nce there was a young Inca boy. He

nce there was a young Inca boy. He had no family except for an old llama. Each day the boy and his llama walked many miles, looking for a home. Each night they curled up together and slept. But one starry evening, the old llama died. The boy buried his friend next to an icy stream. Then he sat under a tree and cried. What would he do? He had no family and no home.

The boy cried for a very long time. But there was no one to comfort him. There were only the stars in the sky.

Suddenly, the sky filled with bright light. The boy held his breath. He was afraid to move. One bright star fell to the ground. Slowly, the star took the shape of the old llama. She bent her head and drank from the stream. She looked at the boy and smiled. As she jumped back into the sky, bits of llama wool fell.

As the Sun began to rise, the boy picked up the soft, warm wool. It glowed in his hands like starlight. He carried the wool to the city and sold it. With the money, he bought a house. He bought two young llamas. He never forgot the star llama. And he was never lonely again.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ซานฟรานซิสโกปิซามีถูกชายหนุ่มที่อินคา เขาไม่มีครอบครัวยกเว้นลามาเก่า แต่ละวันเด็กและลามาเขาเดินหลายไมล์ หาบ้าน แต่ละคืนจะโค้งงอขึ้นร่วมกัน และนอน แต่หนึ่งภักดี ลามาเก่าตาย เด็กชายฝังเพื่อนของเขาอยู่ถัดจากสตรีมเป็นน้ำแข็ง แล้วเขานั่งใต้ต้นไม้ และร้องไห้ เขาจะทำอะไร เขาไม่มีครอบครัวและบ้านไม่มีเด็กร้องไห้เป็นเวลานานมาก แต่มีใครเพื่อความสะดวกสบายของเขา มีเพียงดวงดาวในท้องฟ้าทันใดนั้น ท้องฟ้าที่เต็มไป ด้วยแสงสว่าง เด็กชายถือลมหายใจของเขา เขากลัวที่จะย้าย ดาวสว่างหนึ่งตกลงไปพื้น ช้า ดาวเอารูปทรงของลามาที่เก่า เธองอหัวของเธอ และดื่มจากการสตรีม เธอมองไปที่เด็ก และยิ้ม ขณะที่เธอกระโดดเข้าไปในท้องฟ้า บิตของลามาขนตกขณะที่ดวงอาทิตย์เริ่มขึ้นไป เด็กหยิบขนนุ่ม อบอุ่น มันสวมในมือของเขาเช่นสตาร์ไลท์ เขาดำเนินการขนเข้าเมือง และขาย เงิน เขาซื้อบ้าน เขาซื้อ llamas สองหนุ่ม เขาไม่เคยลืมลามาดาว และเขาก็ไม่เคยเหงาอีก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

, มีเด็กผู้ชายนคา หนุ่ม เขาไม่มีครอบครัวยกเว้นลามะชรา แต่ละวันเด็กกับลามะเดินหลายไมล์ มองหาบ้าน แต่ละคืนที่พวกเขาม้วนเข้าด้วยกัน และนอนด้วยกัน แต่ดาวเย็น , ลามะเฒ่าตาย เด็กหนุ่มฝังเพื่อนข้างๆลำธารน้ำแข็ง แล้วเขาก็นั่งอยู่ใต้ต้นไม้ และ ร้องไห้ เขาจะทำอะไร ? เขาไม่มีครอบครัว ไม่มีบ้านเด็กชายร้องไห้มานานมากแล้ว แต่ไม่มีใครมาปลอบใจเขา มีเพียงดวงดาวในท้องฟ้าทันใดนั้น ท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยแสงสว่าง เด็กหนุ่มกลั้นหายใจ เขากลัวที่จะย้าย หนึ่งในดาวสว่างล้มลงกับพื้น ช้าๆ ดาวเอารูปร่างของลามะชรา เธอก้มศีรษะ และดื่มน้ำจากลำธาร เธอมองเขา และยิ้มให้ ขณะที่เธอกระโดดกลับเข้าไปในท้องฟ้า , บิตของลามาขนสัตว์ลดลงขณะที่ดวงอาทิตย์เริ่มขึ้น เด็กหนุ่มหยิบขนสัตว์อุ่นนุ่ม . มันเรืองแสงในมือของเขาเหมือนแสงดาว เขาแบกขนไปเมืองและขายมัน ด้วยเงินที่เขาซื้อบ้าน เขาซื้อตัวลามะหนุ่ม 2 เขาไม่เคยลืมดาวลามะ และเขาก็ไม่เคยเหงาอีกเลย