Within the darkness, black mists wa

Within the darkness, black mists wafted to and fro. Strange rocks covered the ground, as well as numerous bones of birds and beasts. Who knew how long they had rotted here before turning into their currently deathly white color? Meng Hao was beginning to grow even more surprised.

Things were bad enough as it was, but then Meng Hao noticed that some of the bones were human…

He looked up toward the sky, but all he could see was endless swirling mists.

“What is this place…?” A grim, gloomy look appeared on his face as he sat there. A sense of imminent danger welled up within him.

“I wonder if the change to my Cultivation base was caused by the great wind… or by of this place.” A long time passed before he gathered enough energy to grit his teeth and struggle to his feet. Supporting himself on a nearby rock, he slowly began to walk forward. Time passed enough for an incense stick to burn, whereupon Meng Hao came to a halt. In front of him was a wall of black rock. The wall disappeared up into the mists, making it impossible to see its top.

Meng Hao looked behind him. At this point, he realized that he was most likely at the bottom of some deep abyss.

“So the wind kicked up by the roc carried me to the bottom of this precipice. Who knows what part of the State of Eastern Emergence I’m in? I need to restore my Cultivation base, then I’ll be able to get out of here.” He leaned up against the cliff wall and then sank to his feet to build up some more energy.

Time passed. Being unable to see the sky, it was difficult for him to know how much. Slowly, the strength in his body built up. He once again tried to open the bag of the Cosmos, but was unsuccessful. Finally, he had no choice but to give up. He stood, looking around until he caught sight of a tree branch about as wide as his arm. Using it to support himself, he began to walk again.

“If this is a cliff, then it will have an end,” he said, looking around. Everything around him was quiet, without the slightest bit of noise. The only thing he could hear was his own heartbeat. He took in a deep breath, deciding to explore the entire area until he found a way out.

He walked slowly, caution on his face. The place had a ghastly feel, and he wasn’t sure what danger might be lurking about. But he had to search around. If there was any danger, then so be it.

About four hours passed, and Meng Hao felt himself slowly recovering. He had reached Foundation Establishment after completing the great circle of Qi Condensation, so his body was naturally much tougher than before. But his heart began to sink when after all this time, he still hadn’t found any way out. In fact, the strange rocks which littered the ground seemed to be growing more dense.

After about another hour, he suddenly stopped walking. His eyes gleamed with a strange light as he looked up ahead, and a cold smile twisting the corner of his mouth.

Up ahead of him, a person was lying on one of the strange rocks. A dilapidated and torn white gown revealed great swaths of smooth skin. Long hair lay in disarray around… Chu Yuyan.

She lay there unconscious. Next to her was a small black net.

Meng Hao’s eyes glittered as he slowly approached her. He placed his finger beneath her nose, then felt at a patch of exposed flesh on her abdomen. The skin was soft and pleasant-feeling. He pushed down hard onto her abdomen. Then, he stepped to the side, grabbing the black net and tucking it away.

“She’s not dead. I could feel that her Cultivation base is still there, just suppressed. She has no way to access her spiritual energy.” His eyes narrowed, and he looked at Chu Yuyan for a long moment. He laughed. “I know you’re awake. There’s no need to pretend to be unconscious.”

Chu Yuyan still didn’t move. Meng Hao let out a cold snort. Using the long branch in his hand, he poked at her.

Her eyes snapped open and she glared coldly at him.

Meng Hao gave her an empty smile. He suddenly realized that it was very boring in this abyss. His gaze passed over Chu Yuyan’s body, her delicate curves, the skin revealed by her torn clothing, and the edges of her red ‘dudou’ undergarment. All of this made her extremely beautiful.

Her face suddenly flushed, and anger filled her eyes as she stared murderously at him. She struggled to cover herself up, then gasped in pain. There was a strangeness to her gasp that was clearly audible in the silence of the abyss.

Hearing it, Meng Hao laughed.

“What are you laughing at, you despicable, dirty, THING!”

Meng Hao lifted his hand up and slapped her directly across the face, his eyes cold. “Shut up.”

“You!!” Her expression was livid as a palm print appeared on her beautiful face. Meng Hao had slapped her viciously, causing her body to tremble. In her entire life, no one had ever dared to strike her. Even Wang Tengfei treated her like an honored guest.

