Percy Bysse Shelley uses personification in nature to reveal his theme of companionship in the poem "Love's Philosophy." In the first part of the poem, Shelley personifies rivers, oceans, mountains, waves, and the heavens as an extended metaphor for companionship and the act of love. Their natural interaction, like "the fountains mingle with the river," suggests proximity. Moveover, Shelley's use of personification also reveals that physical interaction should be an aspect of the close relationship:
See the mountains kiss high heaven
And the waves clasp one another.
In the end of the poem, as Shelley entreats his beloved for a kiss, the reader gains new insight into the title of the poem, "Love's Philosophy." Companionship and loving are the part of the natural order of the world, for "nothing in the world is single.
เพอร์ซี่ bysse เชลลี่ใช้บุคลาธิษฐานในธรรมชาติที่จะเปิดเผยรูปแบบของมิตรภาพในบทกวี " ความรักปรัชญา " ในส่วนแรกของบทกวี , เชลลี่ personifies แม่น้ำ มหาสมุทร , ภูเขา , คลื่น , และสวรรค์เป็นการขยายเปรียบเทียบ กับมิตรภาพและการกระทำของความรัก ปฏิสัมพันธ์ของธรรมชาติ อย่าง " น้ำพุปะปนกับแม่น้ำ " แนะนำอย่างใกล้ชิด moveover ,เชลลี่ ใช้ตัวอย่างพบว่าปฏิสัมพันธ์ทางกายภาพควรเป็นลักษณะของความสัมพันธ์ :
เห็นภูเขาจูบ
สวรรค์สูงและคลื่นจับมือกันและกัน
ในตอนท้ายของบทกวี , เชลลี่ entreats ที่รักของเขามาจูบ , ผู้อ่านได้รับข้อมูลเชิงลึกใหม่เป็นชื่อของบทกวี " ปรัชญาของความรัก" มิตรภาพและความรักเป็นส่วนหนึ่งของธรรมชาติของโลก , " ไม่มีอะไรในโลกเดียว
การแปล กรุณารอสักครู่..