An experiment was conducted to dete

An experiment was conducted to determine the effects of different dietary protein levels during rearing and different dietary energy levels during lay on behaviour and feather cover in broiler breeder females. A 2 × 3 × 2 factorial arrangement of treatments was used. A total of 2880 Ross 308 14-day-old broiler breeder pullets were fed between weeks 2 and 22, a high (CPh) or low (CPl) crude protein (CP) diet. Between weeks 22 and 45, the breeders were fed either a high, standard, or low energy diet (3000, MEh1; 2800, MEs1; 2600, MEl1, kcal/kg AMEn (apparent metabolisable energy, corrected for nitrogen), respectively). Between weeks 45 and 60, the breeders were fed a standard or high energy diet (2800, MEs2; 3000, MEh2, kcal/kg AMEn, respectively). During rearing, CPl pullets received 12.1% more feed, resulting in a 137% increased eating time and 47% decreased eating rate. This increased feeding, sitting, and comfort behaviour while standing, walking, foraging, stereotypic object pecking, and bird pecking were reduced. Feather cover was poorer when pullets were fed a low protein diet during rearing, but this effect was not present during lay. A 7.6% lower feed intake for the MEh1 birds resulted in a 21% decreased eating time and 19% increased eating rate compared with the MEs1 birds. Birds on the MEh1 diet spent less time feeding and more time sitting, comfort, and stereotypic object pecking behaviour compared with the MEs1 birds. Birds fed the MEh1 diet showed a poorer feather cover during the entire lay compared with the MEs1 birds. A 7.7% higher feed intake for the MEl1 birds resulted in a 31% increased eating time and 18% decreased eating rate compared with the MEs1 birds. MEl1 birds spent more time feeding and less time foraging, comfort, and stereotypic object pecking compared with the MEs1 birds. No effect on feather cover was found for the MEl1 compared with the MEs1 birds. The MEh2 birds received 8.8% less feed resulted in a 16% decreased eating time and 9% increased eating rate. The lower feed intake resulted in less time spent feeding and standing, and more time spent foraging and comfort behaviours. Feather cover was not affected by dietary energy level during the second phase of lay. In conclusion, feeding broiler breeders a higher amount of feed due to a higher energy-to-protein ratio resulted in an increased eating time and less stereotypic object pecking behaviour what is an indication of reduced hunger and frustration. This was much more expressed during rearing than lay. However, a low daily protein intake during rearing and first phase of lay can lead to a poorer feather cover.