Another slap rang out as Meng Hao smacked her again in exactly the same spot.

“I told you to shut up,” he said calmly. “Wang Tengfei m

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ภายในความมืด หมอกดำ wafted ดิก ๆ หินแปลกปกคลุมพื้นดิน เป็นกระดูกจำนวนมากของนกและสัตว์ป่า ใครรู้ระยะจะมีสองกล่าวนี่ก่อนเป็นสีขาวของรางในขณะนี้ เมงเฮาก็เริ่มเติบโตประหลาดใจยิ่งสิ่งไม่ดีพอมัน แต่แล้ว เมงเฮาสังเกตเห็นว่า บางส่วนของกระดูกถูกมนุษย์...เขามองขึ้นไปบนท้องฟ้า แต่ทั้งหมดที่เขาสามารถเห็นก็สิ้นสุดแยกละอองน้ำมัน"สถานที่แห่งนี้...คืออะไร" ดูน่ากลัว เศร้าปรากฏบนใบหน้าของเขาขณะที่เขานั่ง ความรู้สึกของนนาน welled ขึ้นภายในตัวเขา"ผมสงสัยว่า ถ้า การเปลี่ยนแปลงฐานการเพาะปลูกของฉันเกิดขึ้น โดยลมดี... หรือของที่นี่" เวลานานผ่านไปก่อนที่เขารวบรวมพลังงานพอวัสดุพ่นขัดฟันและต่อสู้เพื่อเท้าของเขา การสนับสนุนตัวเองบนหินใกล้เคียง เขาค่อย ๆ เริ่มเดินไปข้างหน้า เวลาผ่านไปเพียงพอสำหรับการติดธูปเผาไหม้ นการเมงเฮามาต้องหยุดชะงัก เขามีผนังของหินสีดำ ผนังหายค่าเข้าไปในหมอก ทำให้มันไปด้านบนเฮา เมงมองหลังเขา ที่จุดนี้ เขาตระหนักว่า เขาเป็นน่าที่ด้านล่างของบางลึก"ดังนั้นลมเตะขึ้น โดย roc พาดิฉันไปด้านล่างของหน้าผานี้ ผู้รู้ส่วนใดของรัฐเกิดตะวันออก: ต้องการคืนค่าฐานของฉันปลูก จาก นั้นจะได้รับจากที่นี่" เขาพิงกับกำแพงหน้าผา และจมลงแล้ว เพื่อเท้าของเขาเพื่อสร้างพลังงานบางอย่างเพิ่มเติมเวลาที่ผ่านไป จะไม่สามารถดูท้องฟ้า มันเป็นเรื่องยากสำหรับเขาที่จะรู้เท่าไหร่ ช้า ความแรงในร่างกายของเขาสร้างขึ้น เขาอีกครั้งพยายามเปิดถุงของจักรวาล แต่ไม่ประสบความสำเร็จ ในที่สุด เขาก็จะให้ขึ้น ยืน มองไปรอบ ๆ จนกว่าเขาจับสายตาของสาขาประมาณกว้างเป็นแขนของเขา เขาใช้มันเพื่อสนับสนุนตัวเอง เริ่มเดินอีกครั้ง"ถ้า นี่คือหน้าผา แล้วมันจะมีจุดจบ เขากล่าว มองไปรอบ ๆ เงียบสงบ ไม่ มีเสียงรบกวนนิดหยิบได้ สิ่งเดียวที่เขาสามารถได้ยินเสียงเต้นของเขาเองได้ เขาเอาในหายใจลึก ๆ การตัดสินใจในการสำรวจพื้นที่ทั้งหมดจนกระทั่งเขาพบทางออกเขาเดินช้า ข้อควรระวังใบหน้า สถานที่ที่มีความรู้สึกส่วน และเขาไม่แน่ใจว่าสิ่งที่อันตรายอาจซุ่มซ่อนเกี่ยวกับ แต่เขาต้องค้นหาใกล้เคียง หากมีอันตรายใด ๆ ดังนั้นจะเป็นผ่านไปสี่ชั่วโมง แล้วเฮาเมงรู้สึกว่าตัวเองฟื้นตัวช้า เขาได้ก่อตั้งมูลนิธิหลังจากจบวงกลมใหญ่ของฉีควบแน่น