Background: Failure of nurses to re

Background: Failure of nurses to recognize, acknowledge, and/or explore patient cues/concerns may result in
patients' unrecognized psychosocial and information needs that could have untoward consequences. With the
continuous evidence of the need for nurses to improve their communication, a greater emphasis is needed in
the undergraduate nursing curriculum on training students in such skills.
Objective: This study is to explore the cue-responding behaviors of nursing students during their routine care of
patients in a simulated setting.
Design: A mixed methods approach.
Participants: Senior year students.
Method: Data was collected by video-taping the students' cue-responding behavior performance, through individual
debriefing interviews, and from the student-patient actors' written comments and the focus group.
Results: Of the 110 cues in the conversation, 47% were acknowledged, only 12% were explored, and 53% were
responded to with distancing behavior. Students' cue-responding behavior was a negative 21.8% with more
cues being responded to through distancing behaviors than were acknowledged. Their pattern of communication
was characterized by a focus on task completion, the use of predominately close-ended questions, and the giving
of explanations and information based on unchecked assumptions.
Conclusions: Learning from their individual video-taped performance and debriefing with facilitators helped the
students to not only develop a deeper level of self-awareness and reflection but also caused themto think more
about time, the culture of nursing, and the tension between task-focused and patient-centered care. They cameto
value cue-responding in communication as oneway of learning about communicatingwith patients. Focusing on
cue-responding in communication also provided uswith insights on the students' understanding of communication
and the need for educators to re-emphasize person-centered communication and to dealwith issues that go
beyond technical skills. Future research is critical to examine its transferability to practice with continuous
coaching and role modeling for students in clinical settings.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

พื้นหลัง: ความล้มเหลวของพยาบาลรับรู้ ยอมรับ และ/หรือสำรวจสัญลักษณ์/กังวลอาจทำให้ผู้ป่วยผู้ป่วยละเลยจัดการ psychosocial และข้อมูลจำเป็นที่อาจมีผล untoward ด้วยการหลักฐานที่ต่อเนื่องของความต้องการสำหรับพยาบาลเพื่อปรับปรุงการสื่อสาร เน้นมากขึ้นจำเป็นต้องใช้ในหลักสูตรระดับปริญญาตรีพยาบาลบนนักเรียนฝึกทักษะดังกล่าววัตถุประสงค์: การศึกษานี้เป็นการ สำรวจพฤติกรรมการตอบสนองสัญลักษณ์ของนักศึกษาพยาบาลในระหว่างขั้นตอนการดูแลผู้ป่วยในแบบจำลองออกแบบ: วิธีวิธีผสมผู้เข้าร่วม: นักเรียนปีอาวุโสวิธีการ: ข้อมูลถูกรวบรวม โดยวีดีโอเทป การเทปเรื่องการตอบสนองสัญลักษณ์ลักษณะการทำงานประสิทธิภาพ ผ่านบุคคลข้อสัมภาษณ์ จากนักแสดงผู้ป่วยนักเรียนเขียนข้อคิดเห็นและกลุ่มโฟกัสผลลัพธ์: ของสัญลักษณ์ 110 ในการสนทนา 47% ได้รับรู้ ถูกอุดมเพียง 12% และ 53% ได้ตอบสนองให้กับ distancing ลักษณะการทำงาน นักเรียนตอบสนองสัญลักษณ์ 21.8% ลบ มีมากขึ้นสัญลักษณ์ที่ถูกตอบสนองผ่าน distancing พฤติกรรมมากกว่าได้รับทราบ รูปแบบการสื่อสารมีลักษณะเน้นงานเสร็จ การใช้คำถามปิดสิ้นสุด predominately และการให้คำอธิบายและข้อมูลตามเครื่องหมายสมมติฐานบทสรุป: การเรียนรู้จากประสิทธิภาพฝาวิดีโอของพวกเขาแต่ละ และข้อกับเบา ๆ ช่วยนักเรียนไม่เพียงพัฒนา self-awareness ในระดับลึกซึ้ง และสะท้อน แต่ themto สาเหตุคิดว่า เพิ่มเติมเกี่ยวกับเวลา วัฒนธรรมของพยาบาล และความตึงเครียดระหว่าง เน้นงาน และศูนย์ กลางผู้ป่วย พวกเขา cametoค่าตอบสนองสัญลักษณ์ในการสื่อสารเป็น oneway เรียนรู้เกี่ยวกับผู้ป่วย communicatingwith เน้นตอบสนองสัญลักษณ์ในการสื่อสารให้ uswith ความเข้าใจบนความเข้าใจเรื่องการสื่อสารและจำเป็น สำหรับนักการศึกษาจะเน้นการสื่อสารบุคคลแปลกใหม่ และ dealwith ออกไปนั้นนอกเหนือจากทักษะทางเทคนิค วิจัยในอนาคตเป็นสิ่งสำคัญการตรวจสอบของ transferability ฝึกมีอย่างต่อเนื่องการสอนและบทบาทในการสร้างโมเดลสำหรับนักเรียนในการตั้งค่าทางคลินิก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

