in fact been a wonderful gardener,

in fact been a wonderful gardener, a man with 'green fingers'. His hobby was growing chrysanthe- mums, and the whole of his garden was filled with them. He would spend hours nipping out the top leaves with those cruel fingers. In autumn they would unfold their hard buds into plate-sized blooms of bronze and white and pink and yellow, each one a mass of petals as tightly curled as watch springs. Then he would sell them to the local florist for a good price. He would never bargain. 'You get what you pay for; take it or leave it,' he would say.
At the time I recall most clearly, Sarah had become a total invalid. She had gone into a coma once, after eating too much sugar. A few weeks later, she had a mild stroke, which left her speech slurred and the side of her face paralysed. Not long after that, she had some of her toes amputated; she had developed gangrene. She spent her time in bed, gossiping with neighbours who called to see her. My own mother spent a lot of time with her, especially while Alfred was at work.
Her illnesses had not improved her temper. She would frequently burst into fits of rage for the least thing. Alfred continued to weather these storms. When she shouted at hirn, he smiled - I once heard her say to him, 'What good are you to anyone? You let Norman die. You let Jack marry that bitch. You can't even stop what's happening to me.' I had overheard their conversation as I came up the steps to their back door. 'Hello, my old fellow-my-lad,' Alfred had said, 'Don't worry about Sarah. Every cloud has a silver lining, you know.'
'I don't know how he puts up with it. If it was me, I'd strangle her!' my father used to say. 'Don't you say that,' my mother would reply, 'You should be ashamed of yourself.' But I couldn't help wondering if Alfred ever shared my father's thoughts. What went on behind Alfred's enigmatic smile? What feelings did it hide?
It was about this time that my mother arranged for me to go to their house every afternoon to practise on the Philps's piano.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในความเป็นจริงแล้วคนสวนดี คนที่ มี 'นิ้วสีเขียว' งานอดิเรกของเขาเติบโตขึ้นคุณแม่ chrysanthe และทั้งหมดของสวนของเขาเต็มไป ด้วยพวกเขา เขาจะใช้ชั่วโมง nipping ออกใบด้านบนมีนิ้วมือที่โหดร้าย ในฤดูใบไม้ร่วงพวกเขาจะแฉตนตายากเป็นดอกไม้ขนาดแผ่นบรอนซ์ และสีขาว และสีชมพู และสีเหลือง แต่ละมวลของกลีบเป็นแน่นม้วนเป็นสปริงนาฬิกา แล้ว เขาจะขายให้กับร้านดอกไม้ท้องถิ่นในราคาที่ดี เขาจะไม่เคยต่อรอง ' คุณได้รับสิ่งที่คุณจ่าย เอามัน หรือปล่อยให้ เขาจะพูด เวลาผมจำได้ชัดเจนที่สุด ซาร่าห์ได้กลายเป็นไม่ถูกต้องทั้งหมด เธอหายไปไหนหมดสติลงในครั้งเดียว หลังรับประทานน้ำตาลมากเกินไป กี่สัปดาห์ต่อมา เธอมีจังหวะรุนแรง ซึ่งเหลือคำพูดเธอ slurred และด้านข้างของใบหน้าของเธอ paralysed ไม่นานหลังจากนั้น เธอของเธอเท้าด้วน เธอได้พัฒนาเนื้อตายเน่า เธอใช้เวลาของเธอบนเตียง gossiping กับเพื่อนบ้านที่เรียกว่าของเธอ แม่ของตัวเองใช้เวลากับเธอ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในขณะที่เฝ้าที่ทำงาน ความเจ็บป่วยของเธอไม่ได้ดีขึ้นอารมณ์ของเธอ นอกจากนี้เธอมักจะออกมาเป็นพอดีของความโกรธสำหรับสิ่งน้อย อัลเฟรดยังคงสภาพอากาศพายุเหล่านี้ เมื่อเธอตะโกนที่ hirn ยิ้ม - เมื่อฉันได้ยินเธอพูดกับเขา, ' สิ่งดีคุณเป็นกับทุกคน คุณให้นอร์แมนตาย คุณให้แต่งงานกับที่นังแจ็ค คุณยังไม่สามารถหยุดสิ่งที่เกิดขึ้นกับฉัน.' ข้าพเจ้าได้บังเอิญได้ยินบทสนทนาของพวกเขา ตามผมมาถึงขั้นตอนของพวกเขาหลังประตู 'สวัสดี ฉันเก่าเพื่อนของฉันลัด อัลเฟรดได้กล่าวว่า, ' ไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับซาราห์ ทุกคนมีเมฆจรรโลง คุณรู้ ' ' ฉันไม่รู้ว่าเขาใส่กับมัน ถ้ามันเป็นฉัน ฉันจะบีบคอเธอ!' พ่อที่ใช้ในการพูด 'ไม่คุณบอกว่า แม่ของฉันจะตอบกลับ 'คุณ ควรละอายใจตัวเอง' แต่ฉันไม่สามารถช่วยสงสัยถ้าอัลเฟรดเคยแชร์ความคิดของพ่อ สิ่งที่ไปในเบื้องหลังของอัลเฟรดรอยยิ้มลึกลับ มันซ่อนความรู้สึกอะไร มันเป็นเกี่ยวกับเวลาที่แม่จัดให้ผมไปที่บ้านของตนทุกบ่ายฝึกบนเปียโนของ Philps

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในความเป็นจริงได้เป็นสวนที่ยอดเยี่ยมคนที่มี 'นิ้วมือสีเขียว' งานอดิเรกของเขากำลังเติบโตขึ้นคุณแม่ chrysanthe- และทั้งสวนของเขาก็เต็มไปด้วยพวกเขา เขาจะใช้เวลาหลายชั่วโมง nipping ออกใบด้านบนด้วยนิ้วมือที่โหดร้ายเหล่านั้น ในฤดูใบไม้ร่วงที่พวกเขาจะแฉตาอย่างหนักของพวกเขาเป็นบุปผาแผ่นขนาดสีบรอนซ์และสีขาวและสีชมพูและสีเหลืองแต่ละคนมวลของกลีบดอกเป็นขดแน่นเป็นนาฬิกาน้ำพุ แล้วเขาก็จะไปขายให้กับร้านดอกไม้ในท้องถิ่นในราคาที่ดี เขาจะไม่ต่อรองราคา 'คุณจะได้รับสิ่งที่คุณจ่าย; เอามันหรือปล่อยมัน "เขาจะบอกว่า.
ในขณะที่ผมจำได้อย่างชัดเจนที่สุดซาร่าห์ได้กลายเป็นที่ไม่ถูกต้องทั้งหมด เธอได้ไปอยู่ในอาการโคม่าครั้งหลังจากที่กินน้ำตาลมากเกินไป ไม่กี่สัปดาห์ต่อมาเธอได้จังหวะอ่อนที่เหลือคำพูดของเธอเลือนและด้านข้างของใบหน้าของเธอเป็นอัมพาต หลังจากนั้นไม่นานเธอมีบางส่วนของเท้าของเธอด้วน; เธอได้รับการพัฒนาเน่า เธอใช้เวลาของเธอในเตียงนินทากับเพื่อนบ้านที่เรียกว่าจะเห็นเธอ แม่ของตัวเองใช้เวลามากกับเธอโดยเฉพาะอย่างยิ่งในขณะที่อัลเฟรดเป็นที่ทำงาน.
การเจ็บป่วยของเธอได้ไม่ดีขึ้นอารมณ์ของเธอ เธอมักจะออกมาเป็นพอดีของความโกรธสำหรับสิ่งที่น้อย อัลเฟรดยังคงสภาพอากาศพายุเหล่านี้ เมื่อเธอตะโกนใส่ hirn เขายิ้ม - ฉันเคยได้ยินเธอพูดกับเขาว่า 'มีอะไรที่ดีที่คุณให้กับทุกคน? คุณปล่อยให้นอร์แมนตาย คุณปล่อยให้แจ็คแต่งงานกับสุนัขตัวเมีย คุณไม่สามารถแม้แต่จะหยุดสิ่งที่เกิดขึ้นกับฉัน. ' ผมเคยได้ยินการสนทนาของพวกเขาเป็นที่ฉันมาตามขั้นตอนไปที่ประตูหลังของพวกเขา 'สวัสดีเพื่อนเก่าของฉัน-หนุ่มของฉัน' อัลเฟรดได้กล่าวว่า 'ไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับซาร่าห์ เมฆทุกคนมีซับเงินที่คุณรู้ว่า. '
' ผมไม่ทราบว่าวิธีการที่เขาทำให้กับมัน ถ้ามันเป็นฉันฉันจะบีบคอเธอ! ' พ่อของฉันใช้ในการพูด 'คุณไม่บอกว่า' แม่ของฉันจะตอบว่า 'คุณควรจะละอายใจของตัวเอง. แต่ฉันไม่สามารถช่วยสงสัยว่าถ้าอัลเฟรดที่เคยร่วมกันคิดพ่อของฉัน เกิดอะไรขึ้นที่อยู่เบื้องหลังรอยยิ้มลึกลับอัลเฟรด? มันไม่รู้สึกอะไรซ่อน?
มันเป็นเรื่องของเวลาที่แม่ของฉันจัดให้ผมไปที่บ้านของพวกเขาทุกช่วงบ่ายที่จะปฏิบัติบนเปียโน Philps ของ