เพื่อให้ร่างกายของเขาเป็นธรรมชาติมากยากขึ้นกว่าก่อน แต่หัวใจของเขาเริ่มจมเมื่อหลังจากเวลานี้ เขายังไม่พบว่ามีทางออก ในความเป็นจริง หินแปลกที่ทิ้งกระจุยกระจายพื้นดินดูเหมือนจะ สามารถเติบโตหนาแน่นมากหลังจากรายอื่น เขาก็หยุดเดิน ตาของเขา gleamed มีแสงแปลก ๆ ขณะที่เขามองขึ้นไปข้างหน้า และรอยยิ้มเย็นบิดมุมของปากของเขาขึ้นข้างหน้าของเขา คนกำลังนอนหินแปลกอย่างใดอย่างหนึ่ง ศัทธา และฉีกเสื้อขาวเปิดเผยดีเพาะปลูกของผิวเรียบเนียน ผมยาววางอลวนรอบ... Yuyan ชูเธอวางมีสติ ข้าง ๆ เธอคือสุทธิสีดำขนาดเล็กเมงเฮาตาแวววาวเป็นเขาอย่างช้า ๆ เข้าหาเธอ เขาวางนิ้วใต้จมูกของเธอ แล้วรู้สึกที่แพทช์ของเนื้อสัมผัสบนหน้าท้องของเธอ ผิวนุ่ม และ รู้สึกพอใจมาก เขาผลักลงยากลงบนหน้าท้องของเธอ จากนั้น เขาก้าวไปด้านข้าง โลภสุทธิดำ และกล่าวออกไป"เธอยังไม่ตาย ผมอาจรู้สึกว่า ฐานของเธอปลูกเป็นยังคงมี เพียงถูกระงับ เธอมีวิธีการเข้าถึงพลังทางจิตวิญญาณของเธอ" ตาของเขา narrowed และเขาดู Yuyan ชูช่วงยาว เขาหัวเราะ "ฉันรู้ว่า คุณกำลังตื่นตัว มีอยู่ไม่จำเป็นต้องหลอกว่าเป็นหมดสติ"Yuyan ชูยังไม่ได้เลย เมงเฮาให้ออก snort เป็นเย็น ใช้สาขายาวในมือของเขา เขาใหญ่ ที่เธอดวงตาของเธอจัดชิดเปิด และเธอ glared จ้างงานเขาเมงเฮาให้เธอมีรอยยิ้มที่ว่างเปล่า เขาก็ตระหนักว่า มันเป็นเรื่องที่น่าเบื่อมากในนรกนี้ สายตาของเขาส่งผ่านร่างกายชู Yuyan โค้งเธอบอบบาง ผิวที่เปิดเผย โดยเสื้อผ้าของเธอฉีก และขอบของกางเกงแดง 'dudou' ของเธอ ทั้งหมดนี้ทำให้เธอสวยงามมากใบหน้าของเธอก็ล้าง และความโกรธเต็มไปด้วยดวงตาของเธอเธอจ้อง murderously ที่เขา เธอพยายามปกปิดตัวเอง แล้ว gasped ในความเจ็บปวด ผิดปกติที่เธอตกใจที่เสียงในความเงียบของนรกอย่างชัดเจน ได้Hearing it, Meng Hao laughed.“What are you laughing at, you despicable, dirty, THING!”Meng Hao lifted his hand up and slapped her directly across the face, his eyes cold. “Shut up.”“You!!” Her expression was livid as a palm print appeared on her beautiful face. Meng Hao had slapped her viciously, causing her body to tremble. In her entire life, no one had ever dared to strike her. Even Wang Tengfei treated her like an honored guest.Another slap rang out as Meng Hao smacked her again in exactly the same spot.“I told you to shut up,” he said calmly. “Wang Tengfei m

