In the year 1761, a little slave gi

In the year 1761, a little slave girl about seven years old, stood in the market place in Boston, Massachusetts, with a number of others to be sold as chattel.
The little girl had been brought from far off Africa. She stood a pitiful looking object with no clothing save a piece of dirty, ragged carpet tied around her. Mrs. John Wheatley had several slaves, but they were growing too old to be active and she wished to purchase a young girl, whom she could train up in such a manner as to make a good domestic. For this purpose she went to the slave market and there she saw the little girl who appeared to be in ill health, which no doubt was due to the suffering she endured in the slave-ship on the long voyage. Mrs. Wheatley was a kind, religious woman and though she considered the sickly look of the child an objection, there was something so gentle and modest in the expression of her dark countenance and her large mournful eyes that her heart was drawn toward her and she bought her in preference to several others who looked more robust. She took her home in her chaise, gave her a bath and dressed her in clean clothes. They could not at first understand her and she resorted to signs and gestures for she spoke only her native African dialect and a few words of broken English. Mrs. Wheatley gave her

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในปี 1761 ทาสสาวน้อยประมาณเจ็ดปี ยืนในตลาดในบอสตัน แมสซาชูเซตส์ มีจำนวนผู้ที่จะขายเป็น chattelสาวน้อยได้รับมาจากแอฟริกาไกล เธอยืนวัตถุดูน่าสงสาร ด้วยเสื้อผ้าไม่มีบันทึกของพรมที่สกปรก ragged ผูกรอบข้างเธอ นางจอห์น Wheatley มีทาสหลาย แต่พวกเขากำลังเติบโตเก่าเกินไปที่ทำงานอยู่ และเธออยากจะซื้อเด็กสาว คนที่เธอสามารถฝึกในลักษณะดังกล่าวจะทำให้ดีในประเทศ สำหรับวัตถุประสงค์นี้ เธอไปตลาดใหญ่ และมีเธอเห็นสาวน้อยที่ดูเหมือนจะป่วย ซึ่งไม่ต้องสงสัยเนื่องจากความทุกข์ที่เธอทนในเรือทาสในการเดินทางที่ยาวนาน นาง Wheatley ชนิด ผู้หญิงศาสนา และว่าเธอถือว่าดู sickly ของเด็กข้อคัดค้าน มีบางสิ่งบางอย่างดังนั้นอ่อนโยน และเจียมเนื้อเจียมตัวในการแสดงความเข้มบนใบหน้าและดวงตาโศกของเธอใหญ่ว่า หัวใจของเธอมาต่อเธอ และเธอซื้อเธอ in preference to หลายคนที่ดูแข็งแกร่งยิ่งขึ้น เธอเอาบ้านของเธอในเก้าอี้นวมของเธอ ให้เธออาบน้ำ และแต่งตัวของเธอในเสื้อผ้าที่สะอาด พวกเขาจะเป็นครั้งแรกที่ไม่เข้าใจเธอ และเธอ resorted สัญญาณและรูปแบบลายเส้นสำหรับเธอพูดเฉพาะภาษาถิ่นแอฟริกาเธอดั้งเดิมและคำไม่กี่คำของภาษาอังกฤษเสีย นาง Wheatley ให้เธอ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในปี 1761, ทาสสาวน้อยประมาณเจ็ดปียืนอยู่ในตลาดในบอสตัน, แมสซาชูเซตที่มีจำนวนของคนอื่น ๆ ที่จะขายเป็นสังหาริมทรัพย์.
