' Mr John Duncan, please!'He walked

' Mr John Duncan, please!'
He walked to the front of the room. As he sat down, he saw David Wilson's cold, grey eyes watching him from instead, he thought. He should tell his own lies.
A lawyer began to ask him questions. At first it was easy. John explained how long he had worked for the company, and how much paint the factory produced. These are very dangerous chemicals, aren't that?' the lawyer said.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

'นายจอห์นดันแคน, โปรด!'
เขาเดินไปที่หน้าห้อง ในขณะที่เขานั่งลงเขาเห็นเดวิดวิลสันเย็น, ตาสีเทาดูเขาจากการแทนเขาคิดว่า เขาควรจะพูดโกหกของเขาเอง.
ทนายความเริ่มที่จะขอให้เขาคำถาม ตอนแรกมันเป็นเรื่องง่าย จอห์นอธิบายว่านานแค่ไหนที่เขาเคยทำงานให้กับ บริษัท และเท่าใดทาสีโรงงานผลิต เหล่านี้เป็นสารเคมีที่อันตรายมากไม่ได้ว่า?'บอกว่าทนาย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

'เสียนายจอห์นดันแคน กรุณาจ่าย'
เขาเดินไปหน้าห้อง ขณะที่เขานั่งลง เขาเห็นของเดวิดวิลสันเย็น ตาสีเทาที่ดูเขาจากแทน เขาคิด เขาควรบอกอยู่เอง.
ทนายความเริ่มถามคำถามเขา ตอนแรก มันเป็นเรื่องง่าย จอห์นอธิบายนานเท่าใดเขาได้ทำงานในบริษัท และจำนวนสีราคาโรงงานที่ผลิต เหล่านี้เป็นสารเคมีอันตรายมาก ไม่ที่' กล่าวว่า ทนายความ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

จอห์นลองมาฟัง Duncan Orange 'นายโปรด!'
เขาก็เดินไปทางด้านหน้าของห้อง ขณะที่เขานั่งเขาก็เห็นความหนาวเย็นของดาวิดวิลสันตาสีเทามองเขาจากแทนเขาคิดว่า เขาจะต้องบอกทอดตัวอยู่ด้วยตัวของท่านเองของเขา
ทนายความที่เริ่มถามคำถาม ในครั้งแรกจึงเป็นการง่าย จอห์นอธิบายว่าเขาทำงานอยู่กับบริษัทและวิธีการมากสีมาจากโรงงานที่ผลิตขึ้นมา เหล่านี้เป็นสารเคมีอันตรายเป็นอย่างมากได้รับไม่ได้อยู่ที่ว่าทนายความ"ที่บอกว่า