Located in Southeast Asia, Laos mea

Located in Southeast Asia, Laos measures approximately 91,400 square miles (236,800 square kilometers), making it slightly larger than the state of Utah. The country shares its borders with Thailand in the southwest, Cambodia in the south, Burma in the west, China in the north, and Vietnam in the east. Laos has a tropical climate, with a rainy season that lasts from May to November and a dry season that lasts from December to April.

Laos has about 4,400,000 residents and an estimated population growth rate of 2.2 percent each year. Minority groups in this small, mountainous country include the Mon-Khmer, the Yao, and the Hmong. Approximately 85 to 90 percent of employed persons in Laos work in subsistence agriculture. Rice is the country's principal crop; other significant agricultural products include corn, tobacco, and tea. The majority of Laotians practice Theravada Buddhism, a form of Buddhism popular in Cambodia, Thailand, Burma, and Sri Lanka. In Laos, however, Buddhism is heavily influenced by the cult of phi (spirits) and Hinduism.

The Laotian flag has three horizonal bands, with red stripes at the top and bottom and a blue stripe in the middle. A large white disk is centered in the blue band. Many Laotian Americans identify more with the pre-1975 flag of the Kingdom of Laos than with the present-day flag of the country. This flag was red, with a three-headed white elephant situated on a five-step pedestal, under a white parasol. The elephant was symbolic of the ancient kingdom of Laos, known as "The Kingdom of a Million Elephants." The parasol represented the monarchy and the five steps of the pedestal symbolized the five main precepts of Buddhism.

HISTORY
Laotians trace their ancestry to the T'ai people, an ethnolinguistic group that migrated south from China beginning in the sixth century. Originally part of the Khmer (Cambodian) Empire, Laos achieved independence in 1353 when Fa Ngum, a prince from the city of Luang Prabang, claimed a large territory from the declining empire and declared himself king, calling the newly established state Lan Xang, or "The Kingdom of a Million Elephants." Luang Prabang was the nation's capital for 200 years until, in 1563, a later king, Setthalhiralh, moved the capital to Vientiane, which serves as the capital of Laos today.

The Lao kingdom reached its height in the late 1600s, under King Souligna Vongsa. After his death in 1694, three claimants to the throne broke the kingdom into three distinct principalities, the kingdoms of Vientiane, Luang Prabang, and Champassak. Each kingdom struggled for power, causing the weakened Lao states to become vulnerable to the more powerful nations of Siam (Thailand) and Vietnam. While the Siamese took Vientiane, the Vietnamese took other parts of Laos. By the mid 1800s, almost all of northern Laos was controlled by Vietnam, and almost all the southern and central parts of the country were controlled by Thailand. Only the area around Luang Prabang remained independent.

MODERN ERA
Vietnam suffered from its own internal problems in the late 1700s and early 1800s, and in 1859 French Admiral Rigault de Genouilly attacked and seized Saigon. By 1862, the emperor of Vietnam was forced to recognize French possession of the southern provinces, and Vietnam became a French colony 21 years later.

In 1893 the French entered Thailand's Chao Phya River and forced the king to relinquish Thailand's suzerainty over Laos. Four years later, King Oun-Kham of Luang Prabang was forced to seek the help of France against invaders from China and, consequently, Luang Prabang also fell to France's growing Indochinese empire. Laos then became a protectorate, or colony, of France. By 1899, Vientiane had become the administrative capital of French Laos with French commissioners holding administrative power in all the provinces.

Although there were some local rebellions against French rule—mainly by the tribes of the hills and mountains—widespread Laotian resistance to the French did not begin until after World War II, when Japan, which had assumed control over Indochina during the war years, was defeated. In 1945 the Laotian prime minister, Prince Phetsarath, declared Laos an independent kingdom and formed a group known as the Lao Issara, or "Free Lao." Some Laotians supported a return to French colonization, feeling that their country was not ready for immediate independence. The Lao Issara, however, were strongly opposed to French rule in Laos. The prime minister's half-brother, Prince Souphanuvong, called for armed resistance and sought support from the anti-French movement in neighboring Vietnam, the Viet Minh, led by Ho Chi Minh. This Laotian political group became known as the Pathet Lao ("Lao Nation").

The Viet Minh defeated French troops at Dien Bien Phu in 1954. Afterward, an international conference held in Geneva separated Vietnam at the 17th parallel to prevent Ho Chi Minh's communist government from assuming control over the entire nation. Many Laotians supported the Viet Minh and, when North Vietnam invaded South Vietnam in 1959, Laos was drawn into the war.

The United States also became involved in the war to deter the spread of Communism in Southeast Asia. In Laos, American forces provided tactical and economic support to the royal government but were unsuccessful in their efforts. U.S. troops withdrew from the area in 1973 and South Vietnam fell to its northern enemy in April 1975. Later that same year, Pathet Lao forces overthrew the Laotian government, renaming the country the Lao People's Democratic Republic. Thousands of Laotians fled to Thailand where they were placed in refugee camps.

SIGNIFICANT IMMIGRATION WAVES
While there was some migration from Laos to the United States prior to 1975, the immigrants were so few that there is no official record of them. Available records do suggest, however, that they were highly professional and technically proficient. After 1975, thousands of Laotian people fled their homeland for the United States; the passage of the Indochina Migration and Refugee Assistance Act of 1975 by Congress aided them in this effort. Early Laotian immigrants included former government administrators, soldiers from the royal army, and shopkeepers. More recent immigrants from Laos included farmers and villagers who were not as educated as their predecessors.

