The viewer's attention is first dra

The viewer's attention is first drawn to the centre of the canvas, then follows the directional flow of the survivors' bodies, viewed from behind and straining to the right.[19] According to the art historian Justin Wintle, "a single horizontal diagonal rhythm [leads] us from the dead at the bottom left, to the living at the apex."[23] Two other diagonal lines are used to heighten the dramatic tension. One follows the mast and its rigging and leads the viewer's eye towards an approaching wave that threatens to engulf the raft, while the second, composed of reaching figures, leads to the distant silhouette of the Argus, the ship that eventually rescued the survivors.[2]

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ความสนใจของภาพแรกออกของผืนผ้าใบ จาก นั้นตามกระแสทิศทางของร่างกายของผู้รอดชีวิต ดูจากด้านหลัง และขยับไปทางขวา [19] According ให้นักประวัติศาสตร์ศิลปะ Justin Wintle "เดี่ยวแนวทแยงมุมจังหวะ [ประกาศ] เราจากตายด้านซ้าย การใช้ชีวิตที่ปลาย" [23] สองเส้นทแยงมุมอื่น ๆ จะใช้ในการยกระดับความตึงเครียดอย่างมาก หนึ่งเสาและเสื้อผ้าของมัน และนำตาตัวแสดงไปเป็นคลื่นกำลังมาที่คุกคามการผ่านแพ ในขณะที่สอง ประกอบด้วยตัวเลขถึง ไปสู่เงาไกลของอาร์กัส เรือที่ได้ช่วยเหลือผู้รอดชีวิตในที่สุด [2]

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความสนใจของผู้ชมจะถูกดึงมาเป็นครั้งแรกไปยังศูนย์กลางของผ้าใบแล้วตามทิศทางการไหลของร่างกายรอดชีวิตมองจากข้างหลังและรัดไปทางขวา. [19] ตามประวัติศาสตร์ศิลปะจัสติน Wintle "เดี่ยวแนวนอนจังหวะแนวทแยง [นำไปสู่​​] เรามาจากความตายที่ด้านล่างซ้ายกับการใช้ชีวิตที่ปลายได้. "[23] สองเส้นทแยงอื่น ๆ จะถูกนำมาใช้เพื่อเพิ่มระดับความตึงเครียด หนึ่งดังต่อไปนี้เสาและเสื้อผ้าของตนและนำไปสู่​​สายตาของผู้ชมที่มีต่อคลื่นที่ใกล้ขู่ว่าจะเขมือบแพในขณะที่สองประกอบด้วยตัวเลขถึงนำไปสู่​​เงาที่ห่างไกลของอาร์กัส, เรือว่าในที่สุดการช่วยเหลือผู้รอดชีวิต. [ 2]