Aeras’ Section:The ways in which we

Aeras’ Section:


The ways in which we read punctuation may differ significantly from reader to reader. When I am reading a poem, I read the punctuation as a part of the words, inseparable when used well to the benefit of the piece (and highly irritating when it serves to impede the poem).

For this section I’d like to run through my take on using punctuation in poetry.

This section is highly subjective to my own experiences but finding the right punctuation is imperative if you plan to use it in your poetry. Each and every individual punctuation mark brings its own value to the table, and should be addressed according to how you want to convey your words beyond the words themselves.

The Period.

This is easily the most understandable punctuation mark. It creates a full-stop wherever it is used in a work of poetry and should be used to the effect of separating thoughts that are meant to be digested one at a time.

I’ve seen it commonly used at the end of a given stanza to wrap up that stanzas central thought.

Periods can also be the most distracting punctuation mark when used improperly.

The Comma,

Stands as, in my observation, the most used punctuation mark in poetic writing period. Comma’s, as Wordwhizz pointed out, are often used at the ends of lines and even then not always well.

When a comma is used at the end of a line, it should be due to the fact that the reader is not meant to directly continue on to the following line. In essence, the comma provides a very brief pause, a yield sign, if you will, so that the reader will check their speed and not proceed too quickly.

Comma’s should serve to separate thoughts that may be related but aren’t directly so.

Exclamation Marks!

Exclamatory punctuation can be tricky to master. If you use too long a line (or a stanza devoid of any punctuation until a final exclamation point), you may force the reader to re-read the line with the proper emotion in check. Exclamation marks should be used sparingly as well. It would become highly irritating very fast if every single line in a poem ended with an exclamation mark (although there are a few poems that may get away with this), especially if the lines were short.

My favorite use of exclamation points are typically in the middle of a line after an “Oh!” or other brief emotional outburst. They do signify a pause of sorts but the pause is so fleeting due to the emotion in toe that the reader progresses on with nary a thought to the impediment.

Especially when used effectively exclamations can add a deeper level of significance to a line than previously would have been present. They may also add merriment or amplify a statement intended to hold its key meaning through irony or sarcasm.
Sparingly is one of the best uses for the Exclamation Mark!

The Semi-Colon;

The semi-colon is one of those weird bits of punctuation whose purpose is a bit obscure. In prose, the semi-colon traditionally separates two related sentences (who may share a single subject) in order to prevent a run-on or extended sentence. In poetry, this issue is not as common and the punctuation mark is the awkward teenager of the bunch.

When reading poetry, I think of the semi-colon as a cautionary pause. Not a full-stop but something that signifies a distinct separation with the following thoughts or lines. To some degree it almost takes on the opposite role that it has in prose writing but I also do not always feel this is the case. The semi-colon is a subjective read for me and the way I handle it does change from time to time. This makes for a terrible discussion point, I know, but the semi-colon brings up mixed feelings on its true interpretation for me.

The Colon:

Far from being synonymous with the large intestine, the colon has a more definitive role in poetry. This punctuation mark should be used in a narrative sense such that if the narrator of the poem is about to list something, recount dialogue said by another, or tell an account of something that has happened (“And it went a little something like this:”).

The colon doesn’t announce a pause or the need for a reader to stop, but rather announces that “hey there’s something important or pivotal coming up so pay attention.” The following words may not always be as paramount to the story or plot in poetry as may be indicated by my previous statement, but in the end, this is the best functional use of the punctuation mark.

The Question Mark?

The Question mark is another piece of punctuation that should either be used very sparingly, or offensibly often in a given piece.

I’ve both written and read entire poems that were a single question, with the single question mark at the very end. This is an effective use. I have also seem poems that are composed of many little questions where each couplet of lines has a question mark. This can work if the subject matter lends well to such a format. It will not always work.

