The data (Table 4) show that by pay

The data (Table 4) show that by paying for 2% more
protein, the producers could receive about 2.56% more
eggs. The eggs would each be 2.84 g heavier and produced
from 127 g less feed per kg of eggs. These data
demonstrate the difficulty in applying a least cost linear
programming methodology to the formulation of
feeds for commercial egg layers. Least cost diets may be
formulated for each protein level, but additional analysis
is necessary to reconcile increases in protein level
cost and increased returns. Feed conversion ratio was
improved by 3% more CP from 38 to 60 wk of age (1.91
vs. 1.98), with the largest response occurring from 51
to 60 wk of age (1.89 vs. 1.98; Novak et al., 2008). This
is in contrast to reports of improved feed conversion
ratio when feeding diets with lower CP while maintaining
minimum levels of essential amino acids (Penz and
Jensen, 1991; Novak et al., 2006). The important difference
is in how the diets were formulated: in the present
study, the protein to essential amino acid ratio minimums
were maintained. In the Penz and Jensen (1991)
and Novak et al. (2006) studies, protein decreased in
proportion to essential amino acid levels.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ข้อมูล (ตาราง 4) แสดงว่า โดยจ่าย 2% มากขึ้นโปรตีน ผู้ผลิตอาจได้รับเพิ่มเติมประมาณ 2.56%ไข่ ไข่จะละได้ 2.84 g หนัก และผลิตจาก 127 g น้อยอาหารต่อกิโลกรัมของไข่ ข้อมูลเหล่านี้แสดงให้เห็นถึงความยากลำบากในการใช้ต้นทุนน้อยที่สุดเชิงเส้นวิธีการเขียนโปรแกรมที่แบ่งตัวดึงข้อมูลสำหรับชั้นค้าไข่ อาหารต้นทุนน้อยที่สุดอาจสูตรแต่ละระดับโปรตีน แต่วิเคราะห์เพิ่มเติมมีความจำเป็นการเพิ่มระดับโปรตีนต้นทุนและผลตอบแทนเพิ่มขึ้น อัตราส่วนการแปลงอาหารได้เพิ่มขึ้น 3% CP จาก 38 การ wk 60 อายุ (1.91เทียบกับ 1.98), มีการตอบสนองที่ใหญ่ที่สุดที่เกิดขึ้นจาก 51ให้ wk 60 อายุ (1.89 เทียบกับ 1.98 โนวัคในฮวาร์ et al., 2008) นี้จะตรงข้ามกับรายงานของแปลงปรับปรุงตัวดึงข้อมูลเมื่อให้อาหารอาหารกับ CP ล่างในขณะที่รักษาอัตราส่วนระดับต่ำสุดของกรดอะมิโนจำเป็น (Penz และเจนเซน 1991 โนวัคในฮวาร์ et al., 2006) ความแตกต่างเป็นวิธีที่สูตรอาหาร: ในปัจจุบันศึกษา โปรตีนให้กรดอะมิโนจำเป็นอัตราต่ำมีรักษา ใน Penz และเจนเซน (1991)และโนวัคในฮวาร์ et al. (2006) ศึกษา โปรตีนลดลงสัดส่วนระดับกรดอะมิโนจำเป็น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ข้อมูล (ตารางที่ 4) แสดงให้เห็นว่าการจ่ายเงินสำหรับ 2%
โปรตีนผู้ผลิตจะได้รับประมาณ 2.56% ขึ้น
ไข่ ไข่จะเป็นแต่ละ 2.84 กรัมหนักและผลิต
จาก 127 กรัมฟีดน้อยกว่าต่อกิโลกรัมของไข่ ข้อมูลเหล่านี้
แสดงให้เห็นถึงความยากลำบากในการใช้ค่าใช้จ่ายน้อยเชิงเส้น
วิธีการเขียนโปรแกรมเพื่อกำหนด
ฟีดสำหรับชั้นค้าไข่ ค่าใช้จ่ายน้อยอาหารที่อาจจะได้รับ
สูตรสำหรับระดับโปรตีนแต่ละ แต่การวิเคราะห์เพิ่มเติม
เป็นสิ่งจำเป็นที่จะคืนดีการเพิ่มขึ้นของระดับโปรตีน
ค่าใช้จ่ายและผลตอบแทนที่เพิ่มขึ้น อัตราการเปลี่ยนอาหารได้รับการ
ปรับปรุงโดย CP เพิ่มอีก 3% 38-60 สัปดาห์ของอายุ (1.91
เทียบกับ 1.98) กับการตอบสนองที่ใหญ่ที่สุดที่เกิดขึ้นจาก 51
ถึง 60 สัปดาห์ของอายุ (1.89 เทียบกับ 1.98;. โนวัค et al, 2008) นี้
เป็นในทางตรงกันข้ามกับรายงานของการเปลี่ยนอาหารดีขึ้น
เมื่ออัตราการเลี้ยงลูกด้วยนมที่มีอาหารซีพีลดลงในขณะที่รักษา
ระดับต่ำสุดของกรดอะมิโนที่จำเป็น (Penz และ
เซ่น 1991;. โนวัค et al, 2006) แตกต่างที่สำคัญ
อยู่ในวิธีการที่เป็นสูตรอาหาร: ในปัจจุบัน
การศึกษาโปรตีนต่ำอัตราส่วนกรดอะมิโนที่จำเป็น
ถูกเก็บรักษา ใน Penz และเซ่น (1991)
และโนวัคและคณะ (2006) การศึกษาโปรตีนลดลงใน
สัดส่วนที่ระดับกรดอะมิโนจำเป็น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ข้อมูล ( ตารางที่ 4 ) พบว่า โปรตีน โดยจ่าย 2 %
, ผู้ผลิตจะได้รับไข่ประมาณ 2.56 % มากกว่า