While large numbers of Vietnamese and Cambodians began to settle in the United States almost immediately after socialist governments came to power in the spring of 1975, Laotian refugees did not begin to arrive in America in great numbers until the following year. In contrast to the 126,000 Vietnamese and 4,600 Cambodians who arrived in 1975, only 800 refugees from Laos were admitted into the United States. This is partially due to the fact that the new Laotian government obtained power in a relatively peaceful manner, despite fighting between the Hmong and the Pathet Lao. Moreover, the U.S. government was reluctant to accept refugees who had fled Laos for bordering Thailand, many of whom U.S. officials viewed as economic migrants rather than refugees from political oppression.

In 1976, 10,200 refugees from Laos, who had fled across the border into Thailand, were admitted to the United States. The number of Laotian refugees dipped to only 400 in 1977 and then climbed to 8,000 in 1978. In the years between 1979 and 1981, the number of Laotians entering the United States increased dramatically, due to international attention given to the plight of Indochinese refugees in the late 1970s and to the family unification program, which allowed refugees already in the United States to sponsor their relatives. During these three years, about 105,000 people from Laos resettled in America: 30,200 in 1979, 55,500 in 1980, and 19,300 in 1981. Although migration from Laos to America never again achieved the stature of this period, the resettlement of Laotians in the United States continued throughout the late 1980s and early 1990s.

SETTLEMENT PATTERNS
According to the U.S. Census, in 1990 there were about 150,000 Laotian Americans living in the United States. (This figure does not include the Hmong and other minority groups from Laos.) The majority of Laotian Americans (58,058) lived in California, primarily in Fresno (7,750), San Diego (6,261), Sacramento (4,885), and Stockton (4,045). Texas held the second largest number of Laotian Americans (9,332), with the majority living in Amarillo (1,188) and Denton (1,512). Minnesota and Washington State had the third and fourth largest Laotian American populations, with 6,831 and 6,191 residents, respectively. Thirty-four percent (2,325) of Minnesota's Laotian American population lived in Minneapolis and 46 percent



Read more: http://www.everyculture.com/multi/Ha-La/Laotian-Americans.html#ixzz3kB4sWa9g

