The Haunted House: A Short StoryFil

The Haunted House: A Short Story
Filed under: journey,writing — mackenziew @ 12:00 am
Tags: flash fiction, Halloween, haunted houses, short stories
Happy Halloween!

Every town has THAT house. Old. Decrepit. Creepy. It sits amongst trees that are dead, standing over a yard overgrown with weeds. Shutters swing in the breeze, hanging on by rusted hinges. The paint has chipped away. More shingles lie amongst the weeds than on the roof. At least one window is broken. Dark clouds always seem to hover over the house, situated on a dead end street.

And then there are the stories. A man went mad and murdered his whole family in the house. There’s an old woman who died there and she didn’t want anyone else to live there. One night, the house suffered a fire and a baby died in it. On and on, with a tragic death at the center.


Because then come the other stories. Go there at night and you can hear screams coming from the house! Don’t go inside because if you do, the old woman will chase you down! People who stay in the house hear the cries of an infant and smell smoke at night.

The house fascinates me. It always has, ever since I was a child and I first heard the stories. It is another October. Time to collect the odd stories about the house, my favorite part of the year. I swear there are more each year. And all are different. They fascinate me. Yet, they sadden me at the same time.

Why?

Because I don’t have a story of my own. I have never experienced anything paranormal with the house. And it’s not for lack of trying. I ride by the house every day and look for anything out of the ordinary. Nothing. I’d use an Ouija board but they are banned by the Catholic Church. And I don’t trust them.

This year is different though. I am an adult this year. No curfews. And a camera. I am going to conduct my own little investigation. Perhaps I’ll have my own story this year to tell.

And that’s why I’m standing in the front yard, shaking in my sneakers. I am trying to gather the courage. The courage to enter the house. All I have to do is reach out for the doorknob. My hand encircles the cold brass knob and I turn. The door creaks open and I tiptoe inside.

Inside, it smells musty. Everything creaks. And shadows dance along the walls. My breathing quickens as I continue inside. I want to get upstairs as the stories all center on the second floor. Should there be anything in this house, I know I’ll find it there.

The stairs squeak underneath my sneakers. I hold my breath with each step. Mostly in fear, but also due to the dust flying about me. Once I reach the landing, I walk down the hallway. A dirty and tattered rug covers the wooden boards, muffling my footsteps. There is nothing, though, to muffle my beating heart. If something is in this house, it no doubt can hear it.

I stop before a door; if I remember correctly, this is the most haunted room. Why depends on which legend you believe: the man killed his children in this room or where the old woman died or where the baby died in the fire. So I am guaranteed to see something in here if the house is haunted.

The door opens easily. I shine my flashlight in, checking for anything that may jump out at me. Nothing. With tentative steps, I enter the room. Disappointment floods me as I realize it is a normal room. Sure, it needs a good cleaning, but it still just a room. A rusted bed frame sat in a corner, mattress and blankets long gone. Part of the window is broken, letting in a breeze that rocks a rocking chair. No other furniture is in the room.

I step in and double check the room. The only other thing in the room is a closet. One door is missing and the other hanging off. If I blow hard enough, I can knock it off.

Once I am sure there is nothing else in the room, I place the camera on the windowsill. I sit in the chair with a recorder. Time to begin.

“If anyone is here, I mean you no harm. Please give me a sign you are here. I just want to tell your story.”

And so I wait. Tensing at every sound. Relaxing when I identify the source as something outside or the house settling. Three hours later and nothing has come out. I need to go home.

I pause by my car, looking at the house. Its secrets remain just that for now. Secrets.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บ้านผีสิง: เรื่องสั้น
ยื่นใต้: การเดินทางการเขียน - mackenziew @ 12:00
ป้าย: นิยายแฟลชฮาโลวีนบ้านผีสิงเรื่องสั้น
มีความสุขฮาโลวีน

ทุกเมืองมีบ้านที่ เก่า เสื่อม น่าขนลุก มันนั่งอยู่ท่ามกลางต้นไม้ที่ตายแล้วยืนอยู่เหนือลานรกไปด้วยวัชพืช บานประตูหน้าต่างแกว่งในสายลม, ที่แขวนอยู่บนโดยบานพับสนิม สีที่ได้แหว่งไปโรคงูสวัดขึ้นอยู่ท่ามกลางวัชพืชกว่าบนหลังคา อย่างน้อยหนึ่งหน้าต่างเสีย เมฆมืดเสมอดูเหมือนจะเลื่อนเมาส์ไปที่บ้านที่ตั้งอยู่บนถนนท้ายตาย.

