1. IntroductionMarble goby (Oxyeleo

1. Introduction
Marble goby (Oxyeleotris marmorata) belongs to the Family Eleotridae of Order Perciformes and is a native species in many parts of Asia including Brunei,Cambodia, Indonesia, Laos, Peninsular Malaysia, Thailand and Vietnam (Department of Fisheries, 1987; Khoa and Huong, 1993; Rainboth, 1996; Vidthayanon et al.,1997; Kottelat, 2001). Marble goby is marketed as a high-valued fish in some Asia countries such as China, Thailand and Vietnam. Aside from catch from natural waters, marble goby is cultured in cages, ponds and coves in Malaysia (Jee, 1980), Thailand (Cheah et al.,1994; Menasveta, 2000), Vietnam (Luong et al., 2005),and Cambodia (MAFF, 2005). Despite success of spawning and fry rearing in hatcheries (Tavarutmaneegul and Lin, 1988), the supply of fingerlings (N50 g) for stocking in grow-out cages still relies mainly on wild recruits. The major constraint for mass seed production is high mortality of fry and slow growth of fingerlings during nursing stages, and it usually takes around one year to nurse fingerlings from 5 to 50 g. The successful nursing technique to supply marble goby farmers would conserve natural stocks and enhance marble goby culture in the region.Artificial feed is preferred to live food for fish culture, considering the issues of labor-intensity, cost and food safety. However, artificial feed for early-stage juveniles of many carnivorous fish has not been developed.
Supplying appropriate live food for early-stage juvenile carnivorous fish prior to weaning is one of the important
factors determining the success or failure in their nursing stage. Artemia nauplii and adult become the preferred
live food for nursing juvenile at early stage of marine fish such as red snapper (Lutjanus argentimaculatus) juvenile
of 20 mm (Doi and Singhagraiwan, 1993), grouper (Epinephelus malabaricus) juvenile of 25 mm (Ruangpanit,
1993), and seabass (Lates cacarifer) juvenile of 25 mm in total length (Anon, 1986). Finding the appropriate live food for freshwater predatory fish such as marble goby is necessary. Yap (1988) observed that the main food for wild juvenile marble goby in Bukit Merah reservoir of Malaysia was nekton and finfish, while Duangsawadi et al. (1992) reported that marble goby fed on small fish and prawn in Thailand. Luong