Hanoi’s seemingly endless appetite

Hanoi’s seemingly endless appetite to build itself up and tear itself down is relatively new. For the majority of its 1,000-year history, it was a small city, with never more than 400,000 inhabitants. It endured wars, heavy bombing and agriculture campaigns that kept its population growing modestly. The 1980s however brought dramatic change. Increasing stability and economic reforms led to a massive rural-to-urban migration. Hanoi’s population began to grow by 3% a year, reaching three million by 1990.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

อาหารดูเหมือนสิ้นสุดของฮานอยเพื่อสร้างตัวเอง และฉีกตัวเองลงจะค่อนข้างใหม่ สำหรับส่วนใหญ่ของ 1000 ปีประวัติ เป็นเมืองขนาดเล็ก มีไม่มากกว่า 400000 คน มันทนสงคราม การทิ้งระเบิดอย่างหนัก และการส่งเสริมการเกษตรที่เก็บของประชากรที่เพิ่มขึ้นทั้ง ไฟต์แต่มาเปลี่ยนแปลง เพิ่มความมั่นคงและการปฏิรูปทางเศรษฐกิจนำไปสู่การย้ายชนบทการเมืองขนาดใหญ่ ประชากรของฮานอยที่เริ่มเติบโต 3% ต่อปี ถึงสามล้านปี 1990

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความอยากอาหารของฮานอยดูเหมือนไม่มีที่สิ้นสุดที่จะสร้างตัวเองขึ้นและการฉีกขาดของตัวเองลงค่อนข้างใหม่ สำหรับส่วนใหญ่ของประวัติศาสตร์ 1,000 ปีของมันเป็นเมืองขนาดเล็กที่มีไม่เกิน 400,000 คนที่อาศัยอยู่ มันทนสงครามระเบิดหนักและแคมเปญการเกษตรที่ทำให้ประชากรของประเทศที่เติบโตอย่างสุภาพ 1980 แต่นำการเปลี่ยนแปลงอย่างมาก ความมั่นคงที่เพิ่มขึ้นและการปฏิรูปทางเศรษฐกิจนำไปสู่​​การใหญ่การย้ายถิ่นจากชนบทสู่เมือง ประชากรของฮานอยเริ่มที่จะเติบโต 3% ต่อปีถึงสามล้านโดย 1990

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ฮานอย คือ ความอยากไม่มีที่สิ้นสุด สร้างเอง และฉีกตัวเองลง ค่อนข้างใหม่ สำหรับส่วนใหญ่ของประวัติศาสตร์ของ 1 , 000 ปี เป็นเมืองเล็กๆ ที่มีไม่เกิน 400000 ชาว . มันทน สงคราม ระเบิดหนักการเกษตรและแคมเปญที่ทำให้ประชากรเติบโต สุภาพเรียบร้อย 1980 อย่างไรก็ตามนำละครที่เปลี่ยนไปการเพิ่มเสถียรภาพและการปฏิรูปทางเศรษฐกิจนำไปสู่การย้ายถิ่นขนาดใหญ่ในเมือง ประชากรของฮานอยเริ่มเติบโตโดย % 3 ปี ถึง 3 ล้านบาทโดยปี 1990