My dissertation asserts that the (f

My dissertation asserts that the (female) naked body, a site often associated with
scrutiny, violence, and objectification, is able to make politically and socially useful its own
vulnerability through various feminist art practices. I turn, in particular, to a photographic exhibit
titled The Century Project (TCP) by Frank Cordelle, which chronicles girls and women from
age 0 to 94; each photo is accompanied by a written statement authored by the subject,
sometimes anecdotal, sometimes tragic, sometimes sharp with wit, and often striking. Taken in
the context of related work – from Judy Chicago’s The Dinner Party to The Vagina Monologues
– TCP alludes to a rich history of political artwork focused on both empowerment and
embodiment by way of a celebration of women’s bodies and achievements. While there are,
indubitably, powerful philosophical discussions on offer in the critical discourse concerning
embodiment, I will address how the artistic and critical output speaks to the material conditions
of the women they purport to portray – ‘women’ here not referring to a falsely homogenous
category, but actual women with names and life histories. Integral to my project, then, are the
words of the women pictured, as well as the production and reception of the exhibit itself (to
which I can speak personally having both posed and volunteered for TCP).
My project will take as its starting point Rita Felski’s insistence that there does not exist
a feminist aesthetic per se, but rather an opportunity to understand feminist literature and art in
the context of their social, political and historical context, and in terms of what they enable by
way of a culturally urgent critique. To situate TCP in these various contexts, I will consider that
the exhibit alludes to both a history of nude portraiture and filmic representation that takes the
naked female body as its object of study and, as Lynda Need argues in her historical survey of
the female nude in Western art, “seeks to render the female body knowable and possessable.”
How might TCP replicate and/or challenge these oppressive viewing practices, which, in trying
to ‘capture’ the active female subject, relegate her to passive object? I will also explore the
picturing of trauma specifically (reified in starved, scarred, and pained bodies throughout the
exhibit), which raises its own set of queries; TCP hearkens back to Jean-Martin Charcot’s
photographs of hysterical women—male photographers assuming authority on, and attempting
to ‘document’ specifically feminine maladies, whereby the subject is contained by both the
frame and diagnostic modes of address—while simultaneously bringing to the fore
contemporary debates around the representation of suffering more generally (Susan Sontag).
I am sensitive to the danger in framing my discussion (and the female subject) solely in
terms of victimology (a concern shared with Elizabeth Grosz); as clear as I can map TCP’s
place in a long trajectory of practices that have aesthetically rendered the female body subject
to the power and control of the male artist, I have also witnessed and will argue for its
transformative, salutary, and markedly feminist possibilities. In line with Mark Reinhardt’s
assertion in Beautiful Suffering that it is necessary to consider that there are multiple viewing
