C3. Reforms to the WTO System Probl

C3. Reforms to the WTO System

Problems facing the developing countries

There is at present considerable rethinking on the nature of the multilateral trading system as embodied in the WTO. This rethinking is being carried out by developing- country Members of the WTO, many of which have become disillusioned by various aspects of the system. Meanwhile there is also a high and growing level of criticisms from public interest groups worldwide.

There is now widespread acceptance that the rules and processes at the WTO are imbalanced and that much needs to be done to improve the situation (Das 1998, 1999). Perhaps the most important decision to be taken is whether the next few years will see the WTO Members doing their best to rectify the problems and imbalances in the existing rules and system, or whether the developed countries succeed in their proposals to add more new issues (such as investment, competition and government procurement) to the WTO ambit. The addition of these non-trade issues are likely to distort the trading system and add on to the existing imbalances.

Among the concerns of the developing countries are the following:

• Non-realization of the expected benefits of the Uruguay Round for them.

The developing countries' main expectation of benefit from the Uruguay Round was that the developed countries would open their agriculture and textiles markets to their products. However there has been little progress. In agriculture, tariffs of many agriculture items of interest to developing countries are prohibitively high (some are over 200 and over 300 per cent). Domestic subsidies in the industrialized countries of the Organization for Economic Cooperation and Development (OECD) rose from US$275 billion (annual average for base period 1986-88) to US$326 billion in 1999 (according to OECD data, see OECD 2000) instead of declining as expected as the increase in permitted subsidies more than offset the decrease in subsidy categories that are under discipline in the WTO Agriculture Agreement. The recent decisions of the US Administration to increase subsidies under the US Farm Bill and of the European Union leaders to continue its level of subsidies under the Common Agriculture Policy have dashed expectations of a serious reduction in domestic support by the US and EU.

In textiles, only very few items which the developing countries export have been taken off the quota list, even though more than half the implementation period (for the phaseout of the restrictions) has passed. According to the International Textiles and Clothing Bureau in June 2000, only a few quota restrictions (13 out of 750 by the US; 14 out of 219 by the EU; 29 out of 295 by Canada) had been eliminated (WTO 2000). This raises doubts as to whether all or most of the quotas will really be removed by 2005 as mandated under the WTO Agreement on Textiles and Clothing.

There is thus an important asymmetry here: the developed countries have not lived up to their liberalization commitments, yet there is an assumption pressed upon the developing countries that it is unquestionably beneficial for them (the developing countries) to liberalize their imports and investments as fast as possible. Developing countries are asked to bear for a little while the pain of rapid adjustment which will surely be good for them after a few years, whereas the developed countries which advocate this policy themselves ask for more time to adjust in agriculture and textiles which have been protected for so many decades.

Developed countries also have tariff peaks and tariff escalation in other products which are of export interest to developing countries. Developing countries have also been concerned at the non-tariff barriers in the developed countries that have hampered their exports. These include the use of anti-dumping measures and countervailing duties on the products of developing countries.

The tariff and non-tariff barriers in the North are costly to the developing countries in terms of the potential exports forgone. According to an UNCTAD report: “Developing countries have been striving hard, often at considerable cost, to integrate more closely into the world economy. But protectionism in the developed countries has prevented them from fully exploiting their existing or potential competitive advantage. In low-technology industries alone, developing countries are missing out on an additional $700 billion in annual export earnings as a result of trade barriers. This represents at least four times the average annual private foreign capital inflows in the 1990s (including FDI)” (UNCTAD, 1999).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

c3 การปฏิรูประบบ WTO

ปัญหาหันหน้าไปทางประเทศที่พัฒนาแล้ว

มีอยู่อย่างมากในการทบทวนในลักษณะของระบบการค้าพหุภาคีปัจจุบันเป็นเป็นตัวเป็นตนในองค์การการค้าโลก ทบทวนนี้จะถูกดำเนินการโดยสมาชิกในการพัฒนาประเทศขององค์การการค้าโลกหลายแห่งซึ่งได้กลายเป็นไม่แยแสโดยแง่มุมต่าง ๆ ของระบบในขณะเดียวกันยังมีระดับสูงและการเจริญเติบโตของการวิพากษ์วิจารณ์จากกลุ่มที่สนใจของประชาชนทั่วโลก.

