Brunetti et al. (2011) claimed that

Brunetti et al. (2011) claimed that the heavy metal accumulation capacity of corn grown in contaminated sites varies considerably from that of corn grown in greenhouse pots. In this study, an in situ plant test was conducted to study corn׳s uptake of heavy metals. In the Niuyunjue region of Nantou City, Taiwan, the soil has a silt loam texture, which is suitable for producing ceramic products. During the past 200 years, people in this area have used local soil materials to manufacture ceramics. Ceramic glazing waste, compounded by improper disposal of waste and wastewater, has resulted in lead contamination in many areas of agricultural land. The remediation costs of physical–chemical treatment techniques (e.g., acid extraction, electrokinetics, overturn dilution) are counterproductive to reducing the lead contamination to less than 150 mg/kg. Thus, this study evaluated the economic benefits and heavy metal attenuation effects of planting corn on-site to identify an alternative sustainable use of contaminated soil.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Brunetti et al. (2011) อ้างว่า กำลังสะสมโลหะหนักของข้าวโพดที่ปลูกในอเมริกาปนเปื้อนแตกต่างไปมากจากข้าวโพดที่ปลูกในกระถางในเรือนกระจก ในการศึกษานี้ การทดสอบพืชใน situ ได้ดำเนินการศึกษา corn׳s การดูดซับโลหะหนักของ ในแคว้น Niuyunjue เมืองหนานโถว ไต้หวัน ดินมีตะกอน loam ภาพหลัก เหมาะสำหรับการผลิตผลิตภัณฑ์เซรามิก ในช่วง 200 ปีที่ผ่านมา คนในพื้นที่นี้ได้ใช้วัสดุในท้องถิ่นดินผลิตเซรามิกส์ เพิ่มหัวข้อกระจกเสีย เซรามิก โดยการขายทิ้งไม่เหมาะสมของเสียและน้ำเสีย มีผลในเป้าหมายการปนเปื้อนในหลายพื้นที่การเกษตร ต้นทุนเพื่อการรักษาทางกายภาพ – เคมีเทคนิค (เช่น สกัดกรด electrokinetics คว่ำเจือจาง) จะ counterproductive เพื่อลดการปนเปื้อนของลูกค้าเป้าหมายให้น้อยกว่า 150 มิลลิกรัม/กิโลกรัม ดังนั้น ศึกษาประเมินผลประโยชน์ทางเศรษฐกิจและผลอ่อนโลหะหนักจากการปลูกข้าวโพดเพื่อระบุการใช้อย่างยั่งยืนการทดแทนของดินที่ปนเปื้อน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Brunetti และคณะ (2011) อ้างว่ากำลังการผลิตการสะสมโลหะหนักของข้าวโพดที่ปลูกในพื้นที่ปนเปื้อนแตกต่างกันมากจากที่ของข้าวโพดที่ปลูกในกระถางเรือนกระจก ในการศึกษานี้ในการทดสอบโรงงานแหล่งกำเนิดได้ดำเนินการเพื่อศึกษาการดูดซึมข้าวโพดของโลหะหนัก ในภูมิภาค Niuyunjue ของเมืองหนานโถว, ไต้หวัน, ดินมีเนื้อดินตะกอนซึ่งเหมาะสำหรับการผลิตผลิตภัณฑ์เซรามิก ช่วงที่ผ่านมา 200 ปีแล้วคนที่อยู่ในบริเวณนี้มีการใช้วัสดุดินในท้องถิ่นในการผลิตเซรามิก เสียการเคลือบเซรามิก, ประกอบกับการกำจัดที่ไม่เหมาะสมของเสียและน้ำเสียที่เกิดขึ้นในการปนเปื้อนสารตะกั่วในหลายพื้นที่ของที่ดินเพื่อการเกษตร ค่าใช้จ่ายในการฟื้นฟูของเทคนิคการรักษาทางกายภาพและทางเคมี (เช่นการสกัดกรด electrokinetics, คว่ำเจือจาง) จะต่อต้านการลดการปนเปื้อนสารตะกั่วน้อยกว่า 150 mg / kg ดังนั้นการศึกษาครั้งนี้ได้รับการประเมินผลประโยชน์ทางเศรษฐกิจและผลกระทบลดทอนโลหะหนักของการปลูกข้าวโพดในสถานที่ที่จะระบุใช้ประโยชน์อย่างยั่งยืนอีกทางเลือกหนึ่งของดินที่ปนเปื้อน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

brunetti et al . ( 2011 ) อ้างว่า โลหะหนักที่สะสมความสามารถของข้าวโพดที่ปลูกในพื้นที่ปนเปื้อน ซึ่งแตกต่างกันมากจากที่ของข้าวโพดที่ปลูกในโรงเรือนหม้อ ในการศึกษานี้ ในการทดสอบพืชแหล่งศึกษาข้าวโพด׳ของการดูดซึมของโลหะหนัก ใน niuyunjue เขตของเมืองฮัวเหลียน , ไต้หวัน , ดินตะกอนร่วนมีพื้นผิวที่เหมาะสำหรับการผลิตผลิตภัณฑ์เซรามิกในช่วงที่ผ่านมา 200 ปี ประชาชนในพื้นที่ได้ใช้วัสดุในดินเพื่อการผลิตเซรามิก เซรามิคเคลือบ ของเสียที่ประกอบโดยการกำจัดที่ไม่เหมาะสมของเสียและน้ำเสีย ส่งผลให้เกิดการปนเปื้อนสารตะกั่วในหลายพื้นที่ของที่ดินทางการเกษตร ความช่วยเหลือค่าใช้จ่ายในการรักษาทางเคมีและเทคนิคทางกายภาพ ( เช่น อะโลนการสกัดกรดคว่ําเจือจาง ) จะต่อต้านเพื่อลดการปนเปื้อนของตะกั่วน้อยกว่า 150 มิลลิกรัม / กิโลกรัม ดังนั้นการศึกษานี้จึงได้ประเมินประโยชน์ทางเศรษฐกิจและโลหะหนักของผลของการปลูกข้าวโพดในการระบุทางเลือกที่ยั่งยืน การใช้ดินที่ปนเปื้อน