ไข่จะละ 2.84 กรัม หนัก และผลิต
127 กรัมน้อยกว่าอาหารต่อกิโลกรัมของไข่ ข้อมูลเหล่านี้แสดงให้เห็นถึงความยากในการใช้

การเขียนโปรแกรมเชิงเส้นค่าใช้จ่ายอย่างน้อยวิธีการจัดทำ
อาหารไข่พาณิชย์ ชั้น อาหารที่ค่าใช้จ่ายน้อยที่สุดอาจ
สูตรสำหรับแต่ละระดับของโปรตีนแต่
การวิเคราะห์เพิ่มเติมจำเป็นกระทบต้นทุนเพิ่มขึ้นในระดับ
โปรตีนและเพิ่มผลตอบแทน อัตราส่วนการแปลงอาหารเป็น
เพิ่ม 3% มากกว่า CP จาก 38 ถึง 60 สัปดาห์ ของอายุ ( 1.91
vs 1.98 ) กับการตอบสนองที่ใหญ่ที่สุดที่เกิดขึ้นจาก 51
60 สัปดาห์ ของอายุ ( 1.89 และ 1.98 ; โนวัค et al . , 2008 ) นี้เป็นในทางตรงกันข้ามกับรายงาน

ของการปรับปรุงการเปลี่ยนอาหารอัตราส่วนเมื่อให้อาหารอาหาร CP ลดลงในขณะที่การรักษา
อย่างน้อยระดับของกรดอะมิโน ( Penz และ
เจนเซ่น , 1991 ; โนวัค et al . , 2006 )
ความแตกต่างที่สำคัญคือว่า สูตรที่ 1 : ในการศึกษา
, โปรตีนที่ให้กรดอะมิโนอัตราส่วนขั้นต่ำ
ถูกเก็บรักษาไว้ ใน Penz และเจนเซน ( 1991 )
) และโนวัค et al . ( 2549 ) ได้ศึกษาโปรตีนลดลงใน
สัดส่วนกรดอะมิโนระดับ