ตอนนี้จะมีการยอมรับอย่างกว้างขวางว่ากฎระเบียบและกระบวนการที่องค์การการค้าโลกที่มีการขาดดุลและที่ต้องการมากที่จะทำเพื่อปรับปรุงสถานการณ์ (das 1998, 1999 )บางทีอาจจะเป็นการตัดสินใจที่สำคัญที่สุดที่จะต้องดำเนินการคือไม่ว่ากี่ปีถัดไปจะเห็นสมาชิกองค์การการค้าโลกที่ทำของพวกเขาที่ดีที่สุดที่จะแก้ไขปัญหาและความไม่สมดุลในกฎที่มีอยู่และระบบหรือไม่ว่าประเทศที่พัฒนาแล้วประสบความสำเร็จในข้อเสนอของพวกเขาที่จะเพิ่มปัญหาใหม่มากขึ้น ( เช่นการลงทุนการแข่งขันและการจัดซื้อของรัฐบาล) เพื่อ WTO วงนอกเหนือจากการเหล่านี้ไม่ใช่ประเด็นการค้ามีแนวโน้มที่จะบิดเบือนระบบการซื้อขายและเพิ่มไปยังความไม่สมดุลที่มีอยู่
_
ท่ามกลางความกังวลของประเทศที่กำลังพัฒนามีดังต่อไปนี้:.

•ไม่สำนึกในผลประโยชน์ที่คาดหวังของรอบอุรุกวัย สำหรับพวกเขา

ความคาดหวังหลักของประเทศกำลังพัฒนาได้รับประโยชน์จากรอบอุรุกวัยก็คือการที่ประเทศที่พัฒนาแล้วจะเปิดการเกษตรและตลาดสิ่งทอของพวกเขาให้ผลิตภัณฑ์ของตน แต่มีความคืบหน้าเพียงเล็กน้อย ในการเกษตรภาษีศุลกากรของรายการการเกษตรจำนวนมากที่สนใจของประเทศที่กำลังพัฒนาจะสูงสาหัส (บางคนกว่า 200 และ 300 กว่าร้อยละ)เงินอุดหนุนในประเทศในประเทศอุตสาหกรรมขององค์กรเพื่อความร่วมมือทางเศรษฐกิจและพัฒนา (OECD) เพิ่มขึ้นจากเรา $ 275,000,000,000 (เฉลี่ยต่อปีสำหรับช่วงเวลาที่ฐาน 1986-1988) เพื่อเรา $ 326,000,000,000 ในปี 1999 (ตาม OECD ข้อมูลดู OECD 2000) แทนลดลงตามที่คาดไว้ในขณะที่การเพิ่มขึ้นของเงินอุดหนุนที่ได้รับอนุญาตชดเชยมากกว่าการลดลงของเงินอุดหนุนในประเภทที่อยู่ภายใต้ระเบียบวินัยในข้อตกลงองค์การการค้าโลกการเกษตรล่าสุดตัดสินใจในการบริหารเราจะเพิ่มเงินอุดหนุนภายใต้การเรียกเก็บเงินในฟาร์มเราและของผู้นำสหภาพยุโรปจะยังคงระดับของเงินอุดหนุนภายใต้นโยบายเกษตรร่วมกันได้ประความคาดหวังของการลดความรุนแรงในการสนับสนุนในประเทศเราและสหภาพยุโรป