แล้วมีเรื่องราว คนไปบ้าและฆ่าทุกคนในครอบครัวของเขาที่อยู่ในบ้าน มีหญิงชราคนหนึ่งที่เสียชีวิตที่นั่นและเธอก็ไม่ได้ต้องการให้ใครอื่นที่จะอาศัยอยู่ที่นั่น หนึ่งคืนบ้านได้รับความเดือดร้อนจากไฟไหม้และทารกเสียชีวิตในนั้น บนและบนกับตายอนาถที่ศูนย์.


มาแล้วเพราะเรื่องอื่น ๆ ไปที่นั่นในเวลากลางคืนและคุณสามารถได้ยินเสียงกรีดร้องที่มาจากบ้าน! ไม่ได้เข้าไปด้านในเพราะถ้าคุณผู้หญิงคนเก่าจะไล่ล่าคุณลง คนที่อยู่ในบ้านได้ยินเสียงร้องของทารกและควันกลิ่นในเวลากลางคืน.

บ้าน fascinates ฉัน ก็มักจะมีนับตั้งแต่ผมยังเป็นเด็กและฉันแรกได้ยินเรื่องราว มันเป็นเดือนตุลาคมอีก เวลาในการเก็บรวบรวมเรื่องราวแปลก ๆ เกี่ยวกับบ้านเป็นส่วนหนึ่งที่ชื่นชอบของปี ฉันสาบานมีมากขึ้นในแต่ละปี และทุกคนมีความแตกต่างกัน พวกเขาตรึงใจฉัน ยังพวกเขาเศร้าใจฉันในเวลาเดียวกัน.

ทำไม

เพราะผมไม่ได้มีเรื่องราวของตัวเอง ผมไม่เคยมีประสบการณ์อะไรอาถรรพณ์กับบ้านและมันไม่ได้สำหรับการขาดความพยายาม ฉันนั่งที่บ้านทุกวันและมองหาสิ่งที่ออกจากสามัญ ไม่มีอะไร ฉันต้องการใช้กระดานอุย แต่พวกเขาจะไม่ได้รับอนุญาตโดยคริสตจักรคาทอลิก และฉันไม่ไว้วางใจพวกเขา.

ปีนี้จะแตกต่างกัน แต่ ผมเป็นผู้ใหญ่ในปีนี้ ไม่มี curfews และกล้อง ฉันจะดำเนินการตรวจสอบน้อยของตัวเอง บางทีฉันจะมีเรื่องราวของตัวเองในปีนี้ที่จะบอก.

และนั่นคือเหตุผลที่ผมยืนอยู่ในสนามหน้าบ้านสั่นในรองเท้าผ้าใบของฉัน ฉันพยายามที่จะรวบรวมความกล้าหาญ ความกล้าที่จะเข้าไปในบ้าน ทั้งหมดที่ฉันต้องทำคือเอื้อมมือลูกบิดประตู มือของฉันล้อมรอบลูกบิดทองเหลืองเย็นและฉันเปิด ประตู creaks เปิดและฉันเขย่งภายใน.

ภายในมันมีกลิ่นเหม็นอับ creaks ทุกอย่าง และเงาเต้นรำตามผนังquickens หายใจของฉันเป็นที่ฉันยังคงอยู่ภายใน ฉันต้องการที่จะได้รับชั้นบนเป็นเรื่องที่ศูนย์ทั้งหมดที่อยู่บนชั้นสอง ควรจะมีอะไรที่อยู่ในบ้านนี้ฉันรู้ว่าฉันจะพบว่ามันมี.

