Further thinkersWithin years of the

Further thinkers

Within years of the publication of Comte's book A General View of Positivism (1848), other scientific and philosophical thinkers began creating their own definitions for positivism. They included Émile Zola, Emile Hennequin, Wilhelm Scherer, and Dimitri Pisarev. Émile Zola was an influential French novelist, the most important example of the literary school of naturalism, and a major figure in the political liberalization of France.

Emile Hennequin was a Parisian publisher and writer who wrote theoretical and critical pieces. He "exemplified the tension between the positivist drive to systematize literary criticism and the unfettered imagination inherent in literature." He was one of the few thinkers who disagreed with the notion that subjectivity invalidates observation, judgment and prediction. Unlike many positivist thinkers before him, he believed that subjectivity does play a role in science and society. His contribution to positivism pertains not to science and its objectivity, but rather to the subjectivity of art and the way artists, their work, and audiences interrelate. Hennequin tried to analyze positivism strictly on the predictions, and the mechanical processes, but was perplexed due to the contradictions of the reactions of patrons to artwork that showed no scientific inclinations.

Wilhelm Scherer was a German philologist, a university professor, and a popular literary historian. He was known as a positivist because he based much of his work on "hypotheses on detailed historical research, and rooted every literary phenomenon in 'objective' historical or philological facts". His positivism is different due to his involvement with his nationalist goals. His major contribution to the movement was his speculation that culture cycled in a six-hundred-year period.

Dimitri Pisarev was a Russian critic who showed the greatest contradictions with his belief in positivism. His ideas focused around an imagination and style though he did not believe in romantic ideas because they reminded him of the oppressive tsarist government under which he lived. His basic beliefs were "an extreme anti-aesthetic scientistic position." He focused his efforts on defining the relation between literature and the environment.
Stephen Hawking

Stephen Hawking is a recent high profile advocate of positivism, at least in the physical sciences. In The Universe in a Nutshell (p. 31) he writes:

Any sound scientific theory, whether of time or of any other concept, should in my opinion be based on the most workable philosophy of science: the positivist approach put forward by Karl Popper and others. According to this way of thinking, a scientific theory is a mathematical model that describes and codifies the observations we make. A good theory will describe a large range of phenomena on the basis of a few simple postulates and will make definite predictions that can be tested. ... If one takes the positivist position, as I do, one cannot say what time actually is. All one can do is describe what has been found to be a very good mathematical model for time and say what predictions it makes.

However, the claim that Popper was a positivist is a common misunderstanding that Popper himself termed the "Popper legend." In fact, he developed his beliefs in stark opposition to and as a criticism of positivism and held that scientific theories talk about how the world really is, not, as positivists claim, about phenomena or observations experienced by scientists.[54] In the same vein, continental philosophers like Theodore Adorno and Jürgen Habermas regarded Popper as a positivist because of his alleged devotion to a unified science. However, this was also part of the "Popper legend"; Popper had in fact been the foremost critic of this doctrine of the Vienna Circle, critiquing it, for instance, in his Conjectures and Refutations.[55]