ในสิ่งทอเฉพาะรายการน้อยมากซึ่งการส่งออกประเทศที่กำลังพัฒนาได้ถูกนำออกจากรายการกำหนดโควต้า,แม้ว่ามากกว่าครึ่งหนึ่งของระยะเวลาการดำเนินการ (สำหรับ phaseout ของข้อ จำกัด ) ได้ผ่าน ตามสิ่งทอระหว่างประเทศและสำนักเสื้อผ้าในมิถุนายน 2000 เพียงไม่กี่ข้อ จำกัด โควต้า (13 จาก 750 โดยเรา; 14 จาก 219 โดยสหภาพยุโรป 29 จาก 295 โดยแคนาดา) ถูกกำจัด (WTO, 2000)นี้ทำให้เกิดข้อสงสัยว่าส่วนใหญ่หรือทั้งหมดของโควตาดังกล่าวจะถูกลบออกไปจริงๆในปี 2005 ในขณะที่ได้รับคำสั่งภายใต้ข้อตกลง WTO สิ่งทอและเสื้อผ้า

มีจึงเป็นสิ่งสำคัญที่ไม่สมส่วนที่นี่:. ประเทศที่พัฒนาแล้วยังไม่ได้ขึ้นอยู่กับข้อผูกพันการเปิดเสรีของพวกเขา ,กระนั้นก็มีการสันนิษฐานกดกับประเทศที่กำลังพัฒนาว่ามันเป็นเงื่อนไขที่เป็นประโยชน์สำหรับพวกเขา (ประเทศกำลังพัฒนา) เพื่อเปิดเสรีการนำเข้าและการลงทุนของพวกเขาให้เร็วที่สุดเท่าที่เป็นไปได้คือ ประเทศกำลังพัฒนาถูกขอให้แบกรับเพียงเล็กน้อยในขณะความเจ็บปวดของการปรับตัวได้อย่างรวดเร็วซึ่งก็จะเป็นสิ่งที่ดีสำหรับพวกเขาหลังจากที่ไม่กี่ปีในขณะที่ประเทศที่พัฒนาแล้วซึ่งสนับสนุนนโยบายนี้ตัวเองขอเวลามากขึ้นในการปรับในภาคเกษตรและสิ่งทอที่ได้รับการคุ้มครองสำหรับทศวรรษที่ผ่านมาจำนวนมากดังนั้น.

ประเทศที่พัฒนาแล้วยังมียอดจัดเก็บภาษีและการเพิ่มภาษีในผลิตภัณฑ์อื่น ๆ ที่เป็นที่สนใจส่งออกไปยังประเทศกำลังพัฒนา .ประเทศกำลังพัฒนายังได้รับความกังวลที่ปัญหาและอุปสรรคที่ไม่ใช่ภาษีในประเทศที่พัฒนาแล้วที่มีการขัดขวางการส่งออกของพวกเขา เหล่านี้รวมถึงการใช้มาตรการตอบโต้การทุ่มตลาดและหน้าที่ตอบโต้ต่อสินค้าของประเทศกำลังพัฒนา.

อุปสรรคภาษีและที่ไม่ใช่ภาษีในภาคเหนือมีค่าใช้จ่ายในการพัฒนาประเทศในแง่ของการส่งออกที่มีศักยภาพงดตามรายงานของ UNCTAD: "ประเทศกำลังพัฒนาได้รับพยายามอย่างหนักที่มักจะมีค่าใช้จ่ายมากเพื่อบูรณาการอย่างใกล้ชิดเข้าสู่เศรษฐกิจโลก แต่ปกป้องในประเทศที่พัฒนาแล้วมีการป้องกันไม่ให้พวกเขาจากการใช้ประโยชน์อย่างเต็มที่เปรียบในการแข่งขันของพวกเขาที่มีอยู่หรือที่อาจเกิดขึ้น ในอุตสาหกรรมต่ำเทคโนโลยีเพียงอย่างเดียวประเทศกำลังพัฒนาจะหายออกไปอีก $ 700,000,000,000 ในรายได้ส่งออกปีเป็นผลมาจากการกีดกันทางการค้า นี่แสดงให้เห็นอย่างน้อยสี่ครั้งต่อปีโดยเฉลี่ยส่วนตัวไหลเข้าของเงินทุนต่างประเทศในปี 1990 (รวม FDI) "(UNCTAD, 1999).

