DiscussionThe results of this 12-we

Discussion
The results of this 12-week, randomized, double blind clinical
trial in free-living overweight and obese men indicate that
WPC exerts stronger effects on appetite, CI, anthropometry,
and body composition than SPI. Accordingly, we confirmed
the research hypothesis that supplemental preloads of WPC
and SPI at 30 minutes prior to the largest meal of overweight
and obese men would decrease appetite, CI, and anthropometry,
although WPC had stronger effects than SPI. Moreover,
although WPC modified body composition, SPI did not
increase LM. Whey protein concentrate and SPI preloads
suppressed appetite and CI significantly, but the magnitude of
the decrease by WPC was higher. This confirms previous
findings [9,26]. However, Bowen et al [8] found that the
amount of appetite and CI-lowering effects of soy were
similar to whey protein. This could be attributed to the
consumption of similar doses of soy protein in the 2 studies
(57 g SPI in that study compared with 54 g). In addition,
because in the present study, supplements were in the form
of beverages and were consumed exactly 30 minutes prior to
the largest meal, WPC exerted stronger effects on appetite
and CI. Anthropometric measurements and BFM decreased in
both treatments, with a higher magnitude in the WPC group.
Similarly, Baer et al [5] reported the same findings; however,
in that study, BW, BMI, and BFM did not differ between WPC
and SPI treatments. Low doses of supplements (~41.6 g WPC
and 46.8 g SPI compared with 54 g) and the consumption of
test proteins in divided doses, either before and after or
during breakfast and dinner, could contribute to this disagreement.
Furthermore, the mean value of BW in our study
was higher (94.55 kg in contrast with 90.86 kg) which could
result in more weight loss. In addition, the study by Baer et al
was conducted on men and women, and because the
standard of WC is different between 2 sexes [27], this could
also contribute to the conflicting results. In contrast, in the
study by Denysschen et al [17], the magnitude of WC decrease
was higher in the soy protein group compared with the whey
protein group. This may result from the isoflavone contents of
soy protein (56.2 mg isoflavone) [28] because the SPI of this
study lacked isoflavone. In addition, the study by Denysschen
et al reported that BW and BMI did not change and BFM
decrease did not differ between the groups. This could be due
to low doses of supplements (whey protein 26.2 g compared
with 54 g WPC in the Denysschen study) and consumption of
supplemental beverages immediately after exercise, because
whey protein's effects on BW and composition depend on its
preloading time to increase blood concentration of amino
acids (particularly branched chain amino acids) [8]. At study
completion, WPC increased LM significantly when compared
with SPI. This was in disagreement with the findings of Baer
et al [5] in which lean body mass did not differ between whey
and soy protein treatments. Lower doses of supplements (52 g
WPC equals to 41.6 g pure whey compared with 54 g pure
whey in this study), not offering them as liquid preloads
before large meals, and the short-term intervention could
explain this disagreement. In another study, a4-week supplementation
of 60 g of whey protein did not alter BW but
decreased BFM and increased fat-free mass [16]. This may be
due to a sufficient dose, although the duration of the
intervention was one third that of the present study.
The major strengths of the present study include the
randomized, double-blinded nature and that it took place in
the participants' work place. This provided precise monitoring
of the intervention. After determining the largest meal, we
administered complete doses of 65 g WPC and 60 g SPI (equal
to 54 g effective compound as protein) 30 minutes before
lunch for 12 weeks. Unlike previous studies that evaluated the
effects of substituting dietary proteins from mixed protein
sources [29–32], this study revealed beneficial effects of WPC
and SPI preloads on appetite, CI, and BW and composition
management. The protein concentration of treatment beverages
(13% WPC and 12% SPI) and the amount of increase in
protein intake were shown to be sufficient in lowering
appetite and CI [33]. However, it is clear that different protein
sources have different gastric-emptying rates (ie, fast or slow
proteins) [19] and, thereby, affect appetite and CI differently.
Hence, unlike previous studies that compare slow proteins
(eg, casein) with fast ones (eg, whey) [6,11,18], making it
difficult to separate gastric-emptying rate effects of proteins
from their physiologic characteristics, the present study
compared 2 proteins with approximate similar rates of
digestion (ie, fast proteins) [34]. This helped us exclude the
digestion rate of proteins as a bias. We provided treatment
proteins in intact form, which may induce greater decreases
in CI by involving incretin hormones because different protein
types have different effects on these hormones [35]. Moreover,
satiety is closely influenced by postdigestion and
absorption processes, which are related to information sent
from the gastrointestinal track to the brain and satiety
metabolic signals [36]. We observed significant favorable
changes by increasing the dose of the supplements to 54 g,
in combination with preloading participants with supplemental
beverages at 30 minutes before their largest meals.
