Regression and correlation analysis

Regression and correlation analysis
The correlation analysis among measured variables revealed
that dry leaf yield was positively correlated with LAI and the number
of branches in both years (Table 2). We also found a positive
correlation between LAI and the number of branches with correlation
coefficients of 0.886 (P = 0.01) in 2010 and 0.903 (P = 0.01) in
2011. The regressionbetweenyieldandyieldattributes is explained
by the equation
Dry leaf yield(t ha−1)for2010 = −0.2546 + 0.0064X1
− 0.0127X2 + 0.4260∗∗X3 (R2 = 0.915∗∗)
Dry leaf yield(t ha−1)for2011 = 0.2715 + 0.0030X1
− 0.0041X2 + 0.4009∗∗X3 (R2 = 0.919∗∗)
where X1 is the plant height (cm), X2 the number of branches per
plant, and X3 is the LAI. The R2 values indicated that more than
91% of the variability of dry leaf yield (t ha−1) was explained by
the variables included in these regression models. The regression
coefficient of LAI was also significant in both years (P < 0.01).Steviol glycosides concentration in leaf
Decapitation practice did not provide any additional benefit in
case of steviol glycosides accumulation in stevia leaves (Table 3).
Similar to the cultural treatments, there was no effect of foliar
application of KNO3, Ca(NO3)2,CuSO4·5H2O and (NH4)6Mo7O24 on
the status of total steviol glycoside content in leaves (Table 3).
However, the stevioside concentration in leaves was marginally
increased by the foliar application ofKNO3 @ 5.0 g L−1 and Ca(NO3)2
@ 4.06 g L−1 solution. The foliar application of KNO3 @ 5.0 g L−1
and Ca(NO3)2 @ 4.06 g L−1 resulted in 5.08 and 2.59% higher stevioside
concentration in leaves compared with the water spray
control, respectively. On the other hand, the maximum quantity of
rebaudioside-A (3.78%) was recorded with the water spray control,
but was statistically at par with other treatments.Discussion
The dry matter partitioning in different parts (root, leaf and
stem) of stevia plants and physiological growth parameters including
LAI, CGR, RGR and NAR were considerably influenced by cultural
practices and foliar application of plant nutrients (Figs. 2 and 3).
Decapitation practice resulted in greater dry matter partitioning
in different parts (leaf and stem) of the plant, LAI, and CGR than
non-decapitation treatment in both years. This could be due to
the hastening of the growth of dormant axillary buds and development
of new leaves. Sarkar and Pal (2005) also reported that
nipping practice increased LAI, CGR, RGR and NAR over no-nipping
treatmentin sesame (Sesamum indicum).We observed thatthe crop
fertilized with KNO3 @ 5.0 g L−1 registered the maximum LAI, CGR
and RGR during 2010 and 2011. These results could explain acceleration
of the growth of lateral branches and enhancement of the
number and size of leaves. The maximum NAR was also recorded
with this treatment in both years, likely due to the increase in the
number of new leaves with higher light interception capacity and
higher photosynthetic activities.
The maximum plant height and least number of branches were
recorded with non-decapitation. This type of growth of mainshoots without branching might be attributed to the production
of a greater quantity of auxin in apical buds, which presumably
inhibited branching. Champagnat (1961) and Genard et al. (1994)
have also explained the auxin inhibition hypothesis for apical dominance:
auxin inhibition is the likely reason for this type of result.
The maximum number of branches per plant was recorded with
decapitation practice. This result might be attributed to the control
of auxin, and consequent elongation and development of the lateral
buds into branches. On the other hand, the effect of foliar spray
was not very pronounced in height and number of branches. However,
KNO3, Ca(NO3)2 and (NH4)6Mo7O24 treated plants showed
a marginally higher number of branches compared with water
spray controls. Jankiewicz and Stecki (1976) found that the several
mechanisms acted together to repress axillary buds outgrowth. The
differences between the inhibitory effects of apical dominance and
those of leaf inhibition on lateral bud outgrowth have also been
reported in blackcurrant (Cozens and Wilkinson, 1966; Tinklin and
Schwabe, 1970).
In the present study, decapitation of apical buds of stevia
led to significantly higher dry leaf yield compared with the no
decapitation control (Fig. 2 and Table 1). This result might be
attributed to higher levels of cytokinins in the stem and xylem
sap, which ultimately resulted in improved growth of the axillary
buds. It has been reported that decapitation leads to increased
levels of endogenous cytokinins in the stem and/or xylem sap in
various leguminous plants (Bangerth, 1994; Li et al., 1995), and
subsequently it increases delivery of cytokinins to axillary buds
(Turnbull et al., 1997; Tanaka et al., 2006). Tanaka et al. (2006)
also investigated the cytokinin content and expression of isopentenyl
transferase (IPT1 and IPT2) cytokinin biosynthesis genes after
decapitation in pea.
Among the foliar spray treatments, application of KNO3 @
5.0 g L−1 and Ca(NO3)2 @ 4.06 g L−1 were the most effective in
terms of dry leaf yield of stevia. These results could be attributed
to NO3
− N, K+, and Ca2+ having a direct effect on the growth of
axillary buds by maintaining a high cytokinins level and delaying
the synthesis of abscisic acid. Miyawaki et al. (2004) and Takei
et al. (2004) reported that low nitrate levels could also maintain
a low cytokinins level, which would prevent branching in
nitrate-limited conditions. It has been reported that external application
of 40 mg L−1 N significantly elevated cytokinin levels in tiller
buds of rice (Liu et al., 2011). A positive correlation between the
dynamics of cytokinin and total nitrogen and cytokinin and the
protein nitrogen form in Salvia sclarea and Potentilla alba has been
reported by Kondrat’eva and Shelepova (2010). Sakakibara et al.
