Crop inventory, botanical surveys,

Crop inventory, botanical surveys, and questionnaire investigations of 60% of households in Daka from 1998 to 2004 (a Hani nationality village in the mountainous region of Xishuangbanna) were undertaken. We focused on virtual extinction of agrobiodiversity in smallholder rubber plantations, which have improved smallholder livelihoods but have affected land-use strategies. Income per capita has increased from US$128.3 in 1998 to US$561.7 in 2004 because of an increase of income from rubber from US$75.8 in 1998 to US$451.4 in 2004. The number of cultivated upland rice varieties decreased from seven in 2001 to one in 2004 because of a sharp increase in rubber price after 2002. Rubber plantations increased from 17.7 ha in 1998 to 82.2 ha in 2004, while swidden fields decreased from 20.4 ha in 1998 to 12.7 ha in 2004. It appears that traditional upland rice production and number of varieties is being seriously eroded by encroachment from rubber plantation. Stabilization of agrobiodiversity loss is necessity while still improving the rural economy.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มีดำเนินพืชสินค้าคงคลัง การสำรวจพฤกษศาสตร์ และตรวจสอบแบบสอบถามร้อยละ 60 ของครัวเรือนใน Daka จากปี 1998 ถึง 2004 (Hani สัญชาติหมู่บ้านในเขตภูเขาของสิบสองปันนา) เราเน้นดับเสมือน agrobiodiversity ในสวนยางรายย่อย ซึ่งมีรายย่อยปรับปรุงวิถีชีวิต แต่มีผลกระทบต่อกลยุทธ์การใช้ที่ดิน รายได้ต่อหัวมีเพิ่มจากสหรัฐอเมริกา $128.3 ในปี 1998 ที่สหรัฐอเมริกา $561.7 ในปี 2004 เนื่องจากการเพิ่มขึ้นของรายได้จากยางจากสหรัฐอเมริกา $75.8 ในปี 1998 ที่สหรัฐอเมริกา $451.4 2004 หมายเลขของสายพันธุ์ปลูกข้าวสามารถลดลงจากเจ็ดในปี 2001 ต่อหนึ่งในปี 2004 เนื่องจากเพิ่มความคมชัดในราคายางหลังจาก 2002 สวนยางพาราเพิ่มจาก 17.7 ฮา ในปี 1998 82.2 ฮา ในปี 2004 ในขณะที่ฟิลด์ swidden ลดลงจาก 20.4 ฮา ในปี 1998 12.7 ฮา ในปี 2004 ปรากฏว่าดั้งเดิมข้าวสามารถผลิต และจำนวนของสายพันธุ์จะถูกกัดเซาะ โดยรุกล้ำจากสวนยางอย่างจริงจัง เสถียรภาพของการสูญเสีย agrobiodiversity เป็นความจำเป็นในขณะที่ยังคง พัฒนาเศรษฐกิจชนบท

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สินค้าคงคลังพืชสำรวจพฤกษศาสตร์และแบบสอบถามการสืบสวนของ 60% ของครัวเรือนในฎีกา 1998-2004 (หมู่บ้านสัญชาติ Hani ในพื้นที่ภูเขาของสิบสองปันนา) กำลังดำเนินการ เรามุ่งเน้นไปที่การสูญเสียเสมือนจริงของชีววิทยาการเกษตรในสวนยางพาราของเกษตรกรรายย่อยซึ่งมีการปรับปรุงชีวิตความเป็นอยู่ของเกษตรกรรายย่อย แต่มีผลกระทบต่อกลยุทธ์การใช้ประโยชน์ที่ดิน รายได้ต่อหัวเพิ่มขึ้นจาก US $ 128.3 ในปี 1998 ไปยังสหรัฐอเมริกา $ 561.7 ในปี 2004 เนื่องจากการเพิ่มขึ้นของรายได้จากยางเริ่มต้นที่ US $ 75.8 ในปี 1998 เป็น US $ 451.4 ในปี 2004 จำนวนการเพาะปลูกพันธุ์ข้าวไร่ลดลงจากเจ็ดในปี 2001 ให้เป็นหนึ่งในปี 2004 เนื่องจากการเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วในราคายางหลังจากที่สวนยางปี 2002 เพิ่มขึ้นจาก 17.7 ไร่ใน 1,998-82.2 ฮ่าในปี 2004 ในขณะที่ไร่เก่าลดลงจาก 20.4 ไร่ใน 1,998-12.7 ฮ่าในปี 2004 ปรากฏว่าการผลิตข้าวไร่แบบดั้งเดิมและจำนวน พันธุ์จะถูกกัดเซาะอย่างจริงจังโดยการบุกรุกจากสวนยาง ลดการสั่นไหวของการสูญเสียทางชีววิทยาการเกษตรเป็นสิ่งจำเป็นขณะที่ยังคงการปรับปรุงเศรษฐกิจในชนบท

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การสำรวจทางพฤกษศาสตร์พืชสินค้าคงคลัง และแบบสอบถามการตรวจสอบ 60 % ของครัวเรือนใน daka 1998 - 2004 ( Hani สัญชาติหมู่บ้านในเขตภูเขาของสิบสองปันนา ) กำลังดำเนินการ เราเน้นการ agrobiodiversity โครงสร้างเสมือนในสวนยาง ซึ่งมีความเป็นอยู่ดีขึ้น แต่ได้รับผลกระทบจากโครงสร้างกลยุทธ์การ . รายได้ต่อหัวเพิ่มขึ้นจาก US $ 128.3 ในปี 1998 ถึง US $ 561.7 ในปี 2004 เนื่องจากการเพิ่มขึ้นของรายได้จากยางจาก US $ 75.8 ปี US $ 451.4 ในปี 2004 จำนวนที่ปลูกข้าวไร่พันธุ์ลดลงจากเจ็ดในปี 2001 หนึ่งใน 2547 เพราะการเพิ่มมากขึ้นของราคายางหลังปี 2002 สวนยางพาราที่เพิ่มขึ้นจาก 17.7 ในปี 1998 ถึง 82.2% ฮาฮาในปี 2004 ขณะที่ข่าวสารเขตลดลงจาก 12.7% ในปี 1998 การฮาฮาในปี 2004 ปรากฏว่า แบบข้าวไร่ การผลิตและจำนวนของสายพันธุ์ถูกอย่างจริงจัง โดยการบุกรุกจากสวนยาง เสถียรภาพของ agrobiodiversity การสูญเสียความจำเป็นในขณะที่การปรับปรุงยังเศรษฐกิจในชนบท