contexts, some of which exacerbate the injury of those pictured, others of which make that
pain politically resonant, I will assert that the photographs of TCP, while not unproblematic,
make socially and politically relevant the experiences of the women that comprise the project –
as well as those who look and read with recognition at the various instances of struggle and
joy. My project will be critical of the debilitating association between women and victimhood,
and in favour of recognizing the strength inherent in being vulnerable, in willfully exposing
one’s self, in standing naked, unabashed and unapologetic in the face of impossible body
types, which have become not only the ideal, but a self-regulating, disciplinary force. Following
Judith Butler’s question, what, politically, might be made of grief (Precarious Life), I will argue
that loss provides a supplement to rights-based discourses by emphasizing our dependency
on and vulnerability to one another; in other words, TCP, by way of multiple bodies and
subjectivities, encourages inclusion and recognition (and therefore a claim to legitimacy) of
both specific instances of pain, violence and grief but also of our mutual vulnerability.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วิทยานิพนธ์ปริญญาเอกของฉันยืนยันว่า ร่างกายเปลือย (หญิง) ไซต์มักจะเกี่ยวข้องกับ
scrutiny ความรุนแรง และ objectification จะสามารถทำให้ทางการเมือง และสังคมประโยชน์ตัวเอง
ช่องโหว่ผ่านทางปฏิบัติ feminist อาร์ตต่าง ๆ เปิด โดยเฉพาะ การแสดงถ่าย
ชื่อโครงการเซ็นจูรี่เดอะ (TCP) โดย Frank Cordelle ซึ่งพงศาวดารหญิงและหญิงจาก
อายุ 0 ถึง 94 แต่ละภาพตามมา ด้วยคำสั่งเป็นลายลักษณ์อักษรที่เขียนตามหัวเรื่อง,
เล็ก ๆ บางครั้ง บางครั้งโศกนาฏกรรม บางคมปัญญา และมักจะโดดเด่น ใน
บริบทของงานที่เกี่ยวข้อง – จาก Judy ชิคาโกเดอะปาร์ตี้ไปช่องคลอด Monologues
– alludes TCP เพื่อเป็นประวัติของงานศิลปะทางการเมืองที่เน้นทั้งอำนาจ และ
ลื่นโดยวิธีการฉลองของร่างกายของผู้หญิงและความสำเร็จ ในขณะที่มี,
indubitably สนทนาปรัชญามีห้องเกี่ยวกับวาทกรรมสำคัญ
ลื่น จะอยู่พูดว่าศิลปะ และที่สำคัญผลผลิตเงื่อนไขวัสดุ
ของผู้หญิง พวกเขา purport การวาดภาพ – 'ผู้หญิง' ที่นี่ไม่อ้างอิงให้แอบ
ประเภท ผู้หญิงที่เกิดขึ้นจริงแต่ มีชื่อและประวัติชีวิต ไปโครงการของฉัน แล้ว มีการ
คำผู้หญิงภาพ ผลิตและรับแสดงเอง (เพื่อ
ซึ่งผมพูดถึงมีทั้งอึ้ง และ volunteered สำหรับ TCP) .
โครงการฉันจะเป็นจุดเริ่มต้นของริต้า Felski insistence ที่ไม่มี
เป็น feminist สุนทรียะต่อ se แต่ค่อนข้างมีโอกาสเข้าใจ feminist วรรณคดีและศิลปะใน
บริบทบริบททางสังคม การเมือง และประวัติศาสตร์ของพวกเขา และในแง่ ของการจะเปิดใช้งานโดย
วิธีวิจารณ์วัฒนธรรมด่วน ไปแล้ว TCP ในบริบทต่าง ๆ เหล่านี้ จะพิจารณาที่
alludes จัดแสดงถึงประวัติทั้ง portraiture เปลือยกายและแสดง filmic ที่การ
ร่างกายหญิงเปลือย เป็นวัตถุของการศึกษา และ Lynda ต้องจนเธอประวัติศาสตร์จากการสำรวจของ
nude หญิงในศิลปะตะวันตก "พยายามที่จะทำให้ร่างกายหญิง knowable และ possessable "
วิธีอาจ TCP จำลอง หรือท้าทายเหล่านี้กดขี่ดูปฏิบัติ ที่ ใน
'จับ ' เรื่องผู้หญิงใช้ relegate เธอแฝงวัตถุ ผมจะสำรวจการ
picturing ของบาดเจ็บโดยเฉพาะ (reified ในร่างกาย starved แผลเป็น และ pained ตลอดการ
แสดง), การเพิ่มชุดของแบบสอบถาม TCP hearkens กลับไปที่ฌองมาร์ติน Charcot
รูปถ่ายผู้หญิง hysterical — ชายช่างสมมติว่าหน่วยบน และพยายาม
'เอกสาร ' โดยเฉพาะผู้หญิง maladies โดยมีหัวข้ออยู่ทั้ง
กรอบและวิธีการวินิจฉัยที่อยู่ — ขณะลำเลียงสาพร้อมนำ
ดำเนินร่วมสมัยสถานที่แสดงความทุกข์ทรมานมากขึ้นโดยทั่วไป (Sontag ซูซาน) .
