกมากมายที่มีการพัฒนาปีกร่อนหรือ patagia จากรอยพับของผิวหนังระหว่างแขนขาและหาง เพื่อสนับสนุน patagia และจัดการกับความเครียดที่เกี่ยวข้องในการบินกระดูกสันหลังและกระดูกแขนขาได้กลายเป็นที่น่าทึ่งที่แข็งแกร่งสำหรับสัตว์ขนาดนี้ . นำโดยหางหางเสือเหมือนของขี้ครอกทำให้กระโดดร่อนที่ดีระหว่างมงกุฎของต้นไม้ที่สูงที่สุดในการกินผลไม้และปลวก
ในบรรดาสัตว์เลื้อยคลานที่อาศัยอยู่ต้นไม้ของป่าฝนแอฟริกันอาจจะเป็นเฉพาะที่สุดคือ anchorwhip, Flagellanguis viridis - นานมากและงูต้นไม้บาง กว้างหางโลภมันเป็นส่วนหนึ่งของกล้ามเนื้อมากที่สุดของร่างกายของมันคือการที่ใช้ในการยึดมันกับต้นไม้ในขณะที่มันอยู่ขดและพรางหมู่ใบของครอบฟันที่สูงที่สุดในการรอคอยสำหรับนกผ่านไม่ระวัง งูมีความสามารถใน darting ออกสามเมตรคิดเป็นประมาณสี่ในห้าของความยาวลำตัวของตนและยึดเหยื่อของมันในขณะที่ยังคงรักษาไว้แน่นในสาขาที่มีหางของมัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ป่าเขตร้อนเป็นหนึ่งในแหล่งที่อุดมสมบูรณ์มากที่สุดในโลก น้ำฝนและภูมิอากาศที่มีเสถียรภาพสูง หมายความว่า มี ตลอดฤดูปลูก และมีดังนั้นจึงไม่มีช่วงเวลาที่ไม่มีอะไรจะกิน พืชผักมากมายก่ายกองขึ้นไปถึงแทง , แสง , แม้ว่าอย่างต่อเนื่อง จะจัดมาก ประมาณชั้นแนวนอน และส่วนใหญ่เกิดขึ้นในที่ที่สูงที่สุดในหลังคาชั้น ที่ยอดของต้นไม้กิ่ง เป็นผ้าห่มเกือบอย่างต่อเนื่องของต้นไม้และดอกไม้ ใต้นี้แสงแดดมากขึ้นๆ และอยู่อาศัย ประกอบด้วยลำต้นของต้นไม้สูง และมงกุฎของผู้ที่ไม่ได้ค่อนข้างเข้าถึงหลังคา พื้นป่าที่เป็นโดเมนที่มืดมนของพุ่มไม้และสมุนไพรซึ่งแผ่ออกเพื่อให้การใช้งานที่ดีที่สุดของแสงน้อยตัวลง
แม้ว่าความหลากหลายอย่างมากของพันธุ์พืชสนับสนุนความหลากหลายของชนิดสัตว์เท่ากับจำนวนของบุคคลในแต่ละน้ำขนาดเล็ก สถานการณ์นี้เป็นตรงข้ามกับที่พบในสภาพแวดล้อมที่รุนแรงเช่น ทุนดรา ที่ไหน เพราะรูปแบบชีวิตน้อยสามารถปรับให้เข้ากับเงื่อนไขของภูมิภาคมีหลายสายพันธุ์ของพืชหรือสัตว์น้อยลง แต่บุคคลที่ต้องกันมากขึ้นในแต่ละ เป็นผลให้ประชากรสัตว์ของป่าเขตร้อนที่ยังคงมีเสถียรภาพและไม่มีวัฎจักรของผู้ล่าหรือเหยื่อภัยพิบัติชนิด .
นกล่าเหยื่อ เช่น เหยี่ยวและนกอินทรีเป็นนักล่าที่สำคัญของ ทรี ท็อป เช่นที่พวกเขาอยู่ในใด ๆอื่น ๆที่อยู่อาศัยต้นไม้ สัตว์ที่อาศัยอยู่ในภูมิภาคนี้ต้องไวพอที่จะหลบหลีกพวกเขา และยัง หนีจากต้นไม้ปีนเขาล่าขึ้นมาจากด้านล่าง สัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมที่บรรลุนี้ที่ดีที่สุด คือ นม - ลิง , ลิงและ lemurs ยาว ziddah araneapithecus ติดอาวุธ , manucaudata ของทวีปแอฟริกาย่อยได้ specializations เหล่านี้ให้มาก และได้พัฒนาแขนและขานิ้วมือ นิ้วเท้า เพื่อให้มันสามารถ brachiate หรือแกว่งทรงกลมเล็กๆของร่างกายผ่านกิ่งก้านของต้นไม้ที่ความเร็วสูง มันยังมีการพัฒนาหางละโมบโลภมาก เช่นเดียวกับญาติทางใต้ของอเมริกันทำในครึ่งแรกของยุคของสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนม หาง , อย่างไรก็ตาม , ไม่ได้ใช้สำหรับการเคลื่อนที่ แต่สำหรับแขวนจากเวลาพักผ่อนหรือนอนหลับ แลกเกอร์ alesimia lapsus
, ,มีขนาดเล็กมาก เช่น ลิงมาโมเสท กลายเป็นปรับให้ลื่นโหมดของการเคลื่อนไหว . ในการพัฒนานี้มันสอดคล้องกับวิวัฒนาการของสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมอื่น ๆ มากมายที่ได้มาร่อนปีก หรือ patagia จากรอยพับของผิวหนังระหว่างขาและหางเพื่อสนับสนุน patagia และจัดการกับความเครียดที่เกี่ยวข้องกับการบินกระดูกสันหลังและกระดูกรยางค์มีกลายเป็นที่แข็งแกร่งอย่างน่าทึ่งสำหรับสัตว์ขนาดนี้ บังคับหางเสือเหมือนหางของแลกเกอร์ทำให้ดีร่อน leaps ระหว่างมงกุฎของต้นไม้ที่สูงที่สุด เพื่อกินผลไม้และปลวก .
ท่ามกลางต้นไม้มีชีวิตสัตว์เลื้อยคลานของแอฟริกาป่าฝนอาจจะมากที่สุดผู้เชี่ยวชาญเป็น anchorwhip flagellanguis VIRIDIS , - งูยาวมาก และบาง มันกว้าง จับหาง ส่วนของกล้ามเนื้อส่วนใหญ่ของร่างกายของมันคือใช้เพื่อยึดกับต้นไม้ในขณะที่มันอยู่ในใบและขดพรางของมงกุฎที่สูงที่สุดในรอสุกเอาเผากินผ่านนกงูสามารถ darting ออกสามเมตร เทียบเท่า กับ สี่ ห้า ของลำตัว และยึดเหยื่อในขณะที่ยังคงรักษาไว้แน่นในสาขาที่มีหาง