Cang Yue immediately covered her li

Cang Yue immediately covered her lips, and looked at the figure that was easily within her reach in disbelief. Instantly, her vision became hazy, making her feel as if she had plummeted into the realm of dreams. Waves of dizziness had even emerged in her brain.

She took a step forward, and even though she forcefully endured the impulse to dive into his embrace, she could not suppress the tears on her face that gushed out no matter what. Looking at Yun Che and suppressing her weeping sound, she tried to speak; but she was already crying to the point of being unable to utter any sound, and couldn’t even voice out a coherent sentence.

Yun Che walked to Cang Yue’s front. Without minding Qin Wushang and the other two people on the side, he reached out his hand, gently wiped away the teardrops on her face and said with an aching heart: “Sorry, Senior sister, I have worried you.”

The voice belonging to Yun Che was like the most gentle of wind and reverberated within Cang Yue’s ears. She had thought she would never hear his voice ever again in her entire life. She grasped Yun Che’s hand. Her tears from joy and surprise could not stop as she said while weeping: “I… I had thought… had thought… never again… never again….”

“I didn’t tell Senior Sister that the place I went to was the Wasteland of Death, and it is my fault… However, I’ve returned safely; not a single hair is missing.” Yun Che comforted her while smiling: “Before I left, I had promised Senior Sister I would return within half a year. Even though I was almost late, at least I did not break my promise with Senior sister. Senior sister, don’t cry anymore… No matter where I go from now on, I’ll definitely tell you honestly, and never again let you worry for me.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

คาง Yue ทันทีครอบคลุมริมฝีปากของเธอ และมองไปที่รูปแบบที่ง่ายในการเข้าถึงของเธอในศรัทธา ทันที วิสัยทัศน์ของเธอก็ทำให้เธอรู้สึกว่าเธอมีตเพิ่มไปสู่อาณาจักรแห่งความฝัน ฟ้าหลัว คลื่นของเวียนหัวก็โผล่ออกมาแม้แต่ในสมองของเธอเธอก้าวไปข้างหน้า และแม้ว่าเธอประทนแรงกระตุ้นการดำน้ำในอ้อมกอดของเขา เธออาจระงับน้ำตาที่หน้าของเธอที่ประดังไม่ว่าอะไร กำลังดูยุน Che และปราบปรามเธอร้องไห้เสียง เธอพยายามพูด แต่เธอร้องไห้แล้วไปยังจุดของการไม่ส่งเสียงใด ๆ และไม่เสียงออกจากประโยคเชื่อมโยงกันChe ยันเดินหน้าคาง Yue โดยไม่รังเกียจฉิน Wushang และคนอื่นสองด้าน เขาเอื้อมมือของเขา ค่อย ๆ เช็ดจาก teardrops ที่หน้าของเธอ และกล่าวว่า ด้วยใจปวด: "ขออภัย อาวุโส น้องสาวมีคำแนะนำคุณ"เสียงของ Che ยุนเป็นเหมือนอ่อนโยนของลมมากที่สุด และ reverberated ภายในหูคาง Yue เธอก็คิดว่า เธอจะไม่เคยได้ยินเสียงของเขาอีกในชีวิตของเธอทั้งหมด เธอคว้ามือยุน Che น้ำตาจากความสุขและความประหลาดใจของเธอไม่สามารถหยุดเธอกล่าวขณะร้องไห้: "ฉัน. ... ฉันมีความคิด...มีความคิด...ไม่เคยอีกครั้ง...ไม่เคยอีกครั้ง... ""ผมไม่ได้บอกน้องสาวอาวุโสว่า สถานที่ที่ผมไปสูญเปล่าความตาย และมันเป็นความผิดของฉัน... อย่างไรก็ตาม ฉันได้กลับมาอย่างปลอดภัย ไม่มีผมหายไป" Yun Che สบายเธอพร้อมรอยยิ้ม: "ก่อนซ้าย ฉันได้สัญญาอาวุโสพี่จะกลับไปภายในครึ่งปี แม้ว่าผมเกือบดึก น้อยผมไม่ทำลายสัญญาของฉันกับน้องสาวอาวุโส น้องสาวอาวุโส อย่าร้องไห้อีกต่อไป... ไม่ว่าที่ผมจะไปจากนี้ ฉันจะแน่นอนบอกคุณสุจริต และไม่เคยอีกครั้งให้คุณต้องกังวลสำหรับฉัน"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Cang Yue ทันทีปกคลุมริมฝีปากของเธอและมองไปที่ตัวเลขที่เป็นได้อย่างง่ายดายในการเข้าถึงของเธอในการปฏิเสธศรัทธา ทันทีวิสัยทัศน์ของเธอกลายเป็นหมอกทำให้เธอรู้สึกว่าเธอได้ลดลงเข้าไปในดินแดนแห่งความฝัน คลื่นของอาการวิงเวียนศีรษะโผล่ออกมาแม้จะอยู่ในสมองของเธอ. เธอก้าวไปข้างหน้าและแม้ว่าเธออย่างแข็งขันทนแรงกระตุ้นที่จะดำน้ำในอ้อมกอดของเขาเธอไม่สามารถปราบปรามน้ำตาบนใบหน้าของเธอที่ทะลักออกมาไม่ว่าสิ่งที่ มองไปที่ยุน Che และปราบปรามเสียงเธอร้องไห้เธอพยายามที่จะพูด แต่เธอก็ร้องไห้แล้วไปยังจุดที่ไม่สามารถเปล่งเสียงใด ๆ และไม่ได้แม้เสียงออกเป็นประโยคที่เชื่อมโยงกัน. Yun เจ๊เดินไปด้านหน้า Cang ยู โดยไม่รังเกียจฉิน Wushang และอีกสองคนที่อยู่บนด้านข้างเขาไปถึงมือของเขาออกเบา ๆ เช็ดหยาดน้ำตาบนใบหน้าของเธอและพูดด้วยหัวใจที่น่าปวดหัว: "ขอโทษน้องสาวอาวุโสผมได้กังวลคุณ." เสียงที่อยู่ใน Yun เจ๊เป็นเหมือนอ่อนโยนที่สุดของลมและสะท้อนภายในหู Cang ยู เธอเคยคิดว่าเธอจะไม่ได้ยินเสียงของเขาที่เคยอีกครั้งในชีวิตของเธอ เธอคว้ามือ Yun เจ๊ น้ำตาของเธอจากความสุขและความประหลาดใจที่ไม่สามารถหยุดขณะที่เธอกล่าวว่าในขณะที่ร้องไห้: "ฉัน ... ฉันเคยคิดว่า ... เคยคิดว่า ... ไม่เคยอีกครั้ง ... ไม่เคยอีกครั้ง ... ." "ผมไม่ได้บอกน้องสาวอาวุโสว่าสถานที่ที่ผมไปเป็นความสูญเปล่า แห่งความตายและมันก็เป็นความผิดของฉัน ... แต่ฉันได้กลับมาอย่างปลอดภัย; ไม่ใช่ผมคนเดียวจะหายไป "ยุนเจ๊ปลอบโยนเธอในขณะที่รอยยิ้ม:". ก่อนที่ฉันซ้ายที่ฉันเคยสัญญาว่าน้องสาวอาวุโสฉันจะกลับมาภายในครึ่งปี ถึงแม้ว่าผมก็เกือบจะสายอย่างน้อยฉันไม่ได้ผิดสัญญาของฉันกับน้องสาวอาวุโส น้องสาวอาวุโสไม่ร้องไห้อีกต่อไป ... ไม่ว่าฉันจะไปจากนี้ไม่มีแน่นอนฉันจะบอกคุณตรงไปตรงมาและไม่เคยอีกครั้งให้คุณต้องกังวลสำหรับฉัน. "