ฉันสำคัญอันตรายในเฟรมสนทนาของฉัน (และเรื่องหญิง) แต่เพียงผู้เดียวใน
เงื่อนไข victimology (กังวลร่วมกับเอลิซาเบธ Grosz); ล้างเป็นฉันสามารถแมปของ TCP
วางในวิถียาวของกรรมที่สวยงามได้แสดงเรื่องร่างกายหญิง
พลังงานและควบคุมของศิลปินชาย ฉันยังได้เห็น และจะโต้แย้งในความ
ไปเปลี่ยนแปลง salutary และ feminist อย่างเด่นชัด โดยเครื่องหมาย Reinhardt
ยืนยันในทุกข์ว่า จะต้องพิจารณาว่า มีดูหลายสวย
บริบท ซึ่งทำให้รุนแรงการบาดเจ็บของภาพ คนที่ทำที่
ปวดทางการเมืองคง ฉันจะยืนยันรูปถ่ายของ TCP ขณะไม่ unproblematic,
ทำที่เกี่ยวข้องทางการเมือง และสังคมประสบการณ์ของผู้หญิงที่ประกอบด้วยโครงการ –
รวมทั้งผู้ที่ดู และอ่านการรับรู้ที่อินสแตนซ์ต่าง ๆ ของการต่อสู้ และ
จอย โครงการฉันจะสำคัญสมาคม debilitating ระหว่างผู้หญิงและ victimhood,
และ ลงจดจำความแรงในการเสี่ยง ในจงใจเปิดเผย
หนึ่งคือตนเอง ในยืนเปลือยกาย ซึ่ง และ unapologetic หน้าของร่างกายที่เป็นไปไม่ได้
ชนิด ซึ่งได้กลายเป็นไม่เท่ากับ แต่กองวินัย ควบคุมตนเอง ต่อ
Judith คนถาม อะไร ทางการเมือง อาจจะทำความเศร้าโศก (ชีวิตล่อแหลม), ฉันจะโต้เถียง
ที่สูญหายให้อาหารเสริมตามสิทธิประการ โดยเน้นการพึ่งพาของเรา
บน และช่องโหว่อื่น ในคำอื่น ๆ TCP ใช้หลายศพ และ
subjectivities กระตุ้นการรวม และการรับรู้ (และดังนั้นคำร้องการชอบธรรม)
ทั้งสองอินสแตนซ์เฉพาะของอาการปวด ความรุนแรงและความเศร้าโศกแต่ของช่องโหว่ของเราร่วมกัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วิทยานิพนธ์ของฉันอ้างว่า (หญิง) ร่างกายเปลือยเปล่าของเว็บไซต์มักจะเกี่ยวข้องกับ
การตรวจสอบข้อเท็จจริงความรุนแรงและ objectification, สามารถที่จะทำให้การเมืองและมีประโยชน์ต่อสังคมของตัวเอง
ความเสี่ยงผ่านการปฏิบัติงานศิลปะของนักสตรีนิยมต่างๆ ฉันเปิดโดยเฉพาะอย่างยิ่งที่จะจัดแสดงการถ่ายภาพ
ชื่อโครงการศตวรรษ (TCP) โดยแฟรงก์ Cordelle ซึ่งไว้เด็กหญิงและผู้หญิงจาก
อายุ 0-94; ภาพแต่ละภาพที่จะมาพร้อมกับคำสั่งที่เป็นลายลักษณ์อักษรเขียนโดยเรื่องที่
บางครั้งพอสมควร, น่าเศร้าบางครั้งบางครั้งคมชัดด้วยปัญญาและมักจะโดดเด่น ถ่ายใน
บริบทของการทำงานที่เกี่ยวข้อง - จากจูดี้ชิคาโกอาหารค่ำพรรคที่จะสะสมในช่องคลอด
- TCP alludes กับประวัติศาสตร์อันยาวนานของงานศิลปะทางการเมืองที่มุ่งเน้นการเสริมสร้างพลังอำนาจทั้งสองและ
ศูนย์รวมโดยวิธีการของการเฉลิมฉลองของร่างกายของผู้หญิงและความสำเร็จ ในขณะที่มี,
อย่างไม่ต้องสงสัยการอภิปรายปรัชญาที่มีประสิทธิภาพในข้อเสนอในวาทกรรมที่สำคัญที่เกี่ยวข้องกับ
ศูนย์รวมผมจะอยู่ที่วิธีการทางศิลปะและที่สำคัญการส่งออกพูดถึงสภาพวัสดุ
ของผู้หญิงที่พวกเขาตั้งใจที่จะวาดภาพ - 'ผู้หญิง' ที่นี่ไม่ได้หมายถึงเนื้อเดียวเท็จ
หมวดหมู่ แต่ผู้หญิงที่เกิดขึ้นจริงที่มีชื่อและประวัติชีวิต หนึ่งในโครงการของฉันแล้วมี
คำพูดของผู้หญิงในภาพรวมทั้งการผลิตและการจัดแสดงการรับตัวเอง (เพื่อ
ที่ฉันสามารถพูดเองมีทั้งถูกวางและอาสา TCP)
โครงการของฉันจะใช้เป็นจุดเริ่มต้นของ การเรียกร้องของริต้า Felski ที่มีไม่มี
สตรีงามต่อ se แต่โอกาสที่จะเข้าใจวรรณกรรมสตรีและศิลปะใน
บริบทของบริบททางสังคมการเมืองและประวัติศาสตร์ของพวกเขาและในแง่ของสิ่งที่พวกเขาช่วยให้โดย
วิธีการวิจารณ์อย่างเร่งด่วนวัฒนธรรม . ที่จะแล้ว TCP ในบริบทต่างๆเหล่านี้ผมจะพิจารณาว่า
จัดแสดง alludes ทั้งประวัติความเป็นมาของการวาดภาพเปลือยและการแสดง filmic ที่ใช้
ร่างกายหญิงเปลือยกายเป็นวัตถุของการศึกษาและเป็น Lynda ต้องระบุในการสำรวจทางประวัติศาสตร์ของเธอ
หญิงเปลือย ในศิลปะตะวันตก "พยายามที่จะทำให้ร่างกายหญิง knowable และ possessable."
