Renaissance literature refers to Eu

Renaissance literature refers to European literature which was influenced by the intellectual and cultural tendencies associated with the Renaissance. The literature of the Renaissance was written within the general movement of the Renaissance which arose in 14th-century Italy and continued until the 16th century while being diffused into the western world. It is characterized by the adoption of a humanist philosophy, the recovery of the classical literature of Antiquity and benefited from the spread of printing in the latter part of the 15th century. For the writers of the Renaissance Greco-Roman inspiration was shown both in the themes of their writing and in the literary forms they used. The world was considered from an anthropocentric perspective. Platonic ideas were revived and put to the service of Christianity. The search for pleasures of the senses and a critical and rational spirit completed the ideological panorama of the period. New literary genres such as the essay (Montaigne) and new metrical forms such as the sonnet (Petrarch) and Spenserian stanza made their appearance.

The impact of the Renaissance varied across the continent; countries that were predominantly Catholic or Protestant experienced the Renaissance differently. Areas where the Orthodox Church was culturally dominant, as well as those areas of Europe under Islamic rule were more or less outside its influence. The period focused on self-actualization and one's ability to accept what is going on in one's life.[citation needed]

The earliest Renaissance literature appeared in Italy in the 14th century; Dante, Petrarch, Boccaccio, Machiavelli and Ariosto are notable examples of Italian Renaissance writers. From Italy the influence of the Renaissance spread at different times to other countries and continued to spread around Europe through the 17th century. The English Renaissance and the Renaissance in Scotland date from the late 15th century to the early 17th century. In northern Europe the scholarly writings of Erasmus, the plays of Shakespeare, the poems of Edmund Spenser and the writings of Sir Philip Sidney may be considered Renaissance in character.

The creation of the printing press (using movable type) by Johannes Gutenberg in the 1450s encouraged authors to write in their local vernacular rather than in Greek or Latin classical languages, widening the reading audience and promoting the spread of Renaissance ideas

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ยุคฟื้นฟูศิลปวิทยาวรรณคดีหมายถึงวรรณกรรมยุโรปซึ่งได้รับอิทธิพลจากแนวโน้มทางปัญญา และวัฒนธรรมที่เกี่ยวข้องกับยุคฟื้นฟูศิลปวิทยา วรรณกรรมของยุคฟื้นฟูศิลปวิทยาถูกเขียนขึ้นภายในการเคลื่อนไหวทั่วไปของเรอเนสซองซ์ซึ่งเกิดขึ้นในศตวรรษที่ 14 อิตาลี และต่อเนื่องจนถึงศตวรรษที่ 16 ในขณะที่มีการกระจายเข้าไปในโลกตะวันตก มันเป็นลักษณะของปรัชญาเรื่องมนุษยชาติ การกู้คืนของวรรณกรรมคลาสสิกของสมัยโบราณ และได้รับประโยชน์จากการแพร่กระจายของการพิมพ์ในส่วนหลังของศตวรรษที่ 15 สำหรับผู้เขียนของ Renaissance ไอเดียกรีกโรมันแสดงทั้ง ในรูปแบบของการเขียนของพวกเขา และ ในวรรณกรรมรูปแบบพวกเขาใช้ โลกได้รับการพิจารณาจากมุมมอง anthropocentric ไอเดีย Platonic ถูกฟื้นขึ้นมา และย้ายไปยังบริการของศาสนาคริสต์ การค้นหาสำหรับความสุขของจิตใจและจิตวิญญาณสำคัญ และเหตุผลเสร็จพาโนรามาอุดมการณ์ของรอบระยะเวลา ลักษณะที่ปรากฏใหม่วรรณกรรมประเภทเช่นเรียงความ (มินิ) และแบบฟอร์มเกี่ยวกับการวัดใหม่เช่นซอนเน็ต (เปตราก) และ Spenserian บทได้ผลกระทบของเรเนสซองที่แตกต่างกันข้ามทวีป ประเทศที่นับถือนิกายโปรเตสแตนต์ หรือคาทอลิกส่วนใหญ่พบเรเนสซองแตกต่างกัน พื้นที่ที่เป็นที่โดดเด่นทางวัฒนธรรมของโบสถ์ออร์โธดอกซ์ เช่นเดียวกับพื้นที่ของยุโรปภายใต้กฎอิสลามมีมากหรือน้อยของอิทธิพลภายนอก งวดเน้น self-actualization และความสามารถในการยอมรับสิ่งที่เกิดขึ้นในชีวิต [แก้]เรเนซองส์วรรณกรรมเก่าแก่ที่สุดปรากฏในอิตาลีในศตวรรษที่ 14 Dante เปตราก ควอดแฟมิลี่ วิหาร และ Ariosto มีตัวอย่างของนักเขียนยุคฟื้นฟูศิลปวิทยาอิตาลี จากอิตาลี อิทธิพลของยุคฟื้นฟูศิลปวิทยาประดับต่างเวลาต่างประเทศ และยังคงแพร่สะพัดไปทั่วยุโรปศตวรรษที่ 17 ยุคฟื้นฟูศิลปวิทยาอังกฤษและยุคฟื้นฟูศิลปวิทยาในสกอตแลนด์วันจากปลายคริสต์ศตวรรษที่ 15 ถึงต้นศตวรรษที่ 17 ในยุโรปเหนือ งานเขียนเชิงวิชาการของ Erasmus บทละครของเช็คสเปียร์ บทกวีของวาง Spenser และงานเขียนของเซอร์ฟิลิปซิดนีย์อาจถือได้ว่ายุคฟื้นฟูศิลปวิทยาในอักขระการสร้างแท่นพิมพ์ (ใช้สามารถเคลื่อนย้ายชนิด) โดยโยฮัน Gutenberg ใน 1450s การสนับสนุนให้ผู้เขียนเขียน ในสำนวนท้องถิ่น แทน ภาษากรีกหรือละตินคลาสสิก ขยับขยายกลุ่มเป้าหมายอ่าน และส่งเสริมการแพร่กระจายของเรอเนสซองซ์ไอเดีย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วรรณกรรมยุคฟื้นฟูศิลปวิทยาหมายถึงวรรณกรรมยุโรปซึ่งได้รับอิทธิพลจากแนวโน้มทางปัญญาและวัฒนธรรมที่เกี่ยวข้องกับเรเนสซอง วรรณกรรมของยุคฟื้นฟูศิลปวิทยาถูกเขียนในการเคลื่อนไหวทั่วไปของเรเนสซองที่เกิดขึ้นในศตวรรษที่ 14 อิตาลีและต่อเนื่องจนถึงศตวรรษที่ 16 ในขณะที่ถูกกระจายลงไปในโลกตะวันตก มันมีเอกลักษณ์เฉพาะด้วยการยอมรับของปรัชญามนุษยนิยมการฟื้นตัวของวรรณกรรมคลาสสิกของสมัยโบราณและได้รับประโยชน์จากการแพร่กระจายของการพิมพ์ในส่วนหลังของศตวรรษที่ 15 สำหรับนักเขียนของแรงบันดาลใจในยุคฟื้นฟูศิลปวิทยากรีกโรมันถูกนำมาแสดงทั้งในรูปแบบของการเขียนของพวกเขาและในรูปแบบวรรณกรรมที่พวกเขาใช้ โลกได้รับการพิจารณาจากมุมมองของ anthropocentric ความคิดของเพื่อนคุยฟื้นขึ้นมาและนำไปให้บริการของศาสนาคริสต์ ค้นหาความสุขของความรู้สึกและจิตวิญญาณที่สำคัญและมีเหตุผลเสร็จพาโนรามาอุดมการณ์ของรอบระยะเวลา ใหม่ประเภทวรรณคดีเช่นเรียงความ (Montaigne) และรูปแบบระบบเมตริกใหม่ ๆ เช่นโคลง (เพทราร์ก) และฉันท์ Spenserian ทำลักษณะของพวกเขา.

