Since ancient times, both devotion

Since ancient times, both devotion and being filial are difficult. Loyalty and family are also the same; for his loyalty towards His Majesty, he let go of his only 4-year-old granddaughter and went to the border. Once gone, he was gone for ten years. She who couldn’t cultivate, what kind of life did she live for the last ten years?


But, once he returned he indiscriminately accused her because of the rumors and blamed her.


“Feng'er…....” Yun Luo lifted his hands which were full of calluses and shakily stretched them toward Yun Luo Feng, in the end, he weakly put them down. “Grandfather wronged you and also wronged the whole Yun Family. Your parents sacrificed themselves for the country; Grandfather didn’t care for you.”


At that moment, the originally high-spirited General Yun Luo seemed to have aged a few years.


Before, he was really angry, and hated that iron couldn’t become steel! But he seems to have forgotten that she was parent-less at 3 and he himself left home when she was 4. From young, nobody had disciplined her; could she even possibly meet his big expectations?


He vaguely remembers that year when he was leaving. The four-year-old little Luo Feng pulling his clothes crying for him to not leave.


In the end, for the safety of the people of Long Yuan country, he heartlessly left her.


“If there’s nothing else, then I’m going back to rest.”


Yun Luo Feng sleepily blinked her eyes and lazily spoke.


Seeing the indifference on the young girl’s face, deep in Yun Luo’s eyes there was a touch of guilt. He opened his mouth to say something, but all the words felt blocked in his mouth and couldn’t voice out a single sound.


“Go then.”


Finally, he lightly sighed and weakly dismissed her with his hand. These two words seemed to exhaust all his strength; as he collapsed with his eyes closed.


At this time, General Yun Luo no longer seemed to be high-spirited like he was on the battlefield. More like, just like the wind blowing out a candle, the old man seemed so frail. Making Yun Luo Feng feel like she couldn’t bear it in her heart. In the end, she said nothing. She turned around and left the study room.


Once the white silhouette disappeared, Yun Luo opened his eyes, with a bitter look on his face; he stared at the empty space in the study room and said: “Qing Ya, was I really wrong?”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ตั้งแต่สมัยโบราณ ทั้งความจงรักภักดีและกำลังยากได้ยาก สมาชิกและครอบครัวจะยังเหมือนกัน สัตย์ต่อพระ เขาปล่อยให้ไปของหลานสาวของเขาเพียง 4 ปี และไปชายแดน เมื่อไป เขาหายสิบปี เธอที่ไม่สามารถปลูก ชนิดของชีวิตเธอชีวิตอยู่สิบปีแต่ เมื่อเขากลับ เขากราดกล่าวหาว่าเธอ เพราะข่าวลือ และตำหนิเธอ "Feng'er..." Luo ยุนยกมือของเขาซึ่งเต็มตาปลา และ shakily พวกเขายืดไปทาง Yun Luo Feng สิ้นสุด เขา weakly วางลงได้ "ปู่คุณท่าน และท่านยัง ครอบครัวยุน พ่อแม่เสียสละสำหรับประเทศ ปู่ไม่ได้ดูแลคุณ"ขณะที่การ Yun Luo high-spirited เดิมของทั่วไปดูเหมือนจะ มีอายุกี่ปีก่อน เขาก็โกรธจริง ๆ และเกลียดชังว่า เหล็กไม่กลายเป็นเหล็ก แต่เขาดูเหมือนว่าจะลืมที่เธอถูกน้อยกว่าหลักที่ 3 และตัวเขาเองออกจากบ้านเมื่อเธอ 4 จากหนุ่ม ไม่มีใครมีวินัยเธอ เธอสามารถแม้อาจจะตอบสนองความคาดหวังของเขาใหญ่เขารางจำปีเมื่อเขาถูกทิ้ง สี่ปีน้อย Luo Feng ดึงเสื้อผ้าของเขาร้องไห้เขาไม่ในสุด ความปลอดภัยของผู้คนในประเทศนานหยวน เขา heartlessly เธอ"ถ้าไม่มีอะไรอื่น แล้วฉันจะกลับมาที่เหลือ"Yun Luo Feng sleepily คันนั้นกะพริบตาของเธอและมูมพูดเห็นความไม่แยแสที่บนใบหน้าของสาว ลึกในดวงตายุน Luo มีสัมผัสของความผิดได้ เขาเปิดปากจะพูดบางสิ่งบางอย่าง แต่รู้สึกคำทั้งหมดถูกบล็อคในปากของเขา และเสียงไม่ออกเสียงเดียว"ไปแล้ว"ในที่สุด เขาถอนหายใจเบา ๆ และ weakly ไล่เธอ ด้วยมือของเขา สองคำนี้ดูเหมือนจะ ไอเสียแรงของเขา ขณะที่เขายุบ ด้วยตาของเขาปิดตอนนี้ Yun Luo ทั่วไปไม่ดูเหมือนจะ high-spirited เหมือนในสนามรบ มากขึ้นเช่น เหมือนลมที่พัดออกเทียน ชราดูเหมือนร่างกายอ่อนแอดังนั้น ทำให้ฮ Luo Yun รู้สึกว่าเธอไม่สามารถแบกมันในหัวใจของเธอ ในสุด เธอบอกว่า ไม่มีอะไร เธอหันไปรอบ ๆ และทิ้งห้องเรียนเมื่อเงาขาวหายไป Yun Luo เปิดตา แบบขมใบหน้า เขาจ้องไปที่พื้นที่ว่างในห้องเรียน และกล่าวว่า: "ชิงยา ได้ดี? "

