It all comes back to animals: the f

It all comes back to animals: the furry and feathered masses that share our planet, with whom we are wholly connected. In this context, witnessing printed text and images torn, taken, and dwindling to nothing becomes strikingly ominous. That said, the exhibition struck me as a celebration of the covenant between human and animal more than an omen of its demise. The connection between living beings is tangible, like a wool blanket against skin, yet somehow it remains inscrutable and beyond linguistic comprehension. In this way Hamilton cues the bull-roarers that call out to us—coming to speech—from a space beyond language, to express the potential for transformation within touch.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ทั้งหมดกลับมาสัตว์: มวลขน และขนที่แชร์โลกของเรา ซึ่งเราทั้งหมดเชื่อมต่อ กัน ในบริบทนี้ ปรากฏการณ์ข้อความที่พิมพ์และฉีกขาด ภาพถ่าย และลดลงไปไม่มีอะไรกลายเป็นดคิลสะดุดตา ที่กล่าวว่า นิทรรศการแผนที่เป็นการเฉลิมฉลองของพันธสัญญาระหว่างมนุษย์และสัตว์มากกว่าการลางความตาย การเชื่อมต่อระหว่างชีวิตไม่มีตัวตน เช่นผ้าห่มขนสัตว์ต่อผิว แต่อย่างใด ยังคง inscrutable และ เกินความเข้าใจทางภาษา วิธีนี้ แฮมิลตันสัญลักษณ์วัว roarers ที่โทรออกให้เราได้มาพูด — จากพื้นที่นอกจากภาษา การแสดงศักยภาพในการเปลี่ยนแปลงภายในสัมผัส

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ทุกอย่างจะกลับมากับสัตว์: ฝูงขนยาวและขนที่ร่วมโลกของเรากับผู้ที่เรามีการเชื่อมต่อเครือ ในบริบทนี้พยานพิมพ์ข้อความและภาพฉีกขาดถ่ายและลดน้อยลงไปไม่มีอะไรจะกลายเป็นลางไม่ดีอย่างยอดเยี่ยม ที่กล่าวว่าการจัดนิทรรศการหลงฉันเป็นการเฉลิมฉลองของพันธสัญญาระหว่างมนุษย์และสัตว์มากกว่าลางบอกเหตุของการตายของมัน การเชื่อมต่อระหว่างสิ่งมีชีวิตที่มีตัวตนเป็นเช่นผ้าห่มขนสัตว์กับผิว แต่อย่างใดมันก็ยังคงลึกลับและเกินความเข้าใจภาษา ด้วยวิธีนี้แฮมิลตันชี้นำวัว roarers ที่เรียกร้องออกมาให้เรามาเป็นคำพูดจากพื้นที่เกินกว่าภาษาในการแสดงศักยภาพในการเปลี่ยนแปลงภายในสัมผัส

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ทั้งหมดกลับมาให้สัตว์ : ขนยาวและขนมวลชนที่ร่วมโลกของเราที่เราทั้งหมดเชื่อมต่อกัน ในบริบทนี้ พยานที่พิมพ์ข้อความและภาพที่ถูกถ่าย และลดน้อยลงเลยกลายเป็นอย่างเป็นลางไม่ดีเลย ที่กล่าวว่า นิทรรศการหลงฉันเป็นการเฉลิมฉลองของพันธสัญญาระหว่างมนุษย์และสัตว์มากกว่าลางร้ายของการตาย ความสัมพันธ์ระหว่างสิ่งมีชีวิตเป็นรูปธรรม เหมือนผ้าห่มไหมพรมกับผิว แต่อย่างไรก็ตาม มันยังคงลึกลับและเกินความเข้าใจทางภาษา ในวิธีนี้แฮมิลตันไม้คิววัวผู้แผดเสียงหัวเราะที่เรียกพวกเรามาเป็นคำพูดจากพื้นที่นอกเหนือจากภาษา เพื่อแสดงศักยภาพ เพื่อการเปลี่ยนแปลงภายในสัมผัส