the index to suit that application.

the index to suit that application. Another limitation is that the implications for detailed entry mode are not elaborated very far. The initial model ‘‘promises’’ implications for detailed entry mode, but the implications are summarily covered in the conclusions. The authors simply note that more control entry modes will be favored when the risk score is high. Aliouche and Schlentrich do not explain how to choose from among the four entry modes: the model is under-specified. The sixth and final paper in Phase 3 is Jell-Ojobor and Windsperger (2013). Although focusing on governance theory, Jell-Ojobor and Windsperger also provide a comprehensive, albeit brief, mini-review of the entire international franchising literature, which is recommended to the reader. The authors develop an integrative framework that investigates the determinants of the international franchising governance modes by combining organizational economics and strategic management perspectives. Specifically, hypotheses are generated from transaction cost theory, agency theory, resource-based and organizational capabilities theory, and property rights theory. Drawing from transaction cost and agency theories, the formal model links three independent factors (i.e., environmental uncertainty, behavioral uncertainty, and transaction-specific investments) with four governance modes that are associated with ascending levels of control (i.e., from master franchising, area development franchising, joint venture franchising, to wholly owned subsidiary). Additionally, drawing from resource-based and organizational capability theories, another three independent variables (i.e., system-specific assets, local market assets, and financial assets) are associated with the same four franchising governance modes. From these, a comprehensive model emerges. The hypotheses are developed with considerable help and support from existing literature using the individual theories. The hypotheses make sense. For example, both environmental and behavioral uncertainties lead to a tendency to use lower control modes. Both transactionspecific investments and system-specific assets lead to a tendency to use higher control modes. Greater franchise partner efforts (either financial assets or local market access) favor a tendency to use lower control franchising governance modes. Moderator effects are also added. Jell-Ojobor and Windsperger (2013) provide an effective integration of previous disparate theories. The model is impressive and certainly helpful for the academic in considering a range of pertinent issues. Notwithstanding, despite being more integrated than other studies, even the authors conclude by acknowledging further perspectives not yet included, such as institutional theory, national culture theory, and international strategy theory. One can only sigh at the prospect of adding more complexity to the Jell-Ojobor and Windsperger model.