พื้นหลัง: ความล้มเหลวของพยาบาลที่จะรับรู้รับทราบและ / หรือการสำรวจความหมายของผู้ป่วย /
ความกังวลอาจส่งผลให้ผู้ป่วยทางจิตสังคมและความต้องการข้อมูลที่ไม่รู้จักที่อาจมีผลกระทบร้ายแรง ด้วยหลักฐานอย่างต่อเนื่องของความจำเป็นในการพยาบาลเพื่อปรับปรุงการสื่อสารของพวกเขาให้ความสำคัญมากขึ้นเป็นสิ่งจำเป็นในหลักสูตรพยาบาลระดับปริญญาตรีในการฝึกอบรมนักเรียนในทักษะดังกล่าว. วัตถุประสงค์: การศึกษาครั้งนี้คือการสำรวจพฤติกรรมคิวการตอบสนองของนักศึกษาพยาบาลในระหว่างการดูแลกิจวัตรประจำวันของพวกเขา ของผู้ป่วยในการตั้งค่าจำลอง. การออกแบบ: เป็นวิธีการผสมเข้าใกล้. ผู้เข้าร่วม: นักศึกษาชั้นปีที่อาวุโส. วิธีการ: การเก็บรวบรวมข้อมูลจากวิดีโอเทปของนักเรียนประสิทธิภาพพฤติกรรมคิวการตอบสนองผ่านแต่ละสัมภาษณ์ซักถามและจากนักแสดงนักเรียนผู้ป่วยเขียนความคิดเห็นและการสนทนากลุ่ม. ผลการศึกษา: จาก 110 ตัวชี้นำในการสนทนา, 47% เป็นที่ยอมรับเพียง 12% ที่ได้รับการสำรวจและ 53% ได้รับการตอบสนองต่อการมีพฤติกรรมห่างเหิน พฤติกรรมคิวการตอบสนองของนักเรียนเป็นเชิงลบ 21.8% ที่มีความหมายที่ถูกตอบสนองต่อการผ่านพฤติกรรมไกลกว่าที่เป็นที่ยอมรับ รูปแบบของการสื่อสารก็มีลักษณะมุ่งเน้นไปที่เสร็จสิ้นงานใช้คำถามส่วนใหญ่ใกล้สิ้นสุดและการให้คำอธิบายและข้อมูลที่อยู่บนพื้นฐานของสมมติฐานที่ไม่ถูกตรวจสอบ. สรุปผลการวิจัย: การเรียนรู้จากบุคคลประสิทธิภาพวิดีโอเทปของพวกเขาและซักถามกับผู้อำนวยความสะดวกช่วยนักเรียนที่ไม่เพียง แต่การพัฒนาระดับลึกของความตระหนักในตนเองและการสะท้อน แต่ยังก่อให้เกิด themto คิดเกี่ยวกับเวลาที่วัฒนธรรมของพยาบาลและความตึงเครียดระหว่างงานที่มุ่งเน้นและการดูแลผู้ป่วยเป็นศูนย์กลาง พวกเขา cameto คิวค่าในการตอบสนองการสื่อสารเป็นเที่ยวของการเรียนรู้เกี่ยวกับผู้ป่วย communicatingwith มุ่งเน้นไปที่คิวการตอบสนองในการสื่อสารยังให้ข้อมูลเชิงลึกเกี่ยว uswith นักเรียนเข้าใจของการสื่อสารและความจำเป็นในการศึกษาอีกครั้งเน้นการสื่อสารที่คนเป็นศูนย์กลางและปัญหาdealwith ที่ไปเกินกว่าทักษะทางเทคนิค การวิจัยในอนาคตเป็นสิ่งสำคัญในการตรวจสอบการโอนในการปฏิบัติอย่างต่อเนื่องกับการฝึกและการสร้างแบบจำลองบทบาทสำหรับนักเรียนในการตั้งค่าทางคลินิก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