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ภายในความมืด หมอกสีดำผ่านมาไปๆมาๆ . หินประหลาดปกคลุมพื้นดินเป็นจํานวนมาก กระดูกของนกและสัตว์ ใครรู้วิธียาวพวกเขาได้รับที่นี่ก่อนที่จะเปิดเข้าไปที่กำลังเน่าสีดำสีขาวสี เมิ่งฮ่าวเป็นจุดเริ่มต้นที่จะเติบโตประหลาดใจมากขึ้นไม่ดีเพียงพอ ตามที่มันเป็น แต่เมิ่งเฮ่าสังเกตเห็นว่าบางส่วนของกระดูกของมนุษย์ . . . . . . .เขาเงยหน้าขึ้นมองไปบนท้องฟ้า แต่สิ่งที่เขาเห็นคือเจ็ดชั่วโคตรตกหมอก ." อะไร . . . ? " น่ากลัว ดูมืดมนปรากฏบนใบหน้าของเขาขณะที่เขานั่งอยู่ตรงนั้น สัมผัสอันตรายเอ่อขึ้นภายในเขา" ฉันสงสัยว่าถ้าเปลี่ยนฐานการเพาะของผมเกิดจาก ลม . . . . . . . ดีหรือของสถานที่นี้ . " เป็นเวลานานผ่านก่อนที่เขาจะรวบรวมพลังงานเพียงพอกับกรวดฟันของเขาและการต่อสู้เท้า สนับสนุนตัวเองบนหินใกล้ ๆ เขาก็เริ่มเดินไปข้างหน้า เวลาผ่านไปมากพอสำหรับปักธูปไหม้ ซึ่ง เมิ่งฮ่าวมาต้องหยุดชะงัก เบื้องหน้าคือกำแพงของ Black Rock กำแพงหายไปเป็นหมอกทำให้มันเป็นไปไม่ได้ที่จะเห็นด้านบนของมันเมิ่งฮ่าวมองข้างหลังเขา ณจุดนี้ เขาตระหนักว่า เขาน่าจะอยู่ที่ด้านล่างของบางลึกก้นบึ้ง" แล้วลมเตะขึ้นโดย : อุ้มฉันไปที่ด้านล่างของหน้าผานี้ ใครจะรู้ว่า ส่วนหนึ่งของรัฐทางตะวันออกของวิวัฒนาการผม ? ฉันต้องการเรียกคืนฐานการเพาะปลูกของฉัน ฉันก็จะออกไปจากที่นี่ " เขาเอนตัวพิงผนังหน้าผาแล้วจมที่เท้าเพื่อสร้างพลังงานมากขึ้นเวลาผ่านไป ไม่สามารถมองเห็นท้องฟ้า มันเป็นเรื่องยากสำหรับเขาที่จะรู้ว่ามากแค่ไหน ช้าๆ พลังในร่างกายของเขาสร้างขึ้น เขาอีกครั้งพยายามที่จะเปิดกระเป๋าของจักรวาล แต่ไม่สำเร็จ ในที่สุด เขาไม่มีทางเลือกนอกจากยอมแพ้ เขายืนมองไปรอบๆ จนกระทั่งเขาเห็นต้นไม้ประมาณกว้างเท่าแขน ใช้มันเพื่อสนับสนุนตัวเอง เขาเริ่มเดินอีกครั้ง" ถ้าเป็นหน้าผา แล้วมันจะมีจุดจบ " เขาพูด มองไปรอบๆ ทุกอย่างรอบตัวเขามันเงียบไม่มีเสียงสักนิด . สิ่งเดียวที่เขาได้ยินคือ การเต้นของหัวใจของเขาเอง เขาสูดลมหายใจลึก ตัดสินใจที่จะสำรวจพื้นที่ทั้งหมดจนกว่าเขาจะพบทางออกเขาเดินช้าๆ ระมัดระวังบนใบหน้าของเขา สถานที่ก็รู้สึกน่ากลัว และเขาก็ไม่ได้ว่าอะไรอันตรายอาจจะอยู่ใกล้ๆ แต่เขาต้องค้นหารอบ ถ้าไม่มีอันตรายใด ๆ ก็ให้มันประมาณ 4 ชั่วโมงผ่านไป และเมิ่งเฮ่ารู้สึกว่าตัวเองค่อยๆ ดีขึ้น