Possible off-farm resources include

Possible off-farm resources include municipal green waste from gardens and parks,
composted or compostable urban waste, digested sewage sludge and mixed municipal
waste. In addition, in the future, by-products of other bioenergy or bio-fuel systems may be
available.
Utilisation of off-farm wastes for biochar production holds the attraction of potential cost
savings from avoiding landfill or other disposal charges. In addition, compared to typical or
existing disposal methods, there may be a lower emission of CH4 and N2O greenhouse
gases than that emanating from direct placement in soil, enhancing the net gain in carbon
equivalents through avoided emissions of high GWP gases. However, many such wastes
have a high water content which will incur increased emissions (and cost) associated with
higher requirement for process energy in pyrolysis.
In a ‘closed loop’ scenario, biochar is incorporated into the same land, or at least the same
enterprise or groups of enterprises, from which the pyrolysis feedstock originates. A typical
scenario would involve utilisation of cereal crop straw that in intensive arable areas is often,
effectively, a waste product. Although there is no published laboratory work to support the
use of biochar produced from wheat straw, there is limited existing information on the relative
stability of biochar from rice husk, sugarcane bagasse and straw from maize. In industrial
agriculture crop straw may constitute 2 t C ha-1. Putting this scenario in the context of the UK
30
example, with approximately 4 M ha of cereal crops grown, annual total fossil fuel CO2
emissions amount to 170 M t.
Theoretical comparisons have been made for the carbon-equivalent gain offered by the
pyrolysis of maize straw versus use of a dedicated biomass crop (Gaunt et al., 2008).
Utilising biomass crops for energy on a large scale has a potential impact on the land
available for food production and may exert new pressure on non-agricultural land use.
Biochar produced from the pyrolysis of biomass crops might be incorporated into different
agricultural land from where the biomass feedstock was grown. This could be for greater
agronomic gain, to apply the product in rotation over a wider area to maximise benefits, or to
deal with the cumulative quantity of product. In the combined energy and bio-oil coproduction
case study considered by Ogawa (2006), the biochar by-product was also
returned to adjacent arable land.
Most scenarios considered to date have focused on conventionally managed arable land,
