The Motivation dichotomy : Why do p

The Motivation dichotomy : Why do people go on holiday?
In a very comprehensive assessment of tourism motivation, Mountinho (1987 : 16) defined motivation as a ‘state of need, a condition that exerts a push of individual towards certain types of action that are seen as likely to bring satisfaction’. Thus demand is about using tourism as a form of consumption to achieve a level of satisfaction for an individual, and involves understanding their behavior and actions and what shapes these human characteristics. It is important to know what the tourist desires, needs and looks for from the process of consuming a tourism experience that involves an investment of time and money. The expectations a tourist has as a consumer in purchasing and consuming a tourism product or experience are ultimately shaped by a wide range of social and economic factors dependent upon the individual’s attitudes and perception of tourism.
Yet tourist motivation is a complex area dominated by the social psychologists, with their concern for the behaviors, attitudes and thoughts of people as consumer of tourism. A very influential motivational study public in 1993 by Phillip Pearce suggested that in any attempt to understand tourist motivation we must consider hoe to develop a concept of motivation in tourism, hoe to communicate this to students and researchers who do not understand social psychology, and what practical measures need to be developed to measure people’s motivation for travel – particularly the existence of multi-motivation situations (i.e. more than one factor influencing the desire to engage in tourism). Pearce (1993) also discussed the need to distinguish between intrinsic and extrinsic forces shaping the motivation to become a tourist.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Dichotomy แรงจูงใจ: ทำไมทำคนไปในวันหยุดหรือไม่ในการประเมินที่ครอบคลุมมากของแรงจูงใจในการท่องเที่ยว Mountinho (1987:16) กำหนดแรงจูงใจเป็นแบบ 'รัฐต้อง เงื่อนไขที่ exerts ผลักดันของแต่ละชนิดของการดำเนินการที่ถูกมองว่าเป็นแนวโน้มที่จะนำความพึงพอใจต่อ' ดังนั้นอุปสงค์มีเกี่ยวกับการใช้การท่องเที่ยวเป็นรูปแบบของการใช้เพื่อให้บรรลุระดับของความพึงพอใจสำหรับแต่ละ และเกี่ยวข้องกับการทำความเข้าใจพฤติกรรมและการกระทำของพวกเขา และอะไรรูปร่างลักษณะมนุษย์เหล่านี้ จำเป็นต้องรู้อะไรนักท่องเที่ยวปรารถนา ความต้องการ และค้นหาจากการใช้ประสบการณ์ท่องเที่ยวที่เกี่ยวข้องกับการลงทุนเวลาและเงิน ความคาดหวังที่มีนักท่องเที่ยวผู้บริโภคในการซื้อ และบริโภคสินค้าการท่องเที่ยว หรือประสบการณ์มีรูปร่างหลากหลายปัจจัยทางสังคม และเศรษฐกิจของแต่ละบุคคลทัศนคติขึ้นและรับรู้การท่องเที่ยวที่สุด ได้ แรงจูงใจในการท่องเที่ยวเป็นพื้นที่ซับซ้อนครอบงำ โดยนักจิตวิทยาสังคม กับความกังวลของพวกเขาสำหรับลักษณะการทำงาน ทัศนคติ และความคิดของคนเป็นผู้บริโภคของท่องเที่ยว การมีอิทธิพลมากหัดศึกษาสาธารณะในปี 1993 โดยฟิลลิป Pearce แนะนำว่า ในการพยายามที่เข้าใจแรงจูงใจในการท่องเที่ยว เราต้องพิจารณาจอบเพื่อพัฒนาความคิดเกี่ยวกับแรงจูงใจในการท่องเที่ยว จอบเพื่อสื่อสารให้นักศึกษาและนักวิจัยที่ไม่เข้าใจจิตวิทยาสังคม และทางปฏิบัติว่าวัดต้องริเริ่มพัฒนาวัดแรงจูงใจของผู้คนสำหรับการเดินทาง – โดยเฉพาะอย่างยิ่งการมีอยู่ของแรงจูงใจหลายสถานการณ์ (เช่นมากกว่าหนึ่งปัจจัยมีอิทธิพลต่อความต้องการในการท่องเที่ยว) Pearce (1993) ยังกล่าวถึงจำเป็นต้องแยกระหว่างกองกำลังสึกหรอ และ intrinsic แรงจูงใจให้นักท่องเที่ยวเป็นการสร้างรูปร่าง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แรงจูงใจที่ขั้ว : ทำไมผู้คนไปในวันหยุด ?
ในการประเมินที่ครอบคลุมมากของแรงจูงใจในการท่องเที่ยว mountinho ( 2530 : 16 ) กำหนดแรงจูงใจเป็น ' รัฐต้องการ เงื่อนไขที่ exerts ดันของบุคคลต่อบางประเภทของการกระทำที่เห็นเป็นโอกาสที่จะนำความพึงพอใจ 'ดังนั้น ความต้องการเกี่ยวกับการใช้การท่องเที่ยวในฐานะที่เป็นรูปแบบของการใช้เพื่อให้บรรลุระดับความพึงพอใจของแต่ละบุคคล และรวมถึงการเข้าใจพฤติกรรมและการกระทำและสิ่งที่รูปร่างลักษณะของมนุษย์เหล่านี้ มันเป็นสิ่งสำคัญที่จะทราบว่านักท่องเที่ยวที่ปรารถนา ความต้องการ และดูจากกระบวนการของการบริโภคการท่องเที่ยวประสบการณ์ที่เกี่ยวข้องกับการลงทุนของเวลาและเงินความคาดหวังของนักท่องเที่ยวได้เป็นผู้บริโภคในการเลือกซื้อสินค้าหรือประสบการณ์การท่องเที่ยวสุดรูปจากหลากหลายปัจจัย ขึ้นอยู่กับทัศนคติของแต่ละคน และการรับรู้ของการท่องเที่ยว สังคม และเศรษฐกิจ แต่แรงจูงใจนักท่องเที่ยว
ซับซ้อนพื้นที่ dominated โดยนักจิตวิทยาสังคม กับความกังวลของพวกเขาสำหรับพฤติกรรมทัศนคติและความคิดของประชาชนในฐานะผู้บริโภค ของการท่องเที่ยว การศึกษาแรงจูงใจที่มีอิทธิพลมากสาธารณะในปี 1993 โดยฟิลลิป เพียร์ซ ชี้ให้เห็นว่าในความพยายามใด ๆที่จะเข้าใจแรงจูงใจของนักท่องเที่ยว เราต้องพิจารณาจอบเพื่อพัฒนาแนวคิดของแรงจูงใจในการท่องเที่ยว จอบเพื่อสื่อสารกับนักศึกษาและนักวิจัยที่ไม่เข้าใจสังคมจิตวิทยาและสิ่งที่มาตรการในทางปฏิบัติจะต้องมีการพัฒนาวัดแรงจูงใจของคน สำหรับ การ เดินทาง –โดยเฉพาะอย่างยิ่งมีแรงจูงใจหลายสถานการณ์ ( เช่น มากกว่า หนึ่ง ปัจจัยที่มีผลต่อความต้องการมีส่วนร่วมในการท่องเที่ยว ) เพียร์ซ ( 1993 ) ยังได้กล่าวถึงต้องแยกแยะระหว่างภายในและภายนอกหน่วยการสร้างแรงจูงใจในการเป็นนักท่องเที่ยว