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ตั้งอยู่ในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ วัดลาวประมาณ 91,400 ตารางไมล์ (236,800 ตารางกิโลเมตร), ทำเล็กน้อยมากกว่ารัฐยูทาห์ ประเทศร่วมของเส้นขอบกับตะวันตกเฉียงใต้ในประเทศไทย กัมพูชาในภาคใต้ พม่าตะวันตก จีนเหนือ และเวียดนามทิศตะวันออก ลาวมีความร้อน ฝนที่ใช้เวลาจากเดือนพฤษภาคมถึงพฤศจิกายนและฤดูกาลแห้งที่ใช้เวลาจากเดือนธันวาคมถึงเมษายนลาวได้ประมาณ 4,400,000 คนและอัตราการเติบโตมีประชากรประมาณร้อยละ 2.2 แต่ละปี กลุ่มชนกลุ่มน้อยในประเทศนี้เล็ก ภูเขารวม Mon-Khmer แบบยาว และม้ง ประมาณ 85-90 เปอร์เซ็นต์ของประเทศลาวว่าจ้างบุคคลทำงานในชีพเกษตร ข้าวเป็นพืชหลักของประเทศ อื่น ๆ สินค้าเกษตรที่สำคัญได้แก่ข้าวโพด ยาสูบ ชา และกาแฟ ส่วนใหญ่เที่ยวปฏิบัติพุทธศาสนาเถรวาท รูปแบบของพระพุทธศาสนานิยม ในกัมพูชา ไทย พม่า ศรีลังกา ในลาว อย่างไรก็ตาม พระพุทธศาสนาได้มากรับอิทธิพลจากลัทธิของพีพี (วิญญาณ) และศาสนาฮินดูธงชาติลาวมีสามวง horizonal ลายขวางสีแดงที่ด้านบน และด้านล่างและแถบสีฟ้าตรงกลาง ดิสก์สีขาวขนาดใหญ่เป็นศูนย์กลางในแถบสีน้ำเงิน ชาวอเมริกันในลาวระบุ ด้วยธงก่อน-1975 ของราชอาณาจักรลาวกว่าด้วยค่าสถานะเหตุการณ์ของประเทศมากขึ้น ธงนี้เป็นสีแดง มีสามแฉกสารอยู่เชิง 5 ขั้นตอน ใต้ร่มสีขาว ช้างเป็นสัญลักษณ์ของโบราณราชอาณาจักรลาว เรียกว่า "อาณาจักรล้านช้าง" ร่มแทนพระมหากษัตริย์ และขั้นตอนห้าของเชิงรูปเฟืองหลักศีลห้าของศาสนาพุทธประวัติเที่ยวติดตามความมืดคนมวยไท่ กลุ่มแบบ ethnolinguistic ที่อพยพจากจีนเริ่มต้นในศตวรรษหก เดิมเป็นส่วนหนึ่งของอาณาจักรเขมร (กัมพูชา) ลาวได้รับเอกราชใน 1353 เมื่อเจ้าฟ้างุ้ม เจ้าชายจากในเมืองของหลวงพระบาง อ้างว่า ดินแดนขนาดใหญ่จากจักรวรรดิลดลง และประกาศตัวเองกษัตริย์ เรียกรัฐจัดตั้งขึ้นใหม่ลานซาง หรือ "อาณาจักรล้านช้าง" หลวงพระบางเป็นเมืองหลวงของประเทศ 200 ปีจนกว่า ใน 1563 กษัตริย์ในภายหลัง Setthalhiralh ย้ายเมืองหลวงไปเวียงจันทน์ ซึ่งทำหน้าที่เป็นเมืองหลวงของลาวปัจจุบันราชอาณาจักรลาวถึงความสูงในการสร้างสาย ภายใต้กษัตริย์ Souligna Vongsa หลังจากสิ้นพระชนม์ในค.ศ. 1694 เกี่ยวสามบัลลังก์ยากจนราชอาณาจักรเป็นราชรัฐทั้งสาม อาณาจักรเวียงจันทน์ หลวงพระบาง และ Champassak ราชอาณาจักรแต่ละต่อสู้ในพลังงาน สาเหตุอเมริกาลาวชะลอตัวเพื่อไปประเทศมีประสิทธิภาพมากขึ้นของสยาม (ประเทศไทย) และเวียดนาม ขณะที่สยามเอาเวียงจันทน์ เวียดนามจะเอาส่วนอื่น ๆ ของลาว โดยเพราะกลาง ภาคเหนือของลาวเกือบทั้งหมดถูกควบคุม โดยเวียดนาม และเกือบทั้งหมดภาคกลาง และภาคใต้ส่วนประเทศถูกควบคุม โดยไทย เฉพาะบริเวณรอบ ๆ หลวงพระบางยังคงอิสระยุคสมัยใหม่เวียดนามรับความเดือดร้อนจากปัญหาภายในของตนเองใน 1700s สายเพราะต้น และในปี 1859 ฝรั่งเศสแอด Rigault เด Genouilly โจมตียึดไซ่ง่อน โดย 1862 จักรพรรดิของเวียดนามถูกบังคับให้รับรู้ฝรั่งเศสครอบครองจังหวัดภาคใต้ และเวียดนามเป็น อาณานิคมฝรั่งเศสปี 21ใน 1893 ฝรั่งเศสป้อนประเทศไทยแม่น้ำเจ้าพระยา และบังคับให้กษัตริย์สละ suzerainty ของไทยผ่านลาว สี่ปีหลัง คิงอุ่นคำเมืองหลวงพระบางถูกบังคับให้ขอความช่วยเหลือของฝรั่งเศสกับผู้รุกรานจากประเทศจีน และ จึง หลวงพระบางยังตกฝรั่งเศสจักรวรรดิอินโดจีนเติบโต ลาวแล้วกลายเป็น รัฐในอารักขา หรือฝูง ฝรั่งเศส โดยย่าน เวียงจันทน์ได้กลายเป็น เมืองหลวงดูแลของฝรั่งเศสลาวกับฝรั่งเศสในคณะกรรมาธิการที่ถืออำนาจบริหารในจังหวัดทั้งหมดแม้ว่าจะมีบางฝ่ายท้องถิ่นกับกฎฝรั่งเศส — โดยเผ่าของเนินเขาและภูเขาซึ่งแพร่ทนต่อลาวฝรั่งเศสไม่เริ่มจนกว่าหลังจากสงครามโลก เมื่อญี่ปุ่น ซึ่งก็ถือว่าควบคุมอินโดจีนในช่วงสงครามปี พ่าย ในปีค.