เขาถึงการก่อตั้งมูลนิธิหลังจากที่เสร็จวงกลมใหญ่ของฉีการควบแน่น แล้วร่างกายของเขาก็ย่อมรุนแรงมากกว่าก่อน แต่หัวใจของเขาเริ่มที่จะจมเมื่อหลังจากนั้น เขาก็ยังไม่พบทางออก ในความเป็นจริง ที่แปลก หินทิ้งพื้นดินดูเหมือนจะเติบโตหนาแน่นมากขึ้นหลังจากนั้นประมาณอีกชั่วโมงนึง เขาก็หยุดเดิน ชอบดวงตากับแสงประหลาด เขาเงยหน้าขึ้นมองไปข้างหน้า และเย็นยิ้มบิดมุมปากของเขาข้างหน้าของเค้า เป็นคนที่โกหกในหนึ่งของหินแปลก ทรุดโทรม และขาดข้อมูลที่ดีเพาะปลูกของชุดสีขาวผิวเรียบ ผมยาววางตกอยู่ในความวุ่นวายรอบๆ . . . . . . . ชูจารย์ Yuyan .เธอนอนอยู่ตรงนั้นจนสลบไป หน้าของเธอเป็นตาข่ายสีดำขนาดเล็กดวงตาแวววาวเป็น เหม็ง เฮาเขาช้า เข้าหาเธอ เขาวางนิ้วของเขาอยู่ใต้จมูกเธอ แล้วรู้สึกว่าในแพทช์ของสัมผัสเนื้อในท้องของเธอ ผิวนุ่มและสบายความรู้สึก เขาผลักลงอย่างแรงลงบนท้องของเธอ งั้น เขาก้าวไปด้านข้าง ใช้ตาข่ายสีดำและ tucking มันออกไป" เธอยังไม่ตาย ผมรู้สึกว่าฐานการเพาะปลูกของเธอยังอยู่ แค่การปราบปราม เธอไม่มีทางที่จะเข้าถึงพลังงานทางจิตวิญญาณของเธอ สายตาของเขาลดลงและเขามองดูชูจารย์ Yuyan เป็นเวลานาน . เขาหัวเราะ " ฉันรู้ว่าเธอตื่นอยู่ ไม่ต้องแกล้งทำเป็นไม่รู้สึกตัว "ชูจารย์ Yuyan ยังไม่ได้ย้าย เมิ่งเฮ่าปล่อยออกมาสูดอากาศเย็น ใช้กิ่งไม้ยาวในมือ เขาสะกิดเธอตาของเธอและเธอก็งับเปิดเย็นชาใส่เขาเมิ่งฮ่าวให้เธอเป็นยิ้มที่ว่างเปล่า จู่ๆ เขาก็รู้สึกว่ามันน่าเบื่อมากในห้วงนี้ สายตาของเขาผ่านร่างกายของชูจารย์ Yuyan โค้งที่ละเอียดอ่อนของเธอ ผิวเปิดเผยโดยเสื้อผ้าของเธอฉีกขาด และขอบสีแดงของเธอ ดูดู้ " ชุดชั้นใน . ทั้งหมดนี้ทำให้เธอสวยมากใบหน้าของเธอก็แดง ความโกรธเต็มตาของเธอขณะที่เธอจ้องร้ายแรงที่เขา เธอพยายามที่จะครอบคลุมตัวเองขึ้นแล้วอ้าปากค้างในความเจ็บปวด มีการเปลี่ยนแปลง จะหอบของเธอที่ชัดเจนเสียงในความเงียบของนรกได้ยิน เมิ่งฮ่าวหัวเราะ" หัวเราะอะไรของแก แกมันสกปรก , สิ่ง "เมิ่งเฮ่ายกมือขึ้นตบปากของเธอไปทั่วใบหน้า ดวงตาเย็นชา " หุบปาก "" คุณ ! ! ! ! " สีหน้าของเธอซีดเป็นฝ่ามือปรากฏบนใบหน้าของเธอสวย เมิ่งฮ่าวก็ตบหน้าเธออย่างโหดเหี้ยม ทำให้ร่างกายของเธอสั่นสะท้าน ในชีวิตของเธอทั้งหมด ไม่มีใครเคยกล้าที่จะตีเธอ แม้แต่หวัง Tengfei ทำกับเธอเหมือนเป็นแขกตบอีกรังเป็นเมิ่งฮ่าวตบเธออีกใน ตรง