where biochar could be added to soil as part of an existing tillage regime. Biochar could be
incorporated during conversion of land to no-till, but a strategy of integration into no-till and
grazed grassland systems has not yet been considered.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ทรัพยากรออกจากฟาร์มได้รวมขยะเทศบาลสีเขียวจากสวนและสวนสาธารณะ,
composted หรือย่อยสลายได้เมืองเสีย ย่อยกากตะกอน และผสมเทศบาล
เสีย นอกจากนี้ ในอนาคต สินค้าพลอยของพลังงานชีวภาพหรือเชื้อเพลิงชีวภาพระบบอื่น ๆ อาจ
ว่างได้
อิเล็กทรอนิคส์ของเสียออกจากฟาร์มการผลิต biochar เก็บดูดของต้นทุนที่มีศักยภาพ
การประหยัดจากการหลีกเลี่ยงการฝังกลบหรือค่าธรรมเนียมอื่น ๆ ทิ้ง นอกจากนี้ เมื่อเทียบกับทั่วไป หรือ
อยู่กำจัดวิธี อาจมีมลพิษต่ำกว่าของ CH4 และ N2O เรือนกระจก
ก๊าซมากกว่าที่เกิดจากการจัดวางโดยตรงในดิน เพิ่มสุทธิได้ในคาร์บอน
เทียบเท่า โดยหลีกเลี่ยงการปล่อยของก๊าซ GWP สูงได้ อย่างไรก็ตาม มากเช่นขยะ
มีปริมาณน้ำสูงซึ่งจะใช้เพิ่มขึ้นปล่อย (และต้นทุน) เกี่ยวข้อง กับ
ความต้องการสูงสำหรับกระบวนการพลังงานในไพโรไลซิ
ในสถานการณ์ 'ปิดวง' biochar จะรวมได้ เป็นแผ่นดินเดียวกัน หรืออย่างน้อยเหมือนกัน
องค์กรหรือกลุ่มองค์กร มาจากวัตถุดิบชีวภาพ ต่อไป
สถานการณ์จะเกี่ยวข้องกับการจัดสรรของธัญพืชพืชฟางที่ในพื้นที่เพาะปลูกเร่งรัดมัก,
ผลิตภัณฑ์เสียได้อย่างมีประสิทธิภาพ การ มีงานปฏิบัติประกาศไม่สนับสนุนการ
ใช้ biochar ผลิตจากข้าวสาลีฟาง ไม่จำกัดข้อมูลที่มีอยู่ในญาติ
เสถียรภาพของ biochar จากแกลบ ชานอ้อยอ้อย และฟางจากข้าวโพด ในอุตสาหกรรม
ฟางพืชเกษตรอาจเป็น 2 t C ฮา-1 ทำให้สถานการณ์นี้ในบริบทของ UK
30
อย่าง ประมาณ 4 เมตรฮา ของธัญพืชพืชปลูก ประจำปีรวมฟอสซิลเชื้อเพลิง CO2
ปล่อยจำนวน 170 M ต.
ได้ทำเปรียบเทียบทฤษฎีสำหรับกำไรเทียบเท่ากับคาร์บอนที่นำเสนอโดย
ชีวภาพของฟางข้าวโพดเมื่อเทียบกับการใช้พืชชีวมวลทุ่มเท (Gaunt et al., 2008) .
โดยชีวมวลขยายสำหรับพลังงานในพื้นที่ขนาดใหญ่มีผลกระทบที่อาจเกิดขึ้นบนแผ่นดิน
สำหรับผลิตอาหาร และอาจแรงดันใหม่บนที่ดินที่ไม่ใช่เกษตรใช้
Biochar ผลิตจากชีวภาพของพืชชีวมวลอาจรวมอยู่ในที่ต่าง ๆ
เกษตรจากวัตถุดิบชีวมวลที่ได้ปลูกได้ สำหรับอาจมากกว่า
กำไรลักษณะทางพืชไร่ การใช้ผลิตภัณฑ์หมุนเวียนพื้นที่กว้างเพื่อเพิ่มประโยชน์ หรือจะ
จัดการกับปริมาณสะสมของผลิตภัณฑ์ ในรวมพลังงานและน้ำมันชีวภาพ coproduction
เป็นกรณีศึกษาโดยโอะงะวะ (2006), สินค้าพลอย biochar ยัง
กลับไปติดเพาะปลูกที่ดิน.
รู้สถานการณ์ส่วนใหญ่ถือว่าเป็นวันดีจัดการที่ดินเพาะปลูก,
ซึ่งสามารถเพิ่ม biochar ในดินเป็นส่วนหนึ่งของระบอบการ tillage อยู่ Biochar อาจ
รวมระหว่างแปลงที่ดินไม่มีลิ้นชักเก็บเงิน แต่กลยุทธ์ของการเชื่อมต่อกับลิ้นชักเก็บเงินไม่มี และ
ไม่ได้ถูกพิจารณาระบบกราสแลนด์ grazed ได้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ทรัพยากรที่เป็นไปปิดฟาร์มรวมถึงขยะสีเขียวจากสวนและสวนสาธารณะ
