Meng….” Han Bei looked at him in sh

Meng….” Han Bei looked at him in shock for a moment. She studied his face and then laughed. “So, you are Fellow Daoist Meng. This here is a contract. Would you please mark it with your thumbprint? Then I can give you your Sieve Earth Pill. Afterward, if you follow all the requirements laid out by the Sect, then you will get a second.” She lifted her delicate hand. Around her wrist was an emerald green bracelet. A glow flashed off of it, and within her hands appeared a paper scroll. She handed it to Meng Hao.

His expression the same as ever, he looked at her bracelet for a long moment, then accepted the scroll. He looked it over, then lifted his right thumb and left a mark on the paper.

Han Bei gazed at him the entire time. After he placed his thumbprint on the paper, she produced a jade box the size of a hand and placed it off to the side.

“Here is your Sieve Earth Pill. Please note, the pill cannot be consumed during the daytime. After all, its full name is Moon Sieve Mother Earth Pill. When you consume it, it will drink in the moonlight.” She smiled, then rose to her feet to take her leave.

Before she could depart, Meng Hao suddenly said, “Have we met before?”

His words caused her to stare at him in shock.

“I don’t recall ever seeing you before, Fellow Daoist Meng.”

“My mistake,” he said. “I took you for someone else.” He frowned as if he were thinking deeply. Han Bei laughed. With a final nod, she transformed into a beam of light and departed. As she left, her smile turned into a thoughtful look.

Meng Hao picked up the jade box containing the Sieve Earth Pill. After heading back into his residence, he opened it. Inside was a medicinal pill about the size of an infant’s hand. It was white, and wrapped in a wax seal. Despite that, a thick medicinal aroma wafted off of it, as well as rippling spiritual energy.

“Actually, one of these pills is enough for me. But, I can’t casually consume it. I need to test it out to see if it’s real or fake.” He put the jade box away, then closed his eyes and continued to meditate.

Time slipped by, and soon it was late at night. The moon hung brightly in the sky, and everything was quiet. Outside of Meng Hao’s mountain, however, a shadowy figure appeared noiselessly. It was very strange in appearance, like a rippling piece of hide. A closer look revealed that the person’s features were none other than the sallow-faced middle-aged man who had passed away.

His eyes shone. He looked around at the surrounding mountains, then selected Meng Hao’s. His body flashed, and he floated up toward Meng Hao’s residence.

