Once upon a time, on the edge of a

Once upon a time, on the edge of a great forest, there lived a very poor woodcutter with his wife and his two children, Hansel and Gretel. His second wife often ill-treated the children and was forever nagging the woodcutter. The family had little enough to eat, and once there was a great famine in the land the man could no longer even get them their daily bread.
แม่ : "There is not enough food in the house for us all. There are too many mouths to feed! We must get rid of the two brats," And she kept on trying to persuade her husband to abandon his children in the forest.

Hansel who, one evening, had overheard his parents' conversation, comforted Gretel.

แม่ : "Take them miles from home, so far that they can never find their way back! Maybe someone will find them and give them a home."
พ่อ : "Don't worry! If they do leave us in the forest, we'll find the way home,"

At dawn, he led Hansel and Gretel away into the forest. But as they went into the depths of the trees. At a certain point, the two children found they really were alone. Gretel began to sob bitterly. Hansel too felt scared but he tried to hide his feelings and comfort his sister.

ฮันเซล : "Don't cry, trust me! I swear I'll take you home even if Father doesn't come back for us!"
Luckily the moon was full that night and Hansel waited till its cold light filtered through the trees. The moon was shining bright as day, and the white pebbles glittered like new silver coins.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

กาลครั้งหนึ่งบนขอบของป่าไม้ที่ดีมีอยู่คนตัดไม้ที่น่าสงสารมากกับภรรยาของเขาและเด็กสองคนของเขาฮันเซลกับเกรเท ภรรยาคนที่สองของเขามักจะป่วยได้รับการรักษาเด็กและถูกดุด่าตลอดไปตัดไม้ ครอบครัวมีน้อยพอที่จะกินและเมื่อมีการกันดารอาหารในแผ่นดินที่ดีคนไม่อาจจะได้รับพวกเขาในชีวิตประจำวันของพวกเขาขนมปัง
แม่:"ที่มีอยู่ไม่เพียงพอที่อาหารในบ้านสำหรับเราทุกคน. มีปากมากเกินไปที่จะกินอาหาร! เราจะต้องกำจัดสองเปี๊ยก" และเธอเก็บไว้ในความพยายามที่จะชักชวนให้สามีของเธอที่จะละทิ้งลูก ๆ ของเขาในป่า.

Hansel ที่เย็นวันหนึ่งก็ได้ยินการสนทนาของพ่อแม่, เกรเทลสบายใจ

แม่. "พาพวกเขาไมล์จากบ้านเพื่อให้ห่างไกลที่พวกเขาไม่สามารถหาทางของพวกเขากลับมาอาจจะมีคนจะได้พบกับพวกเขาและให้พวกเขากลับบ้าน "
พ่อ:​​". ไม่ต้องกังวล ถ้าพวกเขาไม่ปล่อยให้เราอยู่ในป่าเราจะหาทางกลับบ้าน "

ในยามเช้าเขานำ Hansel และ Gretel ไปเข้าไปในป่า. แต่เป็นพวกเขาเดินเข้าไปในส่วนลึกของต้นไม้. ที่จุดหนึ่ง เด็กสองคนพบว่าพวกเขาจริงๆอยู่กันตามลำพัง. เกรเทลเริ่มที่จะร้องไห้อย่างขมขื่นHansel เกินไปรู้สึกกลัว แต่เขาพยายามที่จะซ่อนความรู้สึกของเขาและความสะดวกสบายของน้องสาวของเขา

ฮันเซล "ไม่ร้องไห้ไว้วางใจฉันฉันสาบานฉันจะพาคุณกลับบ้านแม้ว่าพ่อจะไม่กลับมาที่เรา!"
โชคดีที่ดวงจันทร์เต็มในคืนนั้นและ Hansel รอจนแสงเย็นที่กรองผ่านต้นไม้ ดวงจันทร์ที่ส่องแสงสดใสเท่าวันและก้อนกรวดสีขาวประกายเช่นเหรียญเงินใหม่.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