บันไดเปิดเผยภายใต้รองเท้าผ้าใบของฉัน ฉันกลั้นลมหายใจของฉันกับแต่ละขั้นตอน ส่วนใหญ่อยู่ในความหวาดกลัว แต่ยังเนื่องจากฝุ่นบินเกี่ยวกับฉัน เมื่อฉันมาถึงเชื่อมโยงไปถึงที่ฉันเดินไปตามทางเดินพรมสกปรกและขาดรุ่งริ่งครอบคลุมถึงไม้กระดานปิดกั้นรอยเท้าของฉัน มีอะไรแม้ว่าจะอุดหัวใจเต้นของฉัน หากสิ่งที่อยู่ในบ้านหลังนี้ก็ไม่มีข้อสงสัยสามารถได้ยินมัน

ฉันหยุดก่อนที่ประตู. ถ้าฉันจำอย่างถูกต้องนี้เป็นห้องผีสิงมากที่สุด เหตุผลที่ขึ้นอยู่กับที่ตำนานที่คุณเชื่อคนที่ฆ่าลูก ๆ ของเขาในห้องนี้หรือในกรณีที่หญิงชราคนหนึ่งเสียชีวิตหรือทารกที่ตายในกองไฟ ดังนั้นฉันรับประกันได้ว่าจะเห็นอะไรบางอย่างในที่นี่ถ้าบ้านมีผีสิง.

ประตูเปิดได้อย่างง่ายดาย ฉันส่องแสงไฟฉายของฉันในการตรวจสอบสำหรับสิ่งที่อาจจะกระโดดออกมาที่ผม ไม่มีอะไร ด้วยขั้นตอนเบื้องต้นที่ฉันเข้ามาในห้อง ผิดหวังน้ำท่วมฉันเป็นฉันรู้ว่ามันเป็นห้องปกติ แน่ใจว่าจะต้องทำความสะอาดที่ดี แต่ก็ยังเพียงแค่ห้องพัก กรอบเตียงสนิมนั่งอยู่ในมุมที่นอนและผ้าห่มที่หายไปนาน ส่วนหนึ่งของหน้าต่างเสียให้ในสายลมที่หินเก้าอี้โยก ไม่มีเฟอร์นิเจอร์อื่น ๆ อยู่ในห้อง.

ฉันขั้นตอนในการตรวจสอบห้องพัก เพียง แต่สิ่งที่คนอื่น ๆ ในห้องมีตู้เสื้อผ้า ประตูบานหนึ่งที่ขาดหายไปและอื่น ๆ ที่แขวนปิด ถ้าผมเป่ายากพอฉันสามารถเคาะออก.

เมื่อฉันแน่ใจว่ามีอะไรอย่างอื่นในห้องที่ฉันวางกล้องบนขอบหน้าต่าง ฉันนั่งอยู่ในเก้าอี้ที่มีการบันทึก เวลาที่จะเริ่มต้น.

"ถ้าทุกคนอยู่ที่นี่ผมหมายถึงคุณไม่อันตราย โปรดให้ฉันเข้าสู่ระบบคุณอยู่ที่นี่ ฉันเพียงแค่ต้องการที่จะบอกเล่าเรื่องราวของคุณ. "

และดังนั้นฉันรอ เกร็งทุกเสียง ผ่อนคลายเมื่อฉันระบุแหล่งที่มาเป็นสิ่งที่อยู่ข้างนอกหรือตกตะกอนบ้านสามชั่วโมงต่อมาและไม่มีอะไรที่ได้ออกมา ฉันต้องการที่จะกลับบ้าน.

ฉันหยุดโดยรถของฉันกำลังมองหาที่บ้าน ความลับของตนยังคงอยู่เพียงแค่ว่าตอนนี้ ความลับ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Haunted House: เรื่องสั้น
ยื่นใต้: การเดินทาง การเขียน — mackenziew @ 12:00 am
Tags: แฟลชนิยาย ฮาโลวีน ผีสิงบ้าน เรื่องสั้น
แฮปปี้ฮาโลวีน!