This design caused proteins to exhibit a faster rate of gastric
emptying and to mediate higher postprandial excursions of
plasma amino acid concentrations, thus affecting appetite.
Because we were interested in evaluating the biological
impact of soy protein, not its nonprotein components and
because isoflavone contents of isolated forms of soy are much
lower, we used SPI. Hence, these results were due to
isoflavone-free components of SPI, including its proteins.
There are limitations to this study that should be taken into
consideration. We did not measure plasma amino acids and
appetite-related hormones before and after the intervention.
Additional studies should be performed on the nutrient components
of the supplements on appetite and how they affect CI.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สนทนาผลนี้ 12 สัปดาห์ randomized คู่คนตาบอดทางคลินิกทดลองในคนอ้วน และภาวะ free-living บ่งชี้ว่าWPC exerts ความอยากอาหาร CI, anthropometry ผลแข็งแกร่งและองค์ประกอบร่างกายกว่า SPI ดังนั้น เราได้รับการยืนยันสมมติฐานการวิจัยเพิ่มเติมที่ preloads ของ WPCSPI ที่ 30 นาทีก่อนมื้ออาหารที่ใหญ่ที่สุดของน้ำหนักเกินและและผู้ชายอ้วนจะลดความอยากอาหาร CI และ anthropometryแม้ว่า WPC มีลักษณะแข็งแกร่งกว่า SPI นอกจากนี้แม้ว่า WPC ปรับเปลี่ยนองค์ประกอบร่างกาย SPI ได้ไม่เพิ่ม LM เวย์โปรตีนเข้มข้นและ SPI preloadsระงับความอยากอาหารและ CI มาก แต่ขนาดของลดลง โดย WPC สูงกว่า นี้ยืนยันก่อนหน้านี้ค้นพบ [9,26] อย่างไรก็ตาม เวน et al [8] พบว่าการจำนวนอาหารและ CI ลดผลของถั่วเหลืองคล้ายกับเวย์โปรตีน นี้อาจเกิดจากการปริมาณการใช้ปริมาณคล้ายโปรตีนถั่วเหลืองในการศึกษา 2(57 กรัม SPI ในการศึกษาที่เปรียบเทียบกับ 54 g) นอกจากนี้เนื่องจากในปัจจุบันการศึกษา อาหารเสริมมีในแบบฟอร์มของเครื่องดื่ม และใช้ตรง 30 นาทีก่อนอาหารที่ใหญ่ที่สุด WPC นั่นเองผลที่แข็งแกร่งในความอยากอาหารและ CI วัด anthropometric และ BFM ลดลงทั้งนวด ขนาดสูงในกลุ่ม WPCในทำนองเดียวกัน รัซเซลเบเออร์ et al [5] รายงานการพบกัน อย่างไรก็ตามในการศึกษา BW, BMI และ BFM ได้ไม่แตกต่างกันระหว่าง WPCและทรีตเมนต์ SPI ปริมาณต่ำสุดของอาหารเสริม (~41.6 g WPCและ SPI เปรียบเทียบกับ 54 g g 46.8) และปริมาณการใช้ทดสอบโปรตีนในปริมาณที่ถูกแบ่ง ก่อน และหลัง หรือในช่วงเช้าและเย็น สามารถนำไปสู่กันนี้นอกจากนี้ ค่าเฉลี่ยของ BW ในการศึกษาของเราได้สูง (94.55 กิโลกรัม in contrast with กิโลกรัม 90.86) ซึ่งสามารถส่งผลให้น้ำหนักเพิ่มมากขึ้น นอกจากนี้ การศึกษาโดยรัซเซลเบเออร์ et