(2006) reported that nitrate up-regulates cytokinin biosynthesis.
It has also been reported that when K is supplied with nitrate,
the effect on the growth of axillary buds is somewhat enhanced
in Solanum sisymbrifolium (Wakhloo, 1970). Furthermore, K serves
as a spark plug that triggers numerous biochemical and physiological
processes related to plant growth, yield and quality. Foliar
application of CuSO4·5H2O and (NH4)6Mo7O24 also significantly
increased dry leaf yield of stevia compared to the water spray control.
These results may be due to the fact that molybdenum (Mo) is
an essential component of nitrate reductase enzymes (Beevers and
Hagenman, 1983). Copper (Cu) is an indispensable component of
oxidative enzymes (Maksymiec, 1997). Plastocyanin, also a soluble
copper-containing protein located in the thylakoid lumen, serves
as an electron carrier (Redinbo et al., 1994).
From the present study, it is very clear that the foliar application
of NO3− with either K+ or Ca2+ appreciably enhances the concentration of photosynthetic pigments. Photosynthetic pigments could
be increased due to the maximum presence of N and K in the leaf
(Fig. 4a). Also, K+ plays an important role in the formation of photosyntheticpigment by preventing the decomposition of newly
formed Chl and -aminolevulinic acid (ALA) formation (Tanaka and
Tsuji, 1980). The ameliorative effect of calcium in the chlorophyll
fluorescence parameters has been reported by Misra et al. (2001) in
mung bean. Though an equal amount of N was supplied from KNO3
@ 5.0 g L−1 and Ca(NO3)2 @ 4.06 g L−1, the maximum value of N wasregistered with former due to the synergistic effect of counter ion
K+ to enhance the N use efficiency.The total steviol glycoside (stevioside + rebaudioside-A) content
in leaves was not significantly influenced either by cultural practices
or foliar application of plant nutrients. However, stevioside
accumulation in the leaf was marginally improved by the foliar
application of KNO3 and Ca(NO3)2. This result might be attributed
to increased levels of photosynthetic pigments.Conclusions The results of the present investigation indicate a positive
response on dry leaf yield not only from the decapitation of apical
buds, but also from foliar application of KNO3, Ca (NO3)2 and
(NH4)6Mo7O24 in stevia plants. Thus, it can be concluded that
the decapitation practices in conjunction with foliar application of
KNO3 and Ca(NO3)2 may be used to increase the dry leaf yield of
stevia without sacrificing the quality. However, further studies are
required to standardize the dose of KNO3 and Ca(NO3)2 needed to
improve the yield and quality of stevia. Acknowledgements The authors wish to sincerely thank to Dr. P. S. Ahuja, Director,
IHBT, Palampur for his constant encouragement of this research.
They are also thankful to Dr. R. D. Singh, Head, Division of Biodiversity,for his constructive suggestions in the preparation of the