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ดัชนีเพื่อให้เหมาะกับโปรแกรมประยุกต์นั้น ข้อจำกัดอื่นคือ ว่า ผลกระทบสำหรับโหมดการป้อนรายละเอียดมีไม่ elaborated ไกล แบบแรก ''สัญญา '' ผลสำหรับรายการรายละเอียดโหมด แต่ผลกระทบจะอยู่ในบทสรุป summarily ผู้เขียนก็ทราบว่า จะปลอดโหมดรายการตัวควบคุมเพิ่มเติมเมื่อคะแนนความเสี่ยงสูง Aliouche และ Schlentrich ไม่อธิบายวิธีการเลือกจากโหมด 4 รายการ: ภายใต้ specified เป็นแบบนี้ กระดาษหกและ final ใน 3 ระยะคือ Jell-Ojobor และ Windsperger (2013) แต่เน้นไปที่ทฤษฎีการกำกับดูแลกิจการ Jell-Ojobor และ Windsperger ให้ทบทวนมินิครอบคลุม ย่อ แม้ว่าทั้งอินเตอร์เนชั่นแนลแฟรนไชส์วรรณคดี ซึ่งจะแนะนำให้ผู้อ่าน ผู้เขียนพัฒนาเป็นกรอบแบบบูรณาการที่ตรวจสอบดีเทอร์มิแนนต์วิธีบริหารแฟรนไชส์นานาชาติ โดยรวมเศรษฐกิจองค์กรและมุมมองการจัดการเชิงกลยุทธ์ Specifically สมมุติฐานสร้างขึ้นจากธุรกรรมต้นทุนทฤษฎี ทฤษฎีหน่วยงาน ทฤษฎีความสามารถในการ ใช้ทรัพยากร และองค์กร และทฤษฎีสิทธิคุณสมบัติ วาดจากทฤษฎีสำนักงานและต้นทุนของธุรกรรม รูปแบบทางเชื่อมสามขึ้นอยู่กับปัจจัย (เช่น ความไม่แน่นอนด้านสิ่งแวดล้อม ความไม่แน่นอนพฤติกรรม และลงทุนธุรกรรม specific) กับสี่โหมดกำกับดูแลที่เกี่ยวข้องกับการเรียงระดับของตัวควบคุม (เช่น จากแฟรนไชส์หลัก ตั้งพัฒนาแฟรนไชส์ แฟรนไชส์ กับบริษัทเจ้าของทั้งหมดกิจการ) นอกจากนี้ วาดภาพจากความสามารถในการ ใช้ทรัพยากร และองค์กรทฤษฎี อีกสามอิสระตัวแปร (เช่น specific ระบบสินทรัพย์ สินทรัพย์ตลาดท้องถิ่น และสินทรัพย์ financial) มีเกี่ยวข้องกับสี่เดียวแฟรนไชส์วิธีการกำกับดูแลกิจการ จากนี้ แบบครบวงจรขึ้น สมมุติฐานถูกพัฒนาขึ้น ด้วยความช่วยเหลือมากและการสนับสนุนจากวรรณกรรมที่มีอยู่โดยใช้ทฤษฎีแต่ละ สมมุติฐานเหมาะสม ตัวอย่าง แนวสิ่งแวดล้อม และพฤติกรรมนำไปสู่แนวโน้มที่จะใช้วิธีควบคุมที่ต่ำกว่า Transactionspecific ลงทุนและสินทรัพย์ specific ระบบนำไปสู่แนวโน้มที่จะใช้โหมดการควบคุมสูง แฟรนไชส์มากกว่าคู่ความ (financial สินทรัพย์หรือเข้าตลาดท้องถิ่น) ชอบแนวโน้มที่จะใช้ควบคุมล่างวิธีการกำกับดูแลกิจการแฟรนไชส์ ยังมีเพิ่มลักษณะพิเศษของผู้ดูแล เฉาก๊วย-Ojobor และ Windsperger (2013) มีการรวมผลของทฤษฎีก่อนหน้านี้แตกต่างกัน แบบไม่น่าประทับใจ และได้แน่นอนสำหรับการศึกษาพิจารณาช่วงของปัญหาเกี่ยว ถึงกระนั้น แม้ มีการบูรณาการมากขึ้นกว่าการศึกษาอื่น ๆ แม้ผู้เขียนสรุป โดยจิตเพิ่มเติมมุมมองที่ยังไม่ได้ รวมอยู่ เช่นทฤษฎีสถาบัน ทฤษฎีวัฒนธรรมแห่งชาติ และทฤษฎีกลยุทธ์การ เฉพาะหนึ่งสามารถถอนหายใจในโอกาสของการเพิ่มความซับซ้อนเพิ่มเติม Jell-Ojobor และรุ่น Windsperger