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Thinkers เพิ่มเติมภายในปีของการประกาศของคอมท์จอง A มุมมองทั่วไปของ Positivism ปี 1848 (แห่ง), thinkers วิทยาศาสตร์ และปรัชญาอื่น ๆ เริ่มสร้างตนเองคำนิยามสำหรับ positivism พวกเขารวมมีโซลาเปร Hennequin เอไมล์ วิลเฮล์ม Scherer และ Dimitri Pisarev มีโซลาเปรการมีอิทธิพลฝรั่งเศสคนเขียน ตัวอย่างสำคัญที่สุดของโรงเรียนวรรณกรรม naturalism และตัวเลขที่สำคัญในการเปิดเสรีทางการเมืองของฝรั่งเศสได้Hennequin เอไมล์มีผู้เผยแพร่ที่ปารีสและนักเขียนที่เขียนชิ้นสำคัญ และทฤษฎี เขา "exemplified ความตึงเครียดระหว่างไดรฟ์ positivist ประมวลวิจารณ์วรรณคดีนี่จินตนาการในวรรณคดี" เขาเป็นหนึ่งใน thinkers บางที่ disagreed กับความ subjectivity invalidates สังเกต คำพิพากษา และคำทำนาย ต่างจากหลาย positivist thinkers ก่อนเขา เขาเชื่อว่า subjectivity มีบทบาทในสังคมและวิทยาศาสตร์ เขามีส่วนทำให้ positivism ที่เกี่ยวข้องไม่วิทยาศาสตร์และปรวิสัยของ แต่แทนที่จะ ไป subjectivity ศิลปะและศิลปินทาง ทำงาน และผู้ชม interrelate Hennequin พยายามวิเคราะห์ positivism อย่างเคร่งครัดในการคาดคะเน และกระบวนการทางกล แต่งงเนื่องจากปฏิกิริยาของลูกค้ากับงานศิลปะที่ inclinations ทางวิทยาศาสตร์ไม่พบกันก็วิลเฮล์ม Scherer ถูก philologist เยอรมัน อาจารย์มหาวิทยาลัย และนักประวัติศาสตร์วรรณกรรมยอดนิยม เขาถูกเรียกว่าแบบ positivist เพราะเขาตามงานของเขามาก "สมมุติฐานในการวิจัยประวัติศาสตร์รายละเอียด และรากทุกปรากฏการณ์วรรณคดีในข้อเท็จจริงทางประวัติศาสตร์ หรือ philological 'วัตถุประสงค์'" Positivism ของเขาแตกต่างกันเนื่องจากเขามีส่วนร่วมกับเป้าหมายของเขาได้ เขามีส่วนสำคัญกับการเคลื่อนไหวมีการเก็งกำไรของเขาที่ว่า วัฒนธรรมล้มในรอบระยะเวลาหกร้อยปีDimitri Pisarev ถูกวิจารณ์รัสเซียที่พบกันก็ยิ่ง มีความเชื่อของเขาใน positivism ความคิดของเขาเน้นจินตนาการและลักษณะว่าเขาไม่เชื่อในความคิดโรแมนติกเนื่องจากพวกเขานึกถึงเขารัฐบาล tsarist กดขี่ที่เขาอาศัยอยู่ ความเชื่อพื้นฐานของเขาได้ "มีมากความต้าน scientistic ตำแหน่ง" เขาเน้นความพยายามของเขาในการกำหนดความสัมพันธ์ระหว่างวรรณคดีกับสิ่งแวดล้อมStephen ฮอว์คิงStephen คิงเป็นสนับสนุนโพรไฟล์สูงล่าสุด positivism น้อยในวิทยาศาสตร์กายภาพ ในจักรวาลในสั้น (p. 31) เขาเขียน: ทฤษฎีทางวิทยาศาสตร์ใด ๆ เสียง ว่าเวลา หรือใด ๆ อื่น ๆ แนว คิด ในความคิดของฉันยึดตามปรัชญาวิทยาศาสตร์สามารถทำงานได้มากที่สุด: วิธี positivist นำ โดยคาร์ล Popper และอื่น ๆ ตามวิธีนี้ความคิด ทฤษฎีทางวิทยาศาสตร์เป็นแบบจำลองทางคณิตศาสตร์ที่อธิบาย และ codifies สังเกตที่เราทำ ทฤษฎีที่ดีจะอธิบายปรากฏการณ์ตาม postulates กี่อย่างหลากหลาย และจะทำให้คาดการณ์แน่นอนที่สามารถทดสอบ ... ถ้าเรานำตำแหน่ง positivist เป็นฉัน หนึ่งไม่ว่า เวลาใดเป็นจริง คนทำจะอธิบายอะไรได้พบว่าเป็นแบบจำลองทางคณิตศาสตร์ที่ดีมากสำหรับเวลา และว่า การคาดคะเนสิ่งที่จะทำให้ได้อย่างไรก็ตาม อ้างว่า Popper ถูกแบบ positivist เป็นสามัญที่ misunderstanding Popper นั้นเองเรียกว่า "Popper ตำนาน" ในความเป็นจริง เขาพัฒนาความเชื่อของเขาในการต่อต้านสิ้นเชิงไป และ เป็นการวิจารณ์ positivism และถือว่า ทฤษฎีทางวิทยาศาสตร์พูดว่าโลกจริง ๆ เป็น ไม่ เรียกร้อง positivists เกี่ยวกับปรากฏการณ์หรือสังเกตพบ โดยนักวิทยาศาสตร์ [54] ในหลอดเลือดดำเดียว นักปรัชญายุโรปชอบธีโอดอร์เธโอดอร์เว และ Jürgen Habermas ถือ Popper เป็น positivist เป็น เพราะความจงรักภักดีของเขาถูกกล่าวหาการวิทยาศาสตร์รวม อย่างไรก็ตาม นี้ยังเป็นส่วนหนึ่งของ "Popper ตำนาน" Popper ได้ในความเป็นจริงการวิจารณ์สำคัญของหลักคำสอนนี้ของวงเวียนนา critiquing เช่น Conjectures และ Refutations ของเขา [55]