et al. (2005) reported that the major food items of marble goby (N81 g) in Truong Dang cove in Tri An reservoir of Vietnam in terms of biomass were small freshwater prawn (Macrobrachium sintangense), followed by small wild fish and benthos. Postlarvae of oriental river prawn (M. nipponense) and Pacific white shrimp (Penaeusvannamei) have been used as live foods for nursing marble goby fingerlings in Hainan of China (Yang Yi,personal observation), however, there is no information available on success of this system. In addition, Roberts (1993) reported that marble goby fed on macrofauna that is oblivious to its presence. Therefore, rice field prawn
was selected in the present study as one of the live foods for marble goby juveniles prior to training them to artificial diet. Because rice field prawn (M. lanchesteri)is a rather small freshwater prawn species with total length up to 55 mm and an indigenous species of Indo-West Pacific countries including India, Malaysia, Thailand and Vietnam (Johnson, 1969;Holthuis, 2000). The adult habitat of rice field prawn is in both freshwater and brackish water, and rice field prawn is commonly found in rice fields, ponds, canals and other lentic water bodies. Rice field prawn is also a bottom-dwelling species as marble goby.The purposes of the present study were to determine the appropriate density and ingestion time of rice field prawn as prey of marble goby fingerlings at various sizes, and to determine the preferred prey sizes for
marble goby fingerlings in order to enhance their growth and survival during nursing stages.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

1. บทนำบู่หินอ่อน (ปลาบู่) เป็นสมาชิกของครอบครัว Eleotridae ของสั่ง Perciformes และเป็นพันธุ์พื้นเมืองในหลายส่วนของเอเชียรวมทั้งบรูไน กัมพูชา อินโดนีเซีย ลาว มาเลเซียตะวันตก ไทย และเวียดนาม (กรมประมง 1987 รู้สึกและฮวง 1993 Rainboth, 1996 Vidthayanon และ al., 1997 Kottelat, 2001) บู่หินอ่อนเป็นเด็ดขาดเป็นปลามูลค่าสูงในเอเชียบางประเทศเช่นจีน ไทย และเวียดนาม นอกเหนือจากการจับจากธรรมชาติน้ำ บู่หินอ่อนอ่างในกรง บ่อ และทางมาเลเซีย (Jee, 1980), ไทย (เจีย et al., 1994 Menasveta, 2000) เวียดนาม (ลอง et al., 2005), และกัมพูชา (MAFF, 2005) แม้ความสำเร็จของการวางไข่และทอดแม่ใน hatcheries (Tavarutmaneegul และหลิน 1988), อุปทานของชนิด (N50 g) สำหรับมิติในกรงออกเติบโตยังคงอาศัยหลักในการเกณฑ์ทหารป่า