“Fellow Daoist, senior,” Lu Tao sai

“Fellow Daoist, senior,” Lu Tao said with a forced smile. “I very much wish to acquire the Thunderclap Leaf. It’s very important to me. Is there anything you would be willing to trade for it?” His pace slowed a bit.

Meng Hao suddenly stopped and turned. He looked at Lu Tao. There was neither happiness nor anger in his expression.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

"เพื่อน Daoist อาวุโส เต่า Lu กล่าว ด้วยรอยยิ้มที่ถูกบังคับ "มากต้องซื้อใบฝ่า มันเป็นสิ่งที่สำคัญมากสำหรับฉัน มีอะไรคุณจะยินดีที่ซื้อขายมัน" ก้าวของเขาช้าลงเล็กน้อยเมงเฮาก็หยุด และเปิด เขาดูที่เต่า Lu ไม่มีความสุขหรือความโกรธในนิพจน์ของเขาได้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"เพื่อนร่วม Daoist อาวุโส" ลูเต่ากล่าวว่าด้วยรอยยิ้มบังคับ "ฉันเป็นอย่างมากต้องการที่จะได้รับใบฟ้าผ่า มันเป็นสิ่งสำคัญมากสำหรับผม มีอะไรที่คุณจะยินดีที่จะแลกกับมันได้หรือไม่ "ก้าวของเขาชะลอตัวเล็กน้อย. เม้งเฮาก็หยุดและหัน เขามองไปที่ลูเต่า มีค่าความสุขหรือความโกรธในการแสดงออกของเขาคือ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" เพื่อน daoist รุ่นพี่ " ลูเต๋าพูดพร้อมกับฝืนยิ้ม " ฉันเป็นอย่างมากต้องการที่จะได้รับอยู่ใบ มันสำคัญกับฉันมาก มีอะไรที่คุณจะยินดีที่จะขายมัน " ฝีเท้าหน่วงนิดหน่อยเมิ่งฮ่าวก็หยุดเดินและหัน เขามองดูลูเต๋า มีทั้งความสุข และอารมณ์ในสีหน้าของเขา