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

นักคิดเพิ่มเติมภายในปีของการตีพิมพ์หนังสือไหนของมุมมองทั่วไปของ Positivism (1848) นักคิดทางวิทยาศาสตร์และปรัชญาอื่น ๆ เริ่มสร้างคำจำกัดความของตัวเองสำหรับ positivism พวกเขารวมÉmile Zola เอมิ Hennequin วิลเฮล์เรอร์และดิมิทรี Pisarev Émile Zola เป็นนักประพันธ์ชาวฝรั่งเศสที่มีอิทธิพลตัวอย่างที่สำคัญที่สุดของโรงเรียนวรรณกรรมนิยมและเป็นตัวเลขที่สำคัญในการเปิดเสรีทางการเมืองของฝรั่งเศส. เอมิ Hennequin เป็นสำนักพิมพ์และนักเขียนชาวกรุงปารีสที่เขียนชิ้นทฤษฎีและที่สำคัญ เขา "สุดขั้วความตึงเครียดระหว่างไดรฟ์ positivist เพื่อจัดระบบการวิจารณ์วรรณกรรมและจินตนาการเป็นอิสระอยู่ในวรรณคดี." เขาเป็นหนึ่งในนักคิดที่ไม่กี่คนที่ไม่เห็นด้วยกับความคิดที่ว่าเลิกกระทำการสังเกตการตัดสินและการทำนาย ซึ่งแตกต่างจากนักคิดเชิงจำนวนมากก่อนที่เขาเชื่อว่าผู้กระทำไม่มีบทบาทสำคัญในด้านวิทยาศาสตร์และสังคม ผลงานของเขาที่จะไม่ positivism เกี่ยวข้องกับวิทยาศาสตร์และวัตถุประสงค์ของมัน แต่ค่อนข้างที่จะส่วนตัวของศิลปะและวิธีการที่ศิลปินที่ทำงานของพวกเขาและผู้ชมข้อง Hennequin พยายามที่จะวิเคราะห์ positivism อย่างเคร่งครัดในการคาดการณ์และกระบวนการทางกล แต่ก็งงเนื่องจากความขัดแย้งในการเกิดปฏิกิริยาของลูกค้าเพื่อให้งานศิลปะที่แสดงให้เห็นว่าไม่มีความโน้มเอียงทางวิทยาศาสตร์. วิลเฮล์เรอร์เป็นภาษาเยอรมัน, อาจารย์มหาวิทยาลัยและเป็นที่นิยมวรรณกรรม นักประวัติศาสตร์ เขาเป็นที่รู้จักในฐานะ positivist เพราะเขาตามการทำงานของเขาใน "สมมติฐานการวิจัยรายละเอียดทางประวัติศาสตร์และหยั่งรากลึกทุกปรากฏการณ์วรรณกรรม 'วัตถุประสงค์' ข้อเท็จจริงทางประวัติศาสตร์หรือภาษาศาสตร์" positivism ของเขาคือแตกต่างกันเนื่องจากการมีส่วนร่วมของเขากับเป้าหมายของเขาชาตินิยม ผลงานที่สำคัญของเขาในการเคลื่อนไหวความคิดของเขาว่าวัฒนธรรมกรณืในช่วงเวลา 6-100 ปี. ดิมิทรี Pisarev เป็นนักวิจารณ์รัสเซียที่แสดงให้เห็นความขัดแย้งที่ยิ่งใหญ่ที่สุดด้วยความเชื่อของเขาใน positivism