ศ. 1945 ลาวนายกรัฐมนตรี เจ้าเพชรเจ้า ประกาศลาวเป็นราชอาณาจักรอิสระ และก่อตั้งกลุ่มเรียกว่าลาวอิสระ หรือ "ลาวอิสระ" บางเที่ยวสนับสนุนกลับไปสนาม รู้สึกว่า ประเทศของตนไม่พร้อมสำหรับการเป็นอิสระทันที ลาวอิสระ อย่างไรก็ตาม ได้ขอ opposed ปกครองฝรั่งเศสในลาว นายกรัฐมนตรี half-brother เจ้า Souphanuvong เรียกต่อต้านติดอาวุธ และขอสนับสนุนจากขบวนการต่อต้านฝรั่งเศสในเวียดนาม โฮจิมินห์เวียด นำ โดยโฮจิมินห์ซิตี้ใกล้เคียง กลุ่มการเมืองลาวนี้กลายเป็นว่า Pathet ลาว ("ลาวชาติ")โฮจิมินห์เวียดนามพ่ายแพ้กองทัพฝรั่งเศสที่เดียนเบียนฟูใน 1954 หลังจากนั้น การประชุมนานาชาติที่จัดขึ้นในเจนีวาแยกเวียดนามที่ขนานที่ 17 ให้รัฐบาลคอมมิวนิสต์ของโฮจิมินห์จากสมมติควบคุมทั้งประเทศ ลาวจำนวนมากสนับสนุนโฮจิมินห์ประเทศเวียดนาม และ เมื่อเวียดนามเหนือรุกรานเวียดนามใต้ใน 1959 ลาวถูกดึงเข้าสู่สงครามสหรัฐอเมริกายังเป็นที่เกี่ยวข้องกับสงครามขัดขวางการแพร่กระจายของลัทธิคอมมิวนิสต์ในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ลาว กองทัพให้การสนับสนุนทางยุทธวิธี และทางเศรษฐกิจรัฐบาล แต่ประสบความสำเร็จในความพยายามของพวกเขา กองทัพสหรัฐฯ ต้องถอนตัวออกจากพื้นที่ใน 1973 และเวียดนามใต้ตกศัตรูของภาคเหนือในเดือน พ.ศ.2518 เมษายน ต่อมาในปีเดียวกัน กอง Pathet ลาวรุ่นรัฐบาลลาว ชื่อประเทศสาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว พันเที่ยวหนีไปไทยที่พวกเขาไว้ในค่ายผู้ลี้ภัยตรวจคนเข้าเมืองที่สำคัญคลื่นในขณะที่มีบางโยกย้ายจากลาวไปสหรัฐอเมริกาก่อนปี 1975 การอพยพได้ดังนั้นไม่ว่า มีคอร์ดไม่อย่างเป็นทางการของพวกเขา เรกคอร์ดที่พร้อมใช้งานด้วยการแนะนำ อย่างไรก็ตาม ว่า พวกเขามีอาชีพ และความเชี่ยวชาญทางเทคนิค หลังจากปี 1975 พันชาวลาวหนีไปบ้านเกิดเมืองนอนของพวกเขาในสหรัฐอเมริกา เส้นทางอพยพอินโดจีนและกระทำการช่วยเหลือผู้ลี้ภัย 1975 โดยสภาช่วยพวกเขาในความพยายามนี้ ผู้อพยพชาวลาวต้นรวมผู้ดูแลอดีตข้าราชการ ทหารบก และร้านขาย ล่าสุดอพยพจากลาวรวมเกษตรกรและชาวบ้านที่ไม่ได้ศึกษาเป็นบรรดาลูกหลานในขณะที่เวียดนามและชาวกัมพูชาจำนวนมากเริ่มชำระในสหรัฐอเมริกาเกือบจะทันทีหลังจากรัฐบาลสังคมนิยมมาอำนาจในฤดูใบไม้ผลิของปี 1975 ผู้ลี้ภัยชาวลาวไม่เริ่มจะเข้ามาในอเมริกากราวจนปีต่อมา ตรงข้ามเวียดนาม 126,000 และชาวกัมพูชาราคา 4600 ที่มาถึงในปี 1975, 800 เท่าผู้ลี้ภัยจากประเทศลาวถูกรับเข้าเป็นสหรัฐอเมริกา นี้เป็นบางส่วนเนื่องจากข้อเท็จจริงที่ว่าที่รัฐบาลลาวได้รับพลังงานในลักษณะที่ค่อนข้างสงบ แม้มีการสู้รบระหว่างม้งและลาว Pathet นอกจากนี้ รัฐบาลสหรัฐอเมริกาได้ไม่ยอมรับผู้ลี้ภัยที่หนีลาวสำหรับประเทศไทย มากมายล้อมรอบ ซึ่งเจ้าหน้าที่สหรัฐมองว่าเป็นการอพยพทางเศรษฐกิจแทนที่เป็นผู้ลี้ภัยจากการกดขี่ทางการเมืองในปี 1976 อพยพจากลาว 10,200 ที่หนีข้ามชายแดนเข้าไทย ได้รับสหรัฐอเมริกา จำนวนผู้ลี้ภัยชาวลาวสอดกับ 400 เท่าใน 1977 และปีนไป 8000 ในปี 1978 ในปี 1979 และ 1981 จำนวนเที่ยวเข้าสหรัฐอเมริกาเพิ่มขึ้นอย่างมาก เนื่องจากความสนใจอินเตอร์เนชั่นแนลให้สหัสผู้ลี้ภัยอินโดจีน ในปลายทศวรรษที่ 1970 และครอบครัวรวมกัน โปรแกรม ซึ่งอนุญาตให้ผู้ลี้ภัยอยู่ในสหรัฐอเมริกาสนับสนุนญาติพี่น้อง ในช่วงปีเหล่านี้สาม ประมาณ 105,000 คนจากลาว resettled ในอเมริกา: 30,200 ในปีค.ศ. 1979, 1980 ใน 55,500 และ 19,300 ใน 1981 แม้ว่าจะโยกย้ายจากลาวไปอเมริกาอีกไม่เคยประสบความสำเร็จสามารถรอบระยะเวลานี้ ตั้งถิ่นฐานใหม่ของลาวในสหรัฐอเมริกาอย่างต่อเนื่องตลอดปลายทศวรรษ 1980 และช่วงต้นทศวรรษ 1990รูปแบบการชำระเงินAccording to the U.S. Census, in 1990 there were about 150,000 Laotian Americans living in the United States. (This figure does not include the Hmong and other minority groups from Laos.) The majority of Laotian Americans (58,058) lived in California, primarily in Fresno (7,750), San Diego (6,261), Sacramento (4,885), and Stockton (4,045). Texas held the second largest number of Laotian Americans (9,332), with the majority living in Amarillo (1,188) and Denton (1,512). Minnesota and Washington State had the third and fourth largest Laotian American populations, with 6,831 and 6,191 residents, respectively. Thirty-four percent (2,325) of Minnesota's Laotian American population lived in Minneapolis and 46 percentRead more: http://www.everyculture.com/multi/Ha-La/Laotian-Americans.html#ixzz3kB4sWa9g