สาวน้อยได้รับการเลี้ยงดูจากที่ไกลออกไปแอฟริกา เธอยืนมองวัตถุที่น่าสงสารกับเสื้อผ้าไม่มีบันทึกชิ้นส่วนของสกปรกมอมแมมพรมผูกรอบเธอ นางจอห์น Wheatley มีหลายทาส แต่พวกเขาก็เจริญเติบโตเก่าเกินไปที่จะใช้งานและเธออยากที่จะซื้อเด็กสาวคนหนึ่งซึ่งเธอสามารถฝึกอบรมขึ้นในลักษณะที่จะทำให้ประเทศดี เพื่อจุดประสงค์นี้เธอเดินไปตลาดค้าทาสและมีเธอเห็นเด็กผู้หญิงตัวเล็ก ๆ ที่ดูเหมือนจะอยู่ในสุขภาพที่ไม่ดีซึ่งไม่มีข้อสงสัยเป็นเพราะความทุกข์ทรมานที่เธอต้องทนในทาสเรือในการเดินทางนาน นาง Wheatley เป็นชนิดที่ผู้หญิงศาสนาและแม้ว่าเธอจะพิจารณาดูสุขภาพของเด็กคัดค้านมีบางสิ่งบางอย่างอ่อนโยนและเจียมเนื้อเจียมตัวในการแสดงออกของสีหน้าเข้มของเธอและดวงตาเศร้าของเธอมีขนาดใหญ่ที่หัวใจของเธอก็ถูกดึงไปสู่เธอและเธอ ซื้อของเธอในการตั้งค่าอื่น ๆ อีกหลายที่ดูแข็งแกร่งมากขึ้น เธอเอาบ้านของเธอในเก้าอี้ของเธอทำให้เธออาบน้ำและแต่งตัวของเธอในเสื้อผ้าที่สะอาด พวกเขาอาจจะไม่ได้เป็นที่แรกเข้าใจเธอและเธอจะใช้สัญญาณและท่าทางสำหรับเธอพูดเพียงภาษาแอฟริกันเธอพื้นเมืองและคำไม่กี่คำของภาษาอังกฤษกระท่อนกระแท่น นาง Wheatley ให้เธอ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในปี 1841 เล็กน้อย ทาสสาวประมาณเจ็ดขวบ ยืนอยู่ในตลาด ในเมืองบอสตัน รัฐแมสซาชูเซตส์ ด้วยหมายเลขของผู้อื่นที่จะถูกขายเป็นทรัพย์สมบัติที่เคลื่อนย้ายได้ .สาวน้อยที่ถูกนำมาจากที่ไกล แอฟริกา เธอยืนมองวัตถุที่น่าสงสาร ไม่มีเสื้อผ้า บันทึกแผ่นสกปรก เลอะเทอะ พรมมัดรอบเธอ นายจอห์น วิทลีย์ได้ทาสหลาย แต่พวกเขาเติบโตเก่าเกินไปที่จะสามารถใช้งาน และ อยากให้ซื้อที่เป็นเด็กสาวซึ่งเธอสามารถรถไฟขึ้นในลักษณะที่จะทำให้ดีในประเทศ สำหรับวัตถุประสงค์นี้เธอไปตลาดทาส และที่นั่นเธอเห็นสาวน้อยที่ดูเหมือนจะอยู่ในสุขภาพที่ไม่ดี ซึ่งไม่ต้องสงสัยเลยว่า เป็นเพราะความเจ็บปวดที่เธอต้องทนในทาสเรือในการเดินทางที่ยาวนาน คุณนายวิทลีย์เป็นคนใจดี ศาสนาผู้หญิงและแม้ว่าเธอพิจารณาดูขี้โรคของเด็กคัดค้าน มีบางอย่างอ่อนโยนและเจียมเนื้อเจียมตัวในการแสดงออกของสีหน้าเข้มของเธอและขนาดใหญ่ของเธอ ดวงตาที่เศร้าโศกหัวใจเธอวาดต่อ เธอซื้อให้เธอในการตั้งค่าหลาย ๆที่ดูแข็งแกร่งมากขึ้น เธอพาเธอกลับบ้านในรถม้าของเธอ ทำให้เธออาบน้ำและแต่งตัวของเธอในเสื้อผ้าที่สะอาด พวกเขาอาจไม่เข้าใจ เธอถึงกับอาการและท่าทางที่เธอพูดเพียงดั้งเดิมของเธอ สำเนียงแอฟริกันและคําไม่กี่คําภาษาอังกฤษเสีย คุณนายวิทลีย์ให้เธอ