ความคิดของเขามุ่งความสนใจไปจินตนาการและรูปแบบแม้ว่าเขาจะไม่เชื่อในความคิดที่โรแมนติกเพราะพวกเขาทำให้เขานึกถึงรัฐบาลภายใต้การกดขี่ซาร์ที่เขาอาศัยอยู่ ความเชื่อพื้นฐานของเขาคือ "ตำแหน่ง scientistic ต่อต้านความงามมาก." เขามุ่งเน้นความพยายามของเขาในการกำหนดความสัมพันธ์ระหว่างวรรณกรรมและสิ่งแวดล้อม. สตีเฟ่นฮอว์คิงสตีเฟ่นฮอว์คิงเป็นผู้สนับสนุนรายละเอียดสูงที่ผ่านมาของ positivism อย่างน้อยในทางวิทยาศาสตร์กายภาพ ในจักรวาลในเปลือกนัท (พี 31). เขาเขียน: ทฤษฎีทางวิทยาศาสตร์ใด ๆ เสียงไม่ว่าจะเป็นเวลาหรือแนวคิดอื่น ๆ ที่ควรในความคิดของฉันจะอยู่บนพื้นฐานปรัชญาที่สามารถทำงานได้มากที่สุดของวิทยาศาสตร์: วิธี positivist ประกวดราคาโดยคาร์ลตกใจ และคนอื่น ๆ. ตามวิธีคิดนี้ทฤษฎีทางวิทยาศาสตร์เป็นแบบจำลองทางคณิตศาสตร์ที่อธิบายและ codifies สังเกตที่เราทำ ทฤษฎีที่ดีจะอธิบายช่วงใหญ่ของปรากฏการณ์บนพื้นฐานของสมมุติฐานง่ายๆและจะทำให้การคาดการณ์ที่ชัดเจนที่สามารถผ่านการทดสอบ ... ถ้าใครจะใช้เวลา positivist ตำแหน่งที่ผมทำอย่างใดอย่างหนึ่งไม่สามารถพูดได้ว่าเวลาที่เป็นจริง หนึ่งทั้งหมดสามารถทำได้คือการอธิบายสิ่งที่ได้รับพบว่ามีแบบจำลองทางคณิตศาสตร์ที่ดีมากสำหรับเวลาและพูดในสิ่งที่มันทำให้การคาดการณ์. แต่อ้างว่าตกใจเป็น positivist เป็นความเข้าใจผิดกันว่าตัวเองประหลาดที่เรียกว่า "ตำนานตกใจ." ในความเป็นจริงเขาได้พัฒนาความเชื่อของเขาในความขัดแย้งโดยสิ้นเชิงและเป็นคำวิจารณ์ของ positivism และถือได้ว่าเป็นทฤษฎีทางวิทยาศาสตร์พูดคุยเกี่ยวกับวิธีการที่โลกจริงๆคือไม่เป็น Positivists เรียกร้องเกี่ยวกับปรากฏการณ์หรือข้อสังเกตที่มีประสบการณ์โดยนักวิทยาศาสตร์. [54] ในเดียวกัน หลอดเลือดดำปรัชญาทวีปเช่นทีโอดอร์ดอร์โน่และJürgenฮาเบอร์ได้รับการยกย่องตกใจเป็น positivist เพราะของความจงรักภักดีที่ถูกกล่าวหาของเขาที่จะเป็นวิทยาศาสตร์แบบครบวงจร แต่นี้ยังเป็นส่วนหนึ่งของ "ตำนานตกใจ"; ตกใจในความเป็นจริงได้รับการวิจารณ์ที่สำคัญของหลักคำสอนของเวียนนาวงกลมนี้ critiquing มันเช่นใน Conjectures และ Refutations ของเขา. [55]