พื้นหลัง : ความล้มเหลวของพยาบาลรับรู้ รับทราบ และ / หรือ สํารวจคนไข้คิว / ความกังวลอาจส่งผลให้ผู้ป่วยที่ไม่รู้จัก
ทางจิตสังคมและความต้องการสารสนเทศที่อาจมีผลกระทบที่ไม่ดี . กับ
หลักฐานอย่างต่อเนื่องของความต้องการพยาบาลเพื่อปรับปรุงการสื่อสารของพวกเขา เน้น มากขึ้นเป็นสิ่งจำเป็นในหลักสูตรพยาบาลศาสตร์ระดับปริญญาตรีนักศึกษา

ฝึกความสามารถด้านนั้นวัตถุประสงค์ของการศึกษานี้เพื่อสำรวจคิวการตอบสนองพฤติกรรมของนักศึกษาพยาบาลในการดูแลผู้ป่วยประจำของ
จำลองการตั้งค่า .
ออกแบบ : วิธีการวิธีการผสม นักศึกษาชั้นปีที่ 4 เข้าร่วม :
.
: วิธีเก็บรวบรวมข้อมูลโดยการบันทึกเทปวีดีโอนักเรียนคิวตอบสนองพฤติกรรมการปฏิบัติผ่านแต่ละ
สรุปการสัมภาษณ์และจากคนไข้นักเรียนนักแสดง ' เขียนข้อคิดเห็นและกลุ่มโฟกัส
ผลลัพธ์ : ของ 110 คิวในการสนทนา , 47% ได้รับเพียงร้อยละ 12 และร้อยละ 53 สำรวจ
ตอบกับ distancing พฤติกรรม คิวนักเรียนตอบสนองพฤติกรรมเชิงลบ 21.8 % ระดับมากขึ้น
ถูกตอบผ่านพฤติกรรมตีตัวออกห่างกว่าคือการยอมรับ รูปแบบของการสื่อสาร
เป็นลักษณะการโฟกัสเมื่อจบงาน การใช้คำถามปลายปิดเป็นส่วนใหญ่ และให้
คำอธิบายและข้อมูลตามสมมติฐานไม่ได้ .
สรุปการเรียนรู้จากการปฏิบัติของแต่ละวิดีโอเทป และฉลองกับครูช่วย
นักเรียนไม่เพียงพัฒนาระดับลึกของ ตนเอง และ สะท้อน แต่ยังทำให้สามารถคิด
เพิ่มเติมเกี่ยวกับเวลาที่วัฒนธรรมของพยาบาล และความตึงเครียดระหว่างงานที่มุ่งเน้นและบูรณาการการดูแล พวกเขาเข้ามา
คิวค่าการตอบสนองในการสื่อสารทางเดียวของการเรียนรู้เกี่ยวกับผู้ป่วย communicatingwith . เน้นการตอบสนองในการสื่อสาร
คิว ยังให้ข้อมูลเชิงลึก uswith ในความเข้าใจของนักเรียนการสื่อสาร
และต้องการให้อาจารย์อีกครั้ง เน้นคนเป็นศูนย์กลางการสื่อสารและปัญหาที่เล็กไป
นอกจากทักษะทางเทคนิค งานวิจัยในอนาคตคือการตรวจสอบของการโอนย้ายมาฝึกกับโค้ชอย่างต่อเนื่อง
และบทบาทการสร้างแบบจำลองสำหรับนักเรียนในการตั้งค่าทางคลินิก