MORTALITY, MORBIDITY ANDQUALITY OF

MORTALITY, MORBIDITY AND
QUALITY OF LIFE
In the UK approximately 150 000 people die each
year from CHD (British Heart Foundation 1996).
Though the death rate from CHD in the UK has
been declining since the late 1970s, it still ranks as
one of the highest in the world (Tunstall-Pedoe et al
1994). Meta-analyses have shown a reduction of
between 20% (O'Connor et al 1989) and 25%
(Oldridge et al 1988) in cardiovascular and overall
mortality in MI patients who attended a cardiacrehabilitation
programme.
There is a strong, growing body of evidence
attesting to the effectiveness of comprehensive cardiac
rehabilitation programmes in reducing patient
morbidity. Patients who attend such programmes
have significantly fewer readmissions to hospital
and reinfarctions at 1 year (Bondestam et al 1995), 5
(Hedback & Perk 1987) and i0 years (Hedback et al
1993) after the first MI. Also, patients participating
in a coronary multifactorial risk reduction programme
have been found to have adiminished
frequency of new coronary lesion formation (Quinn
et al 1994).
After an MI, about one-quarter of patients experience
improvements in their life, half experience no
change and the remaining quarter experience a
deterioration (Laerum et al 1991). Approximately
one-third of patients will have regained their previous
quality of life 100 days after their MI (Rawles et
al 1992), and possibly the most compelling reason
for cardiac rehabilitation is the prospect of improving
health-related quality of life, not only for the
patient, but also for the family (Oldridge et al 1991,
Bar et al 1992). Specific improvements in quality of
life include an enhancement of emotional wellbeing
(Denollet & Brutsaert 1995), satisfaction with social
life and sexual relations (Trzcieniecka-Green &
Steptoe 1994), and earlier and better rates of return
to work (Boudrez et al 1994).

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ตายเจ็บป่วยและ
คุณภาพชีวิต
ในสหราชอาณาจักรประมาณ 150 000 คนตายในแต่ละ
ปีจากโรคหลอดเลือดหัวใจ (บริติชหัวใจมูลนิธิ 1996).
แม้ว่าอัตราการเสียชีวิตจากโรคหลอดเลือดหัวใจในสหราชอาณาจักรได้
รับการลดลงนับตั้งแต่ช่วงปลายปี 1970 ก็ยังคงจัดอันดับให้เป็น
หนึ่งใน สูงที่สุดในโลก (Tunstall-Pedoe et al,
1994) การวิเคราะห์อภิมาได้แสดงให้เห็นการลดลงของ
ระหว่าง 20% (โอคอนเนอร์ et al, 1989) และ 25%
(Oldridge et al, 1988) ในหัวใจและหลอดเลือดและโดยรวมของ
การเสียชีวิตในผู้ป่วยที่เข้าร่วม MI cardiacrehabilitation
โปรแกรม.
มีความแข็งแรงของร่างกายเจริญเติบโตเป็น หลักฐาน
ที่ยืนยันได้ประสิทธิภาพของการเต้นของหัวใจที่ครอบคลุม
โปรแกรมการฟื้นฟูสมรรถภาพของผู้ป่วยในการลด
การเจ็บป่วย ผู้ป่วยที่เข้าร่วมโครงการดังกล่าว
มีน้อยลงอย่างมีนัยสำคัญ readmissions ไปที่โรงพยาบาล
และ reinfarctions ที่ 1 ปี (Bondestam et al, 1995), 5
(Hedback และเงย 1987) และปี i0 (Hedback et al,
1993) หลังจากที่ครั้งแรก MI นอกจากนี้ผู้ป่วยที่เข้าร่วม
ในโปรแกรมความเสี่ยงหลอดเลือด multifactorial ลดลง
ได้รับการตรวจพบว่ามี adiminished
ความถี่ของการก่อแผลหลอดเลือดใหม่ (ควินน์
et al, 1994).
หลังจาก MI ประมาณหนึ่งในสี่ของผู้ป่วยที่ได้สัมผัสกับ
การปรับปรุงในชีวิตของพวกเขาประสบการณ์ครึ่งไม่มี
การเปลี่ยนแปลง และได้สัมผัสกับไตรมาสที่เหลือ
เสื่อมสภาพ (Laerum et al, 1991) ประมาณ
หนึ่งในสามของผู้ป่วยที่จะได้กลับมาก่อนหน้านี้พวกเขา
มีคุณภาพชีวิตที่ 100 วันของพวกเขาหลังจากที่มิชิแกน (Rawles et
al, 1992) และอาจเป็นเหตุผลที่น่าสนใจที่สุด
สำหรับการฟื้นฟูสมรรถภาพหัวใจเป็นโอกาสของการปรับปรุง
คุณภาพที่เกี่ยวข้องกับสุขภาพของชีวิตไม่เพียง แต่สำหรับ
ผู้ป่วย แต่ยังสำหรับครอบครัว (Oldridge et al, 1991
บาร์ et al, 1992) การปรับปรุงเฉพาะในคุณภาพของ
ชีวิตรวมถึงการเพิ่มประสิทธิภาพของอารมณ์
(Denollet และ Brutsaert 1995) ความพึงพอใจของสังคมที่มี
ชีวิตและความสัมพันธ์ทางเพศ (Trzcieniecka-Green &
พีเธอร์ส 1994) และก่อนหน้านี้และอัตราผลตอบแทนที่ดีกว่า
ในการทำงาน (Boudrez et al, 1994) .