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เพิ่มเติมงาน

ภายในปีของสิ่งพิมพ์ของหนังสือ คอมเป็นมุมมองทั่วไปของปฏิฐานนิยม ( 1848 ) นักคิดทางวิทยาศาสตร์และปรัชญาอื่น ๆเริ่มสร้างคำนิยามของตัวเองสำหรับปฏิฐานนิยม . พวกเขารวมÉไมล์โซล่า , เอมิล hennequin , วิลเฮล์มเชอร์เรอร์ และดิมิทรี pisarev . Éไมล์โซล่าเป็นนักประพันธ์ฝรั่งเศสมีอิทธิพล ตัวอย่างที่สำคัญที่สุดของโรงเรียนวรรณกรรมของธรรมชาตินิยมและตัวเลขที่สำคัญในการเปิดเสรีทางการเมืองของฝรั่งเศส

เอมิล hennequin เป็นสำนักพิมพ์และนักเขียนที่เขียนปารีสและทฤษฎีวิพากษ์ชิ้น เขายกตัวอย่างความตึงเครียดระหว่าง positivist ไดรฟ์ที่จะจัดระบบการวิจารณ์วรรณกรรมและปลดปล่อยจินตนาการอยู่ในวรรณคดี" เขาเป็นหนึ่งในไม่กี่งานที่ไม่เห็นด้วยกับความคิดที่ว่า วิชาการ สังเกต พิพากษา และพยากรณ์ ซึ่งแตกต่างจากหลาย positivist นักคิดก่อนเขา เขาเชื่อว่ามีบทบาทในวิชาวิทยาศาสตร์และสังคม ผลงานของเขาจะเกี่ยวข้องกับปฏิฐานนิยมไม่วิทยาศาสตร์และเป้าหมาย แต่ในวิชาศิลปะและศิลปินทางของพวกเขาทำงานและผู้ชมมีความสัมพันธ์ซึ่งกันและกัน hennequin พยายามวิเคราะห์ปฏิฐานนิยมอย่างเคร่งครัดในการคาดการณ์ และกระบวนการทาง แต่ก็งง เนื่องจากความขัดแย้งของปฏิกิริยาของผู้อุปถัมภ์งานศิลปะที่มีความโน้มเอียงวิทยาศาสตร์

วิลเชอร์เรอร์เป็นภาษาเยอรมัน philologist อาจารย์มหาวิทยาลัย และเป็นที่นิยมและนักประวัติศาสตร์เขาเป็นที่รู้จักกันเป็น positivist เพราะเขาใช้มากของการทำงานของเขาใน " สมมติฐานในการวิจัยทางประวัติศาสตร์และวรรณกรรมของรากทุกปรากฏการณ์ ' วัตถุประสงค์ ' ประวัติศาสตร์หรือ philological ข้อเท็จจริง " ปฏิฐานนิยมของเขาแตกต่างกันเนื่องจากการมีส่วนร่วมของเขากับเป้าหมายชาตินิยมของเขา ผลงานที่สำคัญของเขาในการเคลื่อนไหวคือการเก็งกำไรของเขาว่า วัฒนธรรมกรณืในรอบระยะเวลาหกร้อยปี