ผลกระทบของเรเนสซองแตกต่างกันข้ามทวีป; ประเทศที่ส่วนใหญ่เป็นคาทอลิกหรือโปรเตสแตนต์ประสบการณ์ยุคฟื้นฟูศิลปวิทยาการที่แตกต่างกัน พื้นที่ที่คริสตจักรออร์โธดอกเป็นที่โดดเด่นทางวัฒนธรรมเช่นเดียวกับพื้นที่ดังกล่าวของยุโรปภายใต้การปกครองของอิสลามได้มากขึ้นหรือน้อยลงนอกอิทธิพลของ ช่วงเวลาที่มุ่งเน้นไปที่ตัวเอง actualization และความสามารถของคนที่จะยอมรับสิ่งที่เกิดขึ้นในชีวิตหนึ่งของ [ต้องการอ้างอิง].

วรรณกรรมยุคฟื้นฟูศิลปวิทยาเร็วที่สุดเท่าที่ปรากฏในอิตาลีในศตวรรษที่ 14; ดันเต้, เพทราร์ก Boccaccio, Machiavelli และอริออสโตเป็นตัวอย่างที่โดดเด่นของนักเขียนยุคฟื้นฟูศิลปวิทยาอิตาลี จากอิตาลีอิทธิพลของยุคฟื้นฟูศิลปวิทยาการแพร่กระจายในช่วงเวลาที่แตกต่างกันกับประเทศอื่น ๆ และยังคงแพร่กระจายไปทั่วยุโรปผ่านศตวรรษที่ 17 ภาษาอังกฤษยุคฟื้นฟูศิลปวิทยาและยุคฟื้นฟูศิลปวิทยาในสกอตแลนด์วันจากปลายศตวรรษที่ 15 ถึงต้นศตวรรษที่ 17 ในยุโรปเหนือเขียนทางวิชาการของราสมุสบทละครของเช็คสเปียร์กวีของเอ๊ดมันด์สเปนเซอร์และงานเขียนของเซอร์ฟิลิปซิดนีย์อาจได้รับการพิจารณายุคฟื้นฟูศิลปวิทยาการในลักษณะ.