ข้อจำกัดหลักการผลิตเมล็ดพันธุ์โดยรวมเป็นการตายที่สูงของทอดและเจริญเติบโตช้าของชนิดระหว่างพยาบาลขั้น และโดยปกติจะประมาณ 1 ปีนมชนิดจาก 5 ถึง 50 g เทคนิคพยาบาลประสบความสำเร็จในการจัดหาเกษตรกรบู่หินอ่อนจะอนุรักษ์ธรรมชาติหุ้น และเพิ่มบู่หินอ่อนวัฒนธรรมในภูมิภาค อาหารเทียมต้องอาศัยอาหารที่เลี้ยงปลา พิจารณาประเด็นอาหาร และต้นทุน แรงงานความปลอดภัย อย่างไรก็ตาม อาหารเทียมในระยะแรก ๆ juveniles ของปลากินเนื้อในได้ไม่รับการพัฒนาขายอาหารสดที่เหมาะสมสำหรับปลากินเนื้อเด็กระยะแรก ๆ ก่อน weaning เป็นหนึ่งที่สำคัญปัจจัยที่กำหนดความสำเร็จหรือความล้มเหลวในขั้นพยาบาล Artemia nauplii และผู้ใหญ่จะ ต้องอาหารสำหรับเด็กอ่อนสดในระยะแรก ๆ ของปลาทะเลเช่นปลากะพง (Lutjanus argentimaculatus) เยาวชน20 มม. (ดอยและ Singhagraiwan, 1993), ปลาเก๋า (Epinephelus malabaricus) เยาวชน 25 มม. (Ruangpanit1993), และปลากะพง (ปลากะพง cacarifer) เยาวชนของ 25 มม.ความยาวรวม (Anon, 1986) หาอาหารสดที่เหมาะสมสำหรับปลาบู่หินอ่อนมหาศาลเป็นสิ่งจำเป็น ยาบ (1988) พบว่า อาหารหลักสำหรับป่าเยาวชนบู่หินอ่อนในบูกิตเมอร์อาห์อ่างเก็บน้ำของมาเลเซียคือ nekton และ finfish ในขณะที่ Duangsawadi et al. (1992) รายงานว่า บู่หินอ่อนเลี้ยงปลาเล็กปลาน้อยและกุ้งในประเทศไทย ลอง et al. (2005) รายงานว่า สินค้าอาหารที่สำคัญของบู่หินอ่อน (N81 g) ในโคแดง Truong ในตรีเป็นอ่างเก็บน้ำของเวียดนามในชีวมวลมีขนาดเล็กกุ้งก้ามกราม (กุ้ง sintangense), ตามด้วยปลาเล็กปลาน้อยป่า benthos Postlarvae กุ้งแม่น้ำตะวันออก (M. nipponense) และกุ้งขาวแปซิฟิก (Penaeusvannamei) ถูกนำมาใช้เป็นอาหารสดสำหรับพยาบาลบู่หินอ่อนชนิดในไห่หนานของประเทศจีน (ยางยี่ เก็บข้อมูลส่วนบุคคล) แต่ ไม่มีข้อมูลพร้อมใช้งานในความสำเร็จของระบบนี้ นอกจากนี้ โรเบิตส์ (1993) รายงานว่า บู่หินอ่อนเลี้ยงบน macrofauna ที่ลบเลือนไปบำรุง ดังนั้น ข้าวกุ้งฟิลด์ถูกเลือกในการศึกษาปัจจุบันเป็นหนึ่งในอาหารสดสำหรับ juveniles บู่หินอ่อนก่อนการฝึกอบรมพวกเขาให้อาหารเทียม เนื่องจากกุ้งข้าวฟิลด์ (M. lanchesteri) เป็นชนิดของกุ้งค่อนข้างเล็ก มีความยาวรวมถึง 55 มม.และเป็นพันธุ์พื้นเมืองของประเทศตะวันตกอินโดแปซิฟิกรวมทั้งประเทศอินเดีย มาเลเซีย ไทย และเวียดนาม (Johnson, 1969 Holthuis, 2000) อยู่อาศัยผู้ใหญ่ของข้าวฟิลด์กุ้งน้ำกร่อย และน้ำจืด และกุ้งข้าวฟิลด์มักพบในข้าว บ่อ ลำคลอง และแหล่งน้ำ lentic อื่น ๆ ข้าวฟิลด์กุ้งยังเป็นชนิดอยู่อาศัยด้านล่างเป็นหินอ่อนบู่ วัตถุประสงค์ของการศึกษาปัจจุบันได้กำหนดความหนาแน่นที่เหมาะสมและเวลากินข้าวฟิลด์กุ้งเป็นเหยื่อของบู่หินอ่อนชนิดที่ขนาดต่าง ๆ และกำหนดขนาดเหยื่อที่ต้องการหินอ่อนชนิดวงศ์ปลาบู่เพื่อการเจริญเติบโตและอยู่รอดระหว่างพยาบาลขั้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