alได้ดำเนินการในชายและหญิง และเนื่องจากการห้องสุขาจะแตกต่างกันระหว่างเพศ 2 [27] นี้สามารถนอกจากนี้ยัง ช่วยให้ผลขัดแย้งกัน ในทางตรงกันข้าม ในการศึกษาโดย Denysschen et al [17], ขนาดของสุขาลดมีกลุ่มโปรตีนถั่วเหลืองเปรียบเทียบกับเวย์สูงกว่ากลุ่มโปรตีน นี้อาจได้จากเนื้อหา isoflavone ของโปรตีนถั่วเหลือง (isoflavone 56.2 มิลลิกรัม) [28] เนื่องจาก SPI นี้ศึกษาขาด isoflavone นอกจากนี้ การศึกษา โดย Denysschenet al รายงานว่า BW และ BMI ได้ไม่เปลี่ยนแปลง และ BFMลดได้ไม่แตกต่างกันระหว่างกลุ่ม อาจมีกับปริมาณต่ำสุดของอาหารเสริม (เวย์โปรตีน 26.2 g เปรียบเทียบมี 54 g WPC ในการศึกษา Denysschen) และปริมาณการใช้เครื่องดื่มเพิ่มเติมทันทีหลังออกกำลังกาย เนื่องจากผล BW และองค์ประกอบของเวย์โปรตีนขึ้นอยู่กับความpreloading เวลาเพื่อเพิ่มความเข้มข้นเลือดของอะมิโนกรด (กรดอะมิโนโซ่แบบแยกสาขาโดยเฉพาะอย่างยิ่ง) [8] ที่ศึกษาสมบูรณ์ WPC เพิ่ม LM อย่างมีนัยสำคัญเมื่อเทียบกับ SPI นี่คือผิดใจกับผลการวิจัยของรัซเซลเบเออร์อัลร้อยเอ็ด [5] ในร่างกายแบบ lean ที่มวลไม่ได้ไม่แตกต่างกันระหว่างเวย์และรักษาโปรตีนถั่วเหลือง ปริมาณต่ำกว่าของผลิตภัณฑ์เสริมอาหาร (52 กรัมWPC เท่ากับ 41.6 g เวย์บริสุทธิ์เปรียบเทียบกับ g 54 บริสุทธิ์เวย์ในการศึกษานี้), ไม่เสนอเป็น preloads เหลวก่อนอาหารขนาดใหญ่ และการแทรกแซงระยะสั้นได้อธิบายกันนี้ ในการศึกษาอื่น แห้งเสริมสัปดาห์ a4ของ g 60 ของเวย์ โปรตีนได้ไม่เปลี่ยน BW แต่BFM ลดลงและเพิ่มไขมันปราศจากมวลชน [16] นี้อาจเป็นเนื่องจากปริมาณที่เพียงพอ แม้ว่าระยะเวลาของการแทรกแซงเป็นหนึ่งในสามของการศึกษาปัจจุบันมีจุดแข็งสำคัญของการศึกษาอยู่ธรรมชาติ randomized คู่มองไม่เห็นและที่จะเกิดขึ้นในสถานที่ทำงานของผู้เข้าร่วม นี้ให้ตรวจสอบอย่างแม่นยำของการแทรกแซง หลังจากกำหนดอาหารที่ใหญ่ที่สุด เราจัดการปริมาณสมบูรณ์ WPC 65 กรัมและ 60 กรัม (เท่ากับ SPIจะมีประสิทธิภาพ g 54 ผสมเป็นโปรตีน) 30 นาทีก่อนอาหารกลางวัน 12 สัปดาห์ ซึ่งแตกต่างจากการศึกษาก่อนหน้านี้ที่มีประเมินการลักษณะพิเศษของโปรตีนอาหารจากโปรตีนผสมแทนแหล่ง [29-32], ศึกษาเปิดเผยผลประโยชน์ของ WPCและ SPI preloads ความอยากอาหาร CI และ BW และองค์ประกอบการจัดการ โปรตีนความเข้มข้นของเครื่องดื่มรักษา(13% WPC และ 12% SPI) และจำนวนเพิ่มขึ้นมีแสดงบริโภคโปรตีนให้เพียงพอในการลดความอยากอาหารและ CI [33] อย่างไรก็ตาม มันจะล้างโปรตีนที่แตกต่างกันแหล่งที่มีอัตราการล้างในกระเพาะอาหารแตกต่างกัน (ie เร็ว หรือช้าโปรตีน) [19] และ จึง มีผลต่อความอยากอาหารและ CI แตกซึ่งแตกต่างจากการศึกษาก่อนหน้านี้ที่เปรียบเทียบโปรตีนช้าดังนั้น(เช่น เคซีน) กับคนอย่างรวดเร็ว (เช่น