วิธีอาจ TCP ทำซ้ำและ / หรือท้าทายการปฏิบัติเหล่านี้ดูกดขี่ซึ่งในการพยายาม
ที่จะ 'จับ' เรื่องเพศหญิงที่ใช้งานทิ้งเธอไปยังวัตถุที่แฝง? ฉันยังจะสำรวจ
นึกภาพของการบาดเจ็บโดยเฉพาะ (reified ในหิวโหย, แผลเป็นและร่างกายเจ็บปวดตลอดทั้ง
จัดแสดง) ซึ่งก่อให้เกิดชุดของตัวเองของคำสั่ง; TCP hearkens กลับไปที่ฌองมาร์ตินคอของ
รูปถ่ายของหญิงชายตีโพยตีพายช่างภาพสมมติว่าผู้มีอำนาจในและพยายาม
ที่จะ 'เอกสาร' โรคภัยไข้เจ็บของผู้หญิงโดยเฉพาะภารกิจเร่งด่วนของเรื่องที่มีทั้ง
กรอบและโหมดการวินิจฉัยของที่อยู่ในขณะที่พร้อมนำไปข้างหน้า
การอภิปรายร่วมสมัยรอบการเป็นตัวแทนของความทุกข์ทรมานมากกว่าปกติ (Susan Sontag)
ผมมีความไวต่ออันตรายในกรอบการอภิปรายของฉัน (และเรื่องหญิง) แต่เพียงผู้เดียวใน
แง่ของ victimology (ความกังวลร่วมกันกับลิซาเบ ธ Grosz); เป็นที่ชัดเจนที่สุดเท่าที่ฉันสามารถแม TCP ที่
เกิดขึ้นในวิถีที่ยาวนานของการปฏิบัติที่ได้แสดงร่างกายผู้หญิงเรื่องความสุนทรีย์
ให้กับอำนาจและการควบคุมของศิลปินชายผมได้เห็นและยังจะเถียงสำหรับด้านความ
เป็นไปได้ที่กระแสสุขภาพและสตรีที่โดดเด่น สอดคล้องกับมาร์ค Reinhardt ของ
การยืนยันในที่สวยงามทุกข์ว่ามีความจำเป็นที่จะต้องพิจารณาว่ามีการดูหลาย
บริบทบางอย่างที่ทำให้รุนแรงการบาดเจ็บของผู้ที่ภาพอื่น ๆ ที่ทำให้
ความเจ็บปวดจังหวะทางการเมืองผมจะยืนยันว่าภาพของ TCP, ในขณะที่ไม่ unproblematic,
ทำให้สังคมและการเมืองที่เกี่ยวข้องกับประสบการณ์ของผู้หญิงที่ประกอบด้วยโครงการ -
เป็นผู้ที่มองและอ่านที่มีการรับรู้กรณีต่างๆของการต่อสู้และ
ความสุข โครงการของฉันจะเป็นที่สำคัญของการเชื่อมโยงที่ทำให้สุขภาพทรุดโทรมระหว่างผู้หญิงและ victimhood,
และในความโปรดปรานของตระหนักถึงความแข็งแรงโดยธรรมชาติในการเสี่ยงในการจงใจเปิดเผย
ตัวเองในการยืนเปลือยกายไม่สะทกสะท้านและกระบุงในหน้าของร่างกายเป็นไปไม่ได้