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การทดลองที่ดำเนินการเพื่อกำหนดผลของระดับโปรตีนอาหารแตกต่างกันในระหว่างการเพาะเลี้ยง และต่างระดับพลังงานอาหารระหว่างวางบนครอบคลุมพฤติกรรมและนกในไก่เนื้อพันธุ์หญิง ใช้จัดแฟก× 2 2 × 3 การรักษา ผลรวมของ 2880 pullets พันธุ์ไก่เนื้ออายุ 14 วัน Ross 308 ถูกเลี้ยงระหว่างสัปดาห์ที่ 2 และ 22 สูง (CPh) หรืออาหารที่มีโปรตีนหยาบ (CP) (ของ CPl) ต่ำ ระหว่างสัปดาห์ 22 และ 45 เดอะบรีดเดอร์สได้รับทั้งอาหารพลังงานสูง มาตรฐาน หรือต่ำ (3000, MEh1, 2800, MEs1, 2600, MEl1 กิโลแคลอรี่/กก. AMEn (ชัด metabolisable พลังงาน สำหรับไนโตรเจน), ตามลำดับ) ระหว่างสัปดาห์ที่ 45 และ 60 เดอะบรีดเดอร์สได้รับอาหารพลังงานสูง หรือมาตรฐาน (2800, MEs2, 3000, MEh2 กิโลแคลอรี่/กก. AMEn ตามลำดับ) ในระหว่างการเพาะเลี้ยง pullets ของ CPl 12.1% มากกว่าอาหารที่ได้รับ ผล 137% เพิ่มเวลารับประทานอาหาร และ 47% ลดอัตราการรับประทานอาหาร เพิ่มอาหาร นั่งเล่น และพฤติกรรมความสะดวกสบายในขณะยืน เดิน ของขวัญ วัตถุ stereotypic จิก และนกที่จิกได้ลดลง ขนปกถูกย่อมเมื่อ pullets ได้รับอาหารที่มีโปรตีนต่ำในระหว่างการเพาะเลี้ยง แต่ผลนี้ไม่อยู่ในระหว่างการวาง เป็น 7.6% ต่ำกว่าอาหารบริโภคนก MEh1 ผลใน 21% ลดลงกินเวลาและ 19% เพิ่มขึ้นกินอัตราเมื่อเทียบกับนก MEs1 นกบนอาหาร MEh1 ใช้น้อยเวลาให้อาหาร และเพิ่มเติมเวลานั่ง สบาย และวัตถุ stereotypic จิกพฤติกรรมเปรียบเทียบกับนก MEs1 นกที่เลี้ยงอาหาร MEh1 พบว่า ฝาครอบนกย่อมระหว่างทั้งหมดวางเปรียบเทียบกับนก MEs1 เป็น 7.7% สูงกว่าอาหารบริโภคนก MEl1 ผลใน 31% เพิ่มขึ้นกินเวลาและ 18% ลดลงกินอัตราเมื่อเทียบกับนก MEs1 นก MEl1 ใช้เวลาให้อาหารเพิ่มเติมและเวลาพวก สะดวกสบาย และวัตถุ stereotypic จิกเมื่อเทียบกับนก MEs1 ไม่มีผลต่อนกปะพบสำหรับ MEl1 เมื่อเทียบกับนก MEs1 นก MEh2 รับ 8.8% ดึงให้ 16% เวลารับประทานอาหารที่ลดลง และอัตราการรับประทานอาหารเพิ่มขึ้น 9% การบริโภคอาหารที่ลดลงส่งผลให้น้อยลงเวลาให้อาหาร และยืน และเวลาใช้อากัปกิริยาของขวัญและความสะดวกสบาย ครอบคลุมขนนกไม่มีผลกระทบ โดยระดับพลังงานอาหารระยะที่สองของการวาง เบียดเบียน ให้อาหารไก่เนื้อบรีดเดอร์สยอดสูงของอาหารเนื่องจากมีอัตราส่วนพลังงานต่อโปรตีนสูงผล ในเวลารับประทานอาหารเพิ่มขึ้น และน้อย กว่าวัตถุ stereotypic จิกพฤติกรรมเป็นตัวบ่งชี้ของความหิวที่ลดลงและแห้ว นอกจากนี้นี้มากถูกแสดงในระหว่างการเพาะเลี้ยงมากกว่าวาง อย่างไรก็ตาม