When the PLFAs were classed by indi

When the PLFAs were classed by indicator group and
the proportion of PLFA-C derived from plant C was determined,
there was a clear shift towards greater utilization of
plant C by Gram-negative bacteria and increased relative
use of SOM by fungi, as a consequence of N fertilization
(Table 4).
Discussion
Artificial root experiments
The delivery of 13C-labelled compounds within a constant
mixture of common root-exudate compounds allowed
demonstration of microbial specificity in substrate use. The
PCA plot (Fig. 2) shows very clear separation of communities
utilizing glucose, fumarate and glycine. Both glucose and
fumarate were utilized by a wide range of microbial
populations (13C enrichment in 25 and 26 PLFA fractions for
glucose and fumarate, respectively). Particularly for glucose,
this finding is consistent with previous studies where glucose
was applied at much higher rates (Hanson et al., 1999), and
confirms the expected widespread utilization of simple
substrates by microbial communities in soil (Anderson &
Domsch, 1978). For both glucose and fumaric acid,
incorporation of 13C-label was greatest into the PLFA
fractions that were most abundant. An interpretation of 13C
incorporation into PLFAs being broadly in proportion to
their abundance is that utilization of exudate-compound C is
the driver of dominance of the microbial populations from
which the most abundant PLFAs are derived. However, this
pattern of incorporation could alternatively result from
microbial competition for a limiting resource other than C,
and noncompetitive C uptake into populations in proportion
to their size and activity. However, that exudate addition
increased microbial biomass (PLFA abundance) and activity
(phosphatase) strongly suggests that the C additions in the
experiment alleviated a limitation on microbial growth.
The 13C from labelled glycine was distributed much more
narrowly (13C enrichment in only nine PLFAs and 56.8% in
C16 : 0) than that of either glucose or fumaric acid. This indicates
that glycine is utilized by a smaller proportion of the soil
microbial community, an observation made previously by
Lipson et al. (1999), and suggested to be consistent with
results from studies in a range of soils (Alef & Kleiner, 1986;
Kielland, 1995). However, from this result alone it is unclear
whether the limited distribution is caused by microbial
competition (perhaps for N as opposed to C) or differential
physiological capabilities of populations to acquire glycine,
and whether the competitive ability of microorganisms to
acquire glycine and other exudates is a driver of community
development.
An insight into this question can be gained by considering
the change in microbial community structure resulting from
exudate delivery, and the relative partitioning of exudatederived
13C-label between PLFA fractions that increase or
decrease in relative abundance in the rhizosphere around the
artificial root. If the bulk soil community structure is considered