เวย์) [6,11,18], ทำให้ยากที่จะแยกผลกระทบอัตราการล้างในกระเพาะอาหารของโปรตีนจากลักษณะ physiologic ปัจจุบันศึกษาเปรียบเทียบโปรตีน 2 ด้วยราคาประมาณคล้ายของย่อยอาหาร (ie รวดเร็วโปรตีน) [34] นี้ช่วยให้เราแยกการย่อยอาหารอัตราของโปรตีนเป็นความโน้มเอียง เราให้การรักษาโปรตีนในฟอร์มเหมือนเดิม ซึ่งอาจก่อให้เกิดการลดลงมากใน CI โดยเกี่ยวข้องกับฮอร์โมน incretin เนื่องจากโปรตีนที่แตกต่างกันชนิดมีผลกระทบต่าง ๆ เหล่านี้ฮอร์โมน [35] นอกจากนี้สามารถมีอิทธิพลอย่างใกล้ชิด โดย postdigestion และกระบวนการดูดซึม ซึ่งเกี่ยวข้องกับข้อมูลที่ส่งจากการติดตามระบบสมองและสามารถเผาผลาญสัญญาณ [36] เราสังเกตสำคัญอันเปลี่ยนแปลง โดยการเพิ่มปริมาณของอาหารเสริมเพื่อ 54 gร่วมกับ preloading ร่วมด้วยเพิ่มเติมเครื่องดื่ม 30 นาทีก่อนรับประทานอาหารที่ใหญ่ที่สุดออกแบบนี้เกิดจากโปรตีนแสดงอัตราเร็วของในกระเพาะอาหารล้างและบรรเทาทัน postprandial สูงของพลาสมากรดอะมิโนความเข้มข้น จึง มีผลต่อความอยากอาหารเนื่องจากเรามีความสนใจในการประเมินทางชีวภาพผลกระทบของโปรตีนถั่วเหลือง ไม่ประกอบ nonprotein และเนื่องจากมี isoflavone เนื้อหาของฟอร์มแยกของถั่วเหลืองมากต่ำกว่า เราใช้ SPI ดังนั้น ผลลัพธ์เหล่านี้ได้เนื่องส่วนประกอบฟรี isoflavone ของ SPI รวมของโปรตีนมีข้อจำกัดของการศึกษานี้ที่ควรดำเนินการในพิจารณา เราไม่ได้วัดพลาสมากรดอะมิโน และอาหารที่เกี่ยวข้องกับฮอร์โมนก่อน และ หลังการแทรกแซงควรทำการศึกษาเพิ่มเติมในส่วนประกอบธาตุอาหารของอาหารเสริมในอาหารและผล CI

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การอภิปราย
ผลนี้ 12 สัปดาห์การศึกษาคนตาบอดสองการทดลองในคลินิก
อิสระที่อ้วน และคนอ้วน พบว่าเวย์โปรตีน exerts แข็งแกร่งต่อ

ส่วนร่างกายเจริญอาหาร , CI , , และสัดส่วนร่างกายกว่า SPI . ตาม เรายืนยันสมมุติฐานว่า

preloads เสริมของ WPC และ SPI ที่ 30 นาทีก่อนมื้ออาหารที่ใหญ่ที่สุดของอ้วน
และ คนอ้วนจะลดความอยากอาหาร , CI และมานุษย
ถึงแม้ว่า WPC , ได้ผลแรงกว่า SPI . โดย
ถึงแม้ว่า WPC แก้ไของค์ประกอบของร่างกาย SPI ไม่ได้
เพิ่มอิม เวย์โปรตีนเข้มข้นและ SPI preloads
ปราบความหิวและ CI อย่างมาก แต่ขนาดของการลดลงโดย WPC
สูงขึ้น ยืนยันก่อนการค้นพบ [
9,26 ] อย่างไรก็ตาม โบเวนและคณะพบว่า
[ 8 ]จํานวนของความอยากอาหารและลดผลของถั่วเหลืองถูก
คล้ายกับ whey โปรตีน นี้อาจจะเกิดจากการบริโภคยา
คล้ายคลึงกันของโปรตีนถั่วเหลืองใน 2 การศึกษา
( 57 กรัมสกัดในการศึกษาที่เทียบกับ 54 กรัม ) นอกจากนี้
เพราะในการศึกษาผลิตภัณฑ์เสริมอาหารในรูปแบบ
เครื่องดื่มและบริโภคกัน 30 นาทีก่อน
อาหารที่ใหญ่ที่สุดเวย์โปรตีนนั้นแข็งแกร่งต่อความอยาก
และ CI . สัดส่วนวัดและการยับยั้งลดลง
ทั้งสองชนิดมีขนาดสูงขึ้นในกลุ่ม WPC .