การบริโภคโปรตีนประจำวันต่ำสุดระหว่างขั้นตอนการเพาะเลี้ยง และครั้งแรกของการวางอาจทำให้ปกนกย่อม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การทดลองมีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาผลกระทบของระดับโปรตีนในอาหารที่แตกต่างกันในระหว่างการอบรมเลี้ยงดูที่แตกต่างกันและระดับพลังงานของอาหารในระหว่างการนอนที่มีต่อพฤติกรรมและฝาครอบขนในเพศหญิงพ่อแม่พันธุ์ไก่เนื้อ 2 × 3 × 2 การจัดปัจจัยของการรักษาที่ถูกนำมาใช้ รวม 2880 รอสส์ 308 14 วันเก่าไก่รุ่นพ่อแม่พันธุ์ไก่เนื้อได้รับการเลี้ยงดูระหว่างสัปดาห์ที่ 2 และ 22 สูง (CPH) หรือต่ำ (CPL) โปรตีน (CP) อาหาร ระหว่างสัปดาห์ที่ 22 และ 45, พ่อพันธุ์แม่พันธุ์ได้รับการเลี้ยงดูอย่างใดอย่างหนึ่งสูงมาตรฐานหรืออาหารพลังงานต่ำ (3000, MEh1; 2800 MEs1; 2600 MEl1, กิโลแคลอรี / กกอาเมน (พลังงาน metabolisable ชัดเจนแก้ไขไนโตรเจน) ตามลำดับ) ระหว่างสัปดาห์ที่ 45 และ 60 พ่อพันธุ์แม่พันธุ์ที่ถูกเลี้ยงเป็นอาหารพลังงานมาตรฐานหรือสูง (2800 MEs2 3000, MEh2, กิโลแคลอรี / กกสาธุตามลำดับ) ในระหว่างการเลี้ยงไก่รุ่น CPL 12.1% ได้รับอาหารมากขึ้นส่งผลให้ 137% เพิ่มขึ้นการรับประทานอาหารเวลาและลดลง 47% อัตราการกิน การให้อาหารเพิ่มขึ้นนั่งและพฤติกรรมสะดวกสบายในขณะยืนเดินหาอาหารวัตถุ stereotypic จิกและจิกนกลดลง หน้าปกเป็นขนไก่รุ่นยากจนเมื่อได้รับการเลี้ยงดูอาหารที่มีโปรตีนต่ำในช่วงที่เลี้ยง แต่ผลกระทบนี้ไม่ได้อยู่ในระหว่างการนอน ปริมาณอาหารที่ลดลง 7.6% สำหรับนก MEh1 ผลในการลดลง 21% การรับประทานอาหารเวลาและเพิ่มขึ้น 19% อัตราการรับประทานอาหารเมื่อเทียบกับนก MEs1 นกในอาหาร MEh1 ใช้เวลาการให้อาหารเวลาน้อยลงและมีเวลามากขึ้นนั่งสบายและพฤติกรรมจิกวัตถ​​ุ stereotypic เมื่อเทียบกับนก MEs1 นกเลี้ยงอาหาร MEh1 แสดงให้เห็นปกขนยากจนในระหว่างการนอนทั้งเมื่อเทียบกับนก MEs1 ปริมาณอาหารที่สูงขึ้น 7.7% สำหรับนก MEl1 ผลในการเพิ่มขึ้น 31% การรับประทานอาหารเวลาและลดลง 18% อัตราการรับประทานอาหารเมื่อเทียบกับนก MEs1 นก MEl1 ใช้เวลาการให้อาหารเวลาและหาอาหารใช้เวลาน้อยลง, ความสะดวกสบายและวัตถุ stereotypic จิกเมื่อเทียบกับนก MEs1 ไม่มีผลบนหน้าปกขนได้พบข้อมูลที่ MEl1 เมื่อเทียบกับนก MEs1 นก MEh2 ได้รับ 8.8% อาหารน้อยลงส่งผลให้ 16% ลดลงการรับประทานอาหารเวลาและ 9% เพิ่มอัตราการกิน การบริโภคอาหารที่ลดลงส่งผลให้ในเวลาที่ใช้ในการให้อาหารน้อยลงและยืนและเวลาที่ใช้หาอาหารและพฤติกรรมความสะดวกสบาย ปกขนนกไม่ได้รับผลกระทบจากระดับพลังงานของอาหารในช่วงที่สองของการวาง สรุปได้ว่าการให้อาหารพ่อพันธุ์แม่พันธุ์ไก่เนื้อจำนวนเงินที่สูงขึ้นของอาหารเนื่องจากมีอัตราการใช้พลังงานต่อโปรตีนที่สูงขึ้นส่งผลให้ในเวลาที่เพิ่มขึ้นน้อยกว่าการรับประทานอาหารและวัตถุ stereotypic พฤติกรรมจิกสิ่งที่เป็นข้อบ่งชี้ของความหิวลดลงและแห้ว