as the starting point from which the rhizosphere community
develops, net relative incorporation (Inr) can be calculated
from equation 1. At a fine scale, the two most abundant
PLFAs (C16 : 0 and C18 : 3ω6,8,13) contrasted with respect

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เมื่อ PLFAs ที่ถูก classed ตามกลุ่มตัวบ่งชี้ และสัดส่วนของ PLFA C ได้มาจากโรงงานที่กำหนด Cมีกะชัดเจนต่อการใช้มากขึ้นโรงงาน C แบคทีเรียแบคทีเรียแกรมลบและเพิ่มญาติใช้ส้ม โดยเชื้อรา เป็นลำดับ N ปฏิสนธิ(ตาราง 4)สนทนารากเทียมทดลองส่งสาร 13C มันภายในค่าคงส่วนผสมของสารราก exudate ทั่วไปที่ได้รับอนุญาตสาธิตของ specificity จุลินทรีย์ใช้พื้นผิว ที่พล็อต PCA (Fig. 2) แสดงการแบ่งแยกชุมชนอย่างชัดเจนใช้น้ำตาลกลูโคส fumarate และ glycine ทั้งกลูโคส และfumarate ถูกใช้ โดยความหลากหลายของจุลินทรีย์ประชากร (13C โดดเด่นใน 25 และ 26 ส่วน PLFA สำหรับกลูโคสและ fumarate ตามลำดับ) โดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับกลูโคสค้นหานี้จะสอดคล้องกับการศึกษาก่อนหน้านี้ที่กลูโคสใช้ในอัตราสูง (แฮนสัน et al., 1999), และยืนยันใช้แพร่หลายที่คาดว่าง่ายพื้นผิว โดยชุมชนจุลินทรีย์ในดิน (แอนเดอร์สันและDomsch, 1978) กลูโคสและกรด fumaricจดทะเบียนป้าย 13C ถูกสุดใน PLFAเศษส่วนที่อุดมสมบูรณ์ที่สุด การตีความของ 13Cจดทะเบียนเป็น PLFAs การอย่างกว้างขวาง proportion เพื่อความอุดมสมบูรณ์ของพวกเขาคือของ exudate สารประกอบ Cโปรแกรมควบคุมของการครอบงำของกลุ่มประชากรจุลินทรีย์จากที่มา PLFAs มากที่สุด อย่างไรก็ตาม นี้รูปแบบการจดทะเบียนหรืออาจเกิดจากแข่งขันจุลินทรีย์สำหรับทรัพยากรที่จำกัดไม่ใช่ Cและดูดซับ C noncompetitive ในประชากรในสัดส่วนขนาดของพวกเขาและกิจกรรม อย่างไรก็ตาม นี้ที่ exudateเพิ่มชีวมวลจุลินทรีย์ (PLFA มาก) และกิจกรรม(ฟอสฟาเตส) ขอแนะนำที่เพิ่ม C ในการทดลอง alleviated ข้อจำกัดในการเจริญเติบโตของจุลินทรีย์13C จาก glycine มันมีการกระจายมากแคบ ๆ (13C โดดเด่นเท่าเก้า PLFAs และ 56.8% ในC16: 0) กว่าของกลูโคสหรือกรด fumaric บ่งชี้glycine ที่ถูกใช้ โดยสัดส่วนขนาดเล็กของดินชุมชนจุลินทรีย์ การทำงานโดยการสังเกตLipson et al. (1999), และแนะนำให้สอดคล้องกับผลจากการศึกษาในช่วงดินเนื้อปูน (เติมและ Kleiner, 1986Kielland, 1995) อย่างไรก็ตาม จากผลลัพธ์นี้คนเดียว มันไม่ชัดเจนว่าการกระจายจำกัดเกิดจากจุลินทรีย์แข่งขัน (อาจจะสำหรับ N จำกัด C) หรือแตกต่างกันสรีรวิทยาความสามารถของประชากรเพื่อซื้อ glycineและความสามารถในการแข่งขันของจุลินทรีย์เพื่อซื้อ glycine และโปรแกรมควบคุมของชุมชนคือ exudates อื่น ๆการพัฒนาความเข้าใจในคำถามนี้สามารถได้รับ โดยพิจารณาการเปลี่ยนแปลงในโครงสร้างชุมชนจุลินทรีย์ที่เกิดจากexudate จัดส่ง และพาร์ทิชันของ exudatederived ญาติ13C ป้ายระหว่างเศษส่วน PLFA ที่เพิ่มขึ้น หรือลดลงความสัมพันธ์ในไรโซสเฟียร์สถานรากเทียม หากพิจารณาโครงสร้างชุมชนดินจำนวนมากเป็นจุดเริ่มต้นที่ชุมชนไรโซสเฟียร์พัฒนา สุทธิสามารถคำนวณได้ประสานสัมพันธ์ (inr.)จากสมการ 1 ในระดับดี 2 มากที่สุดPLFAs (C16: 0 และ C18: 3ω6, 8, 13) ต่าง มีความเคารพ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เมื่อ PLFAs ถูกจัดกลุ่มตัวบ่งชี้และ
สัดส่วนของ PLFA-C มาจากพืช C ได้รับการพิจารณา
ว่ามีการเปลี่ยนแปลงที่ชัดเจนต่อการใช้กำลังการผลิตที่มากขึ้นของ
โรงงาน C โดยแบคทีเรียแกรมลบและเพิ่มขึ้นเมื่อเทียบ
การใช้งานของ SOM จากเชื้อราเป็นผล ของปุ๋ยไนโตรเจน
(ตารางที่ 4).