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ตั้งอยู่ในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้มาตรการลาวประมาณ 91,400 ตารางไมล์ (236,800 ตารางกิโลเมตร) จึงทำให้ขนาดใหญ่กว่าเล็กน้อยรัฐยูทาห์ ประเทศที่หุ้นพรมแดนกับประเทศไทยในทิศตะวันตกเฉียงใต้กัมพูชาในภาคใต้ของประเทศพม่าทางทิศตะวันตกของจีนในภาคเหนือและเวียดนามในภาคตะวันออก ลาวมีสภาพภูมิอากาศเขตร้อนกับฤดูฝนที่มีระยะเวลาตั้งแต่เดือนพฤษภาคมถึงเดือนพฤศจิกายนและฤดูแล้งที่มีจำนวน จำกัด จากธันวาคม-เมษายน. ลาวมีประมาณ 4,400,000 อยู่อาศัยและอัตราการเติบโตประชากรประมาณร้อยละ 2.2 ในแต่ละปี ชนกลุ่มน้อยในขนาดเล็กนี้ประเทศที่เป็นภูเขา ได้แก่ มอญเขมรเย้าและม้ง ประมาณ 85-90 เปอร์เซ็นต์ของผู้มีงานทำในการทำงานของลาวในการดำรงชีวิตการเกษตร ข้าวเป็นพืชเศรษฐกิจที่สำคัญของประเทศ สินค้าเกษตรอื่น ๆ ที่สำคัญ ได้แก่ ข้าวโพดยาสูบและชา ส่วนใหญ่ของลาวปฏิบัติพระพุทธศาสนาเถรวาทเป็นรูปแบบของพระพุทธศาสนาที่เป็นที่นิยมในประเทศกัมพูชา, ไทย, พม่าและศรีลังกา ในประเทศลาว แต่พุทธศาสนาที่ได้รับอิทธิพลอย่างมากจากศาสนาของพีนี้ (วิญญาณ) และฮินดู. ธงลาวมีสามวงดนตรี horizonal มีแถบสีแดงที่ด้านบนและด้านล่างและมีแถบสีฟ้าที่อยู่ตรงกลาง ดิสก์สีขาวขนาดใหญ่เป็นศูนย์กลางในวงสีฟ้า ชาวอเมริกันหลายคนระบุลาวมากขึ้นด้วยธงก่อน 1,975 แห่งราชอาณาจักรลาวกว่าด้วยธงปัจจุบันของประเทศ ธงนี้เป็นสีแดงมีช้างเผือกสามหัวตั้งอยู่บนแท่นห้าขั้นตอนภายใต้ร่มสีขาว ช้างเป็นสัญลักษณ์ของอาณาจักรโบราณของลาวที่เรียกว่า "ราชอาณาจักรช้างล้าน." ร่มเป็นตัวแทนของสถาบันพระมหากษัตริย์และห้าขั้นตอนของแท่นสัญลักษณ์ศีลห้าหลักของพุทธศาสนา. ประวัติศาสตร์ลาวตามรอยบรรพบุรุษของพวกเขากับคนไทกลุ่มชาติพันธุ์ที่อพยพมาจากประเทศจีนตอนใต้เริ่มต้นในศตวรรษที่หก แต่เดิมเป็นส่วนหนึ่งของเขมร (กัมพูชา) เอ็มไพร์ลาวบรรลุความเป็นอิสระใน 1353 เมื่อพระเจ้าฟ้างุ้มเจ้าชายจากเมืองหลวงพระบางที่อ้างว่าเป็นดินแดนที่มีขนาดใหญ่จากอาณาจักรลดลงและประกาศตัวเองเป็นกษัตริย์เรียกรัฐที่จัดตั้งขึ้นใหม่ล้านช้างหรือ "อาณาจักรแห่งล้านช้าง". หลวงพระบางเป็นเมืองหลวงของประเทศสำหรับ 200 ปีจนกระทั่งใน 1563, พระมหากษัตริย์ต่อมา Setthalhiralh ย้ายเมืองหลวงไปเวียงจันทน์ซึ่งทำหน้าที่เป็นเมืองหลวงของสาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาวในวันนี้. อาณาจักรลาวถึงความสูงในยุค 1600 สายใต้กิ่ง Souligna Vongsa . หลังจากการตายของเขาใน 1,694 สามเจ้าของบัลลังก์ยากจนราชอาณาจักรเป็นสามอาณาเขตที่แตกต่างกันของราชอาณาจักรเวียงจันทน์หลวงพระบางและจำปาสัก อาณาจักรแต่ละต่อสู้เพื่ออำนาจทำให้รัฐอ่อนแอลาวจะกลายเป็นความเสี่ยงที่จะมีประสิทธิภาพมากขึ้นประเทศสยาม (ประเทศไทย) และเวียดนาม ในขณะที่สยามเอาเวียงจันทน์, เวียดนามเอาส่วนอื่น ๆ ของประเทศลาว โดยช่วงกลางปี ​​1800 เกือบทั้งหมดของภาคเหนือของลาวถูกควบคุมโดยเวียดนามและเกือบทุกส่วนของภาคใต้และภาคกลางของประเทศถูกควบคุมโดยประเทศไทย เฉพาะบริเวณรอบ ๆ หลวงพระบางยังคงเป็นอิสระ. MODERN ยุคเวียดนามรับความเดือดร้อนจากปัญหาภายในของตัวเองในปลาย1700s และต้นปี 1800 และในปี 1859 พลเรือเอกภาษาฝรั่งเศส Rigault เดอ Genouilly โจมตีและยึดไซ่ง่อน โดย 1862 จักรพรรดิของเวียดนามถูกบังคับให้รับรู้ถึงความครอบครองของฝรั่งเศสในจังหวัดชายแดนภาคใต้และเวียดนามกลายเป็นอาณานิคมของฝรั่งเศส 21 ปีต่อมา. ใน 1893 ฝรั่งเศสเข้ามาในประเทศไทยของเจ้าแม่น้ำพระยาและบังคับให้พระมหากษัตริย์ที่จะสละอำนาจของไทยลาว สี่ปีต่อมากษัตริย์อุ่น-ขามหลวงพระบางถูกบังคับให้ต้องขอความช่วยเหลือจากฝรั่งเศสกับผู้รุกรานจากประเทศจีนและดังนั้นที่หลวงพระบางลดลงไปยังอาณาจักรอินโดจีนที่เพิ่มขึ้นของฝรั่งเศส ลาวจากนั้นก็กลายเป็นรัฐในอารักขาหรืออาณานิคมของฝรั่งเศส โดย 1899, เวียงจันทน์ได้กลายเป็นเมืองหลวงของการปกครองของฝรั่งเศสลาวกับคณะกรรมาธิการฝรั่งเศสถือครองอำนาจบริหารในทุกจังหวัด. แม้ว่าจะมีบางอย่างที่ก่อกบฏท้องถิ่นกับฝรั่งเศสกฎส่วนใหญ่โดยชนเผ่าของเนินเขาและความต้านทานภูเขา-แพร่หลายลาวกับฝรั่งเศสได้ ยังไม่เริ่มจนกว่าหลังสงครามโลกครั้งที่สองเมื่อประเทศญี่ปุ่นซึ่งสันนิษฐานว่าควบคุมอินโดจีนในช่วงสงครามปีก็พ่ายแพ้ ในปี 1945 นายกรัฐมนตรีลาวเจ้าชาย Phetsarath ประกาศลาวอาณาจักรอิสระและกลายเป็นกลุ่มที่รู้จักกันในลาวอิสสระหรือ "ลาวฟรี." บางคนลาวได้รับการสนับสนุนการล่าอาณานิคมกลับไปฝรั่งเศสรู้สึกว่าประเทศของพวกเขายังไม่พร้อมสำหรับความเป็นอิสระทันที ลาวอิสสระ แต่ไม่เห็นด้วยอย่างยิ่งที่จะปกครองของฝรั่งเศสในประเทศลาว