manuscript. The authors are also grateful to Mr. Kuldeep Singh
Gill,technician for field management. The authors acknowledge the
Council of Scientific and Industrial Researc (CSIR), Government of
India, for financial support.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วิเคราะห์ถดถอยและสหสัมพันธ์การวิเคราะห์ความสัมพันธ์ระหว่างตัวแปรที่วัดเปิดเผยผลผลิตใบแห้งที่ถูกบวก correlated กับลายและจำนวนสาขาในปีที่สอง (ตารางที่ 2) นอกจากนี้เรายังพบเป็นบวกความสัมพันธ์ระหว่างการไหลและจำนวนสาขา มีความสัมพันธ์สัมประสิทธิ์ของ 0.886 (P = 0.01) ในปี 2553 และ 0.903 (P = 0.01) ใน2011 อธิบาย regressionbetweenyieldandyieldattributesโดยสมการแห้งใบผลตอบแทน (t ha−1) for2010 = −0.2546 + 0.0064X1− 0.0127X2 + 0.4260∗∗X3 (R2 = 0.915∗∗)แห้งใบผลตอบแทน (t ha−1) for2011 = 0.2715 + 0.0030X1− 0.0041X2 + 0.4009∗∗X3 (R2 = 0.919∗∗)X 1 พืชความสูง (เซนติเมตร), X 2 จำนวนสาขาต่อโรงงาน และ X 3 เป็นลาย ระบุค่า R2 ที่มากกว่า91% สำหรับความผันผวนของผลผลิตใบแห้ง (t ha−1) ได้อธิบายความตัวแปรในแบบจำลองถดถอยนี้ การถดถอยยังเป็นสัมประสิทธิ์ของการไหลอย่างมีนัยสำคัญในปีที่สอง (P < 0.01) ความเข้มข้นของ glycosides Steviol ในใบไม้Decapitation ปฏิบัติไม่ได้ให้ประโยชน์ใด ๆ เพิ่มเติมในกรณีของสะสม glycosides steviol ใน stevia ใบ (ตาราง 3)เช่นเดียวกับการรักษาวัฒนธรรม มีไม่มีผลของ foliarโปรแกรมประยุกต์ของ KNO3, Ca (NO3) 2, CuSO4·5H2O และ 6Mo7O24 (NH4) บนสถานะของเนื้อหา glycoside steviol รวมในใบ (ตาราง 3)อย่างไรก็ตาม ความเข้มข้น stevioside ในใบได้ดีเพิ่มขึ้น ofKNO3 แอพลิเคชัน foliar แอ 5.0 g L−1 และ Ca (NO3) 2แอท 4.06 g L−1 โซลูชั่น แอพลิเคชัน foliar ของ KNO3 แอ 5.0 g L−1และ Ca (NO3) 2 แอ 4.06 g L−1 ให้ stevioside สูง 5.08 และ 2.59%ความเข้มข้นในใบเทียบกับสเปรย์น้ำควบคุม ตามลำดับ ในทางกลับกัน ปริมาณสูงสุดของบันทึก rebaudioside A (3.78%) มีการควบคุมสเปรย์น้ำแต่ถูกทางสถิติราคาพาร์กับการรักษาอื่น ๆ สนทนาพาร์ทิชันเรื่องแห้งในส่วนต่าง ๆ (ราก ใบ และเกิด) stevia พืชและพารามิเตอร์สรีรวิทยาการเจริญเติบโตรวมทั้งลาย CGR, RGR และราดหน้าถูกมากรับอิทธิพลจากวัฒนธรรมปฏิบัติและประยุกต์ foliar สารอาหารพืช (Figs. 2 และ 3)Decapitation ฝึกให้พาร์ทิชันเรื่องแห้งมากขึ้นในส่วนต่าง ๆ (ใบและก้าน) ของโรงงาน ลาย CGR มากกว่ารักษา decapitation ไม่ใช่ในทั้งปี อาจเนื่องhastening เจริญเติบโตของอาหาร axillary เฉย ๆ และพัฒนาของออกใหม่ Sarkar และ Pal (2005) ยังรายงานว่าnipping ฝึกเพิ่มลาย CGR, RGR และราดหน้าผ่าน nipping ไม่treatmentin งา (Sesamum เก...) เราสังเกตที่พืชผลปฏิสนธิ มี KNO3 แอ 5.0 g L−1 ลงทะเบียนสูงสุดไหล CGRและ RGR ระหว่างปี 2553 และ 2554 ผลลัพธ์เหล่านี้สามารถอธิบายความเร่งเจริญเติบโตของสาขาด้านข้างและเพิ่มประสิทธิภาพของการจำนวนและขนาดของใบ ราดหน้าสูงสุดถูกบันทึกไว้ด้วยการรักษานี้ในทั้งสองปี อาจเนื่องจากการเพิ่มขึ้นของการหมายเลขของใบกำลังใช้ไฟสูง และกิจกรรม photosynthetic สูงความสูงของพืชสูงสุดและจำนวนสาขาน้อยที่สุดบันทึกไว้ ด้วยไม่ใช่ decapitation อาจเกิดจากชนิดนี้เจริญเติบโตของ mainshoots โดยสาขาการผลิตของออกซินในปลายยอดจำนวน buds ซึ่งสันนิษฐานว่าห้ามสาขา Champagnat (1961) และ Genard et al. (1994)ยังได้อธิบายสมมติฐานการยับยั้งออกซินและการครอบงำ apical:ยับยั้งการออกซินเป็นสาเหตุชนิดนี้ผลอาจจำนวนสาขาต่อพืชถูกบันทึกไว้ด้วยdecapitation ปฏิบัติการ ผลนี้อาจเกิดจากการควบคุมออกซิ น elongation ผลลัพธ์ และพัฒนาในด้านข้างอาหารเป็นสาขา ในทางกลับกัน ผลของสเปรย์ foliarไม่ใช่ออกเสียงมากในความสูงและจำนวนสาขา อย่างไรก็ตามKNO3, Ca (NO3) 2 และ (NH4) 6Mo7O24 ถือว่าพืชที่พบจำนวนสาขาเมื่อเทียบกับน้ำสูงดีการควบคุมสเปรย์ Jankiewicz และ Stecki (1976) พบว่าหลายกลไกดำเนินร่วมกันปราบปราม axillary อาหารไป ที่ความแตกต่างระหว่างผลลิปกลอสไขของ apical ครอบงำ และผู้ยับยั้งใบบนไปด้านข้างตาได้รับยังรายงานใน blackcurrant (Cozens และ Wilkinson, 1966 Tinklin และSchwabe, 1970)ในการศึกษาปัจจุบัน decapitation อาหารปลายยอดของ steviaนำไปสู่ผลผลิตใบแห้งสูงขึ้นอย่างมีนัยสำคัญเมื่อเทียบกับการไม่decapitation ควบคุม (Fig. 2 และตารางที่ 1) ผลนี้อาจเกิดจากระดับสูงของ cytokinins ในก้านและ xylemดินแดง ที่สุดส่งผลให้ดีขึ้นเจริญเติบโตรักแร้อาหาร มีรายงานว่า decapitation นำไปสู่การเพิ่มขึ้นระดับของ endogenous cytokinins ใน sap ก้านหรือ xylem ในพืช leguminous ต่าง ๆ (Bangerth, 1994 Li et al., 1995), และต่อมาก็เพิ่มส่ง cytokinins เพื่ออาหาร axillary(Turnbull et al., 1997 ทานากะและ al., 2006) ทานากะ et al. (2006)นอกจากนี้ยัง ตรวจสอบเนื้อหา cytokinin และนิพจน์ isopentenyltransferase (IPT1 และ IPT2) cytokinin สังเคราะห์ยีนหลังdecapitation ในส่วนภูมิภาคระหว่างรักษา foliar สเปรย์ ของ KNO3 แอท5.0 g L−1 และ Ca (NO3) 2 แอ 4.06 g L−1 มีประสิทธิภาพสูงสุดในเงื่อนไขของใบไม้แห้งผลผลิตของ stevia ผลลัพธ์เหล่านี้อาจเกิดจากการ NO3− N, K + Ca2 + มีผลโดยตรงในการเจริญเติบโตของอาหาร axillary โดยรักษาระดับ cytokinins สูง และล่าช้าสังเคราะห์กรดแอบไซซิก Takei และ Miyawaki et al. (2004)al. ร้อยเอ็ด (2004) รายงานว่า ระดับต่ำไนเตรตได้ยังรักษาระดับต่ำ cytokinins ซึ่งจะทำให้สาขาในสภาพไนเตรตจำกัด ได้รับรายงานว่า แอพลิเคชันภายนอกของ 40 มิลลิกรัม L−1 N นัย cytokinin ระดับในการเพาะปลูกอาหารข้าว (หลิว et al., 2011) ความสัมพันธ์ในเชิงบวกระหว่างการของ cytokinin และไนโตรเจน และ cytokinin และฟอร์ม Salvia sclarea และอัลบา Potentilla ไนโตรเจนโปรตีนได้รายงาน โดย Kondrat'eva และ Shelepova (2010) Sakakibara et al(2006) รายงานไนเตรตที่ขึ้นกำหนด cytokinin สังเคราะห์นอกจากนี้ยังได้รับรายงานว่า เมื่อ K มา ด้วยไนเตรตค่อนข้างมีการปรับปรุงผลการเติบโตของอาหาร axillaryใน Solanum sisymbrifolium (Wakhloo, 1970) นอกจากนี้ K บริการเป็นเทียนที่ทริกเกอร์จำนวนมากชีวเคมี และสรีรวิทยากระบวนการที่เกี่ยวข้องกับการเจริญเติบโตของพืช ผลผลิต และคุณภาพ Foliarใช้ของ CuSO4·5H2O และ 6Mo7O24 (NH4) จะเพิ่มผลผลิตใบแห้งของ stevia เปรียบเทียบการควบคุมสเปรย์น้ำผลลัพธ์เหล่านี้อาจจะเนื่องจากข้อเท็จจริงที่ว่ามีโมลิบดีนัม (Mo)ส่วนประกอบสำคัญของเอนไซม์ reductase ไนเตรต (Beevers และHagenman, 1983) ทองแดง (Cu) เป็นส่วนประกอบสำคัญของoxidative เอนไซม์ (Maksymiec, 1997) Plastocyanin นอกจากนี้การละลายอาหารโปรตีนที่ประกอบด้วยทองแดงอยู่ใน thylakoid lumenเป็นผู้มีอิเล็กตรอน (Redinbo et al., 1994)จากการศึกษาปัจจุบัน ก็ชัดเจนมากที่แอพลิเคชัน foliarของ K + หรือ Ca2 + NO3− ช่วยเพิ่มความเข้มข้นของเม็ดสี photosynthetic appreciably สี photosynthetic สามารถจะเพิ่มขึ้นเนื่องจากสถานะสูงสุดของ N และ K