As he approached the residence at the top of the mountain, Meng Hao, who was sitting cross-legged meditating, suddenly lifted his head. His eyes glittered brightly.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เมง..." เป่ยฮั่นมองเขาในช็อตสำหรับช่วงเวลา เธอศึกษาใบหน้าของเขาแล้ว หัวเราะ "ดังนั้น คุณเป็นเพื่อน Daoist ง ที่นี่นี้คือ สัญญา จะคุณทำเครื่องหมาย ด้วยรหัสประจำตัวของคุณ แล้วฉันจะให้ของเม็ดดินตะแกรง หลังจากนั้น ถ้าคุณทำตามข้อกำหนดทั้งหมดที่วาง โดยนิกายนี้ จะได้ที่สอง" เธอยกมือบอบบางของเธอ รอบ ๆ ข้อมือของเธอถูกสร้อยข้อมือสีเขียวมรกต การเรืองแสงประกายออกจากมัน และภายในมือของเธอเลื่อนกระดาษที่ปรากฏ เธอถ่ายทอดให้เฮาเมงนิพจน์ของเขาเหมือนเช่นเคย เขามองสร้อยข้อมือของเธอช่วงยาว แล้วยอมรับเลื่อน เขามองผ่าน แล้วยกนิ้วหัวแม่มือขวาของเขา และเครื่องหมายที่ด้านซ้ายบนกระดาษเป่ยฮั่นจ้องเขาตลอดเวลา หลังจากที่เขาสามารถซื้อรหัสประจำตัวของเขาบนกระดาษ เธอผลิตกล่องหยกขนาดของมือ และวางปิดด้านข้าง"นี่คือยาโลกตะแกรงของคุณ โปรดทราบ ไม่สามารถใช้ยาในช่วงเวลากลางวัน หลังจากที่ทุก ชื่อเต็มคือ มูนตะแกรงแม่ดินยา เมื่อคุณกินมัน มันจะดื่มในแสงจันทร์" เธอยิ้ม โรสแล้วเท้าของเธอจะออกของเธอก่อนที่เธอจะออก เมงเฮาก็กล่าวว่า "มีเราพบก่อน"คำพูดของเขาทำให้เธอต้องจ้องมองเขาในช็อต"ผมจำไม่ได้ว่า เคยเห็นคุณก่อน Meng Daoist เพื่อน""ฉันผิด เขากล่าวว่า "ผมเอาคุณให้ผู้อื่น" เขา frowned ประหนึ่งว่าเขาได้คิดอย่างลึกซึ้ง อัพเดต:เป่ยฮั่น พยักหน้าสุดท้าย เธอกลายเป็นลำแสง แล้วออกเดินทาง ขณะที่เธอทิ้ง รอยยิ้มของเธอกลายเป็นดูแท้Meng Hao picked up the jade box containing the Sieve Earth Pill. After heading back into his residence, he opened it. Inside was a medicinal pill about the size of an infant’s hand. It was white, and wrapped in a wax seal. Despite that, a thick medicinal aroma wafted off of it, as well as rippling spiritual energy.“Actually, one of these pills is enough for me. But, I can’t casually consume it. I need to test it out to see if it’s real or fake.” He put the jade box away, then closed his eyes and continued to meditate.Time slipped by, and soon it was late at night. The moon hung brightly in the sky, and everything was quiet. Outside of Meng Hao’s mountain, however, a shadowy figure appeared noiselessly. It was very strange in appearance, like a rippling piece of hide. A closer look revealed that the person’s features were none other than the sallow-faced middle-aged man who had passed away.His eyes shone. He looked around at the surrounding mountains, then selected Meng Hao’s. His body flashed, and he floated up toward Meng Hao’s residence.As he approached the residence at the top of the mountain, Meng Hao, who was sitting cross-legged meditating, suddenly lifted his head. His eyes glittered brightly.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เม้ง ... . "ฮันบวร์กมองไปที่เขาอยู่ในอาการช็อกสักครู่ เธอเรียนใบหน้าของเขาแล้วหัวเราะ "ดังนั้นคุณเป็นเพื่อน Daoist เม้ง นี่คือสัญญา คุณช่วยกรุณาทำเครื่องหมายว่ามีรอยนิ้วมือของคุณหรือไม่ แล้วฉันจะให้คุณยาตะแกรงโลกของคุณ หลังจากนั้นถ้าคุณทำตามความต้องการทั้งหมดออกมาวางโดยนิกายแล้วคุณจะได้รับเป็นครั้งที่สอง. "เธอยกมือละเอียดอ่อนของเธอ รอบข้อมือของเธอเป็นสร้อยข้อมือสีเขียวมรกต เรืองแสงประกายออกจากมันและภายในมือของเธอปรากฏตัวเลื่อนกระดาษ เธอมอบให้เม้งเฮา. การแสดงออกของเขาเช่นเดียวกับที่เคยเขามองไปที่สร้อยข้อมือของเธอสำหรับช่วงเวลาที่นานแล้วยอมรับเลื่อน เขามองมันไปแล้วยกหัวแม่มือขวาและซ้ายทำเครื่องหมายบนกระดาษ. ฮันบวร์กจ้องไปที่เขาตลอดเวลา หลังจากที่เขาวางนิ้วหัวแม่มือของเขาบนกระดาษที่เธอหยิบหยกขนาดกล่องของมือและวางมันออกไปด้านข้าง. "นี่คือยาตะแกรงโลกของคุณ โปรดทราบว่ายาที่ไม่สามารถบริโภคในช่วงเวลากลางวัน หลังจากที่ทุกคนชื่อเต็มของมันคือยาดวงจันทร์ตะแกรงแม่ธรณี เมื่อคุณกินมันก็จะดื่มในแสงจันทร์. "เธอยิ้มแล้วลุกขึ้นไปที่เท้าของเธอจะพาเธอออกจาก. ก่อนที่เธอจะออกเม้งเฮาจู่ ๆ ก็กล่าวว่า" เราได้พบกันมาก่อน? " คำพูดของเขาทำให้เธอต้องจ้องมองที่ เขาในช็อต. "ผมจำไม่ได้ว่าเคยเห็นคุณก่อนเพื่อน Daoist เม้ง." "ความผิดพลาดของฉัน" เขากล่าว "ผมเอาคุณให้คนอื่น." เขาขมวดคิ้วราวกับว่าเขากำลังคิดลึก ฮันบวร์กหัวเราะ ด้วยการพยักหน้าสุดท้ายเธอกลายเป็นลำแสงและออก ขณะที่เธอซ้าย, รอยยิ้มของเธอกลายเป็นรูปลักษณ์รอบคอบ. เม้งเฮาหยิบกล่องหยกที่มียาตะแกรงโลก หลังจากมุ่งหน้ากลับเข้าไปในบ้านของเขาเขาเปิดมัน ภายในเป็นยาสมุนไพรเกี่ยวกับขนาดของมือของทารก มันเป็นสีขาวและห่อในตราประทับขี้ผึ้ง แม้จะมีที่มีกลิ่นหอมสมุนไพรหนา wafted ออกจากมันเช่นเดียวกับ rippling พลังทางจิตวิญญาณ. "อันที่จริงคนหนึ่งของยาเหล่านี้ก็เพียงพอสำหรับฉัน แต่ฉันไม่สามารถลวกกินมัน ฉันต้องการที่จะทดสอบมันออกไปดูว่ามันจริงหรือของปลอม. "เขาใส่กล่องหยกออกไปแล้วปิดตาของเขาและยังคงนั่งสมาธิ. เวลาเล็ดรอดและในไม่ช้ามันก็สายในเวลากลางคืน ดวงจันทร์แขวนสดใสในท้องฟ้าและทุกอย่างก็สงบเงียบ ด้านนอกของภูเขาเม้งเฮาอย่างไรเงาร่างปรากฏไม่มีเสียง มันแปลกมากในลักษณะเช่นชิ้น rippling ซ่อน มองใกล้เปิดเผยว่าคุณสมบัติของบุคคลนั้นเป็นใครอื่นนอกจากชายวัยกลางคนซีดเผือดที่ได้ล่วงลับไปแล้ว. ดวงตาของเขาส่อง เขามองไปรอบ ๆ ที่ภูเขาโดยรอบแล้วเลือกเม้งเฮาส์ ร่างกายของเขาประกายและเขาลอยขึ้นไปยังที่อยู่อาศัยของเม้งเฮา. ในขณะที่เขาเดินเข้ามาใกล้ถิ่นที่อยู่ที่ด้านบนของภูเขาเม้ง Hao ซึ่งนั่งสมาธินั่งขัดสมาธิก็ยกศีรษะของเขา ดวงตาของเขาประกายสดใส