1.
บทนำหินอ่อนบู่(ปลาบู่ทราย) เป็นของครอบครัว Eleotridae สั่งเพอซิและเป็นพันธุ์พื้นเมืองในหลายส่วนของเอเชียรวมทั้งบรูไนกัมพูชาอินโดนีเซียลาวมาเลเซียไทยและเวียดนาม (กรมประมง, 1987; Khoa และ Huong 1993; Rainboth, 1996; Vidthayanon et al, 1997;. Kottelat, 2001) ปลาบู่หินอ่อนเป็นตลาดเป็นปลาที่มีมูลค่าสูงในบางประเทศในภูมิภาคเอเชียเช่นจีนไทยและเวียดนาม นอกเหนือจากการจับจากแหล่งน้ำธรรมชาติ, ปลาบู่หินอ่อนเพาะเลี้ยงในกระชังบ่อและเวิ้งอ่าวในประเทศมาเลเซีย (Jee, 1980), ประเทศไทย (Cheah et al, 1994;. Menasveta, 2000) เวียดนามและ (Luong et al, 2005). กัมพูชา (MAFF 2005) อย่างไรก็ตามความสำเร็จของการวางไข่และทอดเลี้ยงในโรงเพาะฟัก (Tavarutmaneegul และหลิน, 1988) และอุปทานของลูกปลา (N50 กรัม) สำหรับการปล่อยในการเจริญเติบโตออกกรงยังคงต้องอาศัยหลักในการรับสมัครป่า ข้อ จำกัด ที่สำคัญสำหรับการผลิตเมล็ดพันธุ์มวลคือการตายสูงของทอดและการเจริญเติบโตช้าของลูกปลาในระหว่างขั้นตอนการพยาบาลและก็มักจะใช้เวลาประมาณหนึ่งปีที่จะลูกปลาพยาบาล 5-50 กรัม เทคนิคการพยาบาลที่ประสบความสำเร็จในการจัดหาหินอ่อนเกษตรกรปลาบู่จะอนุรักษ์ธรรมชาติหุ้นและเพิ่มหินอ่อนวัฒนธรรมบู่ในฟีด region.Artificial เป็นที่ต้องการที่จะมีชีวิตอาหารสำหรับเลี้ยงปลาพิจารณาปัญหาของการใช้แรงงานเข้มค่าใช้จ่ายและความปลอดภัยของอาหาร แต่ฟีดเทียมสำหรับหนุ่มสาวขั้นต้นของปลาที่กินเนื้อเป็นจำนวนมากยังไม่ได้รับการพัฒนา. จัดหาอาหารสดที่เหมาะสมสำหรับการขั้นต้นปลาที่กินเนื้อเป็นเด็กและเยาวชนก่อนที่จะหย่านมเป็นหนึ่งในสิ่งที่สำคัญปัจจัยที่กำหนดความสำเร็จหรือความล้มเหลวในขั้นตอนการพยาบาลของพวกเขา อาร์ทีเมียนอเพลียสและผู้ใหญ่เป็นที่ต้องการอาหารสดสำหรับเด็กและเยาวชนพยาบาลในขั้นต้นของปลาทะเลเช่นปลากะพงแดง (Lutjanus argentimaculatus) เด็กและเยาวชนจาก20 มิลลิเมตร (ดอยและ Singhagraiwan, 1993) ปลากะรัง (Epinephelus malabaricus) เด็กและเยาวชน 25 มิลลิเมตร (Ruangpanit, 1993) และปลากะพงขาว (Lates cacarifer) เด็กและเยาวชน 25 มิลลิเมตรยาวรวม (อานนท์, 1986) หาอาหารสดที่เหมาะสมสำหรับการล่าปลาน้ำจืดเช่นปลาบู่หินอ่อนเป็นสิ่งที่จำเป็น เห่า (1988) ตั้งข้อสังเกตว่าอาหารหลักสำหรับเด็กและเยาวชนหินอ่อนป่าปลาบู่ในอ่างเก็บน้ำกิตธงชาติของมาเลเซียเป็นผู้ Nekton และปลาในขณะที่ Duangsawadi et al, (1992) รายงานว่าปลาบู่หินอ่อนกินปลาขนาดเล็กและกุ้งในประเทศไทย Luong et al, (2005) รายงานว่ารายการอาหารที่สำคัญของปลาบู่หินอ่อน (N81 ช) ในอ่าว Truong แดงในไตรอ่างเก็บน้ำของเวียดนามในแง่ของชีวมวลเป็นกุ้งน้ำจืดขนาดเล็ก (Macrobrachium