Twenty-first-century learning shoul

Twenty-first-century learning shouldn’t be controversial. It is simply an effort to define modern learning using modern tools. (The problem is that what’s modern in 2010 has accelerated far beyond 2000, a year which now seems “so last century.”)
Twenty-first-century learning builds upon such past conceptions of learning as “core knowledge in subject areas” and recasts them for today’s world, where a global perspective and collaboration skills are critical. It’s no longer enough to “know things.” It’s even more important to stay curious about finding out things.
The Internet, which has enabled instant global communication and access to information, likewise holds the key to enacting a new educational system, where students use information at their fingertips and work in teams to accomplish more than what one individual can alone, mirroring the 21st-century workplace. If 10 years from now we are still debating 21st-century learning, it would be a clear sign that a permanent myopia has clouded what should be 20/20 vision.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เรียนยี่สิบศตวรรษแรกควรแย้ง มันเป็นเพียงความพยายามที่จะกำหนดการเรียนรู้ที่ทันสมัยโดยใช้เครื่องมือที่ทันสมัย (ปัญหาคือ ว่า มีอะไรทันสมัยในปี 2553 มีเร่งไกลเกิน 2000 ปีที่ตอนนี้ ดูเหมือนว่า "ดังนั้นสุดท้ายศตวรรษ")เรียนยี่สิบศตวรรษแรกสร้างขึ้นเช่น conceptions การเรียนรู้เป็น "หลักความรู้ในเรื่อง" ที่ผ่านมา และ recasts พวกเขาสำหรับโลกปัจจุบัน สำคัญทักษะมุมมองและความร่วมมือระดับโลก ไม่เพียงพอที่จะ "รู้สิ่ง" มันจะสำคัญไปกว่าการอยากหาสิ่งอินเทอร์เน็ต ซึ่งได้เปิดใช้งานการเข้าถึงข้อมูลและการสื่อสารสากลทันที เก็บคีย์การศึกษาระบบใหม่ ที่นักเรียนใช้ข้อมูลที่สุด และทำงานในทีมให้สำเร็จมากกว่าบุคคลใดหนึ่งเดียว สามารถสะท้อนศตวรรษที่ 21 ทำการปฏิบัติในทำนองเดียวกัน ถ้า 10 ปีจากนี้เราจะยังคงโต้วาทีเรียนรู้ศตวรรษที่ 21 มันจะเป็นสัญญาณที่ชัดเจนว่า กลุ่มสายตาสั้นแบบถาวรมีเสือลายเมฆอะไรควรมอง 20/20

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การเรียนรู้ที่ยี่สิบเอ็ดศตวรรษที่ไม่ควรจะเป็นความขัดแย้ง มันเป็นเพียงความพยายามที่จะเรียนรู้ที่ทันสมัยกำหนดโดยใช้เครื่องมือที่ทันสมัย (ปัญหาคือว่าสิ่งที่ทันสมัยในปี 2010 มีการเร่งไกลเกินกว่า 2000 ปีซึ่งตอนนี้ดูเหมือนว่า "เพื่อศตวรรษที่ผ่านมา.")
การเรียนรู้ยี่สิบศตวรรษแรกสร้างเมื่อเช่นที่ผ่านมาแนวความคิดของการเรียนรู้ว่า "ความรู้หลักในสาขาวิชา" และ recasts พวกเขาสำหรับโลกปัจจุบันที่มุมมองของโลกและทักษะการทำงานร่วมกันมีความสำคัญ มันไม่เพียงพอที่จะ "รู้ว่าสิ่งที่." มันเป็นสิ่งสำคัญยิ่งที่จะอยู่อยากรู้เกี่ยวกับการหาสิ่งที่.
อินเทอร์เน็ตซึ่งได้เปิดใช้งานการสื่อสารทั่วโลกทันทีและการเข้าถึงข้อมูลเช่นเดียวกันถือกุญแจสำคัญในการชิงตัวประกันระบบการศึกษาใหม่ที่นักเรียนใช้ ข้อมูลที่ปลายนิ้วของพวกเขาและการทำงานในทีมที่จะประสบความสำเร็จมากกว่าสิ่งที่คนใดคนหนึ่งเพียงอย่างเดียวสามารถสะท้อนการทำงานในศตวรรษที่ 21 ถ้า 10 ปีนับจากนี้เราจะยังคงโต้วาทีการเรียนรู้ในศตวรรษที่ 21 ก็จะเป็นสัญญาณที่ชัดเจนว่าสายตาสั้นถาวรได้ฟุ้งสิ่งที่ควรจะ 20/20 วิสัยทัศน์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ยี่สิบศตวรรษแรกของการเรียนรู้ไม่ควรขัดแย้ง มันเป็นเพียงความพยายามที่จะนิยามการเรียนรู้ที่ทันสมัยโดยใช้เครื่องมือที่ทันสมัย ( ปัญหาคือว่ามีอะไรใหม่ใน 2010 ได้เร่งเกิน 2000 ปีซึ่งตอนนี้ดูเหมือนว่า " แล้วสุดท้ายศตวรรษ . " )
ศตวรรษยี่สิบแรก เรียนรู้สร้างขึ้นเช่นที่ผ่านมาแนวคิดของการเรียนรู้เป็น “แก่นความรู้ในเรื่องพื้นที่ " และ recasts พวกเขาสำหรับโลกปัจจุบันที่มุมมองทั่วโลกและทักษะการทํางานร่วมกันเป็นสำคัญ มันไม่เพียงพอที่จะ " รู้ " มันสำคัญกว่าอยู่อยากรู้เกี่ยวกับการหาสิ่งที่
อินเทอร์เน็ตซึ่งมีการเปิดใช้งานสื่อสารทั่วโลกทันที และการเข้าถึงข้อมูล และเก็บกุญแจนอกระบบการศึกษาใหม่ที่นักเรียนใช้ข้อมูลที่ปลายนิ้วของพวกเขาและทำงานเป็นทีมเพื่อให้บรรลุมากกว่าสิ่งที่บุคคลหนึ่งสามารถอยู่คนเดียว สะท้อนการทำงานของศตวรรษที่ 21 ถ้าอีก 10 ปีจากนี้ไปเราจะยังคงสนับสนุนการเรียนรู้ในศตวรรษที่ 21 ,มันเป็นสัญญาณที่ชัดเจนว่าสายตาสั้นถาวรได้บดบังสิ่งที่ควรจะวิสัยทัศน์ 20 / 20 .