นายกรัฐมนตรีของพี่ชายเจ้าชาย Souphanuvong เรียกต้านทานกองกำลังติดอาวุธและขอการสนับสนุนจากการเคลื่อนไหวต่อต้านฝรั่งเศสในประเทศเพื่อนบ้านเวียดนามเวียดมินำโดยโฮจิมินห์ นี้กลุ่มการเมืองลาวกลายเป็นที่รู้จักในฐานะประเทศลาว ("ลาวเนชั่น"). เวียดมินห์แพ้กองทหารฝรั่งเศสที่เดียนเบียนฟูในปี 1954 หลังจากนั้นการประชุมนานาชาติที่จัดขึ้นในกรุงเจนีวาแยกเวียดนามขนานที่ 17 เพื่อป้องกันไม่ให้คอมมิวนิสต์โฮจิมินห์ รัฐบาลจากสมมติควบคุมทั้งประเทศ หลายคนได้รับการสนับสนุนลาวเวียดมิและเมื่อเวียดนามเหนือบุกเวียดนามใต้ในปี 1959 ลาวก็ถูกดึงเข้าสู่สงคราม. สหรัฐอเมริกานอกจากนี้ยังมีส่วนร่วมในสงครามที่จะยับยั้งการแพร่กระจายของลัทธิคอมมิวนิสต์ในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ในประเทศลาวกองทัพอเมริกันให้การสนับสนุนทางยุทธวิธีและทางเศรษฐกิจให้กับรัฐบาลราช แต่ก็ไม่ประสบความสำเร็จในความพยายามของพวกเขา ทหารสหรัฐถอนตัวออกจากพื้นที่ในปี 1973 และภาคใต้เวียดนามลดลงไปทางตอนเหนือของศัตรูในเดือนเมษายนปี 1975 ต่อมาในปีเดียวกันกับที่กองกำลังลาวล้มล้างรัฐบาลลาว, การเปลี่ยนชื่อประเทศของสาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว หลายพันลาวหนีไปเมืองไทยที่พวกเขาอยู่ในค่ายผู้ลี้ภัย. คลื่นตรวจคนเข้าเมืองที่สําคัญในขณะที่มีการย้ายถิ่นจากประเทศลาวไปยังประเทศสหรัฐอเมริกาก่อนที่จะปี 1975 ผู้อพยพไม่กี่เพื่อให้ไม่มีการบันทึกอย่างเป็นทางการของพวกเขา บันทึกที่มีจำหน่ายไม่แนะนำ แต่ที่พวกเขาอย่างมืออาชีพและมีความเชี่ยวชาญทางเทคนิค หลังจากที่ปี 1975 หลายพันคนลาวหลบหนีไปที่บ้านเกิดของพวกเขาสำหรับสหรัฐอเมริกา; ทางเดินของอินโดจีนย้ายถิ่นและการให้ความช่วยเหลือผู้ลี้ภัยพระราชบัญญัติปี 1975 โดยสภาคองเกรสได้รับความช่วยเหลือพวกเขาในความพยายามนี้ ผู้อพยพชาวลาวต้นรวมผู้บริหารของรัฐบาลอดีตทหารจากกองทัพและเจ้าของร้าน ผู้อพยพล่าสุดจากประเทศลาวรวมทั้งเกษตรกรและชาวบ้านที่ไม่ได้รับการศึกษาเท่าที่รุ่นก่อนของพวกเขา. ในขณะที่ตัวเลขขนาดใหญ่ของเวียดนามและกัมพูชาเริ่มที่จะตั้งถิ่นฐานในประเทศสหรัฐอเมริกาเกือบจะทันทีหลังจากรัฐบาลสังคมนิยมมามีอำนาจในฤดูใบไม้ผลิของปี 1975 ผู้ลี้ภัยชาวลาวไม่ได้ เริ่มต้นที่จะมาถึงในอเมริกาจำนวนมากจนกระทั่งในปีต่อไป ในทางตรงกันข้ามกับ 126,000 เวียดนามและกัมพูชา 4600 ที่มาถึงในปี 1975 เพียง 800 ผู้ลี้ภัยจากประเทศลาวเข้ารับการรักษาในสหรัฐอเมริกา นี่คือบางส่วนเนื่องจากความจริงที่ว่าลาวรัฐบาลใหม่ที่ได้รับอำนาจในลักษณะที่ค่อนข้างสงบแม้จะมีการต่อสู้ระหว่างชาวม้งและลาว นอกจากนี้รัฐบาลสหรัฐก็ยังลังเลที่จะยอมรับผู้ลี้ภัยที่หนีลาวที่มีพรมแดนติดประเทศไทยหลายคนเจ้าหน้าที่สหรัฐมองว่าเป็นผู้อพยพทางเศรษฐกิจมากกว่าผู้ลี้ภัยจากการกดขี่ทางการเมือง. ในปี 1976 10,200 ผู้ลี้ภัยจากประเทศลาวที่หนีข้ามพรมแดนเข้ามาในประเทศไทย ได้เข้ารับการรักษาไปยังประเทศสหรัฐอเมริกา จำนวนของผู้ลี้ภัยชาวลาวจุ่มลงไปเพียง 400 ในปี 1977 และจากนั้นปีนขึ้นไป 8,000 ในปี 1978 ในระหว่างปี 1979 และปี 1981 จำนวนลาวเข้าประเทศสหรัฐอเมริกาเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วเนื่องจากความสนใจให้กับชะตากรรมของผู้ลี้ภัยในอินโดจีน ปี 1970 และในการเขียนโปรแกรมการผสมผสานครอบครัวซึ่งได้รับอนุญาตให้ลี้ภัยอยู่ในประเทศสหรัฐอเมริกาที่จะสนับสนุนญาติของพวกเขา ในช่วงสามปีที่ผ่านมาประมาณ 105,000 คนอพยพจากประเทศลาวในอเมริกา: 30,200 ในปี 1979 55,500 ในปี 1980 และ 19,300 ในปี 1981 แม้ว่าการย้ายถิ่นจากประเทศลาวไปอเมริกาไม่เคยประสบความสำเร็จอีกครั้งความสูงของช่วงเวลานี้, การตั้งถิ่นฐานของชาวลาวในประเทศสหรัฐอเมริกา อย่างต่อเนื่องตลอดช่วงปลายทศวรรษ 1980 และต้นปี 1990. รูปแบบการชำระตามการสำรวจสำมะโนประชากรของสหรัฐในปี 1990 มีอยู่ประมาณ 150,000 คนอเมริกันลาวที่อาศัยอยู่ในประเทศสหรัฐอเมริกา (ตัวเลขนี้ไม่รวมถึงชาวม้งและชนกลุ่มน้อยอื่น ๆ จากประเทศลาว.) ส่วนใหญ่ของชาวอเมริกันลาว (58,058) อาศัยอยู่ในรัฐแคลิฟอร์เนียเป็นหลักในเฟรสโน (7750), ซานดิเอโก (6261), ซาคราเมนโต (4885) และสต็อกตัน (4,045 ) เท็กซัสที่จัดขึ้นจำนวนมากที่สุดที่สองของชาวอเมริกันลาว (9332) กับชีวิตส่วนใหญ่ในอามาริลโล (1188) และเดนตัน (1512) มินนิโซตาและรัฐวอชิงตันมีสามและสี่ที่ใหญ่ที่สุดในลาวประชากรอเมริกันกับ 6831 และ 6191 ที่อาศัยอยู่ตามลำดับ ร้อยละสามสิบสี่ (2325) ของมินนิโซตาลาวประชากรชาวอเมริกันที่อาศัยอยู่ในมินนิอาและร้อยละ 46 อ่านเพิ่มเติม: http://www.everyculture.com/multi/Ha-La/Laotian-Americans.html#ixzz3kB4sWa9g