ในทํานองเดียวกัน แบร์ et al [ 5 ] รายงานผลเดียวกัน อย่างไรก็ตาม
ในการศึกษา , BW , ดัชนีมวลกาย และการยับยั้งไม่แตกต่างกันระหว่าง WPC
และ SPI บําบัด ปริมาณต่ำของอาหารเสริม ( ~ 30 กรัมเวย์โปรตีน
และ SPI 46.8 กรัมเมื่อเทียบกับ 54 กรัม ) และการบริโภค
การทดสอบโปรตีนใน doses หารทั้งก่อนและหลัง หรือ
ในระหว่างอาหารเช้าและเย็น อาจนำไปสู่ความขัดแย้งนี้ .
นอกจากนี้ค่าเฉลี่ยของน้ำหนักตัวใน
การศึกษาของเราสูงกว่า ( 94.55 กิโลกรัม ในทางตรงกันข้ามกับ 90.86 กิโลกรัม ) ซึ่งอาจส่งผลในการลดน้ำหนักมากขึ้น
. นอกจากนี้การศึกษาโดยแบร์ et al
ได้ทำการศึกษาในผู้ชายและผู้หญิง และเนื่องจาก
มาตรฐานห้องสุขาแตกต่างระหว่าง 2 เพศ [ 27 ]นี้อาจ
ยังสนับสนุนผลที่ขัดแย้งกัน ในทางตรงกันข้าม , ใน
ศึกษาโดย denysschen et al [ 17 ] , ขนาดของห้องลดลง
ที่สูงในโปรตีนถั่วเหลืองกลุ่มเทียบกับเวย์
โปรตีนกลุ่ม นี้อาจเป็นผลมาจากปริมาณไอโซฟลาโวน
โปรตีนถั่วเหลือง ( การกลั่นมิลลิกรัมไอโซฟลาโวน ) [ 28 ] เพราะ SPI การศึกษา
ขาด isoflavone . นอกจากนี้ผลการศึกษา denysschen
โดยและคณะรายงานว่าน้ำหนักตัวและค่าดัชนีมวลกายไม่ได้เปลี่ยนและ BFM
ลดลงไม่แตกต่างกันระหว่างกลุ่ม ซึ่งอาจเป็นเพราะปริมาณต่ำของ
เพื่อเสริม ( เวย์โปรตีน 26.2 กรัมเปรียบเทียบ
54 กรัม WPC ใน denysschen ศึกษา ) และการบริโภคเครื่องดื่มเสริม

หรือทันทีหลังออกกำลังกาย เพราะเวย์โปรตีนคือผลกระทบต่อน้ำหนักตัว และองค์ประกอบของ
ขึ้นอยู่กับโหลดโปรแกรมล่วงหน้า ( preloading ) เวลาเพิ่มเลือด ความเข้มข้นของกรดอะมิโน
( โดยเฉพาะกิ่งโซ่กรดอะมิโน ) [ 8 ] ที่จบการศึกษา
, WPC เพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญเมื่อเทียบกับ LM
SPI . นี้อยู่ในความไม่เห็นด้วยกับผลแบร์
et al [ 5 ] ซึ่งมวลกายยันไม่แตกต่างกันระหว่างเวย์
และโปรตีนถั่วเหลืองบําบัด ในปริมาณที่ลดลงของอาหารเสริม ( 52 g
WPC เท่ากับ 41 .6 g เพียวเวย์เมื่อเทียบกับ 54 กรัมบริสุทธิ์
เวย์ ในการศึกษานี้ ) ไม่เสนอเป็น preloads เหลว
ก่อนที่อาหารขนาดใหญ่ และการแทรกแซงระยะสั้นอาจ
อธิบายความขัดแย้งนี้ ในอีกการศึกษา A4 สัปดาห์เสริม
60 กรัมของโปรตีน whey ไม่ได้เปลี่ยนแปลงน้ำหนักตัวลดลงและการเพิ่มขึ้นของไขมันแต่
BFM ฟรีมวล [ 16 ] นี้อาจจะเนื่องจากปริมาณเพียงพอ

ถึงแม้ว่าระยะเวลาของการแทรกแซงเป็นหนึ่งในสามของการศึกษา .