ทุกเมืองมีบ้าน เก่า ระอา น่าขนลุก มันตั้งอยู่ท่ามกลางต้นไม้ที่ตายแล้ว ยืนเหนือศอกอยู่กลางป่ารกชัฏ มีวัชพืช บานเกล็ดบานสวิงในสายลม แขวนบน โดย rusted hinges สีมีบิ่นไป งูสวัดมากกว่าอยู่ท่ามกลางวัชพืชกว่าบนดาดฟ้า หน้าต่างถูกตัดขาด เค้าดูเหมือนจะ โฮเวอร์เหนือเฮ้าส์ ตั้งอยู่บนถนนตายสิ้นสุดการเสมอ

แล้ว มีเรื่อง คนก็บ้า และฆาตกรรมครอบครัวของเขาทั้งหมดในบ้าน มีหญิงที่เสียชีวิตมี และเธอไม่ต้องการคนอื่นก็มี คืนที่หนึ่ง บ้านรับความเดือดร้อนเป็นไฟ และทารกเสียชีวิตใน และ กับความตายที่น่าเศร้าที่ศูนย์


เพราะจากนั้น มาเรื่องราวอื่น ๆ ไปในเวลากลางคืน และคุณได้ยินมาจากบ้าน screams ไม่เข้าไปข้างใน เพราะถ้าคุณทำได้ หญิงชราจะไล่คุณลง คนที่อยู่ในบ้านได้ยินเสียงร้องของทารก และกลิ่นควันที่คืน

บ้าน fascinates ฉัน มันก็มี ตั้งแต่ผมเด็ก และฉันได้ยินเรื่อง ตุลาคมอีกได้ เวลาในการเก็บรวบรวมเรื่องราวแปลกเกี่ยวกับบ้าน หนึ่งปีของฉันชื่นชอบ สาบานมีเพิ่มมากขึ้นทุกปี และทั้งหมดแตกต่างกัน พวกเขาเคลิ้มผม ยัง พวกเขา sadden ฉันในเดียวกันเวลา

ทำไม?

เพราะฉันไม่มีเรื่องราวของตัวเอง ผมยังไม่เคยพบสิ่งอาถรรพณ์กับบ้าน และไม่ขาดการพยายาม ผมขี่จากบ้านทุกวัน และค้นหาสิ่งผิดปกติ ไม่มีอะไร จะใช้เป็นกระดานผีถ้วยแก้ว แต่ก็ถูกห้าม โดยคริสตจักรคาทอลิก และฉันไม่ไว้ใจ

ปีนี้จะแตกต่างกันแม้ว่า ฉันเป็นผู้ใหญ่ปีนี้ Curfews ไม่ และกล้อง ฉันกำลังไปทำการตรวจสอบของตัวเองเล็กน้อย บางทีฉันจะได้เรื่องของตัวเองปีนี้บอกไว้

และที่ว่าทำไมผมกำลังยืนอยู่ในลานด้านหน้า สั่นในรองเท้าของฉัน ฉันกำลังพยายามรวบรวมความกล้า ความกล้าที่บ้าน สิ่งที่ต้องทำคือเข้าถึงสำหรับลูกบิดประตู มือล้อมโดยรอบปุ่มทองเหลืองเย็น และเปิด ประตู creaks เปิด และฉันเขย่งภายใน

ภายใน กลิ่นควร ทุก creaks และเงาเต้นตามผนัง ฉันหายใจ quickens เป็นผมต่อภายใน อยากได้ชั้นบนเป็นเรื่องราวที่ศูนย์ให้บริการบนชั้นสอง จะมีอะไรในบ้านนี้ ฉันรู้ว่า ฉันจะพบว่ามีการ

squeak บันไดใต้รองเท้าของฉัน ฉันเก็บลมหายใจของฉันแต่ละขั้นตอน ส่วนใหญ่อยู่ในความกลัว แต่เนื่องจากฝุ่นบินเกี่ยวกับฉัน เมื่อผมไปถึงที่จอด ฉันเดินลงเสียงพูด พรมที่สกปรก และ tattered ครอบคลุมกระดานไม้ muffling เท้าของฉัน ไม่มีอะไร แม้ว่า เตาหัวใจเต้น ถ้าสิ่งที่อยู่ในบ้าน มันคงไม่ได้ยินมัน