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ตั้งแต่สมัยโบราณทั้งความจงรักภักดีและความกตัญญูเป็นเรื่องยาก ความภักดีและครอบครัวนอกจากนี้ยังมีเดียวกัน; สำหรับความภักดีของเขาที่มีต่อพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวเขาปล่อยให้ไปของหลานสาวเพียง 4 ปีของเขาและเดินไปที่ชายแดน เมื่อไปเขาก็หายไปเป็นเวลาสิบปี เธอที่ไม่สามารถปลูกฝังสิ่งที่ชนิดของชีวิตเธอมีชีวิตอยู่ในช่วงสิบปี?


แต่เมื่อเขากลับมาเขากราดกล่าวหาว่าเธอเพราะข่าวลือและโทษของเธอ.


"Feng'er ... .... " ยุน Luo ยก มือของเขาที่เต็มไปด้วยแคลลัสและตัวสั่นยืดหยุนพวกเขาไปสู่ Luo ฮในท้ายที่สุดเขาไม่ค่อยใส่พวกเขาลง "คุณปู่คุณอธรรมและอธรรมหยุนทั้งครอบครัว พ่อแม่ของคุณเสียสละตัวเองสำหรับประเทศ; ปู่ไม่ได้ดูแลคุณ. "


ในขณะที่ แต่เดิมคึกคะนองทั่วไป Yun Luo ดูเหมือนจะได้อายุไม่กี่ปี.


ก่อนที่เขาโกรธมากและเกลียดที่เหล็กไม่อาจจะกลายเป็นเหล็ก! แต่ดูเหมือนว่าเขาจะลืมไปว่าเธอเป็นแม่น้อยที่ 3 และตัวเขาเองออกจากบ้านเมื่อเธอ 4. จากหนุ่มไม่มีใครเคยมีระเบียบวินัยของเธอ เธอได้แม้อาจจะตอบสนองความต้องการของเขาใหญ่?


เขารางจำได้ว่าเมื่อปีที่เขากำลังจะออก เล็ก ๆ น้อย ๆ สี่ปี Luo ฮดึงเสื้อผ้าของเขาร้องไห้สำหรับเขาที่จะไม่ปล่อยให้.


ในท้ายที่สุดเพื่อความปลอดภัยของประชาชนของประเทศยาวหยวนเขาเหี้ยมเกรียมซ้ายของเธอ.


"ถ้ามีอะไรอย่างอื่นแล้วฉันจะ กลับไปยังส่วนที่เหลือ. "


ยุนฮ Luo เหงาหงอยกระพริบตาดวงตาของเธอและพูดซม.


เห็นไม่แยแสบนใบหน้าหญิงสาวที่ลึกลงไปในดวงตาของหยุน Luo มีสัมผัสของความผิด เขาเปิดปากของเขาที่จะพูดอะไรบางอย่าง แต่ทุกคำที่รู้สึกว่าถูกบล็อกในปากของเขาและไม่สามารถเสียงออกเสียงเดียว.


"ไปแล้ว."


ในที่สุดเขาถอนหายใจเบา ๆ และไม่ค่อยไล่เธอด้วยมือของเขา คำสองคำนี้ดูเหมือนจะหมดความแข็งแรงของเขาทั้งหมด; ในขณะที่เขาทรุดตัวลงด้วยดวงตาของเขาปิด.