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

C3 ปฏิรูประบบองค์การ

ปัญหาหันหน้าไปทางประเทศกำลังพัฒนา

มีที่ปัจจุบันมากคิดในลักษณะของระบบการค้าพหุภาคีเป็น embodied ในองค์การ ทบทวนนี้เป็นการดำเนินการ โดยประเทศพัฒนาสมาชิกองค์การ ผิดหวังอย่างมากที่ได้กลายเป็นมาก ด้วยแง่มุมต่าง ๆ ของระบบ ในขณะเดียวกัน มีวิจารณ์จากกลุ่มสาธารณประโยชน์ระดับสูง และเติบโตทั่วโลก

ตอนนี้มีการยอมรับอย่างกว้างขวางว่า กฎและกระบวนการที่องค์การมี imbalanced และมากต้องทำการปรับปรุงสถานการณ์ (Das 1998, 1999) บางทีการตัดสินใจสำคัญที่สุดที่จะใช้ได้หรือไม่กี่ปีถัดไปจะเห็นสมาชิกองค์การที่ทำดีที่สุดเพื่อแก้ปัญหาและความไม่สมดุลในกฎที่มีอยู่และระบบ หรือว่าประเทศพัฒนาแล้วประสบความสำเร็จในการเสนอเพิ่มปัญหาใหม่มากขึ้น (เช่นการลงทุน การแข่งขัน และจัดซื้อของรัฐบาล) ambit องค์การ แห่งปัญหาเหล่านี้ไม่ใช่การค้ามักจะทำให้ระบบการค้า และเพิ่มไปยังที่มีอยู่ไม่สมดุล

ความกังวลของประเทศกำลังพัฒนามีต่อไปนี้:

•ไม่รับรู้ประโยชน์ของรอบอุรุกวัยที่คาดไว้สำหรับพวกเขา

ความคาดหวังหลักของประเทศกำลังพัฒนาประโยชน์จากรอบอุรุกวัยเป็นประเทศพัฒนาแล้วต้องเปิดตลาดการเกษตรและสิ่งทอผลิตภัณฑ์ของพวกเขา อย่างไรก็ตาม ได้มีความคืบหน้าน้อย ในเกษตร ภาษีศุลกากรในสินค้าเกษตรของประเทศกำลังพัฒนามีสูง prohibitively (มี 200 กว่าและกว่าร้อยละ 300) เงินอุดหนุนภายในประเทศในกลุ่มประเทศขององค์กรความร่วมมือทางเศรษฐกิจและการพัฒนา (OECD) กุหลาบจากสหรัฐอเมริกา $275 ล้าน (ค่าเฉลี่ยรายปีสำหรับรอบระยะเวลาฐาน 1986-88) กับ 326 พันล้านเหรียญสหรัฐฯ ในปี 1999 (ตามข้อมูลของ OECD ดู OECD 2000) แทนของลดลง ตามที่คาดไว้เป็น เพิ่มเงินอุดหนุนที่ได้รับอนุญาต มากกว่าตรงข้ามการลดเงินสมทบประเภทที่อยู่ภายใต้วินัยในองค์การเกษตรข้อตกลง ตัดสินใจล่าสุดเราบริหารในการเพิ่มเงินอุดหนุนภายใต้เราฟาร์มรายการ และผู้นำสหภาพยุโรปต้องการระดับของเงินอุดหนุนภายใต้นโยบายเกษตรทั่วไปมีเส้นประความคาดหวังของการลดความรุนแรงในประเทศสนับสนุน โดยสหรัฐอเมริกาและ EU

ในสิ่งทอ เพียงน้อยรายการซึ่งการพัฒนา ประเทศส่งออกได้ถูกเอาออกรายการโควต้า แม้ ระยะเวลาดำเนินการมากกว่าครึ่ง (สำหรับ phaseout ของข้อจำกัด) ได้ผ่านไป ตามนานาสิ่งทอและเสื้อผ้าสำนักงานในเดือน 2000 มิถุนายน เฉพาะบางโควตาจำกัด (13 ของ 750 โดยสหรัฐอเมริกา 14 จากทั้งหมด 219 โดย EU; 29 จากทั้งหมด 295 โดยแคนาดา) ได้ตัดออก (องค์การ 2000) นี้เพิ่มความสงสัยเป็นว่าทั้งหมดหรือส่วนใหญ่ของโควต้าจริง ๆ ต่อด้วย 2005 ที่กำหนดภายใต้ข้อตกลงองค์การบนสิ่งทอและเสื้อผ้า