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ดัชนีเพื่อให้เหมาะกับโปรแกรมที่ ข้อ จำกัด ก็คือว่าความหมายสำหรับโหมดการป้อนรายละเอียดเพิ่มเติมจะไม่ไกลมาก รูปแบบครั้งแรกของ 'ความหมาย' สัญญา '' สำหรับโหมดการป้อนรายละเอียด แต่ผลกระทบที่ได้รับความคุ้มครองอย่างในข้อสรุป ผู้เขียนก็ทราบว่าการควบคุมมากขึ้นโหมดรายการจะได้รับการสนับสนุนเมื่อคะแนนความเสี่ยงสูง Aliouche Schlentrich และไม่ได้อธิบายวิธีการเลือกจากบรรดาสี่โหมดรายการ: รูปแบบการอยู่ภายใต้การ speci เอ็ดสาย หกและไฟกระดาษ NAL ในระยะที่ 3 เป็นวุ้น Ojobor และ Windsperger (2013) แม้ว่าจะมุ่งเน้นไปที่ทฤษฎีการกำกับดูแลวุ้น Ojobor Windsperger และยังให้ครอบคลุมแม้จะสั้นมินิทบทวนวรรณกรรมแฟรนไชส์​​ต่างประเทศทั้งหมดซึ่งจะแนะนำให้ผู้อ่าน ผู้เขียนพัฒนากรอบการทำงานแบบบูรณาการที่สำรวจปัจจัยของโหมดการกำกับดูแลกิจการแฟรนไชส์​​ต่างประเทศโดยการรวมเศรษฐกิจขององค์กรและมุมมองการจัดการเชิงกลยุทธ์ ระบุไว้ cally สมมติฐานถูกสร้างขึ้นจากทฤษฎีรายการค่าใช้จ่ายทฤษฎีหน่วยงานทรัพยากรที่ใช้และทฤษฎีความสามารถขององค์กรและทฤษฎีสิทธิในทรัพย์สิน การวาดภาพจากค่าใช้จ่ายในการทำธุรกรรมและทฤษฎีหน่วยงานรูปแบบที่เป็นทางการเชื่อมโยงปัจจัยที่สามที่เป็นอิสระ (เช่นความไม่แน่นอนด้านสิ่งแวดล้อมความไม่แน่นอนของพฤติกรรมและสายทำธุรกรรม speci ลงทุนค) มีสี่โหมดการกำกับดูแลที่เกี่ยวข้องกับระดับจากน้อยไปมากจากการควบคุม (เช่นจากแฟรนไชส์​​ต้นแบบพื้นที่ การพัฒนาแฟรนไชส์​​แฟรนไชส์​​ บริษัท ร่วมทุนเพื่อให้ บริษัท ย่อยที่ถือหุ้นทั้งหมด) นอกจากนี้ภาพวาดจากทรัพยากรที่ใช้และทฤษฎีความสามารถขององค์กรอีกสามตัวแปรอิสระ (เช่นไฟระบบค speci สินทรัพย์สินทรัพย์ตลาดในประเทศและสินทรัพย์ทางการเงิน) จะเกี่ยวข้องกับเดียวกันสี่โหมดการกำกับดูแลกิจการแฟรนไชส์ จากนี้รูปแบบที่ครอบคลุมโผล่ออกมา สมมติฐานที่ได้รับการพัฒนาด้วยความช่วยเหลือมากและการสนับสนุนจากวรรณกรรมที่มีอยู่โดยใช้ทฤษฎีของแต่ละบุคคล สมมติฐานให้ความรู้สึก ตัวอย่างเช่นความไม่แน่นอนทั้งด้านสิ่งแวดล้อมและพฤติกรรมที่นำไปสู่​​การมีแนวโน้มที่จะใช้โหมดการควบคุมที่ต่ำกว่า ทั้งสองสาย transactionspeci คลงทุนและระบบ speci สินทรัพย์คไฟนำไปสู่​​แนวโน้มที่จะใช้โหมดการควบคุมที่สูงขึ้น ความพยายามมากขึ้นพันธมิตรแฟรนไชส์​​ (ทั้งสินทรัพย์ทางการเงินหรือการเข้าถึงตลาดในประเทศ) จะมีแนวโน้มที่จะใช้รูปแบบแฟรนไชส์​​การควบคุมกำกับดูแลที่ต่ำกว่า ผู้ดูแลผลกระทบที่ยังมีการเพิ่ม วุ้น Ojobor และ Windsperger (2013) ให้บูรณาการที่มีประสิทธิภาพของทฤษฎีที่แตกต่างกันก่อนหน้านี้ รูปแบบเป็นที่น่าประทับใจและแน่นอนเป็นประโยชน์สำหรับการศึกษาในการพิจารณาช่วงของปัญหาที่เกี่ยวข้อง อย่างไรก็ตามแม้จะเป็นแบบบูรณาการมากขึ้นกว่าการศึกษาอื่น ๆ แม้ผู้เขียนสรุปโดยยอมรับมุมมองต่อไปยังไม่รวมเช่นทฤษฎีสถาบันทฤษฎีวัฒนธรรมของชาติและทฤษฎีกลยุทธ์ระหว่างประเทศ เพียงคนเดียวที่สามารถถอนหายใจที่คาดหมายของการเพิ่มความซับซ้อนมากขึ้นในการ Jell-Ojobor และรูปแบบ Windsperger