ในเวลานี้นายพลหยุน Luo ไม่ดูเหมือนจะคึกคะนองเหมือนเขาอยู่ในสนามรบ เหมือนเช่นเดียวกับลมพัดออกเทียนชายชราดูเหมือนอ่อนแอดังนั้น ทำให้ยุนฮ Luo รู้สึกเหมือนเธอไม่สามารถแบกมันในหัวใจของเธอ ในท้ายที่สุดเธอบอกว่าไม่มีอะไร เธอหันไปรอบ ๆ และเดินออกจากห้องการศึกษา.


เมื่อเงาสีขาวหายไป Yun Luo เปิดตาของเขามีลักษณะขมบนใบหน้าของเขา; เขาจ้องที่พื้นที่ว่างในห้องพักการศึกษาและกล่าวว่า: "ชิงยาถูกฉันผิดจริงๆ"

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ตั้งแต่สมัยโบราณ ทั้งจงรักภักดีและกตัญญูจะยาก ความภักดีและครอบครัวเหมือนกัน เพราะความจงรักภักดีที่มีต่อพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว เขาปล่อยให้ไปของหลานสาว 4 ขวบของเขาเท่านั้น และไปที่ชายแดน เมื่อตายไปแล้ว เขาก็หายไปเป็นสิบปี เธอที่ไม่สามารถปลูกแบบไหน ชีวิตเธออยู่ในสิบปีที่ผ่านมาแต่เมื่อเขากลับมาเขากราดกล่าวหาเธอเพราะข่าวลือและตำหนิเธอ" . . . . . . . feng"er " ยุนหลัวยกขึ้นมือของเขาซึ่งเต็มไปด้วยและเหยียดไปด้านสีกายุนหลัวเฟิง ในตอนท้าย เขาล้มทับใส่ลง " คุณปู่ทำผิดต่อเธอ และยังทำผิดต่อครอบครัวยุนเลย พ่อแม่เสียสละตัวเองเพื่อประเทศ ปู่ไม่ได้ดูแลคุณ "ในช่วงเวลานั้น แต่เดิมสูงวิญญาณทั่วไป ยุน หลัว ดูเหมือนจะมีอายุกี่ปีก่อนหน้านี้ เขาก็โกรธ และเกลียดที่เหล็กไม่สามารถกลายเป็นเหล็ก ! แต่ดูเหมือนเขาจะลืมว่าเธอเป็นผู้ปกครองน้อยกว่าที่ 3 และเขาก็ออกจากบ้านไปตอนเธออายุ 4 ขวบ จากหนุ่ม ไม่มีใครทำโทษเธอ เธออาจตอบสนองความคาดหวังของเขาใหญ่ ?เขาจำได้ลางๆว่าปีเมื่อเขาจากไป สี่ปีเก่าเล็กน้อยหลัวเฟิงดึงเสื้อเขาร้องไห้ให้เขาไม่ไปในตอนท้าย เพื่อความปลอดภัยของประชาชนในประเทศหยวนยาว เขาไม่มีหัวใจด้านซ้ายของเธอ" ถ้าไม่มีอะไรแล้ว ฉันกำลังจะกลับไปพักผ่อน "ยุนหลัวเฟิงเซาเบิ่งตาของเธอ และขี้เกียจจะพูดเห็นเฉยเมยบนใบหน้าสาวน้อย ลึกเข้าไปในสายตาของยุนหลัวมีสัมผัสของความรู้สึกผิด เขาอ้าปากจะพูดอะไรบางอย่าง แต่คำพูดทั้งหมดรู้สึกว่าถูกปิดกั้นในปากและไม่มีเสียงออกมาเป็นเสียงเดียว" ไปได้แล้ว "ในที่สุดเขาก็ค่อยๆถอนหายใจและป้อแป้ออกเธอกับมือ สองคำนี้ดูเหมือนจะทำให้ความแข็งแรงทั้งหมดของเขา เมื่อเขาล้มลง ตาของเขาปิดในเวลานี้ แม่ทัพหยุนหลอไม่ดูเหมือนจะสูงนะเหมือนเขาในสนามรบ เหมือน เหมือน ลมเป่าออกเทียน ชายชราที่ดูเปราะบางเหลือเกิน ทำให้ยุนหลัวเฟิงรู้สึกว่าเธอไม่สามารถแบกมันไว้ในใจ ในที่สุด แม่ก็บอกว่าไม่มีอะไร เธอหันไปรอบ ๆและออกจากห้องไปเรียนเมื่อสีขาวเงา หายไป ยุนหลัวลืมตา กับดูขมบนใบหน้าของเขา เขาจ้องมองที่ว่างในห้องเรียนและกล่าวว่า : " ชิงนี่ ฉันทำอะไรผิดเหรอ ? "