ฉันหยุดก่อนประตู ถ้าผมจำอย่างถูกต้อง นี้เป็นห้องสุดบ้านผี ทำไมพึ่งคำอธิบายแผนภูมิซึ่งคุณเชื่อว่า: คนที่ฆ่าลูกในห้องนี้ หรือการที่หญิงชราเสียชีวิต หรือการที่ทารกเสียชีวิตในไฟ ดังนั้นฉันรับประกันดูนี่ถ้าบ้านบ้าน

ประตูเปิดได้อย่างง่ายดาย ฉันส่องไฟฉายของฉันใน ตรวจสอบสิ่งที่อาจข้ามออกที ไม่มีอะไร มีขั้นตอนแน่นอน ฉันใส่ห้อง หวังน้ำท่วมฉันเป็นฉันรู้ว่า มันเป็นห้องพักปกติ แน่ ต้องการทำความสะอาดที่ดี แต่มันยังแค่ห้องพัก เฟรมเตียง rusted เสาร์ในมุม ที่นอน และผ้าห่มที่หายไปนาน ส่วนของหน้าต่างถูกตัดขาด ให้ในลมที่หินเก้าอี้โยก เฟอร์นิเจอร์อื่น ๆ ไม่มีในห้อง

ฉันใน พักคู่ห้องพัก เฉพาะสิ่งอื่น ๆ ในห้องจะมีตู้เสื้อผ้า ประตูหนึ่งหายไป และอื่น ๆ แขวนปิด ถ้าผมเป่ายากมาก ฉันสามารถเคาะมัน off.

เมื่อผมแน่ใจว่า มีอะไรอยู่ในห้องพัก ผมทำกล้องบน windowsill ได้ ฉันนั่งในเก้าอี้ที่ มีการบันทึก เวลาเริ่มงาน

"ถ้าใครอยู่ที่นี่ ผมหมายถึง คุณไม่อันตราย โปรดให้ฉันเครื่องคุณอยู่ที่นี่ เพียงต้องการเล่าสู่กัน"

และดัง นั้นฉันรอ Tensing ที่ทุกเสียง ผ่อนคลาย เมื่อฉันระบุแหล่งที่มาเป็นภายนอก หรือบ้านที่ชำระ 3 ชั่วโมงในภายหลัง และไม่มีอะไรมาออก ฉันต้องไปบ้าน

ฉันหยุดขับรถของฉัน ดูที่บ้าน ความลับของอยู่เพียงว่าในขณะนี้ ความลับ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ที่หลอกหลอนบ้าน:เรื่องสั้น
ยื่นฟ้องตาม:การเดินทาง,การเขียน - mackenziew @ 00:00 น.
แท็ก:แฟลชเรื่อง,นักการเมืองทั้งหลายต่าง,หลอกหลอน,เรื่องสั้น
นักการเมืองทั้งหลายต่างแฮปปี้!

ทุกเมืองได้ที่บ้าน. เก่า. กะปลกกะเปลี้ย. ช่างน่าขนพองสยองเกล้า. โรงแรมตั้งอยู่ท่ามกลางต้นไม้ที่มีคนตายยืนอยู่บนลานกว้างที่มีวัชพืช หน้าต่างบานเกล็ดชิงช้าในสายลมที่แขวนอยู่บนโดยเรื้อบานพับจอแสดงผล สีที่มีอยู่ห่างออกไปใน ผลิตภัณฑ์a . m . Stern .มากกว่านอนในหมู่วัชพืชมากกว่าอยู่บนชั้นหลังคา อย่างน้อยหนึ่งหน้าต่างแตก เมฆสีเข้มอยู่เสมอก็ดูเหมือนจะบินอยู่เหนือบ้านที่ตั้งอยู่บนถนนสายทางที่.

และก็ยังมีเรื่องที่มี ชายคนหนึ่งเข้าไปเสียสติและถูกฆ่าตายทั้งครอบครัวของเขาในบ้าน มีหญิงชราคนหนึ่งที่เสียชีวิตที่นั่นและเธอไม่ต้องการคนอื่นไปอยู่ที่นั่น หนึ่งในยามค่ำคืนบ้านหลังที่เกิดเหตุเพลิงไหม้และลูกน้อยที่เสียชีวิตในโรงแรม และด้วยความตายอันน่าสลดใจที่ศูนย์กลาง.


เพราะจากนั้นมาถึงเรื่องอื่นๆได้. ไปที่นั่นในเวลากลางคืนและคุณจะได้ยินเสียงหวีดร้องมาจากบ้าน ไม่ได้เข้าไปยังด้านในเพราะถ้าคุณทำหญิงชราที่จะไล่ตามคุณลง คนที่อยู่ในบ้านที่ได้ยินเสียงร้องที่มีกลิ่นเหม็นและทารกที่มีควันในยามค่ำคืน.

บ้านที่น่าทึ่งมาก ต้องมีตั้งแต่ผมยังเป็นเด็กและเป็นครั้งแรกที่ได้ยินเรื่องราว เป็นเดือนตุลาคมอีกคนหนึ่ง เวลาในการเก็บรวบรวมเรื่องราวประหลาดที่เกี่ยวกับบ้านที่เป็นส่วนหนึ่งที่ชื่นชอบของฉันในปีนี้. ผมสาบานมีมากขึ้นทุกปี และทั้งหมดมีลักษณะที่แตกต่างกัน พวกเขาทำให้หลงฉัน แต่เศร้าผมในช่วงเวลาเดียวกันนี้.

ทำไมจึงเป็นเช่นนี้?

เพราะผมไม่มีเรื่องของฉัน ผมไม่เคยมีประสบการณ์อะไร paranormal พร้อมด้วยบ้านที่และมันไม่ใช่การพยายาม ผมใช้เวลาเดินทางโดยบ้านที่ทุกวันและมองหาอะไรออกมาของหุ้นสามัญที่ ไม่มีอะไรเลย" ฉันจะใช้บอร์ด ouija แต่ถูกห้ามเข้าโดยที่โบสถ์คาทอลิก และผมไม่เชื่อถือได้.

ปีนี้แม้จะมีความแตกต่างกัน ผมเป็นผู้ใหญ่ในปีนี้ curfews ฉบับที่ และกล้องถ่าย ภาพ . ฉันจะไปกับการสืบสวนสอบสวนส่วนตัวขนาดเล็กของฉัน บางทีอาจจะมีเรื่องราวของตัวเองในปีนี้จะบอกให้.

และนั่นคือเหตุผลที่ว่าทำไมผมยืนอยู่ที่สนามหน้าบ้านของฉันสั่นอยู่ในรองเท้าผ้าใบส้นยาง ผมพยายามจะรวบรวมความกล้า ความกล้าที่จะเข้าไปในบ้านได้. ทั้งหมดที่จะต้องทำคือการเข้าถึงสำหรับลูกบิดประตู มือถือของฉัน encircles ปุ่มทำด้วยทองสัมฤทธิ์เย็นและจะเปิด ประตู creaks เปิดให้บริการและผมปลายเท้าด้านใน.

ด้านในจะมีกลิ่นเหม็นอับ ทุกสิ่งทุกอย่าง creaks การเต้นรำและเงาตามแนวผนังการหายใจของฉัน Quickens อย่างที่ผมเดินทางต่อไปทางด้านใน ฉันต้องการจะได้รับขึ้นไปชั้นบนเป็นเรื่องที่ศูนย์ทั้งหมดที่อยู่บนชั้นที่สอง จะมีอะไรในบ้านหลังนี้ฉันรู้ว่าฉันจะได้พบว่าโรงแรมมี.