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ตั้งอยู่ในภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ลาวมาตรการประมาณ 91400 ตารางไมล์ ( 236800 ตารางกิโลเมตร ) ให้ขนาดใหญ่กว่ารัฐของยูทาห์ ประเทศของหุ้นพรมแดนกับไทย ในทิศตะวันตกเฉียงใต้ กัมพูชาในภาคใต้ของพม่าในตะวันตกจีนในภาคเหนือ และเวียดนามทางทิศตะวันออก ลาวมีภูมิอากาศแบบเขตร้อนกับฤดูฝนที่กินเวลาตั้งแต่เดือนพฤษภาคมถึงเดือนพฤศจิกายน และฤดูแล้งที่กินเวลาตั้งแต่เดือนธันวาคมถึงเมษายน

ลาวมีประมาณ 4400000 ผู้อยู่อาศัยและประมาณการอัตราการเติบโตของประชากร 2.2 เปอร์เซ็นต์ในแต่ละปี ชนกลุ่มน้อยในประเทศเล็ก ๆนี้ ภูเขา ได้แก่ มอญ เขมร เย้าและม้ง . ประมาณ 85 ถึง 90 เปอร์เซ็นต์ของจำนวนคนลาวในงานเกษตรยังชีพข้าวเป็นพืชหลักของประเทศ ; ผลิตภัณฑ์การเกษตรที่สำคัญ ได้แก่ ข้าวโพด ยาสูบ และชา ส่วนใหญ่ของชาวลาวการปฏิบัติพระพุทธศาสนาเถรวาท รูปแบบของพระพุทธศาสนาที่เป็นที่นิยมในกัมพูชา ไทย พม่า และศรีลังกา ในลาว อย่างไรก็ตาม พุทธศาสนาเป็นอิทธิพลอย่างมากโดยลัทธิของผี ( วิญญาณ ) และศาสนาฮินดู .