จึงมี asymmetry สำคัญที่นี่: ไม่มีอาศัยค่าประเทศพัฒนาการผูกพันการเปิดเสรี ยัง มีอัสสัมชัญที่กดเมื่อประเทศกำลังพัฒนาที่จะเป็นประโยชน์สำหรับพวกเขา (ประเทศกำลังพัฒนา) ร้าน liberalize ตนนำเข้าและการลงทุนได้รวดเร็วที่สุด ประเทศกำลังพัฒนาจะต้องแบกรับในเล็กน้อยขณะที่ความเจ็บปวดของการปรับปรุงอย่างรวดเร็วซึ่งก็จะดีสำหรับพวกเขาหลังจากกี่ปี ในขณะที่ประเทศพัฒนาแล้วซึ่งสนับสนุนนโยบายนี้เองขอเวลาในการปรับปรุงในการเกษตรและสิ่งทอซึ่งได้รับการคุ้มครองในหลายทศวรรษที่ผ่านมา

ประเทศ Developed มียอดภาษีและเลื่อนระดับภาษีในผลิตภัณฑ์อื่น ๆ ที่จะส่งออกของประเทศกำลังพัฒนา ประเทศกำลังพัฒนายังมีการเกี่ยวข้องที่อุปสรรคไม่ใช่ภาษีในประเทศพัฒนาแล้วที่มีการขัดขวางการส่งออก รวมถึงการใช้มาตรการต่อต้านถ่ายโอนข้อมูลและหน้าที่ countervailing บนผลิตภัณฑ์ของประเทศกำลังพัฒนา

อุปสรรคภาษีและไม่ใช่ภาษีในภาคเหนือมีค่าใช้จ่ายไปยังประเทศกำลังพัฒนาในแง่ของการส่งออกมีศักยภาพ forgone การรายงานของ UNCTAD: "มุ่งประเทศกำลังพัฒนามีการมั่นหนัก มักมากต้นทุน การบูรณาการเข้าสู่เศรษฐกิจโลกมากขึ้น แต่ปกป้องประเทศพัฒนานั้นป้องกันไม่ให้เต็ม exploiting ของตนที่มีอยู่ หรืออาจเปรียบ ในอุตสาหกรรมเทคโนโลยีต่ำเพียงอย่างเดียว ประเทศกำลังพัฒนาจะหายไปในการเพิ่มเติม 700 ล้านดอลลาร์ในปีกำไรส่งออกจากอุปสรรคทางการค้า ซึ่งแสดงถึงเงินน้อยสี่ครั้งเฉลี่ยรายปีส่วนตัวต่างประเทศทุนไหลในปี 1990 (รวม FDI) " (UNCTAD, 1999) .

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

3 . การปฏิรูปการแก้ปัญหาที่เกิดขึ้นกับระบบ

ดับบลิวทีโอที่หันหน้าเข้าหาประเทศกำลัง พัฒนา

ที่มีในปัจจุบันค่อนข้างมากคิดใหม่ตามธรรมชาติของระบบการค้าแบบพหุ ภาคี ที่เป็นพระเอกในดับเบิลยูทีโอ คิดใหม่นี้จะถูกนำออกมาโดยสมาชิกการพัฒนา - ประเทศขององค์การการค้าโลกจำนวนมากของที่มีกลายเป็นคล้ายกำลังฝันสลายโดยด้านต่างๆของระบบในขณะที่มีสูงและเพิ่มขึ้นระดับของคำวิจารณ์จากสาธารณชนดอกเบี้ยกลุ่มทั่วโลก.