sintangense) ตามด้วยปลาขนาดเล็กและสัตว์หน้าดิน ระยะโพสท์ลาวากุ้งแม่น้ำโอเรียนเต็ล (เอ็ม nipponense) และกุ้งขาวแวน (Penaeusvannamei) ได้ถูกนำมาใช้เป็นอาหารสดสำหรับหินอ่อนพยาบาลลูกปลาบู่ในไห่หนานของจีน (Yang Yi สังเกตบุคคล) แต่ไม่มีข้อมูลที่มีอยู่บนความสำเร็จของ ระบบนี้ นอกจากนี้โรเบิร์ต (1993) รายงานว่าปลาบู่หินอ่อนเลี้ยงสัตว์ทะเลที่เป็นลบเลือนไปแสดงตน ดังนั้นกุ้งนาข้าวได้รับเลือกในการศึกษาครั้งนี้เป็นหนึ่งในอาหารสดสำหรับหนุ่มสาวปลาบู่หินอ่อนก่อนที่จะมีการฝึกอบรมให้พวกเขาที่จะรับประทานอาหารเทียม เพราะกุ้งนาข้าว (เอ็ม lanchesteri) เป็นสายพันธุ์กุ้งน้ำจืดขนาดค่อนข้างเล็กที่มีความยาวรวมถึง 55 มิลลิเมตรและสายพันธุ์พื้นเมืองของ Indo-West ประเทศแปซิฟิกรวมทั้งอินเดีย, มาเลเซีย, ไทยและเวียดนาม (จอห์นสัน, 1969; Holthuis, 2000) . ผู้ใหญ่ที่อยู่อาศัยของกุ้งนาข้าวเป็นทั้งในน้ำจืดและน้ำกร่อยและกุ้งนาข้าวมักจะพบในนาข้าวบ่อคลองและแหล่งน้ำอื่น ๆ lentic กุ้งนาข้าวยังเป็นสายพันธุ์ที่อาศัยอยู่ด้านล่างเป็นหินอ่อน goby.The วัตถุประสงค์ของการศึกษาในปัจจุบันมีการตรวจสอบความหนาแน่นที่เหมาะสมและเวลาที่การบริโภคของกุ้งนาข้าวเป็นเหยื่อของปลาบู่หินอ่อนที่มีขนาดต่างๆและการกำหนดขนาดเหยื่อที่ต้องการ สำหรับหินอ่อนปลาบู่ปลาเพื่อเพิ่มประสิทธิภาพในการเจริญเติบโตและความอยู่รอดของพวกเขาในระหว่างขั้นตอนการพยาบาล

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

1 . ปลาบู่หินอ่อนบทนำ
( ปลาบู่กล้วย ) เป็นของครอบครัว Eleotridae ของลำดับและเป็นสายพันธุ์พื้นเมืองในหลายส่วนของเอเชีย ได้แก่ บรูไน , กัมพูชา , อินโดนีเซีย , ลาว , คาบสมุทรมาเลเซีย ไทย และเวียดนาม ( กรมประมง , 1987 ; ราย และอาชีพ , 1993 ; rainboth , 1996 ; vidthayanon et al . , 1997 ; kottelat , 2001 )ปลาบู่หินอ่อนเป็นเด็ดขาดเป็นปลาที่มูลค่าสูงในบางประเทศแถบเอเชีย เช่น จีน ไทย และเวียดนาม นอกจากจับจากทะเลธรรมชาติ ปลาบู่หินอ่อนในกระชังบ่อและทะเลสาบในประเทศมาเลเซีย ( จี , 1980 ) , ประเทศไทย ( โรงเรียน et al . , 1994 ; เมนะเศวต , 2000 ) , เวียดนาม ( Luong et al . , 2005 ) และกัมพูชา ( ที่ต่ำ , 2005 )แม้จะมีความสำเร็จของการวางไข่และเลี้ยงในโรงเพาะฟักลูกปลา ( tavarutmaneegul และหลิน , 1988 ) อุปทานของลูกปลา ( 50 กรัม ) สำหรับการปล่อยในกรงยังงอกออกมาอาศัยส่วนใหญ่ในป่า เด็กใหม่ ปัญหาหลักในการผลิตเมล็ดพันธุ์มวลอัตราการตายสูงของทอดและการเจริญเติบโตช้าของลูกปลาในระหว่างขั้นตอนการพยาบาล และมันมักจะใช้เวลาประมาณหนึ่งปีเพื่อดูแลลูกปลาตั้งแต่ 5 ถึง 50 กรัมเทคนิคการพยาบาลที่ประสบความสําเร็จในการจัดหาหินอ่อนปลาบู่เกษตรกรจะอนุรักษ์ธรรมชาติ และเพิ่มหุ้นหินอ่อนปลาบู่วัฒนธรรมในภูมิภาค อาหารเทียมต้องการสดอาหารสำหรับการเลี้ยงปลา การพิจารณาปัญหาของการเพิ่มแรงงาน ค่าใช้จ่าย และความปลอดภัยของอาหาร อย่างไรก็ตาม อาหารเทียมสำหรับการสนับสนุนเยาวชนของปลาที่กินเนื้อมากยังไม่ได้รับการพัฒนา
