„Highly suitable for ecotourism‟ ca

„Highly suitable for ecotourism‟ category involves the most sensitive areas and
development activities within these areas will lead to disaster and threaten the natural
characteristic of the areas. Likewise, ecotourism development must control and manage
the resources in order to retain their original conditions as far as possible, and to avoid
or to abstain from travelling in sensitive areas which are easily adversely affected
and are difficult to rehabilitate. In addition, ecosystem protection is the first issue
for ecotourism development in environmentally sensitive areas. The negative
environmental impacts are also minimized. Therefore, these areas could serve as main
ecotourism attractions but with the use of certain limitations and guidelines. These areas
should be preserved or conserved and managed in sustainable way, unless the existing
of ecotourism resources in sensitive areas is still usable. More specifically, the key
element of ecotourism management is sustainably managed and environmental
responsibility is promoted. The example of guideline to be used to limit the number and
duration of access to the areas is the code of conduct. The area is characteristically
endowed with lush green forests, wildlife sanctuary, as well as rich cultural heritage. Its
high value of natural resources is suitable for research and education as well as
conservation of biodiversity and maintenance of the ecosystem. The destination has
nature attractions and unique qualities for ecotourism. Visitors are educated about the
environmental and ecology of the site. Activities suggested for these areas include
education and research related activities for sightseeing and trekking for limited the
number of tourists as described by Yaakup et al. (2006).

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"เหมาะสำหรับการท่องเที่ยวเชิงนิเวศสูง"
หมวดหมู่ที่เกี่ยวข้องกับพื้นที่ที่มีความสำคัญมากที่สุดและกิจกรรมการพัฒนาที่อยู่ในพื้นที่เหล่านี้จะนำไปสู่ภัยพิบัติและการคุกคามธรรมชาติลักษณะของพื้นที่
ในทำนองเดียวกันการพัฒนาท่องเที่ยวเชิงนิเวศจะต้องควบคุมและจัดการทรัพยากรเพื่อที่จะรักษาสภาพเดิมของพวกเขาเท่าที่จะทำได้และเพื่อหลีกเลี่ยงหรืองดเว้นจากการเดินทางในพื้นที่ที่สำคัญที่ส่งผลกระทบต่อได้อย่างง่ายดายและเป็นเรื่องยากที่จะฟื้นฟู นอกจากนี้การป้องกันระบบนิเวศเป็นรุ่นแรกสำหรับการพัฒนาท่องเที่ยวเชิงนิเวศในพื้นที่ที่มีความสำคัญต่อสิ่งแวดล้อม เชิงลบผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมนอกจากนี้ยังจะลดลง ดังนั้นพื้นที่เหล่านี้สามารถใช้เป็นหลักสถานที่ท่องเที่ยวเชิงนิเวศ แต่มีการใช้งานของข้อ จำกัด บางอย่างและแนวทาง พื้นที่เหล่านี้ควรจะเก็บรักษาหรืออนุรักษ์และการบริหารจัดการในลักษณะที่ยั่งยืนเว้นแต่ที่มีอยู่ของทรัพยากรการท่องเที่ยวเชิงนิเวศในพื้นที่ที่มีความสำคัญยังคงสามารถใช้งานได้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งคีย์องค์ประกอบของการจัดการการท่องเที่ยวเชิงนิเวศที่มีการจัดการอย่างยั่งยืนและสิ่งแวดล้อมรับผิดชอบได้รับการส่งเสริม ตัวอย่างของแนวทางที่จะนำมาใช้เพื่อ จำกัด จำนวนและระยะเวลาของการเข้าถึงพื้นที่ที่มีจรรยาบรรณ พื้นที่ที่เป็นลักษณะกอปรด้วยป่าเขียวชอุ่ม, สัตว์ป่าสงวนเช่นเดียวกับมรดกทางวัฒนธรรม มันมีมูลค่าสูงของทรัพยากรทางธรรมชาติเหมาะสำหรับการวิจัยและการศึกษาเช่นเดียวกับการอนุรักษ์ความหลากหลายทางชีวภาพและการบำรุงรักษาระบบนิเวศ ปลายทางที่มีสถานที่ท่องเที่ยวธรรมชาติและคุณภาพที่ไม่ซ้ำกันสำหรับการท่องเที่ยวเชิงนิเวศ คนที่เข้ามามีการศึกษาเกี่ยวกับสิ่งแวดล้อมและนิเวศวิทยาของเว็บไซต์ กิจกรรมแนะนำสำหรับพื้นที่เหล่านี้รวมถึงการศึกษาและการวิจัยที่เกี่ยวข้องกับกิจกรรมสำหรับการท่องเที่ยวและการเดินป่าสำหรับการ จำกัด จำนวนนักท่องเที่ยวตามที่อธิบาย Yaakup et al, (2006)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

