Even in the faulty days, a song pla

Even in the faulty days, a song plays out
Like a dream I've had before
I go beyond the long, deep night
For the sake of meeting you

Right here, as we are, "See you later"
Towards the nothing-less days
My feelings have gone astray long ago
It's like they've been forgotten

But even so, I go towards where your voice is calling from
Floating on my heels
Or should we laugh together and disappear?
That would be the better choice

On top of the hill, there you were
You'd been waiting for me
You said to someone countless times
But I didn't hear you

"Farewell" I said, and shook your hand,
going towards the nothing-less days
Tomorrow disappeared over there
Can you remember?

But even so, I go towards where your voice is calling from
My chest heaves
Both up and down are lost
Let's blend them together

Until I reach the top of that hill
I hide my wrist
Surely, even if we laugh together and disappear, we ...

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แม้ในวันที่ผิดพลาด เพลงเล่นออก
เหมือนความฝันที่เคยก่อน
ไปเกินคืนยาว ลึก
เพื่อประชุมคุณ

ขวาที่นี่ มี "เจอ"
ต่อวันไม่น้อยกว่า
ความรู้สึกของฉันได้ไปหลงนาน
ก็เหมือนพวกเขาได้ถูกลืมไป

แต่ถึงกระนั้น ฉันไปที่เสียงของคุณกำลังโทรจาก
ลอยบนส้นเท้าของฉัน
หรือควรเราหัวเราะด้วยกันหายไป?
ที่จะเป็นทางเลือกที่ดีกว่า

บนเนินเขา คุณมี
คุณรอฉัน
คุณพูดกับคนนับไม่ถ้วนครั้ง
แต่ไม่ได้ยินคุณ

"อำลา" ฉันกล่าวว่า และจับมือ,
ไปต่อวันไม่น้อยกว่า
พรุ่งนี้หายโน่น
คุณสามารถจำได้?

แต่ถึงกระนั้น ฉันไปที่เสียงของคุณกำลังโทรจาก
heaves หน้าอกของฉัน
ทั้งขึ้นและลงจะหายไป
ลองผสมผสานไปด้วยกัน

จนกว่าฉันถึงด้านบนของเขานั้น
ฉันซ่อนข้อมือ
ก็ แม้เราหัวเราะกัน และหาย ไป เรา...

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แม้แต่ในวันที่ผิด , เพลงที่เล่น
เหมือนความฝัน ผมเคยมีมาก่อน
ฉันไปเกินนานคืนลึก
เพื่อพบคุณ

ตอนนี้ ในฐานะที่เราเป็น " แล้วเจอกันนะ "

ไม่มีอะไรน้อยกว่าวันต่อความรู้สึกของฉันได้หลงไปนานแล้ว
มันเหมือนกับที่พวกเขาเคยลืม

แต่แม้ดังนั้นฉันไปที่เสียงเรียกจาก

ลอยบนส้นเท้าของฉันหรือเราจะหัวเราะด้วยกัน และหายไป
นั่นจะเป็นทางเลือกที่ดีกว่า

บนยอดเขา มีคุณ
เธอจะรอฉัน คุณบอกว่าคนที่นับครั้งไม่ถ้วน

แต่ผมไม่ได้ยิน

" ลาก่อน " ฉันพูดและจับมือของคุณ
ไปไม่มีอะไรน้อยกว่าวัน

พรุ่งนี้ก็หายตัวไปที่นั่น คุณจำได้มั้ย ?

แต่แม้ดังนั้นฉันไปที่เสียงเรียกจากหน้าอกอาเจียน


ทั้งขึ้นและลงจะหายไปมาผสมให้เข้ากัน

จนไปถึงด้านบนของเนินเขานั้น

ผมซ่อนข้อมือของฉันแน่นอน ถ้าเราหัวเราะด้วยกัน และหายไป เรา . . . . . . .