การจัดหาอาหารที่เหมาะสมสำหรับเด็กและเยาวชนอยู่ในขั้นแรกเป็นปลาก่อนหย่านมเป็นหนึ่งในสิ่งสำคัญ
ปัจจัยที่กำหนดความสำเร็จหรือความล้มเหลวในเวทีทางการพยาบาลของพวกเขา อาร์ทีเมีย nauplii และผู้ใหญ่เป็นที่ต้องการ
อาหารมีชีวิตสำหรับพยาบาลเด็กในระยะแรกของปลาทะเลเช่นปลากะพงแดง ( ปลากะพงแดง argentimaculatus ) เด็กและเยาวชน
20 มม. ( ดอย และ singhagraiwan , 1993 )ปลาเก๋า วิศวกรชาวสวีเดน 5 ) และ 25 มม. ( ruangpanit
, 1993 ) และปลากะพงขาว ( Lates cacarifer ) และ 25 มม. ความยาวทั้งหมด ( นนท์ , 1986 ) การค้นหาที่เหมาะสมอาหารมีชีวิตสำหรับล่าปลาน้ำจืด เช่น ปลาบู่ หินอ่อน เป็นสิ่งที่จำเป็น แยป ( 1988 ) สังเกตได้ว่าอาหารหลักของป่าและหินอ่อนปลาบู่ในบูกิตเมอร์อ่างเก็บน้ำของมาเลเซียคือเนกตอนตะกรุมและ ,ในขณะที่ duangsawadi et al . ( 1992 ) รายงานว่าหินอ่อนปลาบู่กินปลาขนาดเล็กและกุ้งในประเทศไทย เลือง et al . ( 2005 ) รายงานว่า เมเจอร์ รายการอาหารของปลาบู่หินอ่อน ( N81 กรัม ) ใน Truong ดังโคฟในไตรเป็นอ่างเก็บน้ำของเวียดนามในแง่ของชีวมวลเป็นกุ้งก้ามกราม ( Macrobrachium sintangense ขนาดเล็ก ) รองลงมาคือ ปลาขนาดเล็ก และสัตว์หน้าดินในป่า . วาตะวันออกกุ้งแม่น้ำ ( ม.nipponense ) และกุ้งขาว ( penaeusvannamei ) ได้ถูกใช้เป็นอาหารมีชีวิตสำหรับหินอ่อนพยาบาลปลาบู่ลูกปลาในเกาะไหหลำของจีน ( หยางอี้ การสังเกตส่วนบุคคล ) , อย่างไรก็ตาม , ไม่มีข้อมูลที่มีอยู่ในความสำเร็จของระบบนี้ นอกจากนี้ โรเบิร์ต ( 1993 ) รายงานว่าหินอ่อนขนาดใหญ่ที่เลี้ยงปลาบู่ที่ไม่รู้ถึงการปรากฏตัวของมัน ดังนั้น นากุ้ง
ได้รับเลือกในการศึกษาเป็นหนึ่งในอาหารที่สดสำหรับหินอ่อนปลาบู่เยาวชนก่อนการฝึกอบรมพวกเขาในอาหารเทียม เนื่องจากนากุ้ง ( ม. lanchesteri ) ค่อนข้างเล็กกุ้งก้ามกรามสายพันธุ์ที่มีความยาวถึง 55 มม. และพื้นเมืองสายพันธุ์ของประเทศอินโดแปซิฟิกตะวันตก ได้แก่ อินเดีย , มาเลเซีย , ไทย และเวียดนาม ( จอห์นสัน 1969 ; holthuis , 2000 )ผู้ใหญ่ที่อยู่อาศัยของนากุ้งมีทั้งในน้ำจืดและน้ำกร่อย และนากุ้ง พบบ่อยในทุ่งนา สระน้ำ คลองและแหล่งน้ำ lentic อื่น ๆ ข้าวกุ้งยังด้านล่างที่อยู่อาศัยเป็นปลาบู่ชนิดหินอ่อนการวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาความหนาแน่นที่เหมาะสม และการรับประทานของข้าวเวลากุ้งเป็นเหยื่อของหินอ่อนปลาบู่ลูกปลาที่ขนาดต่างๆ และเพื่อกำหนดขนาดเหยื่อที่ต้องการ
หินอ่อนปลาบู่ลูกปลาเพื่อเพิ่มการเจริญเติบโตและการอยู่รอดของพวกเขาในระหว่างขั้นตอนการพยาบาล