ดิมิทรี pisarev เป็นรัสเซียนักวิจารณ์ที่แสดงความขัดแย้งมากที่สุดกับความเชื่อของเขาใน Positivism . ความคิดของเขาเน้นไปที่จินตนาการและสไตล์ แม้ว่าเขาไม่ได้เชื่อในความคิดโรแมนติกเพราะมันทำให้เขานึกถึงรัฐบาลกดขี่ภายใต้ซาร์ซึ่งเขาอาศัยอยู่ พื้นฐานความเชื่อของเขาเป็น " รุนแรงต่อต้านความงาม scientistic ตำแหน่ง" เขาเน้นความพยายามของเขาในการกำหนดความสัมพันธ์ระหว่างวรรณคดีกับสิ่งแวดล้อม สตีเฟน ฮอว์คิง

สตีเฟน ฮอว์คิงเป็นล่าสุดสูงโปรไฟล์ผู้สนับสนุนของปฏิฐานนิยม อย่างน้อยในวิทยาศาสตร์กายภาพ ในจักรวาลในเปลือกนัท ( 31 หน้า ) เขาเขียน :

ทฤษฎีทางวิทยาศาสตร์ใด ๆเสียง ไม่ว่าเวลาหรือของอื่น ๆ แนวคิดควรในความคิดของฉันจะขึ้นอยู่กับปรัชญางานที่สุดของวิทยาศาสตร์ : positivist วิธีการใส่ไปข้างหน้าโดยคาร์ล ปอปเปอร์ และคนอื่น ๆ ตามวิธีนี้คิดเป็นทฤษฎีทางวิทยาศาสตร์เป็นแบบจำลองทางคณิตศาสตร์ที่อธิบายและประมวลข้อมูลที่เราให้เป็นทฤษฎีที่ดีจะอธิบายช่วงขนาดใหญ่ของปรากฏการณ์บนพื้นฐานของสมมติฐานง่ายๆ และจะทำให้การคาดการณ์ที่ชัดเจนที่สามารถทดสอบ . . . . . . . ถ้าจะ positivist ตำแหน่ง เป็นอย่างไร เราไม่สามารถพูดในสิ่งที่เวลา จริง ๆ ทั้งหมดหนึ่งสามารถทำได้คืออธิบายสิ่งที่ได้พบเป็นแบบจำลองทางคณิตศาสตร์ที่ดีมากสำหรับเวลา และพูดในสิ่งที่คาดคะเนทำให้

อย่างไรก็ตามอ้างว่า ปอปเปอร์คือ positivist เป็นความเข้าใจผิดทั่วไปที่ตกใจตัวเองว่า " ตกใจ ตำนาน " ในความเป็นจริงเขาพัฒนาความเชื่อของเขาในการต่อสู้ สตาร์ค และ เป็นคำวิจารณ์ของปฏิฐานนิยมและถือกันว่า ทฤษฎีทางวิทยาศาสตร์ที่พูดถึงว่า โลกจริงๆ ไม่ใช่เป็น positivists เรียกร้องเกี่ยวกับปรากฏการณ์ หรือการสังเกต ประสบการณ์โดยนักวิทยาศาสตร์ [ 54 ] ในหลอดเลือดดำเดียวกันคอนติเนนนักปรัชญา เช่น ธีโอดอร์ ์โนและ J ü Rgen ฮาเบอร์ถือว่าเป็น positivist ตกใจเพราะเขากล่าวหาการแบบวิทยาศาสตร์ อย่างไรก็ตาม นี่เป็นส่วนหนึ่งของ " ตกใจ Legend " ; ตกใจได้ในความเป็นจริงถูกนักวิจารณ์ชั้นดีของลัทธิวงกลมเวียนนา critiquing มัน ตัวอย่างเช่นในความคิดเห็นของเขา และ refutations [ 55 ]