กาลครั้งหนึ่ง บนขอบป่าที่ดี มีอยู่ woodcutter ยากกับภรรยาและลูก ๆ ของพระองค์สอง Hansel และ Gretel ภรรยาที่สอง ill-treated เด็ก และถูกตลอดไปจู้จี้ woodcutter มักจะ ครอบครัวมีน้อยพอกิน และเมื่อมีการทุพภิกขภัยในดินแดนที่มนุษย์อาจไม่ได้รับพวกเขาอาหารประจำวันของพวกเขา
แม่: "ไม่มีอาหารเพียงพอในบ้านเราทั้งหมด มีปากมากเกินไปจะเลี้ยง เราต้องกำจัด brats สอง" และเธอเก็บไว้ในพยายามชักชวนสามีละทิ้งลูกในป่า

comforted ที่ หนึ่งเย็น มีตก overheard สนทนาของพ่อ Hansel Gretel

แม่: "พาไมล์จากบ้าน เพื่อให้ห่างไกลที่พวกเขาไม่สามารถหาทางกลับมา บางทีคนจะพบพวกเขา และให้พวกเขามีบ้าน "
พ่อ: "ไม่ต้องกังวล ถ้าพวกเขาปล่อยเราในป่า เราจะพบแบบบ้าน

ที่รุ่งอรุณ เขานำ Hansel และ Gretel หนีเข้าป่า แต่พวกเขาเดินเข้าไปในความลึกของต้นไม้ แบบ เด็ก 2 คนพบพวกเขาจริง ๆ อยู่คนเดียว Gretel เริ่ม sob พิรี้พิไร Hansel เกินไปรู้สึกกลัว แต่เขาพยายามซ่อนความรู้สึกของเขา และน้องสาวของเขาสบาย

ฮันเซล: "อย่าร้องไห้ เชื่อฉัน ผมขอสาบานฉันจะพาคุณกลับบ้านแม้ว่าพ่อไม่กลับมาเรา "
โชคดีจันทร์เต็มคืน และ Hansel รอจนแสงเย็นที่ถูกกรองผ่านต้นไม้ ดวงจันทร์ส่องแสงสว่างเป็นวัน และก้อนกรวดสีขาว glittered เช่นเหรียญใหม่

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เมื่อเวลาที่อยู่บนขอบของป่าใหญ่ที่อยู่ที่นั่นมีคนตัดไม้ผู้น่าสงสารเป็นอย่างมากพร้อมด้วย ภรรยา ของเขาและอีกสองคนของเขาและ hansel gretel ภรรยา คนที่สองของเขามักจะไม่ได้รับการปฏิบัติสำหรับเด็กและเป็นคำบ่นว่าคนตัดไม้ได้ตลอดไป สำหรับครอบครัวที่มีขนาดเล็กไม่เพียงพอที่จะกินและเมื่อมีความอดอยากหิวโหยที่ดีเยี่ยมในที่ดินที่คนที่ไม่สามารถไม่มีอีกต่อไปแล้วเขาจะได้รับอาหารประจำวันของเขา
แม่"ไม่มีอาหารไม่เพียงพอในบ้านของเราทุกคน มีปากมากเกินไปในการป้อนนม เราจะต้องกำจัดของพวกเขาที่สอง"และเธอได้รับการดูแลรักษาให้อยู่ในกำลังพยายามที่จะชักชวนสามีของเธอก่อนที่จะทิ้งสายเด็กของเขาในป่าที่ได้รับ.

hansel ที่หนึ่งในช่วงเย็นก็ได้ยินการสนทนาของพ่อแม่ปลอบ gretel .

แม่"ไปอยู่ห่างจากบ้านไปมากจะไม่สามารถหาทางกลับไปบางทีอาจมีใครบางคนจะได้พบกับพวกเขาและให้บ้านที่"
พ่อ"ไม่ต้องกังวล ถ้าหากพวกเขาทำให้เราอยู่ในป่าที่เราจะได้พบกับทางบ้าน"

ที่รุ่งอรุณเขานำ hansel และ gretel ไปในป่า แต่เมื่อเขาเดินเข้าไปในระดับความลึกของต้นไม้ที่ ที่จุดบางอย่างที่สองคนที่พบว่ามันจริงๆอยู่กันตามลำพัง gretel เริ่มสะอึกสะอื้นอย่างขมขื่นhansel รู้สึกกลัวมากเกินไปแต่ก็พยายามที่จะซ่อนความสะดวกสบายและความรู้สึกของเขาในเครือของเขา

ฮันเซล"อย่าร้องไห้เชื่อมั่นในตัวผม ผมสาบานผมจะนำท่านกลับบ้านได้หากบิดาไม่ได้กลับมาเพราะเรา!"
โชคดีของดวงจันทร์ที่มีในคืนนั้นและ hansel รอจนกว่าแสงที่เย็นชาที่ผ่านที่กรองแล้วต้นไม้ จันทร์ส่องแสงสดใสเป็นวันและแบบก้อนกรวดสีขาวที่เปล่งประกายเหมือนเหรียญสีเงินใหม่.