ในใบ(Fig. 4a) ยัง K + มีบทบาทสำคัญในการก่อตัวของ photosyntheticpigment โดยป้องกันการเน่าของใหม่ เกิดการก่อตัว (อลา) กรด Chl และ - aminolevulinic (ทานากะ และTsuji, 1980) ผลของแคลเซียมคลอโรฟิลล์ ameliorativefluorescence พารามิเตอร์ได้ถูกรายงานโดย Misra et al. (2001) ในเมล็ดถั่ว แม้ว่าจำนวน N เท่าที่ให้มาจาก KNO3แอท 5.0 g L−1 และ Ca (NO3) 2 แอ 4.06 g L−1 ค่าสูงสุดของ N wasregistered กับอดีตจากผลพลังของไอออนเคาน์เตอร์K + เพื่อเพิ่มประสิทธิภาพการใช้ N Glycoside steviol รวม (stevioside + rebaudioside A) เนื้อหาในใบไม่มีอิทธิพลทั้ง โดยทางปฏิบัติวัฒนธรรมหรือสารอาหารพืชประยุกต์ foliar อย่างไรก็ตาม steviosideสะสมในใบถูกเปิดขึ้น โดย foliarใช้ KNO3 และ Ca (NO3) 2 ผลนี้อาจเกิดจากเพิ่มระดับสี photosynthetic สรุปผลการสอบสวนปรากฏบ่งชี้เป็นค่าบวกตอบสนองบนใบไม้แห้งผลผลิตไม่เพียงแต่จาก decapitation ของปลายยอดอาหาร แต่ยังจากแอพลิเคชัน foliar ของ KNO3, Ca (NO3) 2 และ6Mo7O24 (NH4) ในพืช stevia ดังนั้น จึงสามารถสรุปได้ที่ปฏิบัติ decapitation ร่วมด้วยการประยุกต์ foliarKNO3 และ Ca (NO3) 2 ที่อาจใช้เพื่อเพิ่มผลผลิตใบแห้งของstevia โดยไม่สูญเสียคุณภาพ อย่างไรก็ตาม เพิ่มเติมศึกษาได้จำเป็นต้องกำหนดมาตรฐานยาของ KNO3 และ Ca (NO3) 2 ที่จำเป็นในการปรับปรุงผลผลิตและคุณภาพของ stevia ถาม-ตอบผู้เขียนต้องขอขอบคุณดร. P. S. Ahuja กรรมการ จริงใจIHBT ปาลัมปุระสำหรับสนับสนุนงานวิจัยนี้เขาคงพวกเขาจะต้องขอบคุณดร. R. D. สิงห์ หัว ส่วนของความหลากหลายทาง ชีวภาพ คำแนะนำของเขาสร้างสรรค์ในการจัดทำการฉบับนี้ ผู้เขียนจะขอบคุณเพื่อนาย Kuldeep ซิงห์เหงือก ช่างเทคนิคสำหรับฟิลด์จัดการ ผู้เขียนยอมรับการคณะวิทยาศาสตร์ และอุตสาหกรรม Researc (CSIR), รัฐบาลอินเดีย การสนับสนุนทางการเงิน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การถดถอยและการวิเคราะห์ความสัมพันธ์การวิเคราะห์ความสัมพันธ์ระหว่างตัวแปรวัดเปิดเผยว่าผลผลิตใบแห้งสัมพันธ์เชิงบวกกับLAI และจำนวนของสาขาทั้งปี(ตารางที่ 2) นอกจากนี้เรายังพบว่ามีบวกความสัมพันธ์ระหว่าง LAI และจำนวนสาขาที่มีความสัมพันธ์ค่าสัมประสิทธิ์ของ0.886 (p = 0.01) ในปี 2010 และ 0.903 (p = 0.01) ใน2011 regressionbetweenyieldandyieldattributes จะมีการอธิบายโดยสมการผลผลิตใบแห้ง(ตันต่อเฮกตาร์ 1) for2010 = -0.2546 + 0.0064X1 - 0.0127X2 + 0.4260 X3 ** (R2 = 0.915 **) ผลผลิตใบแห้ง (ตันต่อเฮกตาร์ 1) for2011 = 0.2715 + 0.0030X1 - 0.0041X2 + 0.4009 X3 ** (R2 = 0.919 **) ที่ X1 เป็นพืชที่มีความสูง (ซม.) X2 จำนวนสาขาต่ออาคารและX3 เป็น LAI ค่า R2 ที่ระบุว่ากว่า91% ของความแปรปรวนของผลผลิตใบแห้ง (ตันต่อเฮกตาร์ 1) ได้รับการอธิบายโดยตัวแปรที่อยู่ในรูปแบบการถดถอยเหล่านี้ ถดถอยค่าสัมประสิทธิ์ของ LAI ก็ยังมีความสำคัญทั้งในปีที่ผ่านมา (P <0.01) .Steviol ความเข้มข้นของไกลโคไซด์ในใบการปฏิบัติศีรษะไม่ได้ให้ผลประโยชน์ใดๆ เพิ่มเติมในกรณีของไกลโคไซด์สตีวิออสะสมในใบหญ้าหวาน(ตารางที่ 3). คล้ายกับการรักษาวัฒนธรรม ไม่มีผลกระทบของทางใบการประยุกต์ใช้KNO3, Ca (NO3) 2 CuSO 4 · 5H2O และ (NH4) 6Mo7O24 ในสถานะของเนื้อหารวมsteviol glycoside ในใบ (ตารางที่ 3). แต่ความเข้มข้นของสตีวิโอไซในใบถูกเล็กน้อยเพิ่มขึ้นofKNO3 ทางใบ @ 5.0 กรัม L-1 และ Ca (NO3) 2 @ 4.06 กรัม L-1 การแก้ปัญหา การประยุกต์ใช้ทางใบของ KNO3 @ 5.0 กรัม L-1 และ Ca (NO3) 2 @ 4.06 กรัม L-1 ส่งผลให้ 