ชนิดซึ่งได้กลายเป็น ไม่เพียง แต่เหมาะ แต่ตนเองควบคุมแรงวินัย ต่อไปนี้
จูดิ ธ บัตเลอร์คำถามสิ่งที่การเมืองอาจจะทำจากความเศร้าโศก (ล่อแหลมชีวิต) ผมจะยืนยัน
การสูญเสียที่ให้อาหารเสริมเพื่อวาทกรรมสิทธิตามโดยเน้นการพึ่งพาของเรา
เกี่ยวกับความเสี่ยงและอีกคนหนึ่ง; ในคำอื่น ๆ TCP โดยวิธีการของร่างกายหลายคนและ
ตัวตนที่ส่งเสริมการรวมและการรับรู้ (และดังนั้นจึงเรียกร้องให้ถูกต้องตามกฎหมาย) ของ
ทั้งสองกรณีที่เฉพาะเจาะจงของความเจ็บปวดความรุนแรงและความเศร้าโศก แต่ยังของความเสี่ยงร่วมกันของเรา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

วิทยานิพนธ์ของฉันยืนยันที่ ( หญิง ) เปลือย , เว็บไซต์ที่มักจะเกี่ยวข้องกับ
การตรวจสอบ ความรุนแรง และการทำให้เห็นเป็นรูปธรรม สามารถให้ประโยชน์ในทางการเมืองและสังคมความอ่อนแอของตัวเอง
ผ่านสตรีศิลปะต่าง ๆ ) ผมหันกลับไป โดยเฉพาะการจัดแสดงภาพถ่าย
ชื่อโครงการศตวรรษ ( TCP ) โดย แฟรงค์ cordelle ซึ่งพงศาวดารหญิงและหญิงจาก
อายุ 0 ถึง 94 ;แต่ละรูปก็มีข้อเขียนที่เขียนโดยเรื่อง
บางครั้ง จด บางครั้งเศร้า บางครั้งคมชัดด้วยปัญญาที่โดดเด่นและมักจะ ถ่ายในบริบทของงานที่เกี่ยวข้อง
–จากจูดี้ ชิคาโก งานเลี้ยงอาหารค่ำกับช่องคลอดบทพูด
- TCP ลอกเลียนมาจากประวัติศาสตร์มากมายของงานศิลปะทางการเมืองที่เน้นทั้งพลัง และ
ศูนย์รวมโดยวิธีการของการเฉลิมฉลองของผู้หญิงร่างกายและความสําเร็จ ในขณะที่มี ,
indubitably การอภิปรายปรัชญาที่มีประสิทธิภาพในข้อเสนอในวาทกรรมเชิงวิพากษ์เกี่ยวกับ
ศูนย์รวม ผมจะอยู่ได้อย่างไร และที่สำคัญศิลปะออกพูดกับสภาพวัสดุ
ของผู้หญิงที่พวกเขาอ้างว่า portray ผู้หญิง ' และ ' ที่นี่ไม่ได้หมายถึงประเภทเท็จ homogenous
,แต่ผู้หญิงจริงกับชื่อและประวัติชีวิต หนึ่งในโครงการของฉันนั้นมี
คำพูดของผู้หญิงในภาพ ตลอดจนการผลิตและการจัดแสดงนั่นเอง (

ซึ่งฉันพูดเอง มีทั้งโพสและอาสาสำหรับ TCP ) .