ในตอนนี้มีการยอมรับกันอย่างกว้างขวางว่ากฎและกระบวนการที่จะเติบโตและองค์การที่มากความต้องการจะทำให้สถานการณ์( DAS 1998 , 1999 )บางทีอาจจะสำคัญที่สุดการตัดสินใจจะใช้เป็นไม่ว่าจะได้ไม่กี่ปีข้างหน้าจะเห็นการกระทำของสมาชิกดับบลิวทีโอที่ดีที่สุดที่จะช่วยแก้ไขปัญหาและความไม่สมดุลในระบบและกฎเกณฑ์ที่มีอยู่หรือว่าประเทศที่พัฒนาแล้วซึ่งประสบความสำเร็จในการยื่นข้อเสนอในการเพิ่มมากยิ่งขึ้นปัญหา(เช่นการลงทุนด้านการแข่งขันและจัดซื้อของรัฐบาล)กับองค์การบริเวณ.จากการที่มีปัญหาไม่ใช่การค้าเหล่านี้มีโอกาสที่จะทำให้ระบบการค้าและเพิ่มในความไม่สมดุลที่มีอยู่.

ท่ามกลางความกังวลของประเทศที่กำลังพัฒนาจะมีต่อไปนี้:

• Non - ทำให้เป็นจริงการให้สิทธิประโยชน์คาดว่าจะของอุรุกวัยที่ให้เขา

ความหวังสำคัญของประเทศกำลังพัฒนาที่ได้รับประโยชน์จากรอบของอุรุกวัยที่ได้ว่าประเทศที่พัฒนาแล้วจะเปิดตลาดสิ่งทอและการเกษตรของตนเพื่อ ผลิตภัณฑ์ ของตน แต่ถึงอย่างไรก็ตามยังมีความก้าวหน้าน้อยมาก ใน ภาค เกษตรลด ภาษี ของสินค้าการเกษตรจำนวนมากที่น่าสนใจในประเทศที่กำลังพัฒนาจะมีสูงห้าม(บางคนเป็นมากกว่า 200 และ 300% )การอุดหนุนเงินในประเทศในกลุ่มประเทศอุตสาหกรรมขององค์การนี้เพื่อความร่วมมือทางเศรษฐกิจและการพัฒนา( OECD )เพิ่มขึ้นจาก 275 , 000 ล้านบาท(เฉลี่ยรายปีสำหรับช่วงระยะเวลาฐาน 1986-88 )เพื่อดอลลาร์สหรัฐฯ 326 , 000 ล้านบาทในปี 1999 (ตามข้อมูลองค์การดูที่องค์การ 2000 )แทนการลดลงและคาดว่าจะเป็นการเพิ่มเงินอุดหนุนได้รับอนุญาตให้มากกว่าค่าออฟเซ็ตลดลงในเกือบทุกหมวดเงินอุดหนุนที่อยู่ในระเบียบวินัยใน WTO เพื่อการเกษตรความตกลงที่ที่ผ่านมาการตัดสินใจของเราการบริหารงานในการเพิ่มเงินอุดหนุนตามที่เราฟาร์มและร่างพระราชบัญญัติของ สหภาพ ยุโรปผู้นำในการดำเนินการต่อไปได้ตามระดับของเงินอุดหนุนทั่วไปเพื่อการเกษตรนโยบายมีรุดความคาดหวังของที่การลดความรุนแรงในประเทศในการสนับสนุนโดยสหรัฐและ สหภาพ ยุโรป.

อยู่ในสิ่งทอต่างๆเป็นอย่างมากไม่กี่รายการเท่านั้นซึ่งประเทศที่กำลังพัฒนาที่ส่งออกมีการใช้งานจากรายการโควต้าแม้จะมากกว่าครึ่งที่การนำไปใช้งานช่วงเวลา(สำหรับที่ค่อยๆยกเลิกข้อจำกัด)ได้ผ่านไป ตามการระหว่างประเทศสิ่งทอและเสื้อผ้ากองในเดือนมิถุนายน 2000 เท่านั้นที่ข้อจำกัดโควต้าเพียงไม่กี่ 13 ออกจาก 750 โดยเราได้ 14 ออกจาก 219 โดย สหภาพ ยุโรป 29 ออกจาก 295 โดยแคนาดา)ได้รับการขจัด( WTO 2000 )โรงแรมแห่งนี้ก่อให้เกิดความสงสัยว่าทั้งหมดหรือส่วนใหญ่ของโควต้าจะถูกลบออกในปี 2005 และอยู่ในอาณัติ ภายใต้ ความตกลงดับบลิวทีโอได้ในสิ่งทอและเครื่องนุ่งห่มอย่างแท้จริง.