การอภิปราย
การทดลองประดิษฐ์ราก
ส่งมอบของสารประกอบ 13C ป้ายภายในอย่างต่อเนื่อง
ส่วนผสมของสารราก exudate ทั่วไปได้รับอนุญาต
การสาธิตของความจำเพาะของเชื้อจุลินทรีย์ที่ใช้ในสารตั้งต้น
พล็อต PCA (รูปที่ 2). แสดงให้เห็นชัดเจนมากของชุมชน
ใช้กลูโคสฟูมาเรตและไกลซีน ทั้งกลูโคสและ
ฟูมาเรตถูกนำมาใช้โดยหลากหลายของจุลินทรีย์
ประชากร (เพิ่มคุณค่า 13C ใน 25 และ 26 เศษส่วน PLFA สำหรับ
กลูโคสและฟูมาเรตตามลำดับ) โดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับกลูโคส
การค้นพบนี้มีความสอดคล้องกับการศึกษาก่อนหน้ากลูโคสที่
ถูกนำมาใช้ในอัตราที่สูงมาก (แฮนสัน et al., 1999) และ
ยืนยันการใช้งานอย่างแพร่หลายคาดว่าง่าย
พื้นผิวโดยกลุ่มจุลินทรีย์ในดิน (Anderson &
Domsch, 1978) ทั้งกลูโคสและกรดฟูมาริก,
รวมตัวกันของ 13C-label เป็นที่ยิ่งใหญ่ที่สุดเป็น PLFA
เศษส่วนที่มีความอุดมสมบูรณ์มากที่สุด การตีความหมายของ 13C
การรวมตัวเป็น PLFAs เป็นวงกว้างในสัดส่วนที่
อุดมสมบูรณ์ของพวกเขาคือการใช้ประโยชน์จากสารหลั่งสาร-C เป็น
คนขับรถของการครอบงำของประชากรจุลินทรีย์จาก
ที่ PLFAs ที่มีมากที่สุดจะได้มา แต่นี้
รูปแบบของการรวมตัวหรืออาจจะเป็นผลมาจาก
การแข่งขันของจุลินทรีย์สำหรับทรัพยากรที่ จำกัด อื่น ๆ นอกเหนือจาก C,
และการดูดทั้งผอง C เป็นประชากรในสัดส่วน
กับขนาดและกิจกรรมของพวกเขา อย่างไรก็ตามนอกจากนี้สารหลั่งที่
เพิ่มขึ้นจุลินทรีย์ (PLFA อุดมสมบูรณ์) และกิจกรรม
(phosphatase) ขอแสดงให้เห็นว่าในภาพซีใน
การทดลองบรรเทาข้อ จำกัด ต่อการเจริญเติบโตของจุลินทรีย์.
13C จาก Glycine ติดป้ายกระจายมากขึ้น
อย่างหวุดหวิด (13C ในการตกแต่งเพียงเก้า PLFAs และ 56.8% ใน
C16: 0) กว่าของทั้งกลูโคสหรือกรดฟูมาริก นี้แสดงให้เห็น
ว่าไกลซีนถูกนำมาใช้โดยสัดส่วนขนาดเล็กของดิน
ชุมชนจุลินทรีย์สังเกตที่ทำก่อนหน้านี้โดย
Lipson และคณะ (1999) และข้อเสนอแนะเพื่อให้สอดคล้องกับ
ผลที่ได้จากการศึกษาในช่วงของดิน (Alef และ Kleiner, 1986;
Kielland, 1995) อย่างไรก็ตามจากผลการนี้เพียงอย่างเดียวมันจะไม่ชัดเจน
ว่าการจัดจำหน่าย จำกัด ที่เกิดจากจุลินทรีย์
แข่งขัน (อาจจะหา N เมื่อเทียบกับ C) หรือค่า
ความสามารถทางสรีรวิทยาของประชากรที่จะได้รับ Glycine,
และไม่ว่าจะมีความสามารถในการแข่งขันของจุลินทรีย์ที่จะ
ได้รับไกลซีนและสารที่หลั่งอื่น ๆ เป็นคนขับรถของชุมชน
ในการพัฒนา.