โครงการของฉันจะเป็นจุดเริ่มต้นของริต้า felski ยืนยันว่าไม่เคยมี : สตรีงามต่อ SE ,แต่โอกาสที่จะเข้าใจสตรีวรรณกรรมและศิลปะใน
บริบทของสังคม บริบททางการเมืองและประวัติศาสตร์และในแง่ของสิ่งที่พวกเขาให้โดย
วิธีการวิจารณ์วัฒนธรรมด่วน เพื่อตั้ง TCP ในบริบทต่างๆเหล่านี้ ผมจะพิจารณาว่า
จัดแสดงลอกเลียนมาจากทั้งประวัติของเปลือยเพลงและการแสดงที่ใช้
filmicหญิงเปลือยร่างกายเป็นวัตถุของการศึกษาและ ลินดาต้องแย้งในประวัติศาสตร์
ผู้หญิงเปลือยในศิลปะตะวันตก , " พยายามที่จะทำให้ร่างกายหญิงที่เรียนรู้ได้ และครอบครอง "
จะ TCP ทำซ้ำและ / หรือท้าทายเหล่านี้ oppressive ดูการปฏิบัติ ซึ่ง พยายาม
' จับ ' เรื่อง หญิงปราดเปรียว , ขับไล่ไปเรื่อยๆงั้นเหรอ ผมจะสำรวจ
รูปภาพของการบาดเจ็บโดยเฉพาะ ( reified ในหิว , แผลเป็น , และร่างกายเจ็บปวดตลอด
แสดง ) ซึ่งยกชุดของตัวเองของแบบสอบถาม ; TCP hearkens กลับไป
Jean Martin ชาร์ครูปผู้หญิงฮิสทีเรียผู้ชายช่างภาพผู้มีอำนาจ และพยายาม
' เอกสาร ' ผู้หญิงโดยเฉพาะโรค ซึ่งเรื่องอยู่โดย ทั้ง
กรอบและโหมดการวินิจฉัยของที่อยู่ ในขณะเดียวกันก็นำก่อน
ร่วมสมัย การอภิปรายรอบการแสดงของความทุกข์ทรมานมากขึ้นโดยทั่วไป ( Susan Sontag )
ฉันไวต่ออันตรายในกรอบการอภิปรายของฉัน ( และเรื่องหญิง ) แต่เพียงผู้เดียวใน
แง่ของเหยื่อ ( ความกังวลร่วมกันกับอลิซาเบธ Grosz ) ; ชัดเจน อย่างที่ฉันสามารถ แผนที่ใน
สถานที่ในวิถีของการปฏิบัติที่มี aesthetically ให้ร่างกายเรื่องหญิง
กับอำนาจและการควบคุมของศิลปินชาย ผมยังได้เห็น และจะเถียงของ
transformative ประโยชน์ , และความเป็นไปได้อย่างเด่นชัดนักสิทธิสตรี ในบรรทัดที่มีเครื่องหมายสามารถยืนยัน
สวยทุกข์นั้นจะต้องพิจารณาว่ามีหลายดู
บริบทบางส่วนของการบาดเจ็บที่รุนแรงเหล่านั้น ภาพ อื่น ๆ ซึ่งทำให้ความเจ็บปวดจังหวะทางการเมืองที่
ผมจะยืนยันว่า ภาพถ่ายของ TCP ในขณะที่ไม่ unproblematic
ให้สังคมและการเมืองที่เกี่ยวข้องประสบการณ์ของผู้หญิงที่ประกอบด้วยโครงการ–
เป็นคนที่มองและอ่านกับการรับรู้ที่อินสแตนซ์ต่าง ๆ ของการต่อสู้และ
จอยโครงการของฉันจะเป็นวิกฤตของสมาคมการแพทย์ระหว่างหญิงและ victimhood
, ในความโปรดปรานของการตระหนักถึงพลังที่แท้จริงในการเสี่ยงในการจงใจเปิดเผย
หนึ่งของตนเอง ในที่ยืนเปลือย , ซึ่งไม่สะทกสะท้าน และ unapologetic ในหน้าของประเภทร่างกาย
เป็นไปไม่ได้ ซึ่งได้กลายเป็นไม่เพียง แต่ที่เหมาะสมที่สุด แต่ตนเองออกข้อบังคับ วินัยบังคับ ต่อไปนี้
คำถามของจูดิธบัตเลอร์ว่า การเมืองอาจจะทำให้ความเศร้าโศก ( ล่อแหลม ) ผมจะเถียง
ที่ขาดทุน มีอาหารเสริมให้สิทธิใช้วาทกรรม โดยเน้นการพึ่งพาของเราในและช่องโหว่กันและกัน
; ในคำอื่น ๆ , TCP , โดยวิธีการของร่างกายและหลาย
subjectivities กระตุ้นการรวมและการรับรู้ ( และดังนั้นจึงเรียกร้องให้ ความชอบธรรม )
ทั้งสองกรณีเฉพาะของความเจ็บปวดความรุนแรงและความเศร้าโศก แต่ยังมีช่องโหว่ของเราซึ่งกันและกัน