มีความสำคัญจึงได้ที่นี่ประเทศที่พัฒนาแล้วไม่ได้ใช้ชีวิตได้ถึงข้อผูกพันการเปิดเสรีของพวกเขาแต่ไม่มีที่ตั้งสมมุติฐานไว้เมื่อประเทศกำลังพัฒนาที่ไม่ต้องสงสัยเลยว่าจะเป็นประโยชน์ต่อพวกเขา(ประเทศที่กำลังพัฒนา)เพื่อเสรีการลงทุนและการนำเข้าของพวกเขาเร็วที่สุดเท่าที่ทำได้ ประเทศที่กำลังพัฒนาจะได้รับแจ้งให้ได้สำหรับในขณะที่ตัวเล็กความเจ็บปวดของการปรับเปลี่ยนอย่างรวดเร็วซึ่งจะเป็นการดีสำหรับเขาหลังจากไม่กี่ปีอย่างแน่นอนในขณะที่ประเทศที่พัฒนาแล้วซึ่งผู้สนับสนุนนโยบายนี้เองขอเวลามากขึ้นในการปรับในด้านการเกษตรและสิ่งทอที่มีการป้องกันสำหรับช่วงระยะเวลาหลายสิบปี.

ประเทศที่พัฒนาแล้วยังมียอดลด ภาษี นำเข้าและ ภาษี ศุลกากรการเลื่อนสถานะในสินค้าอื่นๆที่มีความสนใจส่งออกไปยังประเทศที่กำลังพัฒนาประเทศที่กำลังพัฒนาจะมีการเกี่ยวข้องในด้านต่างๆที่ไม่ใช่ ภาษี ที่อยู่ในประเทศที่พัฒนาแล้วที่ได้รับผลกระทบการส่งออกของพวกเขา เหล่านี้รวมถึงการใช้ในการปฏิบัติหน้าที่มาคานอำนาจและการออกมาตรการต่อต้านการทุ่มตลาดสินค้าของประเทศกำลังพัฒนา.

อัตราค่าบริการและอุปสรรคทางการค้า - ภาษี ศุลกากรในทางด้านทิศเหนือที่มีค่าใช้จ่ายสูงในการประเทศที่กำลังพัฒนาในด้านการส่งออกที่มี ศักยภาพ สูงรับทราบล่วงหน้าตามรายงานหน่วยงานสหประชาชาติเองก็เกรงว่า"ประเทศที่กำลังพัฒนาได้รับการดิ้นรนต่อสู้อย่างหนักหลายๆครั้งในค่าใช้จ่ายค่อนข้างมากในการผนวกรวมอย่างใกล้ชิดมากเข้าไปสู่เศรษฐกิจโลก แต่การกีดกันในประเทศที่พัฒนาแล้วมีไม่ให้มาจากการแสวงประโยชน์จากความสามารถในการแข่งขันอย่างเต็มที่มีอยู่หรือ ศักยภาพ ของตนเอง ในอุตสาหกรรมเทคโนโลยีต่ำตามลำพังประเทศที่กำลังพัฒนาจะพลาดที่จะออกไปเพิ่มเติม$ 700 พันล้านดอลลาร์ต่อปีในรายได้จากการส่งออกเป็นผลมาจากมาตรการกีดกันทางการค้า โรงแรมแห่งนี้เป็นอย่างน้อยสี่ครั้งที่เงินทุนไหลเข้าจากต่างประเทศส่วนตัวเฉลี่ยต่อปีในช่วงปีทศวรรษที่ 1990 s (รวมถึงการลงทุนโดยตรงจากต่างประเทศ)"(หน่วยงานสหประชาชาติเองก็เกรงว่า 1999 )..