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ฉางเยว่ทันทีครอบคลุมริมฝีปากของเธอ และมองไปที่รูปนั้นได้ง่ายในการเข้าถึงของเธอในการปฏิเสธศรัทธา ทันที การมองเห็นพร่ามัว ทำให้เธอรู้สึกว่าเธอมี plummeted ในดินแดนแห่งความฝัน คลื่นแห่งความยุ่งเหยิงก็โผล่ขึ้นมาในสมองของเธอเธอก้าวต่อไปข้างหน้า และถึงแม้เธอจะบังคับให้ทนแรงกระตุ้นที่จะกระโดดเข้าสู่อ้อมกอดของเขา เธอไม่อาจหยุดยั้งน้ำตาบนใบหน้าของเธอที่ทะลักออกมา ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น มองยุนเช ปราบปราม เธอร้องไห้ เสียงที่เธอพยายามจะพูด แต่เธอร้องไห้แล้วถึงจุดที่ไม่สามารถเปล่งเสียงใดๆ และไม่สามารถ แม้แต่เสียงออกมาเป็นประโยคที่สอดคล้องกัน .ยุนเชเดินไปเป็นฉางเยว่ด้านหน้า โดยไม่สนใจฉิน wushang และอีกสองคนข้าง เขาถึงออกมือของเขา ค่อยๆ เช็ดไปหยดน้ำตาบนใบหน้าของเธอและกล่าวว่า " ขอโทษด้วยหัวใจที่เจ็บปวด รุ่นพี่พี่ ผมเป็นห่วงคุณ "เสียงของยุนเชก็ชอบมากที่สุดอ่อนโยนของสายลมและ reverberated ภายในหูของ Cang Yue เธอเคยคิดว่าเธอจะไม่ได้ยินเสียงของเขาอีกเลยในชีวิตของเธอทั้งหมด เธอคว้ามือยุนเช . น้ำตาจากความสุขและความประหลาดใจไม่อาจหยุดเมื่อเธอพูดขณะร้องไห้ " ฉัน . . . ฉันคิด . . . คิด . . . . . . . ไม่อีกแล้ว . . . ไม่มีอีกแล้ว . . . . . . . "" ผมไม่ได้บอกน้องสาวว่า รุ่นพี่ที่ฉันไปเป็นดินแดนแห่งความตาย และมันเป็นความผิดของฉัน . . . แต่ฉันกลับมาอย่างปลอดภัย ไม่ได้เดียวผมหายไป " ยุนอึนปลอบใจเธอพร้อมรอยยิ้ม : " ก่อนที่ผมจะจากไป ผมมีสัญญากับรุ่นพี่พี่ผมจะกลับภายในครึ่งปี . แม้ว่าฉันเกือบมาสาย อย่างน้อยผมไม่ได้ผิดสัญญากับน้องสาวรุ่นพี่ ศิษย์พี่ อย่าร้องไห้อีกเลย . . . . . . . ไม่ว่าที่ไหนที่ฉันไป จากนี้ไป ผมจะบอกคุณตรงๆ และไม่เคยอีกครั้งให้คุณต้องเป็นห่วงผม "