เสียงร้องที่อยู่ใต้บันไดรองเท้าผ้าใบของฉัน ผมกลั้นหายใจของฉันด้วยแต่ละขั้นตอน ซึ่งส่วนใหญ่เป็นความกลัวแต่ยังเกิดขึ้นเนื่องจากฝุ่นละอองที่บินเกี่ยวกับผม. เมื่อผมไปถึงการลงจอดที่ผมเดินลงไปตามทางเดินที่พรมสกปรกและกะรุ่งกะริ่งที่ครอบคลุมถึงบอร์ดจากไม้ที่ muffling ตามรอยเท้าของฉัน ไม่มีสิ่งใดจะอุดหัวใจที่เต้นแรงของฉัน หากมีบางสิ่งอยู่ในบ้านหลังนี้ไม่มีข้อสงสัยสามารถได้ยินเสียง.

ผมหยุดก่อนถึงที่หากผมจำได้ว่าไม่ถูกต้องเป็นห้องหลอน เหตุใดจึงขึ้นอยู่กับตามตำนานซึ่งคุณเชื่อว่าคนที่ฆ่าคนของเขาในห้องนี้หรือที่ที่หญิงชราผู้ที่เสียชีวิตหรือสถานที่ซึ่งเด็กที่เสียชีวิตในกองไฟ ดังนั้นผมจึงรับประกันได้ว่าจะดูบางสิ่งบางอย่างในที่นี่หากบ้านหลังนี้ตามหลอกหลอนอีก.

ประตูจะเปิดออกได้อย่างง่ายดาย ผมจึงเพิ่มความเงางามไฟฉายของฉันในการตรวจสอบสำหรับสิ่งที่อาจจะกระโดดออกมา ไม่มีอะไรเลย" พร้อมด้วยบันไดไม่แน่นอนผมเข้าไปในห้อง น้ำท่วมทำให้ผิดหวังผมรู้ว่ามันเป็นห้องปกติที่ แน่ใจว่าที่ต้องการทำความสะอาดที่ดีเยี่ยมแต่ยังคงอยู่ห้อง ที่เรื้อกรอบเตียงนั่งอยู่ในมุมที่ผ้าห่มและเครื่องนอนยาวออกไป เป็นส่วนหนึ่งของหน้าต่างที่มีให้ในสายลมที่โขดหินเก้าอี้โยก เฟอร์นิเจอร์อื่นๆไม่มีอยู่ในห้องนี้.

ผมขั้นตอนในและตรวจสอบห้อง สิ่งเดียวที่อยู่ในห้องที่มีห้องสุขาที่ ประตูหนึ่งคือไม่มีและอื่นๆที่ห้อยปิด หากฉันส่งผลกระทบต่อดิสก์ไม่เพียงพอฉันสามารถทำให้มันออก.

เมื่อฉันแน่ใจว่ามีอยู่ไม่มีอะไรอย่างอื่นในห้องที่ผมวางกล้องข้าเท้าแขนเข้ากับธรณีหน้าต่าง ผมนั่งอยู่ในเก้าอี้ที่พร้อมด้วยเครื่องบันทึก ช่วงเวลาของการเริ่มต้น.

"ไม่ว่าใครก็ตามจะอยู่ที่นี่ผมหมายความว่าคุณไม่มีอันตราย โปรดให้ลงชื่อเข้าใช้ที่คุณอยู่ที่นี่ ผมเพียงต้องการที่จะบอกเรื่องราวของคุณ"

และผมรอ tensing ที่เสียงทุกครั้ง. ผ่อนคลายเมื่อฉันระบุแหล่งที่มาเป็นบางสิ่งบางอย่างอยู่ทางด้านนอกหรือบ้านที่มาปักหลักสามชั่วโมงต่อมาและไม่มีอะไรออกมา ฉันจำเป็นต้องให้กลับไปบ้าน.

ผมหยุดชั่วคราวโดยทางรถยนต์ของผมกำลังมองหาที่บ้าน ความลับของตนอยู่เพียงว่าตอนนี้ ความลับ.