ธงลาวมี Horizonal 3 วง ,มีลายเส้นสีแดงที่ด้านบนและด้านล่าง และมีแถบสีฟ้าอยู่ตรงกลาง ดิสก์สีขาวขนาดใหญ่เป็นศูนย์กลางในแถบสีฟ้า ชาวอเมริกันหลายคนลาวระบุเพิ่มเติมกับ pre-1975 ธงของอาณาจักรลาวมากกว่าสถานะปัจจุบันของประเทศ ธงนี้เป็นสีแดง ที่มีสามหัวช้างเผือกตั้งอยู่บนฐานห้าก้าว ใต้ร่มสีขาวช้างเป็นสัญลักษณ์ของอาณาจักรโบราณของลาว เรียกว่า " อาณาจักรล้านช้าง ร่มแทนพระมหากษัตริย์และห้าขั้นตอนของแท่นเป็นศีลหลักของพระพุทธศาสนา


ติดตามประวัติต่างๆของบรรพบุรุษไป t ' ai คน , กลุ่มภาษาชาติพันธุ์กลุ่มที่อพยพจากประเทศจีนตอนใต้ต้น ในศตวรรษที่หกเดิมเป็นส่วนหนึ่งของเขมร ( กัมพูชา ) อาณาจักรลาวได้รับเอกราชในปี 1278 เมื่อพระเจ้าฟ้างุ้ม เจ้าชายจากเมืองหลวงพระบาง อ้างว่าดินแดนขนาดใหญ่จากการลดลงของจักรวรรดิและประกาศตนเป็นกษัตริย์ โทรจัดตั้งรัฐอาณาจักรน่านเจ้าหรือ " อาณาจักรล้านช้าง หลวงพระบางเป็นเมืองหลวง ประเทศ 200 ปี จนกระทั่งในเดือน กษัตริย์องค์ต่อมาsetthalhiralh ย้ายเมืองหลวงไปเวียงจันทร์ ซึ่งเป็นเมืองหลวงของลาววันนี้

อาณาจักรลาวถึงความสูงในปลาย 1600s ภายใต้กษัตริย์ souligna vongsa . หลังจากการตายของเขาในปี 1694 , สามบัลลังก์บุกอาณาจักรออกเป็น 3 อาณาเขตที่แตกต่างกัน , อาณาจักรเวียงจันทน์ หลวงพระบางและจำปาสัก . แต่ละอาณาจักรต่อสู้อำนาจทำให้อ่อนแอ ลาว อเมริกาจะกลายเป็นความเสี่ยงที่จะมีประสิทธิภาพมากขึ้นของประชาชาติสยาม ( ประเทศไทย ) และเวียดนาม ในขณะที่ชาวสยามเอาเวียงจันทน์ , เวียดนามเอาส่วนอื่น ๆของลาว โดยศตวรรษที่ 18 กลางเกือบทั้งหมด ทางภาคเหนือของลาวถูกควบคุมโดยเวียดนาม และเกือบทั้งหมด ส่วนภาคใต้และภาคกลางของประเทศถูกควบคุมโดยประเทศไทยเฉพาะพื้นที่รอบหลวงพระบางยังคงอิสระ


เวียดนามยุคใหม่ต้องของตัวเองภายในปัญหาในปลาย 1700s และต้นปี 1800 และในปี 1859 ฝรั่งเศสพลเรือตรี rigault de genouilly โจมตีและยึดไซ่ง่อน โดย 1862 , จักรพรรดิของเวียดนามถูกบังคับให้จำครอบครองภาษาฝรั่งเศสของจังหวัดชายแดนใต้ และเวียดนามเป็นอาณานิคมฝรั่งเศส 21 ปีต่อมา . . .