He was too exhausted to run. His le

He was too exhausted to run. His legs had given up and he tumbled under a tree while heavily breathing. He finally noticed the wolf that was following him. He was spooked as the memories flashed through his brain. He has the memories of this body’s previous occupant. He remembered the wolf that guarded the boy’s body. He remembered the name of the wolf…



“Guxing!”



Hearing Xuanyuan’s calling, the wolf howled a few times and its eyes sparkled.



When he heard the voice that came from his mouth, it was unfamiliar to Xuanyuan. There were many memories that weren’t his. But the first priority was to fill his empty stomach.



“Guxing, I’m hungry. I can’t walk anymore. Please go and find me some food.” Xuanyuan gathered a bit of hope and whispered. His stomach rumbled at the perfect timing.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เขาเหนื่อยเกินไปที่จะเรียกใช้ ขาของเขาได้รับการขึ้นและเขาร่วงลงใต้ต้นไม้ในขณะที่หายใจอย่างหนัก ในที่สุดเขาก็สังเกตเห็นหมาป่าที่ตามเขา เขาได้รับการ spooked เป็นความทรงจำประกายผ่านสมองของเขา เขามีความทรงจำของผู้ครอบครองก่อนที่ร่างกายนี้ เขาจำได้ว่าหมาป่าที่รักษาร่างกายของเด็ก เขาจำชื่อของหมาป่าที่ ...



"Guxing!"



ได้ยินโทร Xuanyuan ของหมาป่า howled ไม่กี่ครั้งและตาเป็นประกาย.



เมื่อเขาได้ยินเสียงที่มาจากปากของเขามันก็ไม่คุ้นเคยกับ Xuanyuan มีความทรงจำมากมายที่ไม่ได้ของเขาได้ แต่สิ่งสำคัญอันดับแรกคือการเติมเต็มท้องว่างของเขา.



"Guxing ฉันหิว ฉันไม่สามารถเดินได้อีกต่อไป กรุณาไปหาฉันอาหารบางอย่าง. "Xuanyuan รวบรวมบิตของความหวังและกระซิบ ท้องของเขาครางในเวลาที่สมบูรณ์แบบ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เขาหมดแรงที่จะวิ่ง ขาของเขาได้รับและเขาร่วงลงใต้ต้นไม้ ขณะที่ หนัก หายใจ เขาก็เห็นหมาป่าที่ตามเขาอยู่ เขากำลังสงสัยเหมือนกับความทรงจำแวบเข้ามาในสมองของเขา เขามีความทรงจำครอบครองร่างกายนี้ก่อนหน้านี้ เขาจำได้ว่าหมาป่าที่ปกป้องร่างกายของเด็ก เขาจำชื่อของหมาป่า . . . . . . ." guxing ! "ได้ยิน xuanyuan เรียกหมาป่าหอนไม่กี่ครั้งและดวงตาเป็นประกายเมื่อเขาได้ยินเสียงที่ออกมาจากปากของเขา มันไม่คุ้นเคยกับ xuanyuan . มีความทรงจำมากมายที่ไม่ใช่ของเขา แต่อย่างแรกคือเติมท้องของเขา" guxing ฉันหิวแล้ว ข้าเดินไม่ไหวแล้ว กรุณาไปหาอาหารมาให้ฉัน . " xuanyuan รวบรวมบิตของความหวังและกระซิบ . ท้องของเขาส่งเสียงดังในเวลาที่เหมาะสม .