นี้ได้รับการแสดงอื่น ๆ อีกมากมายในระหว่างการเลี้ยงกว่าวาง อย่างไรก็ตามการบริโภคโปรตีนในชีวิตประจำวันในระหว่างการเลี้ยงต่ำและขั้นตอนแรกของการวางสามารถนำไปสู่​​ปกขนยากจน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การทดลองนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาผลของระดับโปรตีนในอาหารที่แตกต่างกันระหว่างการอบรมเลี้ยงดูและระดับพลังงานที่แตกต่างกันอาหารในระหว่างวางต่อพฤติกรรมและคลุมขนนกในไก่พันธุ์เพศหญิง 2 × 3 × 2 แบบการจัดเรียงของการรักษาที่ใช้ ทั้งหมด 2880 รอส 308 14 วันเก่าเนื้อพ่อแม่พันธุ์ไก่ไข่เลี้ยงระหว่างสัปดาห์ที่ 2 และ 22สูง ( CPH ) หรือต่ำ ( CPL ) โปรตีน ( CP ) อาหาร ระหว่างสัปดาห์ที่ 22 และ 45 , เพาะเลี้ยงทั้งสูง , มาตรฐาน , หรืออาหารพลังงานต่ำ ( 3000 meh1 ; ) mes1 ; 2600 mel1 กิโลแคลอรี่ / กิโลกรัม , สาธุ ( เห็นได้ชัด metabolisable พลังงานแก้ไขไนโตรเจน ) ตามลำดับ ) ระหว่างสัปดาห์ที่ 45 และ 60 , พ่อพันธุ์แม่พันธุ์ที่ได้รับมาตรฐานสูง หรืออาหารพลังงาน ( 2800 mes2 ; 3000 meh2 เอเมน กิโลแคลอรี่ / กิโลกรัม )ในระหว่างการเลี้ยงไก่ไข่ได้รับ CPL , 12.1 % อาหารส่งผลให้เพิ่มขึ้นร้อยละ 137 เวลารับประทานและ 47% ลดลงกินอัตรา นี้เพิ่มนม , นั่ง , ความสะดวกสบายและพฤติกรรมในขณะยืน เดิน ออกหาอาหาร stereotypic วัตถุ , นกจิก จิก และลดลง คลุมขนนกยากจนเมื่อไก่ไข่จะได้รับอาหารโปรตีนต่ำในการเลี้ยงดูแต่ผลนี้ไม่ได้อยู่ในระหว่างการวาง การกินอาหารเป็น 7.6% ลดลงสำหรับ meh1 นกมีผลในการลดลงร้อยละ 21 และกินเวลากินอัตราเพิ่มขึ้นร้อยละ 19 เมื่อเทียบกับ mes1 นก นกบน meh1 อาหารใช้เวลาน้อยกว่าเวลาอาหารและเวลานั่ง สบาย และ stereotypic วัตถุจิกพฤติกรรมเมื่อเทียบกับ mes1 นกนกป้อน meh1 อาหารพบปกขนนกยากจนในระหว่างวางทั้งหมดเมื่อเทียบกับ mes1 นก การกินอาหารเป็น 7.7% สูงสำหรับ mel1 นกมีผลในการเพิ่มขึ้นร้อยละ 31 เวลารับประทาน และ 18% ลดลงกินเท่ากันเมื่อเทียบกับ mes1 นก mel1 นกใช้เวลาให้อาหารและใช้เวลาให้น้อย เช่น ความสะดวกสบาย และ stereotypic วัตถุจิกเมื่อเทียบกับ mes1 นกไม่มีผลต่อคลุมขนนกถูกพบใน mel1 เมื่อเทียบกับ mes1 นก การ meh2 นกได้รับฟีด 8.8% น้อยลงมีผลในการลดลง 16% และกินเวลากิน 9 เพิ่มขึ้นอัตรา ลดปริมาณอาหารให้น้อยลง เวลาให้อาหาร และ ยืน และเวลามากขึ้นและความสะดวกสบายและใช้เวลาหาอาหาร .คลุมขนนกไม่มีผลต่อระดับการใช้ในระหว่างขั้นตอนที่สองของวาง สรุป การเลี้ยงไก่เนื้อพันธุ์มากขึ้นของอาหารเนื่องจากพลังงานที่สูงขึ้นส่งผลให้อัตราส่วนโปรตีนเพิ่มขึ้นและกินเวลา stereotypic น้อยกว่าวัตถุจิกพฤติกรรมสิ่งที่เป็นข้อบ่งชี้ของการลดความหิวและความยุ่งยาก นี้ได้มากขึ้นที่แสดงในระหว่างการเลี้ยงมากกว่าวาง อย่างไรก็ตามต่ำทุกวัน บริโภคโปรตีนในระหว่างการเลี้ยงในระยะแรกวางสามารถนําไปคลุมขนนกที่ยากจนได้