ลึกเข้าไปในคำถามนี้จะได้รับโดยพิจารณา
การเปลี่ยนแปลงในโครงสร้างของชุมชนจุลินทรีย์ที่เป็นผลจาก
การส่งมอบสารหลั่งและการแบ่งญาติของ exudatederived
13C-label ระหว่างเศษส่วน PLFA ที่เพิ่มหรือ
ลดลงในความอุดมสมบูรณ์ญาติในบริเวณราก รอบ
รากเทียม ถ้าโครงสร้างชุมชนดินกลุ่มนี้ถือว่า
เป็นจุดเริ่มต้นจากการที่ชุมชนบริเวณราก
พัฒนาการรวมญาติสุทธิ (INR) สามารถคำนวณได้
จากสม 1. ในระดับดีทั้งสองที่มีมากที่สุด
PLFAs (C16: 0 และ C18: 3ω6 , 8,13) เทียบกับความเคารพ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เมื่อ plfas เป็น classed โดยตัวบ่งชี้กลุ่ม
สัดส่วนของ plfa-c มาจากโรงงาน C มีค่ากำหนด
มีชัดเจนเปลี่ยนไปสู่การใช้ประโยชน์พืช C
โดยแบคทีเรียแกรมลบและเพิ่มญาติ
ใช้ส้มโดยเชื้อราเป็นผลของการปฏิสนธิ
( ตารางที่ 4 ) .

เทียม อภิปราย รากทดลอง
ส่งมอบ 13C labelled สารประกอบภายในคงที่
ส่วนผสมของสารประกอบที่อนุญาตให้โดยทั่วไปรากที่เกิดจากจุลินทรีย์ในวัสดุเพาะ
สาธิตการใช้
ถูกแปลง ( รูปที่ 2 ) แสดงให้เห็นการแยกที่ชัดเจนมากของชุมชน
ใช้กลูโคส ฟูมาเรต และไกลโคเจน ทั้งกลูโคสและ
าถูกใช้โดยช่วงกว้างของประชากรจุลินทรีย์
( 13C เสริมใน 25 และ 26 เศษส่วน plfa สำหรับ
กลูโคสและ 2% ตามลำดับ )โดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับกลูโคส
ผลการวิจัยนี้สอดคล้องกับการศึกษาก่อนหน้านี้ที่กลูโคส
ถูกใช้ในอัตราที่สูงมาก ( แฮนสัน et al . , 1999 ) และ
ยืนยันคาดว่าใช้พื้นผิวเรียบง่าย
อย่างกว้างขวางโดยชุมชนจุลินทรีย์ในดิน ( แอนเดอร์สัน&
domsch , 1978 ) ทั้งกลูโคสและกรด Fumaric ,
ประสานป้าย 13C มากที่สุดใน plfa
เศษส่วนที่สุดมากมาย การตีความของ 13C
เข้าไปใน plfas เป็นวงกว้างในสัดส่วน
ความอุดมสมบูรณ์ของพวกเขาคือการใช้ประโยชน์ที่เกิดจากสารประกอบ C
ไดรเวอร์ของการปกครองของประชากรจุลินทรีย์จาก
ซึ่ง plfas ชุกชุมมากที่สุดจะได้เป็น อย่างไรก็ตาม รูปแบบของนิติบุคคลได้อีก

" จากการแข่งขันของจุลินทรีย์สำหรับทรัพยากรจำกัด นอกจาก C ,
c และการไม่แข่งขันในประชากรในสัดส่วน
ขนาดและกิจกรรมของพวกเขา อย่างไรก็ตาม ส่วนเพิ่มที่เกิดจากจุลินทรีย์ ( plfa มากมาย

) และกิจกรรม ( ใบ ) ขอแนะนำว่า ซี เพิ่มเติมในการทดลอง ทำให้มีข้อจำกัดต่อ

การเจริญเติบโตของจุลินทรีย์จากข้อความที่ 13C ไกลซีนกระจายมากขึ้น
หวุดหวิด ( 13C เสริมเพียงเก้า plfas 56.8 % และใน
c16 : 0 ) กว่าของน้ำตาลกลูโคสและกรด Fumaric . นี้บ่งชี้ที่ใช้ไกลซีน
โดยมีสัดส่วนเล็ก ๆของดิน
จุลินทรีย์ชุมชน การสังเกตที่ทำก่อนหน้านี้ โดย
Lipson et al . ( 1999 ) , และข้อเสนอแนะ เพื่อให้สอดคล้องกับ