„สูงเหมาะสำหรับการท่องเที่ยวเชิงนิเวศ ‟ประเภทที่เกี่ยวข้องกับพื้นที่ที่บอบบางที่สุดและ
กิจกรรมการพัฒนาภายในพื้นที่เหล่านี้จะนำมาซึ่งหายนะและคุกคามธรรมชาติ
ลักษณะของพื้นที่ อนึ่ง การพัฒนาการท่องเที่ยวเชิงนิเวศจะต้องควบคุมและจัดการ
ทรัพยากรเพื่อรักษาสภาพดั้งเดิมของพวกเขาเท่าที่เป็นไปได้และหลีกเลี่ยง
หรืองดการเดินทางในพื้นที่อ่อนไหวที่สามารถส่งผลกระทบ
และยากที่จะฟื้นฟู . นอกจากนี้ การคุ้มครองระบบนิเวศคือ
ฉบับแรกเพื่อการพัฒนาการท่องเที่ยวเชิงนิเวศในพื้นที่อ่อนไหวต่อสิ่งแวดล้อม ลบ
ผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมยังลดลง ดังนั้น พื้นที่เหล่านี้จะใช้เป็นหลัก
การท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์แหล่งท่องเที่ยว แต่ด้วยการใช้ข้อ จำกัด บางอย่าง และแนวทาง พื้นที่เหล่านี้
ควรจะเก็บรักษาไว้ หรือป่าสงวน และจัดการในลักษณะที่ยั่งยืน นอกจากที่มีอยู่ของทรัพยากรการท่องเที่ยวเชิงนิเวศในพื้นที่อ่อนไหว
ยังใช้ได้อยู่เลย มากขึ้นโดยเฉพาะองค์ประกอบที่สำคัญของการจัดการการท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์อย่างยั่งยืน

จัดการสิ่งแวดล้อมและความรับผิดชอบคือ การเลื่อนขั้นตัวอย่างของแนวทางที่จะใช้เพื่อ จำกัด จำนวนและระยะเวลาของการเข้าถึง
พื้นที่คือ จรรยาบรรณ พื้นที่เป็นลักษณะ
อุดมสมบูรณ์ด้วยป่าเขียวชอุ่ม เขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่า ตลอดจนมรดกทางวัฒนธรรมที่อุดมไปด้วย ของ
มูลค่าสูงของทรัพยากรทางธรรมชาติที่เหมาะสำหรับการศึกษาและการวิจัย ตลอดจน
การอนุรักษ์ความหลากหลายทางชีวภาพ และการบำรุงรักษาระบบปลายทางได้
แหล่งท่องเที่ยวธรรมชาติและคุณสมบัติเฉพาะเพื่อการท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์ มีผู้เข้าชมศึกษาเกี่ยวกับ
นิเวศวิทยาสิ่งแวดล้อมและเว็บไซต์ กิจกรรมที่แนะนำสำหรับพื้นที่เหล่านี้รวมถึง
การศึกษาและกิจกรรมงานวิจัยที่เกี่ยวข้องสำหรับการท่องเที่ยวและเดินป่าเพื่อจำกัด
จำนวนนักท่องเที่ยวตามที่อธิบายไว้โดย yaakup et al .
( 2006 )