หรือหมักย่อยสลายของเสียในเมืองย่อยกากตะกอนน้ำเสียและผสมเทศบาล
เสีย นอกจากนี้ในอนาคตโดยผลิตภัณฑ์ของพลังงานชีวภาพหรือเชื้อเพลิงชีวภาพระบบอื่น ๆ ที่อาจจะ
มี
การใช้ประโยชน์ของเสียออกจากฟาร์มสำหรับการผลิต biochar ถือสถานที่ของค่าใช้จ่ายที่อาจเกิดขึ้น
เงินฝากออมทรัพย์จากการหลีกเลี่ยงการฝังกลบหรือการกำจัดค่าใช้จ่ายอื่น ๆ นอกจากนี้เมื่อเทียบกับปกติหรือ
วิธีการกำจัดที่มีอยู่อาจจะมีการลดลงของการปล่อย CH4 และ N2O เรือนกระจก
ก๊าซกว่าที่เล็ดลอดออกมาจากตำแหน่งโดยตรงในดินเพิ่มกำไรสุทธิในคาร์บอน
เทียบเท่าหลีกเลี่ยงการปล่อยผ่านของก๊าซ GWP สูง แต่ของเสียดังกล่าวจำนวนมาก
มีปริมาณน้ำสูงซึ่งจะก่อให้เกิดการปล่อยก๊าซเรือนกระจกที่เพิ่มขึ้น (และค่าใช้จ่าย) ที่เกี่ยวข้องกับ
ความต้องการที่สูงขึ้นสำหรับการใช้พลังงานในกระบวนการไพโรไลซิ
ในสถานการณ์ 'ปิดห่วง' biochar รวมอยู่ในดินแดนเดียวกันหรืออย่างน้อยเหมือนกัน
องค์กรหรือกลุ่มของผู้ประกอบการจากที่กำเนิดไพโรไลซิวัตถุดิบ โดยทั่วไป
สถานการณ์จะเกี่ยวข้องกับการใช้ประโยชน์จากฟางธัญพืชที่เพาะปลูกในพื้นที่มากเป็นบ่อย
ได้อย่างมีประสิทธิภาพเสีย แม้จะไม่มีการตีพิมพ์งานในห้องปฏิบัติการเพื่อสนับสนุน
การใช้งานของ biochar ผลิตจากฟางข้าวสาลีมีข้อมูลที่มีอยู่ จำกัด เมื่อเทียบกับ
ความมั่นคงของ biochar จากแกลบชานอ้อยและฟางจากข้าวโพด ในอุตสาหกรรม
ฟางพืชการเกษตรอาจเป็น 2 ที C ha-1 วางสถานการณ์นี้ในบริบทของสหราชอาณาจักร
ที่ 30
ตัวอย่างเช่นมีประมาณ 4 ฮ่า M ของธัญพืชที่ปลูกทั้งหมด CO2 เชื้อเพลิงฟอสซิลประจำปี
การปล่อยเป็นจำนวนเงิน 170 M เสื้อ
เปรียบเทียบทฤษฎีได้รับการทำเพื่อผลประโยชน์คาร์บอนเทียบเท่าที่นำเสนอโดย
ไพโรไลซิของ ฟางข้าวโพดเมื่อเทียบกับการใช้งานของพืชโดยเฉพาะชีวมวล (กอนต์และคณะ. 2008)
ด้วยการใช้พืชพลังงานชีวมวลขนาดใหญ่ที่มีผลกระทบที่อาจเกิดขึ้นบนที่ดินที่
มีอยู่สำหรับการผลิตอาหารและอาจออกแรงดันใหม่ในการใช้ที่ดินนอกภาคเกษตร
biochar ผลิตจากไพโรไลซิของพืชชีวมวลที่อาจจะแตกต่างกันรวมอยู่ใน
ที่ดินการเกษตรจากวัตถุดิบชีวมวลที่ได้รับการปลูก นี้อาจจะมีมากขึ้นในการ
ได้รับทางการเกษตรเพื่อใช้ผลิตภัณฑ์ในการหมุนผ่านพื้นที่ที่กว้างขึ้นเพื่อให้เกิดประโยชน์หรือเพื่อ
จัดการกับปริมาณการสะสมของผลิตภัณฑ์ ใน coproduction พลังงานรวมและน้ำมันชีวภาพ
กรณีศึกษาพิจารณาโดยโอกาวา (2006), biochar โดยผลิตภัณฑ์ยังได้รับการ
ส่งกลับไปยังพื้นที่เพาะปลูกอยู่ติด
สถานการณ์ส่วนใหญ่ถือว่าเป็นวันที่มีความสำคัญกับการจัดการที่ดินทำกินตามอัตภาพ
ที่ biochar อาจจะเพิ่ม ดินเป็นส่วนหนึ่งของระบอบการปกครองที่มีอยู่ในงานไถ biochar อาจจะ
รวมอยู่ในระหว่างการแปลงของที่ดินที่จะไม่จน แต่กลยุทธ์ของการรวมกลุ่มในไม่จนและ
รอยถลอกระบบทุ่งหญ้ายังไม่ได้รับการพิจารณา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เป็นไปได้จากทรัพยากรฟาร์ม ได้แก่ เทศบาลเสียสีเขียวจากสวนและสวนสาธารณะ ,
หรือย่อยสลายของเสียที่หมักในเมืองย่อยกากตะกอนผสมมูลฝอยเทศบาล

