The idea of using self-assessments

The idea of using self-assessments of well-being, or of life satisfaction, as a way
of evaluating the quality of a society and itscitizensgoesback to Aristotle and
beyond. It hasbeen argued that ancient ethics‘getsitsgrip on the individual at this
point of reflection: am I satisfied with my life as a whole, and the way it has
developed and promises to develop?’ (Annas1993, 28).
The Aristotelian view has central importance among ancient and modern views,
in part because of its attempt to balance different aspects of satisfaction regarded as
antithetical by others. ‘We may define happiness as prosperity combined with
excellence; or asindependence of life, or asthe secure enjoyment of the maximum
of pleasure; or as a good condition for property and body, together with the power
of guarding one’s property and body and making use of them. That happiness is
one or more of these things, pretty well everyone agrees. From this definition of
happinessit followsthat itsconstituent partsare: good birth, plenty of friends, good
friends, wealth, good children, plenty of children, a happy old age, and also such
bodily excellences as health, beauty, strength, large stature, athletic powers, together
with fame, honour, good luck and excellence (Aristotle, Rhetoric, 1360b, 14–
23)’. These are views Aristotle considers to be widely held. In developing his own 1
ethical theory, Aristotle emphasises the importance of a lifetime’s virtuous activity,
which in turn requiresa sufficient supply of external goodsif anything isto be
achieved. The material goodsare a meansand not an end. Thus‘The ‘life of 2
money-making isone undertaken under compulsion, and wealth isevidently not the
good we are seeking; for it is merely useful and for the sake of something else.’
(Nicomachean EthicsBook 1: 1096a, 6–10). The Stoicsdiffered from Aristotle in
placing their whole emphasison the virtuouslife, while Epicureansplaced more
emphasis than Aristotle on the importance of pleasures, including among these the
avoidance of pain in body and soul

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความคิดของการใช้การประเมินตนเองของความเป็นอยู่หรือความพึงพอใจในชีวิตเป็นวิธีการในการประเมินคุณภาพของสังคมและ itscitizensgoesback อริสโตเติลและเกิน มัน hasbeen ถกเถียงกันอยู่ว่า ethics'getsitsgrip โบราณในแต่ละที่นี้จุดสะท้อน: ฉันพอใจกับชีวิตของฉันเป็นทั้งหมดและวิธีการที่จะได้รับการพัฒนาและสัญญาว่าจะพัฒนา '? (Annas1993 28). มุมมองอริสโตเติ้มีความสำคัญกลางท่ามกลางทิวทัศน์โบราณและสมัยใหม่ส่วนหนึ่งเป็นเพราะความพยายามที่จะรักษาความสมดุลด้านที่แตกต่างกันของความพึงพอใจการยกย่องให้เป็นถือโดยคนอื่นๆ "เราอาจจะกำหนดความสุขความเจริญรุ่งเรืองเป็นบวกกับความเป็นเลิศ; หรือ asindependence ของสิ่งมีชีวิตที่มีความปลอดภัยหรือความเพลิดเพลินของ asthe สูงสุดของความสุข; หรือเป็นเงื่อนไขที่ดีสำหรับทรัพย์สินและร่างกายร่วมกับการใช้พลังงานของการปกป้องทรัพย์สินของคนและของร่างกายและการใช้ของพวกเขา