In August 1982, Mexico triggered a

I
n August 1982, Mexico triggered a debt crisis when
it announced that it could not service its debt and
would begin a moratorium of at least three months on
debt payments to private creditors. Creditor banks, led
by Citibank, formed an advisory committee. Mexico
sought and received emergency assistance from the
International Monetary Fund and U.S. financial institutions.
In September, Mexico nationalized its banks
and introduced rigorous exchange controls.
In late September 1982, the annual World Bank–IMF
meetings took place in Toronto in an atmosphere of
panic. The greatest fear was that the stability of the
international banking system was in peril if significant
defaults on loans threatened the major banks. The
crisis swept through Latin America, Africa, and other
developing countries such as the Philippines and
Yugoslavia. A plan was devised that saved the banking
system but led to what is often regarded as a lost
decade (or more) of development in Latin America
and Africa.
Mexico was not only the first country to enter a debt
crisis but also a pacesetter in resolving it (despite some
smaller crises, particularly the so-called Tequila Crisis of
1994). After dramatic debt reduction in the late 1980s
and early 1990s, capital inflows have commonly assumed
the form of long-term equity rather than debt.
Before 1973, Mexico’s external debt, like that of
most developing nations was relatively small, primarily
official, and often based on concessional lending.
But major OPEC countries received a huge cash windfall
from the 1973 oil price rise, and they deposited
most of the funds in major American banks. Mexico
and other Latin American countries had a ready demand
for these funds. Following Citibank chairman
John Reed’s dictum that “sovereign countries do not
default,” large banks lent while often overlooking normal
criteria of lending risk. The value of outstanding
loans increased tenfold in less than a decade. Investment
as a share of GDP, however, hardly increased
in this period of massive borrowing. Consequently,
Mexico did not have the added capacity to produce
exports that could generate foreign exchange to repay
debt without necessitating a fall in living standards.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ฉันn 1982 สิงหาคม เม็กซิโกทริกเกอร์วิกฤตหนี้เมื่อมันประกาศว่า จะสามารถบริการของหนี้ และจะเริ่มต้นเป็นการชั่วคราวอย่างน้อยสามเดือนชำระหนี้ให้เจ้าหนี้ส่วนตัว เจ้าหนี้ธนาคาร ไฟ ledโดยซิตี้แบงก์ ก่อตั้งคณะกรรมการปรึกษา เม็กซิโกค้นหา และได้รับความช่วยเหลือฉุกเฉินจากการกองทุนการเงินระหว่างประเทศและสหรัฐอเมริกาสถาบันการเงินในเดือนกันยายน เม็กซิโก nationalized ของธนาคารและควบคุมอย่างเข้มงวดแลกนำในช่วงปลาย 1982 กันยายน ธนาคารโลก-IMF ประจำปีการประชุมเกิดขึ้นที่โตรอนโตในบรรยากาศตกใจ กลัวมากที่สุดเป็นที่มั่นคงของการระบบธนาคารระหว่างประเทศถูกมังกรถ้าอย่างมีนัยสำคัญค่าเริ่มต้นของเงินให้สินเชื่อขู่ธนาคารหลัก ที่วิกฤตที่กวาดผ่านสหรัฐอเมริกา แอฟริกา และอื่น ๆประเทศกำลังพัฒนาเช่นประเทศฟิลิปปินส์ และยูโกสลาเวีย แผนถูกกำหนดที่บันทึกการธนาคารระบบไฟ led แต่เพื่ออะไรมักจะถือเป็นการแพ้ทศวรรษ (หรือมากกว่า) ของการพัฒนาในละตินและแอฟริกาเม็กซิโกไม่เพียงประเทศแรกใส่หนี้วิกฤต แต่ยัง pacesetter ในการแก้ไข (แม้บางโดยเฉพาะอย่างยิ่งเรียกว่าเตกีลาวิกฤต วิกฤตเล็ก1994) หลังจากการลดหนี้อย่างมากในปลายทศวรรษ 1980และช่วงปี 1990 เงินทุนไหลได้โดยทั่วไปถือว่ารูปแบบของตราสารระยะยาวแทนที่เป็นหนี้ก่อน 1973 ของเม็กซิโกภายนอกหนี้ เช่นของประเทศกำลังพัฒนาส่วนใหญ่มีขนาดค่อนข้างเล็ก หลักอย่างเป็นทางการ และมักจะขึ้นอยู่กับการยินยอมให้ยืมแต่หลักน้ำมันประเทศรับ windfall เงินสดใหญ่จาก 1973 เพิ่มขึ้นของราคาน้ำมัน และพวกเขาฝากเงินส่วนใหญ่ของเงินในธนาคารใหญ่อเมริกัน เม็กซิโกและประเทศละตินอเมริกันมีความพร้อมสำหรับกองทุนเหล่านี้ ประธานซิตี้แบงก์ต่อไปนี้Dictum จอห์น Reed ที่ "ประเทศอธิปไตยไม่เริ่มต้น ยืมธนาคารขนาดใหญ่มักจะมองปกติเงื่อนไขของสินเชื่อความเสี่ยง ค่าของที่โดดเด่นเงินกู้ยืมเพิ่ม tenfold ในน้อยกว่าหนึ่งทศวรรษที่ผ่านมา การลงทุนเป็นส่วนแบ่งของ GDP อย่างไรก็ตาม ไม่เพิ่มขึ้นในช่วงนี้ขอยืมขนาดใหญ่ ดังนั้นเม็กซิโกไม่มีกำลังการผลิตเพิ่มในการผลิตส่งออกที่สามารถสร้างแลกชำระหนี้โดยไม่ต้อง necessitating ตกในคุณภาพชีวิต