นอกจากนี้ ในอนาคต โดยผลิตภัณฑ์ของพลังงานอื่นหรือระบบเชื้อเพลิงไบโอ

อาจจะใช้ได้ ใช้ปิดของเสียฟาร์มสำหรับการผลิตไบโอชาร์ยังคงดึงดูด
ต้นทุนศักยภาพเพื่อหลีกเลี่ยงค่าธรรมเนียมการฝังกลบ หรืออื่น ๆ นอกจากนี้ เมื่อเทียบกับ ทั่วไป หรือขายทิ้ง
วิธีการที่มีอยู่ อาจลดการปล่อยก๊าซเรือนกระจกและร่าง N2O
กว่าที่เล็ดลอดออกมาจากตรงตำแหน่งในดินเพิ่มกําไรสุทธิในส่วนการปล่อยก๊าซคาร์บอน
ผ่านหลีกเลี่ยง GWP สูง อย่างไรก็ตาม หลายๆครั้ง เช่น
มีปริมาณน้ำสูง ซึ่งจะก่อให้เกิดการปล่อยก๊าซที่เพิ่มขึ้นและต้นทุนที่เกี่ยวข้องกับกระบวนการพลังงานในความต้องการที่สูงขึ้นสำหรับ

ไพโรไลซีส ในสถานการณ์ ' วงปิด ' ไบโอชาร์จะรวมอยู่ในพื้นที่เดียวกัน หรืออย่างน้อย ก็เหมือนกัน องค์กรหรือกลุ่มองค์กร
, ซึ่งผลิตจากวัตถุดิบมา . โดยทั่วไป
สถานการณ์เกี่ยวกับการใช้ธัญพืชที่เพาะปลูกในพื้นที่อย่างเข้มข้น ฟางบ่อยๆ
ได้อย่างมีประสิทธิภาพ ผลิตภัณฑ์ของเสีย ถึงแม้ว่าจะไม่มีการตีพิมพ์ปฏิบัติการเพื่อสนับสนุน
ใช้ไบโอชาร์ผลิตจากฟางข้าวสาลี มี จำกัด ข้อมูลที่มีอยู่บนเสถียรภาพสัมพัทธ์
ของไบโอชาร์จากแกลบ ชานอ้อย และฟางจากข้าวโพด
ในอุตสาหกรรมพืชผลการเกษตร อาจเป็นหลอด 2 t c ha-1 . ใส่ฉากนี้ในบริบทของ UK

30 ตัวอย่าง ที่มีประมาณ 4 เมตร ฮา ของธัญพืชที่ปลูกปีรวมเชื้อเพลิงฟอสซิลปล่อย CO2
จํานวน 170 m .
ทฤษฎีการเปรียบเทียบได้ทำสำหรับคาร์บอนเทียบเท่าได้รับการเสนอโดยการเผาฟาง
ข้าวโพดเมื่อเทียบกับการใช้ชีวมวล โดยเฉพาะพืช ( เซียว et al . , 2008 ) .
การใช้ชีวมวลพืชพลังงานในขนาดใหญ่ที่มีผลกระทบที่อาจเกิดขึ้นบนแผ่นดิน
พร้อมใช้งานสำหรับการผลิตอาหาร และอาจกดดันใหม่ในการใช้ที่ดินนอกภาคเกษตร .
ไบโอชาร์ผลิตจากไพโรไลซิสของชีวมวลพืชอาจจะรวมอยู่ในที่ดินที่แตกต่างจากที่วัตถุดิบชีวมวล
ถูกโต นี้อาจจะมากกว่า
ทางเข้าการใช้ผลิตภัณฑ์ในการหมุนมากกว่าพื้นที่ที่กว้างขึ้นเพื่อเพิ่มผลประโยชน์หรือ

จัดการกับปริมาณสะสมของผลิตภัณฑ์ ในพลังงานรวมและไบโอ น้ำมัน coproduction
กรณีศึกษาการพิจารณาโดย โอกาว่า ( 2006 ) , ไบโอชาร์ผลพลอยได้ก็กลับมา arable ที่ดินข้างเคียง
.
ที่สุดสถานการณ์ถือว่าวันที่ได้เน้นการจัดการโดยทั่วไปที่ดินเพาะปลูก
,ที่ไบโอชาร์สามารถเพิ่มลงในดินเป็นส่วนหนึ่งของระบบการไถพรวนที่มีอยู่ ไบโอชาร์อาจ
รวมในระหว่างการแปลงของที่ดินไม่จน แต่กลยุทธ์ของการบูรณาการเข้าไปในระบบและไม่จนถากหญ้า

ยังไม่ได้รับการพิจารณา