5.08% และ 2.59 สตีวิโอไซสูงกว่าความเข้มข้นในใบเมื่อเทียบกับสเปรย์น้ำควบคุมตามลำดับ ในทางกลับกันปริมาณสูงสุดของRebaudioside-A (3.78%) จะถูกบันทึกด้วยการควบคุมการสเปรย์น้ำแต่สถิติที่ตราไว้กับ treatments.Discussion อื่น ๆแบ่งแห้งในส่วนที่แตกต่างกัน (รากใบและลำต้น) ของหญ้าหวาน พืชและพารามิเตอร์การเจริญเติบโตทางสรีรวิทยารวมทั้งLAI, CGR, RGR และ NAR ได้รับอิทธิพลอย่างมากจากวัฒนธรรมการปฏิบัติและการประยุกต์ใช้ทางใบของธาตุอาหารพืช(มะเดื่อ. 2 และ 3). การปฏิบัติศีรษะมีผลในการแบ่งพาร์ทิชันเรื่องมากขึ้นแห้งในส่วนที่แตกต่างกัน (ใบและลำต้น) ของ พืช LAI และ CGR กว่าการรักษาที่ไม่ศีรษะทั้งในปีที่ผ่านมา ซึ่งอาจจะเกิดจากการเร่งการเจริญเติบโตของดอกตูมรักแร้อยู่เฉยๆและการพัฒนาของใบใหม่ ซาร์การ์และเพื่อน (2005) นอกจากนี้ยังมีรายงานว่าการปฏิบัติnipping เพิ่มขึ้น LAI, CGR, RGR และ NAR มากกว่าไม่มี nipping treatmentin งา (Sesamum indicum) เราสังเกตพืช thatthe ปฏิสนธิกับ KNO3 @ 5.0 กรัม L-1 ที่ลงทะเบียนสูงสุด LAI, CGR และ RGR ในช่วงปี 2010 และ 2011 ผลการทดลองนี้สามารถอธิบายได้ว่าการเร่งความเร็วของการเจริญเติบโตของกิ่งแขนงและการเพิ่มประสิทธิภาพของจำนวนและขนาดของใบ สูงสุด NAR ถูกบันทึกไว้นอกจากนี้ยังมีการรักษานี้ทั้งในปีที่ผ่านมาน่าจะเกิดจากการเพิ่มขึ้นของจำนวนใบใหม่ที่มีความจุสกัดกั้นไฟที่สูงขึ้นและสูงขึ้นกิจกรรมสังเคราะห์แสง. ความสูงโรงงานสูงสุดและจำนวนน้อยที่สุดของสาขาที่ถูกบันทึกด้วยที่ไม่ใช่ศีรษะ ประเภทของการเจริญเติบโตของ mainshoots นี้โดยไม่ต้องแยกอาจจะนำมาประกอบกับการผลิตของปริมาณที่มากขึ้นของออกซินในปลายตาซึ่งน่าจะแยกยับยั้ง Champagnat (1961) และ Genard et al, (1994) ยังได้อธิบายสมมติฐานการยับยั้งการออกซินสำหรับยอดการปกครอง:. ยับยั้งการออกซินเป็นเหตุผลแนวโน้มสำหรับประเภทของผลนี้จำนวนสูงสุดของสาขาต่อต้นถูกบันทึกด้วยการปฏิบัติที่ศีรษะ ผลที่ได้นี้อาจจะนำมาประกอบกับการควบคุมของออกซินและการยืดตัวที่เกิดขึ้นและการพัฒนาของด้านข้างตาลงไปในสาขา ในทางกลับกันผลของสเปรย์ทางใบก็ไม่ได้เด่นชัดมากในความสูงและจำนวนสาขา อย่างไรก็ตามKNO3, Ca (NO3) 2 (NH4) 6Mo7O24 รับการรักษาพืชพบว่ามีจำนวนที่สูงขึ้นเล็กน้อยของสาขาเมื่อเทียบกับน้ำควบคุมสเปรย์ Jankiewicz และ Stecki (1976) พบว่าหลายกลไกที่ทำหน้าที่ร่วมกันเพื่อปราบปรามผลพลอยได้ตาออกที่ซอกใบ ความแตกต่างระหว่างผลกระทบยับยั้งของยอดการปกครองและผู้ที่ยับยั้งใบผลพลอยได้ตาด้านข้างนอกจากนี้ยังได้รับการรายงานในblackcurrant (Cozens และวิลกินสัน, 1966; Tinklin และSchwabe, 1970). ในการศึกษาปัจจุบันที่ศีรษะของตายอดของหญ้าหวานนำที่จะให้ผลตอบแทนที่สูงขึ้นอย่างมีนัยสำคัญใบแห้งเมื่อเทียบกับไม่มีการควบคุมศีรษะ (รูปที่. 2 และตารางที่ 1) ผลที่ได้นี้อาจจะนำมาประกอบกับระดับสูงของไซโตไคในลำต้นและท่อน้ำหล่อเลี้ยงซึ่งส่งผลให้ในท้ายที่สุดในการเจริญเติบโตที่ดีขึ้นของซอกใบดอกตูม มันได้รับรายงานว่าศีรษะนำไปสู่การเพิ่มขึ้นของระดับของไซโตไคภายนอกในลำต้นและ / หรือนมท่อน้ำในพืชตระกูลถั่วต่างๆ(Bangerth 1994. Li et al, 1995) และต่อมามันจะเพิ่มการส่งมอบของไซโตไคจะตูมรักแร้(Turnbull et al, 1997;.. ทานากะ, et al, 2006) ทานากะ, et al (2006) นอกจากนี้ยังมีการตรวจสอบเนื้อหาของไซโตไคนิและการแสดงออกของ isopentenyl transferase (IPT1 และ IPT2) ยีนสังเคราะห์ไซโตไคนิหลังจากที่ศีรษะในถั่ว. ท่ามกลางการรักษาฉีดพ่นทางใบการประยุกต์ใช้ KNO3 @ 5.0 กรัม L-1 และ Ca (NO3) 2 @ 4.06 กรัม L-1 มีประสิทธิภาพมากที่สุดในแง่ของผลผลิตใบแห้งของหญ้าหวาน ผลลัพธ์เหล่านี้สามารถนำมาประกอบการ NO3 - N, K + และ Ca2 + ที่มีผลกระทบโดยตรงต่อการเจริญเติบโตของดอกตูมออกที่ซอกใบโดยการรักษาระดับcytokinins สูงและชะลอการสังเคราะห์กรดแอบไซซิก Miyawaki et al, (2004) และ Takei et al, (2004) รายงานว่าระดับไนเตรตที่ต่ำยังสามารถรักษาระดับcytokinins ต่ำซึ่งจะป้องกันไม่ให้แตกแขนงในไนเตรตจำกัด เงื่อนไข มันได้รับรายงานว่าโปรแกรมภายนอก40 มก. L-1 N สูงอย่างมีนัยสำคัญในระดับไซโตไคนิไถนาตาข้าว(Liu et al., 2011) ความสัมพันธ์เชิงบวกระหว่างการเปลี่ยนแปลงของไซโตไคนิและไนโตรเจนรวมและไซโตไคนิและรูปแบบไนโตรเจนโปรตีนในซัลเวียและsclarea Potentilla อัลบ้าได้รับการรายงานโดยKondrat'eva และ Shelepova (2010) Sakakibara et al. (2006) รายงานว่าไนเตรตขึ้นควบคุมการสังเคราะห์ไซโตไคนิ. ก็ยังได้รับรายงานว่าเมื่อ K จะมาพร้อมกับไนเตรต, ผลกระทบต่อการเจริญเติบโตของดอกตูมรักแร้จะเพิ่มขึ้นบ้างในมะเขือ sisymbrifolium (Wakhloo, 1970) นอกจากนี้ K ทำหน้าที่เป็นหัวเทียนที่ก่อให้เกิดทางชีวเคมีและสรีรวิทยาหลายกระบวนการที่เกี่ยวข้องกับการเจริญเติบโตของพืชผลผลิตและคุณภาพ ทางใบการประยุกต์ใช้ CuSO 4 · 5H2O และ (NH4) 6Mo7O24 อย่างมีนัยสำคัญเพิ่มขึ้นผลผลิตใบแห้งของหญ้าหวานเมื่อเทียบกับการควบคุมการสเปรย์น้ำ. ผลลัพธ์เหล่านี้อาจจะเป็นเพราะความจริงที่ว่าโมลิบดีนัม (Mo) เป็นองค์ประกอบที่สำคัญของเอนไซม์reductase ไนเตรต (Beevers และHagenman, 1983) ทองแดง (Cu) เป็นองค์ประกอบที่สำคัญของเอนไซม์ออกซิเดชัน(Maksymiec, 1997) plastocyanin ยังละลายน้ำทองแดงที่มีโปรตีนอยู่ในลูเมนthylakoid ทำหน้าที่เป็นผู้ให้บริการอิเล็กตรอน(Redinbo et al., 1994). จากการศึกษาในปัจจุบันก็เป็นที่ชัดเจนมากว่าทางใบของ NO3- กับทั้ง K + หรือ Ca2 + ช่วยเพิ่มความเข้มข้นประเมินของเม็ดสีสังเคราะห์แสง เม็ดสีสังเคราะห์ที่อาจจะเพิ่มขึ้นเนื่องจากการมีสูงสุดของ n และ K ในใบ (รูป. 4a) นอกจากนี้ K + มีบทบาทสำคัญในการพัฒนาของ photosyntheticpigment โดยการป้องกันการสลายตัวของใหม่ที่เกิดขึ้นChl และกรด -aminolevulinic (ALA) การสร้าง (ทานากะและซูจิ, 1980) ผล ameliorative ของแคลเซียมในคลอโรฟิลพารามิเตอร์การเรืองแสงได้รับรายงานจากMisra et al, (2001) ในถั่วเขียว แม้ว่าเงินจำนวนเท่ากันไม่มีให้มาจาก KNO3 @ 5.0 กรัม L-1 และ Ca (NO3) 2 @ 4.06 กรัม L-1, ค่าสูงสุดของเอ็น wasregistered กับอดีตเนื่องจากผลการทำงานร่วมกันของเคาน์เตอร์ไอออนK + เพื่อเพิ่มไม่มี ใช้ efficiency.The รวม steviol glycoside (สตีวิโอไซ + Rebaudioside-A) เนื้อหาในใบไม่ได้รับอิทธิพลอย่างมีนัยสำคัญทั้งโดยการปฏิบัติทางวัฒนธรรมหรือทางใบของธาตุอาหารพืช อย่างไรก็ตามสตีวิโอไซสะสมในใบได้รับการปรับปรุงเล็กน้อยโดยทางใบการประยุกต์ใช้KNO3 และ Ca (NO3) 2 ผลที่ได้นี้อาจจะนำมาประกอบการเพิ่มขึ้นของระดับ pigments.Conclusions สังเคราะห์ผลการตรวจสอบข้อเท็จจริงในปัจจุบันแสดงให้เห็นในเชิงบวกการตอบสนองต่อผลผลิตใบแห้งไม่เพียงแต่จากศีรษะของปลายตา แต่ยังมาจากทางใบของ KNO3, Ca (NO3) 2 (NH4) 6Mo7O24 ในพืชหญ้าหวาน ดังนั้นจึงสามารถสรุปได้ว่าการปฏิบัติที่ศีรษะร่วมกับทางใบของKNO3 และ Ca (NO3) 2 อาจจะใช้ในการเพิ่มผลผลิตใบแห้งของหญ้าหวานโดยไม่ต้องเสียสละคุณภาพ อย่างไรก็ตามการศึกษาต่อไปจะต้องใช้ในการสร้างมาตรฐานของยา KNO3 