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การตาย การเจ็บป่วยและคุณภาพของชีวิต

ใน UK ประมาณ 150 , 000 คน ตายในแต่ละปีจาก D3
( มูลนิธิหัวใจอังกฤษ 1996 ) .
ถึงแม้ว่าอัตราการเสียชีวิตจากโรคหลอดเลือดหัวใจใน UK มี
แย่ลงตั้งแต่ปี 1970 มันยังจัดอันดับเป็น
หนึ่งใน ที่สุด ใน โลก ( Tunstall pedoe และ อัล
1994 ) การวิเคราะห์เมตา ได้แสดงให้เห็นการลดลงของ
ระหว่าง 20% ( โอคอนเนอร์ et al , 1989 ) และ 25 %
( ใน โอลด์ริดจ์ et al , 1988 ) หัวใจและอัตราการตายโดยรวมในผู้ป่วยที่เข้าร่วมมิ


cardiacrehabilitation โปรแกรม มีร่างกายแข็งแรง เจริญเติบโตของหลักฐานเพื่อยืนยันประสิทธิผลของ

ฟื้นฟูโครงการครอบคลุมหัวใจ ลดการป่วย

ผู้ป่วยที่เข้าร่วมโครงการดังกล่าว ทางโรงพยาบาลได้ readmissions น้อยลง

และ reinfarctions 1 ปี ( bondestam et al , 1995 ) 5
( hedback &เงย 1987 ) i0 ปี ( hedback et al
1993 ) หลังจากมีครั้งแรก นอกจากนี้ ผู้ป่วยที่เข้าร่วมในการลดความเสี่ยงของโรคหลอดเลือด multifactorial

) ได้พบว่ามีความถี่ของการเกิดแผล adiminished
หลอดเลือดใหม่ ( ควินน์
et al , 1994 ) .
หลังจากมีประมาณหนึ่งในสี่ของผู้ป่วยประสบการณ์
ในการปรับปรุงชีวิตของพวกเขาครึ่งประสบการณ์
เปลี่ยน และอีก 1 ประสบการณ์
การเสื่อมสภาพ ( laerum et al 1991 ) ประมาณหนึ่งในสามของผู้ป่วยจะฟื้น

คุณภาพก่อนหน้านี้ชีวิต 100 วัน หลังจากมิ ( Rawles et al ,
, 1992 ) และอาจจะเป็นเหตุผลที่น่าสนใจที่สุดสำหรับการฟื้นฟูสมรรถภาพหัวใจ

เป็นโอกาสของการพัฒนาคุณภาพชีวิตที่เกี่ยวข้องกับสุขภาพ ไม่เพียงแต่สำหรับ
อดทนแต่ยังสำหรับครอบครัว โอลด์ริดจ์ et al 1991
บาร์ et al , 1992 ) การปรับปรุงเฉพาะในคุณภาพของชีวิตรวมถึงการเพิ่มประสิทธิภาพของอารมณ์

( denollet คุณภาพชีวิต& brutsaert 1995 ) , ความพึงพอใจกับชีวิตและสังคม
เพศสัมพันธ์ ( trzcieniecka สีเขียว&
ตปโท 1994 ) และก่อนหน้านี้ และดีกว่าอัตราผลตอบแทน
ทำงาน ( boudrez et al , 1994 )