ความสุขนั่นคือหนึ่งหรือมากกว่าของสิ่งเหล่านี้สวยดีทุกคนเห็นพ้อง จากนิยามนี้happinessit followsthat itsconstituent partsare: เกิดที่ดีมากมายของเพื่อนที่ดีเพื่อนมั่งคั่งเด็กดีอุดมสมบูรณ์ของเด็กอายุมีความสุขและยังเช่นexcellences ร่างกายสุขภาพ, ความงาม, ความแข็งแรงสูงขนาดใหญ่อำนาจแข็งแรง พร้อมกับความมีชื่อเสียงเกียรติโชคดีและความเป็นเลิศ(อริสโตเติลสำนวน, 1360b, 14- 23) เหล่านี้เป็นมุมมองของอริสโตเติลพิจารณาที่จะจัดขึ้นอย่างกว้างขวาง ในการพัฒนาของตัวเอง 1 ทฤษฎีจริยธรรมอริสโตเติลเน้นความสำคัญของกิจกรรมที่คุณงามความดีของอายุการใช้งานที่ซึ่งในการจัดหาเปิด requiresa เพียงพออะไร goodsif ภายนอกเมืองที่จะประสบความสำเร็จ วัสดุ goodsare meansand ไม่สิ้นสุด ชีวิต Thus'The ของ 2 ทำเงินเหี้ยมดำเนินการภายใต้การบังคับและความมั่งคั่ง isevidently ไม่ดีที่เรากำลังมองหา; มันเป็นเพียงที่มีประโยชน์และเพื่อประโยชน์ของอย่างอื่น. (Nicomachean EthicsBook 1: 1096a, 6-10) Stoicsdiffered จากอริสโตเติลในการวางของพวกเขาทั้งemphasison virtuouslife ในขณะที่ Epicureansplaced มากขึ้นเน้นกว่าอริสโตเติลเกี่ยวกับความสำคัญของความสุขรวมทั้งในหมู่เหล่านี้หลีกเลี่ยงจากความเจ็บปวดในร่างกายและจิตวิญญาณ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความคิดของการใช้ตนเองการประเมินความผาสุกและความพึงพอใจในชีวิต เป็นวิธี
ประเมินคุณภาพของสังคม และ itscitizensgoesback อริสโตเติลและ
เกิน มันมีการถกเถียงกันอยู่ว่าโบราณ ethics'getsitsgrip ในแต่ละจุดนี้
การสะท้อน : ผมพอใจกับชีวิตทั้งหมด และมันก็มี
พัฒนา และสัญญาว่า จะพัฒนาได้อย่างไร '
( annas1993 , 28 )มุมมองของอริสโตเติลมีความสำคัญกลางระหว่างมุมมองที่โบราณและสมัยใหม่
ในส่วนของพยายามที่จะสมดุลแง่มุมที่แตกต่างกันของความพึงพอใจถือเป็น
antithetical โดยผู้อื่น ' เราอาจนิยามความสุขความเจริญร่วมกับ
ความเป็นเลิศ หรือ asindependence ของชีวิต หรือเป็นกลายเป็นความเพลิดเพลินของสูงสุด
ของความสุข หรือเป็นเงื่อนไขที่ดีสำหรับร่างกาย ทรัพย์สิน และร่วมกับพลังของร่างกายคนเฝ้า
คุณสมบัติและการใช้ประโยชน์จากพวกเขา นั่นคือความสุข
หนึ่งหรือมากกว่าของเหล่านี้เลย สวยดี ทุกคนเห็นด้วย จากคำนิยามของ
happinessit followsthat itsconstituent partsare : ดีเกิด เพื่อนมากมาย ดี
เพื่อนรวย เด็ก ดี มากมาย ของ เด็ก อายุสุข , และยัง เช่น
ร่างกาย Excellences สุขภาพ ความงามแรงมากด้วยพลังแข็งแรงด้วยกัน
ด้วยชื่อเสียง เกียรติยศ โชคดี และเป็นเลิศ ( อริสโตเติล , วาทศิลป์ , 1360b 14 –
23 ) ' เหล่านี้เป็นมุมมองที่อริสโตเติลมองว่าเป็นอย่างกว้างขวาง . ในการพัฒนาของเขาเอง 1
จริยธรรมทฤษฎี , อริสโตเติล เน้นความสำคัญของชีวิตคุณธรรมกิจกรรม
ซึ่งจะ requiresa เพียงพออุปทานภายนอก goodsif อะไรคือถูก
ลุ้นรับวัสดุ goodsare โดยไม่มีสิ้นสุด thus'the ชีวิต ' 2
ทำเงินแกนนำ ( ภายใต้การบังคับ และความมั่งคั่ง isevidently ไม่ใช่
ดีเรากำลังมองหา ; มันเป็นเพียงประโยชน์และเพื่อประโยชน์อย่างอื่น '
( nicomachean ethicsbook 1 : 1096a 6 – 10 ) การ stoicsdiffered จากอริสโตเติลใน
วาง emphasison ทั้งหมดของพวกเขา virtuouslife ในขณะที่ epicureansplaced มากขึ้น
เน้นกว่าอริสโตเติลเกี่ยวกับความสำคัญของความสุข รวมทั้งในหมู่เหล่านี้
การหลีกหนีความเจ็บปวดในร่างกายและจิตวิญญาณ