และ Ca (NO3) 2 ที่จำเป็นในการเพิ่มผลผลิตและคุณภาพของหญ้าหวาน กิตติกรรมประกาศผู้เขียนต้องการที่จะขอขอบคุณที่ดร PS Ahuja ผู้อำนวยการIHBT, Palampur ให้กำลังใจอย่างต่อเนื่องของการวิจัยนี้. พวกเขายังขอบคุณดร. ซิงห์ RD หัวหน้ากองความหลากหลายทางชีวภาพสำหรับข้อเสนอแนะที่สร้างสรรค์ของเขาในการจัดทำต้นฉบับ ผู้เขียนยังมีความรู้สึกขอบคุณไปยังนาย Kuldeep ซิงห์กิลล์ช่างเทคนิคสำหรับการจัดการสนาม ผู้เขียนยอมรับสภาวิทยาศาสตร์และศูนย์วิจัยอุตสาหกรรม (CSIR) รัฐบาลอินเดียให้การสนับสนุนทางการเงิน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

และการวิเคราะห์สหสัมพันธ์ถดถอย
ความสัมพันธ์ระหว่างตัวแปร พบว่า ผลผลิตวัด
ใบแห้งมีความสัมพันธ์เชิงบวกกับการไหลและหมายเลข
ของสาขาทั้ง 2 ปี ( ตารางที่ 2 ) นอกจากนี้เรายังพบความสัมพันธ์เชิงบวกระหว่างลาย
และจำนวนสาขาที่มีความสัมพันธ์
เท่ากับ 0.886 ( p = 0.01 ) ในปี 2010 และ 0.903 ( P = 0.01 )
)การอธิบายโดยสมการ regressionbetweenyieldandyieldattributes

บริการผลผลิตใบ ( ไม่ฮา for2010 − 1 ) = −− 0.2546 0.0064x1
0.0127x2 0.4260 ∗∗ X3 ( R2 = 0.915 ∗∗ )
ผลผลิตใบแห้ง ( ไม่ฮา for2011 − 1 ) = 0.2715 0.0030x1
− 0.0041x2 0.4009 ∗∗ X3 ( R2 = 0.919 ∗∗ ) x1
ที่ คือความสูง ( ซม. ) x2 จำนวนกิ่งต่อต้นและ
, X3 เป็นลาย . R2 ค่า พบว่ามากกว่า
91 % ของความแปรปรวนของผลผลิตใบแห้ง ( ไม่ฮา− 1 ) ก็สามารถอธิบายได้ด้วยตัวแปรในตัวแบบการถดถอย
เหล่านี้ สัมประสิทธิ์ของการไหลยัง
) ทั้ง 2 ปี ( P < 0.01 ) สารไกลโคไซด์ที่ความเข้มข้นในการฝึกตัดใบ
ไม่ได้ให้ประโยชน์ใด ๆ เพิ่มเติม ใน กรณีของสตีวิโอไซด์
สะสมในใบหญ้าหวาน ( ตารางที่ 3 ) .
คล้ายกับการรักษาวัฒนธรรม ไม่มีผลของการใช้วิธี
ของ kno3 , CA ( 3 ) 2 , CuSO4 ด้วยอิเล็กและ ( NH4 ) 6mo7o24 บน
สถานะของสารไกลโคไซด์รวมเนื้อหาในใบ ( ตารางที่ 3 ) .
อย่างไรก็ตามสตีวิโอไซด์ที่ความเข้มข้นในใบเล็กน้อย
เพิ่มขึ้นตามใบโปรแกรม ofkno3 @ 5.0 g L − 1 และ CA ( 3 ) 2
@ - g L − 1 โซลูชั่น มีใบการ kno3 − 1
@ 5.0 กรัมต่อลิตรและแคลิฟอร์เนีย ( 3 ) 2 @ - g L − 1 ( 5.08 และ 2.59 % สูงกว่าความเข้มข้นในใบหญ้าหวาน

เมื่อเทียบกับน้ำสเปรย์ควบคุมตามลำดับ บนมืออื่น ๆ , ปริมาณสูงสุดของ
rebaudioside-a ( 3.78 % ) คือการบันทึกการควบคุมสเปรย์น้ำ ,
แต่อย่างมีนัยสำคัญเทียบกับการรักษาอื่น ๆ การอภิปราย
แห้ง แบ่งในส่วนต่างๆ ( ราก ใบและ
ต้นพืชหญ้าหวานและพารามิเตอร์การเจริญเติบโตทางสรีรวิทยา ได้แก่
ลาย , cgr เติบโตสัมพัทธ์นาร์ , และได้รับอิทธิพลมากโดยการปฏิบัติทางวัฒนธรรม
ใบสมัครใบพืช ( Figs 2 และ 3 ) .
ตัดหัวฝึกให้มากขึ้นบริการเรื่องการ
ในส่วนต่าง ๆ ( ใบและลำต้น ) ของพืช ลาย และ cgr กว่า
ไม่ตัดการรักษาทั้ง 2 ปี นี้อาจจะเนื่องจาก
ส่วนการเร่งของการเจริญเติบโตของเคลื่อนรักแร้ตาและการพัฒนา
ใบใหม่ ซาร์คาร์ปัล ( 2005 ) และยังมีรายงานว่า
ฝึก nipping เพิ่มลาย cgr เติบโตสัมพัทธ์ , และไม่ treatmentin NAR กว่า nipping
งา ( งา ) เราพบว่าพืช
ผสมกับ kno3 @ 5.0 g L − 1 จดทะเบียนไหลสูงสุดและ cgr
เติบโตสัมพัทธ์ระหว่าง 2010 และ 2011 ผลลัพธ์เหล่านี้สามารถอธิบายการเร่ง
ของการเจริญเติบโตของสาขาด้านข้างและการเพิ่มประสิทธิภาพของ
จำนวนและขนาดของใบ NAR สูงสุดยังบันทึก
กับการรักษานี้ทั้ง 2 ปี ทั้งนี้เนื่องจากการเพิ่มขึ้นใน
จำนวนใบใหม่ที่มีระดับแสงและความจุสูง

ใบกิจกรรม พืชสูงสุดความสูง และน้อยที่สุดคือไม่ตัดกิ่ง
บันทึก .