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ฉัน
n สิงหาคม 1982, เม็กซิโกเรียกวิกฤตหนี้เมื่อ
มันประกาศว่าจะไม่สามารถชำระหนี้และ
จะเริ่มประกาศพักชำระหนี้ไม่น้อยกว่าสามเดือนในวันที่
ชำระหนี้ให้กับเจ้าหนี้ภาคเอกชน ธนาคารเจ้าหนี้นำ
จากซิตี้แบงก์, รูปแบบคณะกรรมการที่ปรึกษา เม็กซิโก
ขอและได้รับความช่วยเหลือฉุกเฉินจาก
กองทุนการเงินระหว่างประเทศและสถาบันการเงินของสหรัฐ.
ในเดือนกันยายน, เม็กซิโกกลางธนาคาร
และแนะนำควบคุมการแลกเปลี่ยนอย่างเข้มงวด.
ในปลายเดือนกันยายนปี 1982 ประจำปีของธนาคารโลกกองทุนการเงินระหว่างประเทศ
การประชุมที่เกิดขึ้นในโตรอนโตในบรรยากาศของ
ความหวาดกลัว . ความกลัวที่ยิ่งใหญ่ที่สุดคือการที่ความมั่นคงของ
ระบบธนาคารระหว่างประเทศอยู่ในอันตรายอย่างมีนัยสำคัญถ้า
เริ่มต้นจากเงินให้สินเชื่อขู่ว่าธนาคารใหญ่
วิกฤตกวาดผ่านละตินอเมริกาแอฟริกาและอื่น ๆ ที่
ประเทศกำลังพัฒนาเช่นประเทศฟิลิปปินส์และ
ยูโกสลาเวีย แผนเป็นวิธีการที่ช่วยธนาคาร
ระบบ แต่จะนำไปสู่สิ่งที่ได้รับการยกย่องมักจะเป็นที่หายไป
ทศวรรษ (หรือมากกว่า) ของการพัฒนาในละตินอเมริกา
และแอฟริกา.
เม็กซิโกไม่เพียง แต่เป็นประเทศแรกที่จะเข้าสู่หนี้
วิกฤต แต่ยังม้านำในการแก้ไข มัน (แม้จะมีบาง
วิกฤตขนาดเล็กโดยเฉพาะอย่างยิ่งที่เรียกว่าวิกฤตของ Tequila
1994) หลังจากการลดหนี้อย่างมากในช่วงปลายปี 1980
และต้นปี 1990, เงินทุนไหลเข้าได้สันนิษฐานทั่วไป
รูปแบบของการรวมหุ้นระยะยาวมากกว่าหนี้.
ก่อนปี 1973 หนี้ต่างประเทศของเม็กซิโกเช่นนั้นของ
ประเทศกำลังพัฒนามากที่สุดคือขนาดค่อนข้างเล็กเป็นหลัก
อย่างเป็นทางการและมักจะ ขึ้นอยู่กับการให้กู้ยืมเงิน concessional.
แต่ประเทศที่สำคัญโอเปกได้รับโชคลาภใหญ่เงินสด
จากการเพิ่มขึ้นของราคาน้ำมันในปี 1973 และพวกเขาฝาก
ส่วนใหญ่ของเงินในธนาคารใหญ่ ๆ ในอเมริกา เม็กซิโก
และประเทศละตินอเมริกาอื่น ๆ มีความต้องการพร้อม
สำหรับเงินเหล่านี้ ต่อไปนี้ซิตี้แบงก์ประธาน
จอห์นรีดของภาษิตว่า "ประเทศอธิปไตยไม่ได้
เริ่มต้น "ธนาคารขนาดใหญ่ในขณะที่ยืมมักจะสามารถมองเห็นปกติ
เกณฑ์ของความเสี่ยงการให้กู้ยืมเงิน ค่าของที่โดดเด่น
เงินให้สินเชื่อเพิ่มขึ้นเป็นสิบเท่าในเวลาน้อยกว่าทศวรรษที่ผ่านมา การลงทุน
เป็นส่วนแบ่งของ GDP แต่แทบจะไม่เพิ่มขึ้น
ในช่วงของการกู้ยืมเงินที่ยิ่งใหญ่นี้ ดังนั้น
เม็กซิโกไม่ได้มีความสามารถในการเพิ่มการผลิต
การส่งออกที่สามารถสร้างแลกเปลี่ยนเงินตราต่างประเทศในการชำระ
หนี้โดยไม่จำเป็นต้องตกอยู่ในมาตรฐานการครองชีพ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผม
N สิงหาคม 2525 , เม็กซิโก ทำให้วิกฤตหนี้เมื่อ
มันประกาศว่ามันไม่สามารถบริการตราสารหนี้และ
จะเริ่มยกเลิกอย่างน้อยสามเดือน
หนี้การชําระหนี้ส่วนตัว ธนาคารเจ้าหนี้ , LED
น ก่อตั้งคณะกรรมการที่ปรึกษา เม็กซิโก
ขอและได้รับความช่วยเหลือฉุกเฉินจากกองทุนการเงินระหว่างประเทศและสหรัฐอเมริกา