My personal favorite use of the question mark is for a si

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ส่วนของ Aeras:วิธีการที่เราอ่านเครื่องหมายวรรคตอนอาจแตกต่างอย่างมากจากผู้อ่านอ่าน เมื่อฉันอ่านบทกวี ฉันอ่านเครื่องหมายวรรคตอนเป็นส่วนหนึ่งของคำ แยกออกไม่ได้ใช้เพื่อประโยชน์ของชิ้นดี (และระคายเคืองมากเมื่อมันทำหน้าที่เป็นอุปสรรคบทกวี) ส่วนนี้ ที่ฉันต้องการวิ่งผ่านของฉันโดยใช้เครื่องหมายวรรคตอนในบทกวี ส่วนนี้เป็นอัตนัยสูงเพื่อประสบการณ์ของตัวเอง แต่การค้นหาเครื่องหมายวรรคตอนที่ถูกต้องเป็นความจำเป็นถ้าคุณวางแผนที่จะใช้ในบทกวีของคุณ หมายวรรคตอนแต่ละทุกคุณค่าของตนเองให้กับตาราง และต้องแก้ไขตามวิธีการถ่ายทอดคำพูดของคุณนอกเหนือจากคำพูดตัวเอง ระยะเวลาการนี้เป็นเครื่องหมายวรรคตอนส่วนใหญ่เข้าใจ สร้างจุดทุกที่มันถูกใช้ในการทำงานของบทกวี และควรใช้ผลของการแยกความคิดที่จะ ย่อยหนึ่งครั้ง ผมเคยเห็นมันใช้กันทั่วไปในตอนท้ายของบทที่กำหนดห่อคิดที่เซ็นทรัล stanzas รอบระยะเวลาสามารถเครื่องหมายวรรคตอนมากที่สุดรบกวนเมื่อใช้ไม่ถูกต้อง เครื่องหมายจุลภาคยืน ตาม ในการสังเกตของฉัน ส่วนใหญ่ที่ใช้เครื่องหมายวรรคตอนในการเขียนบทกวี จุลภาค ของ เป็น Wordwhizz ที่ชี้ให้เห็น มักใช้ปลายของบรรทัด และแม้แล้ว ไม่ดี เมื่อใช้เครื่องหมายจุลภาคที่ท้ายบรรทัด ควรเนื่องจากการที่ผู้อ่านไม่ได้หมายถึงตรงไปบรรทัดต่อไปนี้ สำคัญ เครื่องหมายจุลภาคให้หยุดชั่วคราวสั้น ๆ ผลผลิตเข้าสู่ระบบ ถ้าคุณจะ ดังนั้นเครื่องอ่านจะตรวจสอบความเร็ว และไม่ดำเนินการเร็วเกินไป ของเครื่องหมายจุลภาคควรใช้เพื่อแยกความคิดที่อาจเกี่ยวข้อง แต่ไม่ใช่โดยตรงเพื่อให้ อัศเจรีย์เครื่องหมายวรรคตอนอุทานสามารถหากินหลัก ถ้าคุณใช้สายยาวเกินไป (หรือบทที่ไร้เครื่องหมายวรรคตอนใด ๆ จนกว่าเครื่องหมายอัศเจรีย์สุดท้าย), คุณอาจทำให้ผู้อ่านอ่านบรรทัดที่ มีอารมณ์ที่เหมาะสมในการตรวจสอบใหม่ อัศเจรีย์ควรใช้เท่าที่จำเป็นเช่น มันจะกลายเป็นที่ระคายเคืองสูงเร็วมากถ้าทุกบรรทัดเดียวในบทกวีจบ ด้วยอัศเจรีย์ (แม้ว่าจะมีกี่บทกวีที่อาจได้รับไปนี้), โดยเฉพาะอย่างยิ่งถ้าบรรทัดสั้นใช้อัศเจรีย์ของฉันชื่นชอบอยู่กลางบรรทัดโดยทั่วไปหลังจาก "โอ้" หรือระเบิดอารมณ์อื่น ๆ โดยย่อ พวกเขายอมหยุดประเภท แต่หยุดชั่วคือให้หายวับไปเนื่องจากอารมณ์ในเท้าที่อ่านนับบน ด้วยไม่คิดว่าการนจะ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อใช้อย่างมีประสิทธิภาพ exclamations สามารถเพิ่มความลึกระดับนัยสำคัญบรรทัดกว่าก่อนหน้านี้ จะมีอยู่ นอกจากนี้พวกเขายังอาจเพิ่มอาหาร หรือขยายคำสั่งเพื่อจัดเก็บความหมายของคีย์ผ่านเหน็บหรือประชด เท่าที่จำเป็นเป็นการใช้ที่ดีที่สุดอย่างใดอย่างหนึ่งสำหรับเครื่องหมายอัฒภาคหมายอัฒภาคเป็นบิตที่แปลกที่มีวัตถุประสงค์เป็นที่ปิดบังเครื่องหมายวรรคตอนอย่างใดอย่างหนึ่ง ในร้อยแก้ว ลำไส้ใหญ่กึ่งประเพณีแยกสองประโยคที่เกี่ยวข้อง (ซึ่งอาจแบ่งปันเรื่องเดียว) เพื่อป้องกันไม่ให้เป็นส่วน ๆ หรือประโยคขยาย กวี ปัญหานี้ไม่ธรรมดา และเครื่องหมายวรรคตอนเป็นวัยรุ่นมากที่สุด เมื่ออ่านบทกวี ผมคิดว่า ความหมายอัฒภาคเป็นหยุดเตือน ไม่จุดแต่สิ่งที่หมายถึงมีการแตกแยกกับความคิดหรือบรรทัดต่อไปนี้ ระดับหนึ่ง ก็เกือบจะในบทบาทตรงข้ามที่มีในการเขียนร้อยแก้ว แต่ผมยังไม่เสมอรู้สึกเป็นเช่นนี้ หมายอัฒภาคจะอ่านเป็นอัตนัยสำหรับฉันและฉันจัดการเปลี่ยนแปลงตลอดเวลา นี้ทำให้สำหรับจุดการสนทนาที่น่ากลัว ฉันรู้ แต่หมายอัฒภาคนำความรู้สึกผสมบนตีจริงสำหรับฉันเครื่องหมายทวิภาค:ห่างไกลจากการตรงกันกับลำไส้ใหญ่ ลำไส้ใหญ่มีบทบาทชัดเจนมากขึ้นในบทกวี ควรใช้เครื่องหมายวรรคตอนนี้บรรยายความรู้สึกดังกล่าวที่ถ้าผู้บรรยายของบทกวีจะแสดงบางสิ่งบางอย่าง ๕ โต้ตอบผู้อื่น หรือแจ้งบัญชีของสิ่งที่เกิดขึ้น (" และมันก็เป็นสิ่งเล็กน้อยเช่นนี้: ") ลำไส้ใหญ่ไม่ประกาศหยุดชั่วคราวหรือต้องการอ่านหยุด แต่แทนที่จะ ประกาศว่า "ผม มีสิ่งสำคัญ หรือสำคัญมานานดังนั้นความสนใจ" คำต่อไปนี้อาจจะไม่สำคัญเรื่องหรือพล็อตในบทกวีอาจระบุ โดยคำสั่งของฉันก่อนหน้านี้ แต่ในสุด นี้เป็นการใช้งานที่ดีที่สุดของเครื่องหมายวรรคตอน เครื่องหมายคำถามเครื่องหมายคำถามเป็นชิ้นส่วนอื่นของเครื่องหมายวรรคตอนที่ควรจะใช้มากเท่าที่จำเป็น หรือ offensibly มักจะให้ชิ้นส่วน ผมเคยทั้งเขียน และอ่านบทกวีทั้งหมดที่มีคำถามเดียว มีเครื่องหมายคำถามเดียวที่สุด ใช้อยู่ ยังผมมีดูเหมือนบทกวีที่ประกอบด้วยหลายคำถามเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่ couplet แต่ละบรรทัดที่มีเครื่องหมายคำถาม นี้สามารถทำงานถ้าในเรื่องยืดให้เป็นรูปแบบ มันจะเสมอได้เป็นเครื่องหมายคำถามของฉันส่วนบุคคลโปรดใช้สำหรับในการ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มาตรา aeras ': วิธีการที่เราอ่านวรรคตอนอาจแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญจากการอ่านให้กับผู้อ่าน เมื่อฉันอ่านบทกวีที่ผมอ่านวรรคตอนเป็นส่วนหนึ่งของคำที่แยกกันไม่ออกเมื่อใช้อย่างดีเพื่อประโยชน์ของชิ้น (และเกิดการระคายเคืองอย่างมากเมื่อมันทำหน้าที่ในการขัดขวางบทกวี). สำหรับส่วนนี้ผมอยากจะทำงาน ผ่านการใช้เวลาของฉันเกี่ยวกับการใช้เครื่องหมายวรรคตอนในบทกวี. ส่วนนี้จะเป็นส่วนตัวสูงเพื่อประสบการณ์ของตัวเอง แต่หาเครื่องหมายวรรคตอนที่เหมาะสมมีความจำเป็นถ้าคุณวางแผนที่จะใช้ในบทกวีของคุณ แต่ละคนและทุกเครื่องหมายวรรคตอนของแต่ละบุคคลที่จะนำค่าของตัวเองให้กับตารางและควรได้รับการแก้ไขตามวิธีการที่คุณต้องการในการถ่ายทอดคำพูดของคุณเกินกว่าคำที่ตัวเอง. ระยะเวลา. นี้ได้อย่างง่ายดายเครื่องหมายวรรคตอนที่เข้าใจมากที่สุด มันจะสร้างเต็มรูปแบบครบวงจรใดก็ตามที่มันถูกนำมาใช้ในการทำงานของบทกวีและควรจะใช้เพื่อผลในการแยกความคิดที่มีความหมายที่จะถูกย่อยในเวลาหนึ่งได้. ผมเคยเห็นมันที่ใช้กันทั่วไปในตอนท้ายของบทที่ได้รับ การห่อขึ้นว่าบทคิดกลาง. ระยะเวลายังสามารถเป็นเครื่องหมายวรรคตอนเสียสมาธิมากที่สุดเมื่อใช้ไม่ถูกต้อง. จุลภาค, ยืนเป็นในการสังเกตของผมเครื่องหมายวรรคตอนที่ใช้มากที่สุดในช่วงเวลาเขียนบทกวี จุลภาคในขณะที่ Wordwhizz ชี้ให้เห็นมักจะใช้ที่ปลายของเส้นและแม้แล้วไม่ได้เสมอกัน. เมื่อจุลภาคถูกนำมาใช้ในตอนท้ายของบรรทัดก็ควรจะเป็นเพราะความจริงที่ว่าผู้อ่านจะไม่ได้หมายถึงโดยตรงอย่างต่อเนื่อง ไปยังบรรทัดต่อไปนี้ ในสาระสำคัญจุลภาคให้หยุดช่วงสั้น ๆ มากเป็นสัญญาณที่อัตราผลตอบแทนถ้าคุณจะเพื่อให้ผู้อ่านจะตรวจสอบความเร็วของพวกเขาและไม่ได้ดำเนินการเร็วเกินไป. จุลภาคควรทำหน้าที่ในการแยกความคิดที่อาจจะเกี่ยวข้อง แต่ไม่โดยตรงดังนั้นเครื่องหมายอัศเจรีย์! วรรคตอนอุทานออกมาอาจเป็นเรื่องยุ่งยากที่จะโท ถ้าคุณใช้เวลานานเกินไปเส้น (หรือฉันท์ไร้เครื่องหมายวรรคตอนใด ๆ จนกว่าเครื่องหมายอัศเจรีย์สุดท้าย), คุณอาจบังคับให้ผู้อ่านอีกครั้งอ่านบรรทัดที่มีอารมณ์ความรู้สึกที่เหมาะสมในการตรวจสอบ เครื่องหมายอัศเจรีย์ควรใช้เท่าที่จำเป็นเช่นกัน มันจะกลายเป็นที่สูงเกิดการระคายเคืองอย่างรวดเร็วมากถ้าทุกบรรทัดเดียวในบทกวีที่จบลงด้วยเครื่องหมายอัศเจรีย์ (แม้ว่าจะมีบทกวีบางที่อาจได้รับไปด้วยนี้) โดยเฉพาะอย่างยิ่งถ้าเส้นสั้น. การใช้งานที่ชื่นชอบของเครื่องหมายอัศเจรีย์มักจะอยู่ใน ตรงกลางของเส้นหลัง "Oh!" หรือสั้นอื่น ๆ ระเบิดอารมณ์ พวกเขาจะมีความหมายหยุดของแปลก แต่หยุดเป็นประเดี๋ยวเดียวดังนั้นเนื่องจากอารมณ์ความรู้สึกในนิ้วเท้าที่ผู้อ่านไปเรื่อยกับ nary คิดอุปสรรคที่. โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อใช้อย่างมีประสิทธิภาพอุทานสามารถเพิ่มระดับลึกของความสำคัญกับสายกว่าก่อนหน้านี้จะ ได้รับในปัจจุบัน พวกเขายังอาจเพิ่มความสนุกสนานหรือขยายงบตั้งใจที่จะถือความหมายที่สำคัญผ่านการประชดหรือถากถาง. เท่าที่จำเป็นเป็นหนึ่งของการใช้งานที่ดีที่สุดสำหรับอัศเจรีย์! กึ่งลำไส้ใหญ่; กึ่งลำไส้ใหญ่เป็นหนึ่งในบิตแปลกบรรดาเครื่องหมายวรรคตอนที่มี วัตถุประสงค์เป็นบิตคลุมเครือ ร้อยแก้วที่ลำไส้ใหญ่กึ่งประเพณีแยกสองประโยคที่เกี่ยวข้องกัน (ที่อาจแบ่งปันเรื่องเดียว) เพื่อป้องกันไม่ให้วิ่งบนหรือประโยคขยาย ในบทกวีปัญหานี้ไม่เป็นที่พบบ่อยและเครื่องหมายวรรคตอนเป็นวัยรุ่นที่น่าอึดอัดใจของพวง. เมื่ออ่านบทกวีที่ผมคิดว่าของลำไส้ใหญ่กึ่งเป็นหยุดเตือน ไม่เต็มรูปแบบครบวงจร แต่สิ่งที่หมายถึงการแยกความแตกต่างกับความคิดดังต่อไปนี้หรือเส้น ในระดับหนึ่งมันเกือบจะใช้เวลาในบทบาทตรงข้ามว่ามันมีในการเขียนร้อยแก้ว แต่ฉันยังไม่เคยรู้สึกว่าเป็นกรณีนี้ กึ่งลำไส้ใหญ่เป็นอ่านอัตนัยสำหรับฉันและวิธีการที่ฉันจัดการกับมันไม่เปลี่ยนแปลงเมื่อเวลาผ่านไป นี้จะทำให้เป็นจุดการอภิปรายที่น่ากลัวฉันรู้ แต่กึ่งลำไส้ใหญ่นำขึ้นความรู้สึกผสมกับการตีความที่แท้จริงของมันสำหรับฉัน. โคลอน: ห่างไกลจากการตรงกันกับลำไส้ใหญ่ลำไส้ใหญ่มีบทบาทที่ชัดเจนมากขึ้นในบทกวี เครื่องหมายวรรคตอนนี้ควรจะใช้ในความหมายที่เล่าเรื่องดังกล่าวว่าถ้าเล่าเรื่องของบทกวีเป็นเรื่องเกี่ยวกับรายการสิ่งที่เล่าขานเจรจากล่าวอีกหรือบอกบัญชีของบางสิ่งบางอย่างที่เกิดขึ้น ( "และมันก็บางสิ่งบางอย่างเล็ก ๆ น้อย ๆ เช่นนี้: "). ลำไส้ใหญ่ไม่ได้ประกาศหยุดการทำงานชั่วคราวหรือความจำเป็นในการอ่านที่จะหยุด แต่ประกาศว่า" เฮ้มีอะไรบางอย่างที่สำคัญหรือการพิจาณาขึ้นมาเพื่อให้ความสนใจ. "คำต่อไปนี้อาจจะไม่เป็นสิ่งสำคัญยิ่งต่อเรื่อง หรือพล็อตในบทกวีที่อาจมีการระบุโดยคำสั่งก่อนหน้านี้ของฉัน แต่ในท้ายที่สุดแล้วนี่คือการใช้การทำงานที่ดีที่สุดของเครื่องหมายวรรคตอน. เครื่องหมายคำถาม? เครื่องหมายคำถามเป็นชิ้นส่วนหนึ่งของเครื่องหมายวรรคตอนที่ควรจะนำมาใช้เท่าที่จำเป็นมากหรือ offensibly มักจะอยู่ในชิ้นส่วนที่กำหนด. ผมเคยเขียนและอ่านบทกวีทั้งที่เป็นคำถามเดียวกับเครื่องหมายคำถามเดียวที่ส่วนท้ายสุด นี่คือการใช้งานที่มีประสิทธิภาพ ฉันยังได้ดูเหมือนบทกวีที่ประกอบด้วยคำถามเล็ก ๆ น้อย ๆ อีกมากมายที่คู่ของสายแต่ละคนมีเครื่องหมายคำถาม นี้สามารถทำงานได้หากเรื่องที่ดีที่จะยืมรูปแบบดังกล่าว มันจะไม่เคยทำงาน. การใช้งานโปรดของฉันส่วนบุคคลของเครื่องหมายคำถามสำหรับศรี