การสร้างกดพิมพ์ (โดยใช้ชนิดที่สามารถเคลื่อนย้าย) โดยฮันกูเทนเบิร์กในยุค 1450 ผู้เขียนสนับสนุนให้เขียนในภาษาพื้นเมืองในท้องถิ่นของพวกเขามากกว่าในภาษากรีกคลาสสิกหรือละตินขยับขยายผู้ชมอ่านและการส่งเสริมการแพร่กระจายของความคิดยุคฟื้นฟูศิลปวิทยา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

วรรณกรรมยุโรปยุคฟื้นฟูศิลปวิทยา หมายถึง วรรณกรรมที่ได้รับอิทธิพลมาจากแนวโน้มทางปัญญาและวัฒนธรรมที่เกี่ยวข้องกับศิลปวิทยา . วรรณกรรมของเรเนสซอง เขียนในการเคลื่อนไหวของยุคฟื้นฟูศิลปวิทยาซึ่งเกิดขึ้นในศตวรรษที่ 14 ในอิตาลีทั่วไปต่อเนื่องจนถึง ศตวรรษที่ 16 ในขณะที่การกระจายในโลกตะวันตก มันเป็นลักษณะโดยการยอมรับของมนุษยนิยมปรัชญา การฟื้นตัวของวรรณคดีคลาสสิกของความเก่าและได้รับประโยชน์จากการกระจายของการพิมพ์ในส่วนหลังของศตวรรษที่ 15 สำหรับนักเขียนของแรงบันดาลใจ Renaissance เกรโกโรมันถูกแสดงทั้งในรูปแบบของการเขียนของพวกเขาและในรูปแบบหนังสือที่พวกเขาใช้ โลกได้รับการพิจารณาจากมุมมองของ anthropocentric . ความคิดเห็นที่เพลโตคือการฟื้นฟูและให้บริการของศาสนาคริสต์ การค้นหาความสุขของความรู้สึกและจิตวิญญาณอย่างมีวิจารณญาณและเหตุผล เสร็จ พาโนรามา อุดมการณ์ของระยะเวลา ประเภทวรรณกรรมใหม่ๆ เช่น การเขียนเรียงความ ( มอนเทน ) และรูปแบบใหม่ๆ เช่น กาพย์โคลงฉันท์ ( เพทราร์ก ) และ spenserian ทำให้ลักษณะที่ปรากฏของพวกเขาผลกระทบของยุคฟื้นฟูศิลปวิทยาหลากหลายข้ามทวีป ประเทศที่เด่นคาทอลิกหรือโปรเตสแตนต์ที่มีประสบการณ์ชีวิตที่แตกต่างกัน พื้นที่ที่โบสถ์ดั้งเดิมคือวัฒนธรรมเด่น ตลอดจนพื้นที่เหล่านั้นของยุโรปภายใต้การปกครองของอิสลามมีมากกว่าหรือน้อยกว่าอิทธิพลภายนอกของมัน ระยะเวลาที่เน้นการเข้าใจตนเอง และความสามารถในการยอมรับสิ่งที่เกิดขึ้นในชีวิต . [ อ้างอิงที่จำเป็น ]วรรณกรรมยุคฟื้นฟูศิลปวิทยาแรกปรากฏในประเทศอิตาลีในศตวรรษที่ 14 ; เต้ boccaccio เปตรากและ , ใช้ , อาริออสโตเป็นตัวเด่นของนักเขียนยุคฟื้นฟูศิลปวิทยาอิตาลี จากอิตาลีอิทธิพลของยุคฟื้นฟูศิลปวิทยาการกระจายในช่วงเวลาต่าง ๆ ไปยังประเทศอื่น ๆและยังคงแพร่กระจายไปทั่วยุโรปผ่านศตวรรษที่ 17 ยุคฟื้นฟูศิลปวิทยาในอังกฤษและสกอตแลนด์ วันที่จากศตวรรษที่ 15 สายในต้นศตวรรษที่ 17 ในภาคเหนือของยุโรปงานเขียนทางวิชาการของอีราสมุส , บทละครของเช็คสเปียร์ , บทกวีของเอ็ดมันด์สเปนเซอร์และงานเขียนของ เซอร์ฟิลิปซิดนีย์อาจถือเป็นยุคฟื้นฟูศิลปวิทยาในอักขระการสร้างแท่นพิมพ์ ( ใช้สังหาริมทรัพย์ชนิด ) โดย Johannes Gutenberg ใน 1430 ให้กำลังใจผู้เขียนในภาษาท้องถิ่นของพวกเขามากกว่าในกรีกหรือละตินคลาสสิกภาษา ขยับขยายผู้ชมการอ่านและการส่งเสริมการแพร่กระจายของยุคฟื้นฟูศิลปวิทยาความคิด