จุดแข็งหลักของการศึกษารวมถึง
โดยดับเบิลตาบอดธรรมชาติและมันเกิดขึ้นใน
ที่ทำงานผู้เข้าร่วม ' นี้ให้
ตรวจสอบชัดเจนของการแทรกแซง หลังจากการกำหนดอาหารที่ใหญ่ที่สุดและสมบูรณ์เรา
ขนาด 65 กรัมเวย์โปรตีน 60 กรัม ( เท่ากับ
SPI54 กรัมประสิทธิภาพสารโปรตีน ) 30 นาทีก่อน
เที่ยงเป็นเวลา 12 สัปดาห์ ซึ่งแตกต่างจากการศึกษาก่อนหน้านี้ที่ การประเมิน ผลของการผสมโปรตีนจากแหล่งโปรตีนอาหาร
[ 29 - 32 ] การศึกษานี้พบผลประโยชน์ของเวย์โปรตีน
และ SPI preloads เจริญอาหาร , CI , BW และการจัดการองค์ประกอบ

ระดับโปรตีนในการรักษาเครื่องดื่ม
( WPC 13 % และ 12 % SPI ) และปริมาณของโปรตีนเพิ่มขึ้น
ได้เพียงพอในการลดความอยากอาหารและ CI
[ 33 ] อย่างไรก็ตาม เป็นที่ชัดเจนว่าแหล่งโปรตีน
ต่างกัน มีการล้างกระเพาะอาหารอัตรา ( IE , ช้าหรือเร็ว
โปรตีน ) [ 19 ] และจึงมีผลต่อความอยากอาหารและ CI แตกต่างกัน .
ดังนั้น ซึ่งแตกต่างจากการศึกษาก่อนหน้านี้ที่เปรียบเทียบช้า
( เช่น เคซีน โปรตีน ) ที่รวดเร็ว ( เช่นเวย์ ) [ 6,11,18 ] ทำให้
ยากที่จะแยกผลกระทบของอัตราการล้างกระเพาะอาหารโปรตีน
จากทางด้านการศึกษา เมื่อเทียบกับโปรตีนประมาณ 2

ที่คล้ายกันอัตราการย่อยอาหาร ( เช่นอย่างรวดเร็วโปรตีน ) [ 34 ] นี้ช่วยให้เราไม่รวม
การย่อยอาหารอัตราโปรตีนเป็นคติ เราให้โปรตีนรักษา
ในรูปแบบปกติ ซึ่งอาจทำให้ลดลง
มากขึ้นใน CI โดยเกี่ยวข้องกับฮอร์โมนประเภทโปรตีน เพราะอินครีติน
ที่แตกต่างกันมีแตกต่างกันมีผลต่อฮอร์โมนเหล่านี้ [ 35 ] โดย
satiety เป็นอิทธิพลอย่างใกล้ชิดโดย postdigestion
การดูดซึมและกระบวนการที่เกี่ยวข้องกับข้อมูลที่ส่งจากทางเดินอาหาร
ติดตามไปยังสมองและความเต็มอิ่ม
สลายสัญญาณ [ 36 ] เราพบ
อันสำคัญการเปลี่ยนแปลงโดยการเพิ่มปริมาณของผลิตภัณฑ์เสริมอาหารเพื่อ 54 g ,
ในการรวมกันกับโหลดโปรแกรมล่วงหน้า ( preloading ) เข้าร่วมกับเครื่องดื่มเสริม
ที่ 30 นาทีก่อนมื้ออาหารที่ใหญ่ที่สุดของพวกเขา .
ออกแบบนี้เกิดจากโปรตีนที่แสดงอัตราเร็วของกระเพาะอาหารว่าง และไกล่เกลี่ยสูงกว่า

หลังอาหารเที่ยวของพลาสมากรดอะมิโนเข้มข้น ดังนั้น มีผลต่อความอยากอาหาร .
เพราะเราสนใจในการประเมินผลกระทบทางชีวภาพ
โปรตีนของถั่วเหลือง ไม่ใช่ของ nonprotein ส่วนประกอบและ
เพราะเนื้อหาของรูปแบบแยกไอโซฟลาโวนจากถั่วเหลืองมาก
ล่าง เราใช้ SPI . ดังนั้น ผลลัพธ์เหล่านี้ได้เนื่องจาก
isoflavone ฟรีองค์ประกอบของการลงทุน รวมถึงโปรตีน
มีข้อจำกัดเพื่อการศึกษาที่ควรนํามา
พิจารณาเราไม่ได้วัดพลาสมากรดอะมิโน
ความอยากอาหารและฮอร์โมนที่เกี่ยวข้อง ก่อนและหลังการทดลอง ศึกษาเพิ่มเติมควรจะแสดงบน

ธาตุส่วนประกอบของผลิตภัณฑ์เสริมอาหารในอาหารและวิธีที่พวกเขาส่งผลกระทบต่อซี