ในเดือนกันยายน 2544เม็กซิโกเป็นของกลางของธนาคาร
และแนะนำการควบคุมตราอย่างเข้มงวด
ในปลายเดือนกันยายน 1982 การประชุมธนาคารโลก และ IMF
ประจำปีเกิดขึ้นในโตรอนโตในบรรยากาศ
ตื่นตระหนก ความกลัวที่ยิ่งใหญ่ที่สุด คือ ความมีเสถียรภาพของระบบธนาคารระหว่างประเทศ
ตกอยู่ในอันตรายถ้าค่าเริ่มต้นอย่างมีนัยสำคัญ
เงินกู้ขู่ธนาคารหลัก
วิกฤตกวาดผ่าน ลาตินอเมริกา แอฟริกา และอื่น ๆ
การพัฒนาประเทศ เช่น ฟิลิปปินส์และ
ยูโกสลาเวีย . แผนการถูกร่างที่ช่วยระบบธนาคาร
แต่ทำให้มันมักจะถือว่าเป็นสูญเสีย
ทศวรรษ ( หรือมากกว่า ) ของการพัฒนาในละตินอเมริกาและแอฟริกา
.
เม็กซิโกไม่เพียงแต่ประเทศแรกที่จะเข้าสู่วิกฤตหนี้
แต่ยังเป็นระบบคะแนนในการแก้ไข ( แม้จะมีบาง
ขนาดเล็กวิกฤต โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ที่เรียกว่าเตกีล่าวิกฤต
1994 )หลังจากที่หนี้ลดลงอย่างมากในช่วงปลายทศวรรษที่ 1980 และ 1990
,
มีเงินทุนไหลออกโดยทั่วไปถือว่ารูปแบบของกองทุนรวมหุ้นระยะยาวมากกว่าหนี้ .
ก่อน 1973 เม็กซิโกตราสารหนี้ภายนอก เหมือนของ
ส่วนใหญ่ประเทศกำลังพัฒนาค่อนข้างเล็กเป็นหลัก
อย่างเป็นทางการและมักจะขึ้นอยู่กับการให้กู้ยืม concessional .
แต่ประเทศเศรษฐกิจหลัก ได้รับเงินสดจากปี 1973
โชคลาภใหญ่ ราคาน้ำมันสูงขึ้นและก็ฝาก
ที่สุดของเงินในธนาคารของอเมริกาที่สําคัญ เม็กซิโกและประเทศในละตินอเมริกาอื่น ๆ

มีความต้องการพร้อมเงินทุนเหล่านี้ ต่อไปนี้เป็นนประธาน
จอห์นรีดคำแถลงว่า " อธิปไตยประเทศไม่ได้
เริ่มต้น " ธนาคารขนาดใหญ่ให้ในขณะที่มักจะมองเห็นเกณฑ์ปกติ
ความเสี่ยงในการให้กู้ยืมเงิน มูลค่าของสินเชื่อ
เพิ่มขึ้นเป็นสิบเท่าในน้อยกว่าทศวรรษที่ผ่านมา การลงทุน
เป็นส่วนแบ่งของจีดีพี แต่แทบจะไม่เพิ่มขึ้น
ในช่วงเวลานี้ใหญ่ยืม โดย
เม็กซิโกไม่ได้เพิ่มศักยภาพในการผลิตสินค้าที่สามารถสร้างตราต่างประเทศ

เพื่อชดใช้หนี้ได้โดยไม่ต้องถูกล้มในมาตรฐานการครองชีพ